پیوند: http://talabe1.mihanblog.com/post/24

دین درد ، بیماری شایع بین طلبه ها
دین درد بیماری شایع بین طلبه ها است. این بیماری به شدت مسری است و در فضاهای خاص شدت این بیماری متفاوته!
پژوهشگران این بیماری رونوعی بیماری روانی می دونن و اون رو از انواع احساس مسئولیت مفرط به حساب می آورند. نکته جالب برای پژوهشگران این است که مبتلایان به این بیماری به داشتن اون افتخار می کنن!

دین درد مانند سرطان به دو دسته خوش خیم و بدخیم تقسیم می شه. این دو دسته با علائمشون از هم جدا می شوند!

علائم:
دین درد خوش خیم:
1. شخص در صدد فهم دین بر می آید. (هرچه مانع بیشتر شود ، شخص حریص تر می شود. به عنوان مثال : ادواردو آنیلی که تنها فرزند یکی از ثروتمند ترین خانواده های ایتالیا و رئیس کارخانه فیات بود ، به علت مبتلا شدن به این بیماری قید زندگی مرفه را زد و در نهایت به شهادت رسید!)
2.از عمل به کوچکترین گزاره های دینی هم کوتاهی نمی کند. حتی اگر دیگران از این کار اوناراحت شوند برای او ابدا مهم نیست!
3. در خود نوعی یقین حس می کند که شیرینی اش را بیش از همه چیز می داند.
4. علاقه ای به حرف های بیهوده نشان نمی دهد و از این جمع ها فاصله می گیرد .(اطرافیان فکر می کنند که افسرده گشته! اما وقتی می بینند بسیار سرزنده و شوخ طبع است و ابدا با کسی درگیر نمی شود ، تعجب می کنند!)
5. حرف های عجیب قریب می زند. بسیار به حرف های روحانیون روی منبر ، برنامه سمت خدا واین شب ها شبیه است!
6. به پیدا کردن آدم های مثل خودش می پردازد.
7. اگرچه بیشتر افراد از در کنار اینان بودن خسته نمی شوند اما آن را نوعی بیماری می شمرند.

دین درد بدخیم:
1. شخص ابدا تمایلی به دین شناسی ندارد و دین را صرفا اموخته های قبلی خود می داند و به شدت از آن دفاع می کند.
2. سعی می کند فقط دستورات درشت و تو چشم برو دین را انجام دهد.
3. همه اش فکر می کند که دیگران به او شک دارند و خود نیز به دیگران شک دارد.
4. در هر جمعی شروع به صحبت می کند و سعی می کند مه به همه بفهماند از هر فنی سر رشته ای دارد.
5. خود را بهتر از همه می داند . و تحت عنوان نهی از منکر به همه گیر می دهد.
6. ازاینکه دیگران او را امربه معروف و نهی از منکر کنند به شدت نارحت می شود.
7. از دیگر دین داران دل خوشی ندارد و افعال آنان را ریا قلمداد می کند.

روش ابتلا:
حضور در مکان های دینی مانند آستان های مقدسه، مساجد، حوزه ها، به شدت این بیماری را شدت می بخشد.

روش درمان:
روش درمان دین درد خوش خیم: بی توجهی به دستورات دینی کم کم انسان را از این حالت خارج می کند.
روش درمان دین درد بدخیم:
1. توکل به خدا و طلب شفا از اهل بیت علیهم السلام
2. دین آموزی
3.عدم تظاهر به دین داری
4. توجه به گناهان خود و طلب آمرزش
5. دقت به اعمال شایسته دیگر افراد

 

«دین درد را جدی بگیریم»

آن کس که تو را شناخت جان را چه کند؟
فرزند و عیال و خانمان را چه کند؟

بیچاره کنی ، هردو جهانش بخشی!
بیچاره تو هردو جهان را چه کند؟

متن ذیل بخشی از مجموعه سخنرانی های حجه الاسلام و المسلمین پناهیان با موضوع «مومن مبلغ» می باشد که تقدیم کاربران می گردد.

برای هر چیز با ارزشی که کسب می‌کنیم بهایی پرداخته می‌شود. مثلاً برای فهمیدن ارزشمند بودن کتاب، تلاش معلم لازم است. و برای اهمیت تبلیغ، خون امام حسین(علیه السلام) هزینه شده است…. تبلیغ هیچ‌گاه اختصاص به صاحبان دین و متبحران در امر تبلیغ نداشته و ندارد، تبلیغ یک فعالیت عمومی است. یک انسان شیعه باید بخشی از زندگی خود را صرف تبلیغ کند… اساساً شیعه بدون تبلیغ نمی‌تواند زندگی کند. جامعی الان ما بیش از هر زمانی نیاز به تبلیغ دارد. اگر جوانان مذهبی و متدین ما که خودشان اهل نماز اول وقت و روضی امام حسین(علیه السلام) هستند، به اندازه یک شیعی حداقل توان تبلیغ داشته باشند، ما به سرعت جهان را خواهیم گرفت…یکی ازمقدمات لازم برای تبلیغ دین، کسب آگاهی در زمینی معارف دینی است. برای زندگی مبلغانه داشتن و برای رفتارهای تبلیغاتی این آگاهی لازم است.

دانلود مجموعه سخنرانی های «مومن مبلغ»:

سخنرانی اول ، سخنرانی دوم ، سخنرانی سوم، سخنرانی چهارم، سخنرانی پنجم، سخنرانی ششم، سخنرانی هفتم، سخنرانی هشتم، سخنرانی نهم.

با تشکر از سایت فتیان

آیت الله آقا ضیاء عراقی از مراجع نامدار حوزه علمیه نجف نقل می کند که:

شخصی از شیعیان شهر قطیف حجاز، به قصد زیارت حضرت ثامن الائمه علیه السلام از شهر خود حرکت کرد، او در میانه راه سرمایه سفر خود را گم کرده و حیران و سرگردان ماند و آن چنان درمانده شد که برای خودش نه راه برگشت می دید و نه می توانست ادامه سفر دهد . در آن لحظه چاره ای نمی دید مگر این که به حضرت امام زمان علیه السلام پناهنده شود در موقع توسل، متوجه شد که سید نورانی و بزرگواری او را همراهی می کند و خطاب به وی می گوید: این وجه را بگیر که تو را به سامرا می رساند، در آن جا نزد وکیل ما حاج میرزا حسن شیرازی می روی و به او می گویی که سید مهدی به شما پیام رساند و گفت: پولی که از مال ما در نزد توست به اندازه سفر زیارتی جدم علی بن موسی الرضا علیهما السلام به حامل پیام بپرداز .

مرد قطیفی می گوید:آن بزرگوار را نشناختم و متوجه نشدم از کدام سمت آمده است .

عرض کردم: هر گاه به محضر میرزای شیرازی پیام شما را برسانم، از من سؤال می کند سید مهدی کیست و چه نشانه ای داری؟ آن سید شریف به من فرمود: به او بگو، به این نشان که امسال در فصل تابستان شما با حاج ملا علی کنی طهرانی در شام و در حرم عمه ام زینب کبری علیها السلام مشرف بودید، از کثرت زوار و ازدحام جمعیت حرم شلوغ بود و آشغال هایی در حرم ریخته بودند، شما عبای خود را از دوش برداشته و در دست جمع کرده و به آن وسیله حرم را جارو نمودید و آشغال ها را در گوشه ای از حرم گرد آوردی و حاج ملا علی کنی با دست های خود آن ها را برداشته و بیرون برد، من آن جا بودم .

مسافر قطیفی می گوید: یک مرتبه با خود گفتم: شاید این شخص حضرت امام عصر علیه السلام باشد . در آن حال نوری او را احاطه کرد و از نظرم غایب شد . در ادامه سفر به سامرا رسیدم و ماجرا را برای مرحوم میرزای شیرازی نقل کردم، آن بزرگوار از جای خود بلند شد و دست در گردنم انداخته، چشم هایم را بوسید و به من تبریک گفت . بعد در تهران به حضور آیت الله کنی رسیدم، او هم مطلب را تصدیق کرد و از این که از سوی امام زمان علیه السلام به ایشان حواله و یا فرمانی صادر نشده است اظهار تاسف نمود

پی نوشت:
خصائص الزینبیه، نورالدین جزائری، مقدمه، با اندکی تغییر

مریض بود و خیلی هم درد داشت.
دوستش آمد اما شاکی بود از اوضاع زندگی اش.
مریض به دوستش گفت، این تاجی که بر سر داری چیست؟ برو شکرش را به جا بیاور!
دوستش اما تاجی بر سرش نیافت.
مریض گفت: حق داری که تاجی بر سرت نیابی زیرا تاجی که بر سر داری، تاج سلامتی است و تاج سلامتی را فقط مریضها بر سرانسانهای سالم می بینند.
…

می دونی چقدر تاج بر سر داریم، اما نمی بینیم. کافیه به زندگی کسانی که مشکلهای مختلف (مثل انواع اختلافات خانوادگی، بیماری فرزندان یا پدر و مادر یا هزار درد و بلای روحی و مادی) دارند سر بزنی و اونوقت ببینی که چه تاجیهایی بر سر داری.
می دونی چرا گاهی نعمتهامون زیادتر از اینکه هست نمی شه!
چون لحظاتی رو نمی شینیم با خودمون فکر کنیم و تاجها یی که داریم رو بشمـُریم. در که خدا میگه: نعمتهایی رو که خدا به شما داده یاد کنید! 1
وبعدش نمی شینیم و شکر او تاجها رو به جا بیاریم درحالی که خدا می گه: اگر شکر کنید، نعمتها رو براتون زیاد می کنم. 2
خدا یا ببخش که هی نشستم و چیزهایی که ندارم رو شـُمـُوردم!

پ ن 1: آل عمران 103
پ ن 2: ابراهیم 7