* دعای روز هجدهم ماه مبارک رمضان *

أَللّـهُمَّ نَبِّهْنى فيهِ لِبَرَكاتِ أَسْحارِهِ وَ نَـوِّرْ فـيهِ قَـلْبى بِضيـآءِ أَنْـوارِهِ وَ خُذْ بِكُلِّ أَعْضآئى اِلَى اتِّباعِ آثارِهِ بِنُورِكَ يا مُنَـوِّرَ قُـلُوبِ الْعارِفينَ.
«خدايا مرا در اين ماه، نسبت به بركت‏هاى سحرهايش، متنبّه و بيدار گردان، و دلم را به روشنى فروغ سحرگاهانش، روشن ساز، و تمام اعضا و جوارحم را براى پيروى از آثار بركات اين ماه مسخّر فرما، به حق پرتو ذاتت، اى روشنى‏بخش دلهاى عارفان!…».

در نگاه روشن شب‏زنده‏داران
اگر لذّتِ ترك لذّت بدانى
دگر لذّت نفس، لذّت نخوانى
هزاران در، از خلق، برخود ببندى
گرت باز باشد درى آسمانى
سفرهاى عِلوى كند مرغ جانت
گر از چنبر آز، بازش رهانى
چنان مى‏روى، ساكن و خواب درسر
كه مى‏ترسم از كاروان، بازمانى
نصيحت همين است جان برادر
كه اوقات، ضايع مكن، تا توانى
كاروانى از نور، روان است، به سرعت برق مى‏گذرد، به تابندگى خورشيد، به سرشارى چشمه ساران، به بركت رمضان… و فقط يك «لحظه» بيدارى، كار عمرى را مى‏سازد، و يك «آن» توجّه، بركتهاى ساليان را به همراه دارد.
آنچه لازم است، «توجّه» است، و هشيارى!
«انتباه» است و بيدارى و درك «لحظات اللّه‏».
گرفتن آن برق‏هاى معنوى، و نفوذ دادن در رگهاى جان است و عمل كردن به رهنمود قرآنى كه: «وَبِالأسحارِ هُم يَستَغفِرُونَ».[1]
سحرهاى رمضان، همه بركت است.
«بركت»، يعنى خيرفراوان و نيكى جاودان،
«بركت»، ارزشهاى ماندگار است،
آنكه خواب را در ديدگانش مى‏شكند و چند مشت از آب بيدارى به صورت مى‏زند، خواب را از چشم خويش گرفته، و بيدارى را در آن مى‏نشاند، آشناى با بركات سحرگاهى است.
آنكه كام را با ياد خدا شيرين مى‏كند و دل را با ذكر حق، آرامش مى‏بخشد و صورت را در برابر پرتو معارف قرآن و معنويات رمضان مى‏گيرد، و دست و زبانش را خدايى مى‏كند،
آنكه از بستر گرم و نرم خواب ناز برمى‏خيزد،
و شب تار را، با زمزمه مناجات، با نواى نيايش، با فروغ ديدار، با روشنايى حضور…روشن مى‏كند، او، به بركات سحر دست يافته است.
چنين سحرخيزى، اراده‏اش تقويت مى‏گردد، از روزمرّگى مى‏رهد و عادت هر روزه را مى‏شكند.
«بركات اسحار» چه مى‏خواهى باشد؟!
اگر آن «تنبّه» و هشيارى را داشته‏باشى، سحرهاى رمضان، همه نور است و همه ضياء، و بنده، مفتون جلوه اللّه‏ است و سرگشته جذباتِ حق!
مشتاق تو در كويت، از شوق تو سرگردان
از خلق خدا گشته، خرسند به خلقانها
از سوز جگر چشمى، چون حلقه گوهرها
وز آتش دل گاهى، چون رشته مرجانها
دلى ز«بارقه» روشن
بى‏شك، رمضان، ماه نور و روشنايى است.
ماه تجلّى بيشتر خداوند بر كائنات، ماهى است كه «شب قدر» را در دامن دارد. شبى كه بيداردلان بيدار ديده، طاعتى افزون‏تر و نيايشى عاشقانه‏تر دارند.
شبى كه بصيران، آن را «زنده» نگه مى‏دارند، با ياد خدا، با مناجات و دعا، با تلاوت قرآن، با نماز شب، با اشگ، با خون، با سوختن، گداختن، رفتن، رسيدن، وصال!
در شبها و سحرهاى اين ماه نورانى، لحظه‏ها تابندگى خاصّى دارند، زبان‏ها، عطر «ذكر» دارند و بوى «خدا» مى‏دهند. دستها، بوى تسبيح دارند و استغفار و «مصحف».
بايد دل را به روى اين خورشيد گرفت، بايد دريچه‏اى از جهان نور به تاريكخانه قلب گشود، بايد شوق پرواز داشت و فيض ديدار را آرزو كرد، بايد قلب را از آلودگيهاى كبر، منيّت، خودخواهى، هوى‏پرستى، هوس‏رانى، كينه‏توزى، غرور و ريا، پاك كرد، تا جلوه‏هايى از تواضع، خداجويى، اخلاص، عفو، عبوديّت، خشيت و خشوع، خوف و رجا و خضوع، بر آن بتابد.
چشم دل باز كن كه جان بينى
آنچه ناديدنى است آن بينى
در فراز دوّم نيايش امروز، از خداوند «نورانيّت قلب» را خواسته‏ايم.
آرى…قلب هم تيره مى‏شود، از «گناه»،
تاريك و بى‏فروغ مى‏شود… از «غفلت»
سرد و ظلمانى مى‏شود…از «نفس‏پرستى».
از ديگر سو، «روشندلى»، موهبتى است بزرگ كه اگر خدا لطف كند و دست نوازش بر سر بنده بكشد و بارقه‏اى از فروغهاى جاودان و ابدى حيات و معنويّت بر دلش بتاباند، همه عمر زنده گردد، به حياتِ آدميّت!…
و عجيب دنيايى است دنياى «دل»، با ويژگيها و اوصاف عجيب! دل‏آزرده، دلسوخته، دل‏آشفته، دل‏آگاه، دلبسته، دل‏افسرده، دلشكسته، دلشاد، دلخوش، دلخون، دلداده، دل‏مرده، دلتنگ، دل‏گرفته و…
همچنين تنگدل، سنگدل، تيره‏دل، روشندل، پاكدل، بيماردل، شوريده دل، سيه‏دل، بيداردل، خرّم‏دل، و…[2]
اين تركيبات ادبى، نشان دهنده دنياى شگفت و تو در توى قلب انسان است. چه خوب كه انسان توفيق يابد از تيره‏دلى به روشندلى برسد، و از دلمردگى، به زنده‏دلى، و از بيماردلى به بيداردلى…
آرى…نور قلب، با آگاهى است، با بصيرت و معرفت است، با يقين و ايمان است، با اطمينان و ذكر است.
«تن» در خدمت «جان»
سوّمين خواسته امروز، آن است كه تمام اعضاء و جوارح، در استخدام «بركات سحر» و فروغ رمضان باشد و اين، در صورتى ميسّر است كه:
«زبان» بر گفتن حق و ياد خدا و ترك زشتى‏ها بگردد،
«گوش» راهى براى ورود حكمت، به خانه دل‏شود،
«چشم»، به روى حرام و ناروا بسته باشد،
«پا»، به سوى ناروا و گناه نرود،
«دست» به ستم گشوده نگشته و به حرام دراز نشود،
«شكم»، انبار حرام و كانون حرص نگردد،
چه چيزى جز «تقوا» و پرهيزكارى مى‏تواند رعايت اين حقوق را در اعضا و اندام تضمين كند؟!
هريك از اعضا بر ما حقّى دارد و ما موظّفيم به رعايت آنها.
اگر لحظه‏اى دست و پا و چشم و گوش و زبان را به حال خود رها كنيم و زيرپوششى از خداترسى و حفاظى از ايمان و نگهبانى از «خوف» قرار ندهيم، همين اندام و اعضا كه مى‏توانند عامل رشد و وسيله سعادت گردند، به ابزار تباهى و اسباب سقوط تبديل مى‏گردند و به قول معروف:
به جاى آنكه قاتق نان شوند، قاتل جان مى‏گردند و به جاى آنكه بسازند، مى‏سوزند، و به جاى آباد كردن، ويران مى‏كنند و به جاى «عروج» دادن، به «هبوط» و «سقوط» مى‏كشند.
رمضان يك راه رشد است و سحرها، يك چراغ راهنماست.
دعاها، عامل رشد و نمازها، وسيله قرب است.
شب‏زنده‏دارى‏ها، احياگر جان است و «كفّ‏نفس»ها، عامل بالندگى اراده در جهت خدايى و دور شدن از وادى حيوانيت.
از خداوند بخواهيم، بار ديگر و چندبار، كه نسبت به بركتهاى سحرها، بيدارى عطا كند و از فروغ اين ماه بر دلهايمان بتاباند و اعضايمان را در استخدام پيروى از آثار اين بركت‏ها و فروغهاى جاودانه، بكار گيرد، از خدايى كه نور است، و روشنى‏بخش دلهاى عارفان است.
يارب دل پاك و جان آگاهم ده
آه‏شب و گريه سحرگاهم ده
در راه خود، اوّل زخودم بى‏خود كن
بى‏خود چوشدم، زخود به خود راهم ده

[1] ـ ذاريات، آيه 18.
[2] ـ در حديث است: چشم بى‏اشك نشانه قساوت دل است و قساوت دلهم پيامد گناه است: ما جَفّتِ الدُّمُوع اِلاّ لِقَسوَةِ القُلوبِ و ما قَسَتِ القلوبُ الاّ لِكثرةِ الذّنوب ميزان الحكمه، ج 5 ص 239.
منبع : سینای نیاز ؛ جواد محدثی

پيامبر اكرم صلی الله علیه و آله :

صَلاةُ اللَّيْلِ سِراجٌ لِصاحِبِها فِى ظُلْمَةِ الْقَبْرًِ؛
نماز شب در تاريكى قبر براى صاحبش چراغ است.

بحارالأنوار: ج 87، ص 161

* دعای روز هفدهم ماه مبارک رمضان *

أَللّـهُمَّ اهْدِنى فيهِ لِصالِحِ الاَْعْـمالِ وَ اقْـضِ لى فيهِ الْحَـوآئِجَ وَ الآمـالَ يا مَنْ لايَحْتاجُ اِلَى‏ التَّفْسيرِ وَ السُّؤالِ يا عالِماً بِما فى صُـدُورِ الْعالَـمينَ صَلِّ عَلى مُحَـمَّدٍ وَ آلِهِ الطّاهِـرينَ.
«خدايا مرا امروز به كارهاى شايسته راهنمايى كن، و حاجتها و آرزوهايم را برآور، اى كه به تفسير و سؤال بندگان نياز ندارى، و از آنچه درون سينه جهانيان نهفته است آگاهى، بر پيامبر و دودمان پاك او دورد فرست».

عمل صالح چيست؟
خواسته نخستين امروز، راه‏يابى به «اعمال صالح» است.
«صالحات»، يعنى كارهاى خوب، شايسته، بجا، مفيد و مؤثّر.
هر عمل خوبى، صالح نيست. اعمال خوبِ‏رو به نتيجه، «صالحات» است. عمل صالح آن است كه فرد و اجتماع را براى رسيدن به سعادت، آماده و نزديك كند.

عمل صالح چند خصوصيت دارد:
1 ـ از «ايمان»، هرگز جدا نيست.
2 ـ حركت و كارى است كه آگاهانه و از روى شعور و ادراك باشد.
3 ـ جهت خدايى دارد و به قصد تقرب به خدا انجام مى‏گيرد.
4 ـ اثربخش است و لغو و بيهودگى در آن نيست.
5 ـ درحدّ قدرت و امكانات عمل كننده است.
6 ـ متناسب، بموقع و شايسته است (يعنى در رابطه با نيازها وشرايط خاص زمانى ومكانى، انتخاب وعمل مى‏شود).
7 ـ جهت اجتماعى و رنگ خدايى دارد، يعنى از خود محورى و خودخواهى دور است و در جهت اجتماع و در راه خداست.
پس، ايمان حقيقى، با شناخت نيازها، امكانات، وسايل كار، جهت، ارزيابى موقعيّت، «عمل صالح» را نتيجه مى‏دهد كه سودمند و بجا باشد و با در نظر گرفتن «اولويّت»ها انجام گيرد.
آنچه در «عمل اسلامى» ارزش‏آفرين است، زمينه عمل، انگيزه و چهارچوب آن و نيّت است، نه تنها منافع و سود حاصل از آن.
خدا بايد بصيرت دهد تا كار بجا وشايسته انجام دهيم.
و ما را امروز، به «عمل صالح»، «هدايت» كند.
خواسته بعد، برآورده شدن حاجتها و تأمين نيازها و تحقّق آمال و آرزوهاست. تأمين اين خواسته هم از قدرت لايزال الهى برمى‏آيد.
درسى از خداشناسى
دو نياز و خواسته امروز را از خداوند خواسته‏ايم.
در دعاى امروز، به دو صفت از اوصاف پروردگار اشاره شده است، كه معرفت‏آموز است. هر دو صفت، در زمينه «آگاهى» خداست.
هم به نيازمان آگاهست، هم به رازهاى نهفته درون سينه‏هامان.
در دعا كردن و حاجت خواستن، در ارتباط با خدا، نيازى به گفتن نيست، امّا خواستن ما مطلوب اوست.
خداوند، آن قدر كريم است كه حاجتى به سؤال نيست. و چنان آگاه، كه نيازى به شرح و تفصيل نيست.
او زبان حالمان را مى‏داند، و زبان قالمان را هم مى‏شنود، و از راز سينه‏مان هم آگاه است.

در دعايى داريم:
«إلهى… كَفى عِلمُك عَنِ المَقال، وَكَفى كَرَمُك عَنِ السُّؤال».
مهمّ آن است كه در محور حقّ، حركت كنيم و در شعاع «ولايت اللّه‏» قرار گيريم،
آنگاه… كارها خود، رو به راه است و نظر خداوند، دستگير سالكان.
به گفته خواجه عبداللّه‏ انصارى:
«الهى!… ابوجهل را از كعبه مى‏آرى و ابراهيم را از بتخانه.
چون كار به عنايتست، چه جاى بهانه؟!…
ما را هم از دوستان شُمر،… نه بيگانه»!
وقتى سر و كارمان با چنين خدايى است كه:
هم نامه نانوشته مى‏خواند، هم رازهاى نهفته مى‏داند،
هم از نيّت‏ها و خلجانات ذهنى و خاطرات قلبى آگاهى دارد،
اين شناخت، تعهّدزا و عمل‏آفرين است، چرا كه جهان، جهان حساب است و آخرت، «يوم الدّين» و روز جزاست،
بهشتيان، با رهتوشه عمل صالح به بهشت مى‏روند.
و دوزخيان، با بار گناه، راهى جهنم مى‏شوند.
پس بايد از خدا خواست كه حاجتمان را برآورد، و آمالمان را تحقّق بخشد و به انجامِ «اعمال صالح» توفيقمان داده، هدايتمان كند.

منبع : سینای نیاز ؛ جواد محدثی

ششمین سالروز ارتحال ملکوتی استاد برجسته اخلاق حضرت آیت الله حاج میرزا‌عبدالکریم حق شناس رضوان الله تعالی علیه؛ روز جمعه ۴ مردادماه در حسینیه آیت الله حق شناس برگزاری می شود.

به مناسبت ششمین سالروز ارتحال ملکوتی استاد برجسته اخلاق حضرت آیت الله حاج میرزا‌عبدالکریم حق شناس رضوان الله تعالی علیه، بخشی از بیانات این استاد اخلاق و عالم ربانی را در باب اهمیت قرائت قرآن را با هم می خوانیم:

“و قال صلّی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلّم ان القلوب تصدع‌کما یصدع الحدید فقیل یا رسول الله و ما جلاؤها فقال تلاوة القرآن و ذکر الموت”
اگر در کنار علم، اخلاق نباشد، همین وضعیتی می‌شود که امروز مشاهده می‌کنید. علم هست؛ ولی اخلاق نیست. در نتیجه، هر کسی کمال خودش را در این می‌داند که بیشتر بُکُشد!

اما اینها که علم نیستند، علم حقیقی آن چیزی است که غایت خلقت بشر است. علم به اینکه دل‌های شما بواسطه‌ی صحبت‌های متفرقه و غیر مرضی پروردگار در حجاب می‌رود، گرد و غبار می‌گیرد، چرک می‌شود، پرده می‌گیرد. و العیاذ بالله بخاطر برخوردهای نامشروع این عوارض پیدا می‌شود. آن‌وقت، علاج همه‌ی اینها قرائت قرآن است، قرائت قرآن با تفکر. یک صلوات بفرستید.
تعلموا القرآن فانه یأتی یوم القیامة صاحبه فی صورة شابٍ جمیلٍ شاحِب اللون. یعنی قرآن در روز قیامت به همان صورتی که قاری قرآن سحرها قرآن می‌خوانده و از خوابش می‌گذشته است، با چشم خسته، با رنگ پریده، با همان صورت در کنار قاری قرآن حاضر می‌شود.
این است که حضرت فرمود: «شیعتنا الشاحبون». یعنی بعضی‌ از شیعیان ما روزه می‌گیرند، بعضی‌هایشان شب زنده‌داری می‌کنند، و نوعاً چشم‌هایشان خسته است.

پس قرآن را یاد بگیرید که در روز قیامت پیش صاحبش می‌آید و می‌گوید: هر جا بروی، من هم می‌آیم.«و کل تاجرٍ من وراء تجارته و انا لک الیوم من وراء تجارة کل تاجر». یعنی هر کسی به تجارت خود دل خوش کرده است؛ اما من (قرآن) یگانه تجارت تو هستم.
«وسیأتیک». قرآن به صورت یک جوان زیباروی ظاهر می‌شود و خطاب می‌کند: صبر کن که بزودی کرامت پروردگار نصیب تو خواهد شد.
«فیعطی بتاجٍ فیوضع علی رأسه». یک تاجی می‌آورند و روی سر این قاری قرآن می‌گذارند. یعنی این شخص شاه اشخاصی است که در عرصات ظهور به هم رسانیده‌اند.
جوانهای عزیز، خوب گوش بدهید! در ابتدای جوانیِ من، کسی نبود که این حدیث را برای من بخواند؛ ولی من به شما تذکر می‌دهم و یادآوری می‌کنم.
این هم یک مشوق برای شما تا بدانید که قرائت قرآن با خون و رگ و پی شما می‌آمیزد.
درباره‌ی شیطان گفته شده است که«ان الشیطان لیجری من ابن آدم مجری الدم». یعنی شیطان از راه دوران دم وارد خون می‌شود و قلب را وسوسه می‌کند. اما این جوانی که قرائت قرآن کرده است وکتاب باری تعالی با خونش ممزوج شده است، شیطان چگونه می‌تواند او را وسوسه کند؟!

«یعطی الامان بیمینه». به او گفته می‌شود: تو در امانی. هیچ غصه نخور. آتش جهنم حتی به ذهنت هم خطور نکند.
«و الخلد والجنان بیساره». بهشت در سمت چپ توست، باباجان!
«و یُکسیٰ حُلَّتین». دو حله‌ و لباس بهشتی به او می‌پوشانند.
«ثم یقال اقرأ وارقه». به اوگفته می‌شود: همان قرآن‌هایی که می‌خواندی، باز بخوان و بالا برو!
پروردگار خودش لایتناهی است. جوایزش هم لایتناهی است.
باز کج سلیقگی کن و بگو: بچه‌ام اگر به مسجد برود؛ درسش می‌ماند!
ای بیچاره! وقتی این قسمت از روایت را گوش دادی، آن‌وقت می‌زنی توی سرت! «و یکسیٰ ابواه حُلتین» دو تا حُله و لباس بهشتی هم به پدر و مادر قاری قرآن می‌پوشانند. باز نگذار پسرت بیاید مسجد!
به پدر و مادر این قاری قرآن می‌گویند: این جزای آن قرآن‌هایی‌ است که فرزند شما خوانده است”

منبع: شبستان

فراخوان ارسال آثار به جشنواره وبلاگ نویسی دینی اعلام شد.
حجت الاسلام اسکندری رئیس سازمان تبلیغات اسلامی استان قم اعلام کرد در راستای حمایت از تولید و انتشار محتوای دینی و فرهنگی در فضای مجازی و توسعه وبلاگ‌های دینی جشنواره وبلاگ نویسی دینی هجدهم شهریور در قم برگزار می شود.

علاقمندان برای ثبت نام و ارسال آثارخود در این جشنواره تا دهم شهریور فرصت دارند به نشانی اینترنتی www.Blogs.qido.ir مراجعه کنند.