پیوند: http://www.rozenews.com/fa/News/470/%D9%85%D8%B3%DB%8C%D8%B1-%D8%AD%D8%B1%DA%A9%D8%AA%D8%B6%D8%B1%DB%8C%D8%AD%D8%AC%D8%AF%DB%8C%D8%AF%D8%AD%D8%B1%D9%85-%D8%AD%D8%B3%DB%8C%D9%86%DB%8C

قائم مقام شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی اعلام کرد: ضریح جدید مرقد مطهر امام حسین (ع) تا فردا شب در حرم امام خواهد بود.
علی اصغر آبخضر قائم مقام شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی درباره آخرین اخبار مربوط به ضریح جدید امام حسین (ع) به فارس گفت که «ضریح جدید سیدوسالار شهیدان، تا فردا شب در حرم امام خواهد بود».

وی افزود: ضریح مطهر با بدرقه عاشورایی مردم قم و با استقبال پر شور مردم خداجوی تهران شب گذشته در حرم امام و در جوار گلزار شهدا مستقر شد.

آبخضر تصریح کرد: قرار بود ضریح به مصلا یا میدان امام حسین منتقل شود اما به دلیل فقدان محیط مناسب برای حضور گسترده مردم، قرار شد ضریح در حرم حضرت امام بماند.

قائم مقام شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی با بیان اینکه این شورا برای امروز و فردا ویژه برنامه‌هایی را تدارک دیده که با حضور عاشقان ابا عبدالله‌ الحسین (ع) در حال برگزاری است، خاطر نشان کرد: ضریح جدید بعد از تهران به ساوه منتقل می شود.

وی افزود: بعد از ساوه، مردم استان‌های مرکزی و لرستان و خوزستان توفیق بازدید از ضریح جدید امام حسین (ع) را خواهد یافت و مراسم باشکوهی در مراکز این استان‌ها برگزار می شود.

آبخضر در پایان گفت: این ضریح از طریق مرز شلمچه به عراق و پس از عبور از بصره و نجف برای نصب در حرم مطهر امام حسین (ع) به کربلای معلی منتقل می شود.

در این باره روایت های گوناگونی وجود دارد. اما مجموع این روایت ها و آن چه نزدیک تر به منطق به نظر می رسد، آن چیزی است که شیخ مفید(ره) در کتاب «الارشادات» آورده است.

او در بخشی از این کتاب نام 17 نفر از شهدای بنی هاشم در روزعاشورا را ذکر کرده و نوشته است:«آنان پایین پای آن حضرت در یک قبر (گودی بزرگ) دفن شدند و هیچ اثری از قبر آنان نیست و فقط زائران با اشاره به زمین در طرف پای امام ـ علیه السّلام ـ آنان را زیارت می‌کنند و علی بن الحسین ـ علیهم السّلام ـ (علی اکبر) از جملة آنان است.برخی گفته‌اند: محل دفن علی اکبر نسبت به قبر امام حسین ـ علیه السّلام ـ نزدیک‌ترین محل است.»

در بعضی از روایات دیگر از جمله کتاب «کامل الزیارات» جعفر بن محمد قمی هم آمده است: «امام سجاد ـ علیه السّلام ـ (با قدرت امامت و ولایت) به کربلا آمد و بنی‌اسد را سرگردان یافت، چون که میان سرها و بدن‌ها جدایی افتاده بود و آنها راهی برای شناخت نداشتند، امام زین العابدین ـ علیه السّلام ـ از تصمیم خود برای دفن شهیدان خبر داد، آن گاه به جانب جسم پدر رفت، با وی معانقه کرد و با صدای بلند گریست، سپس به سویی رفت و با کنار زدن مقداری کمی خاک قبری آماده ظاهر شد، به تنهایی پدر را در قبر گذاشت و فرمود: با من کسی هست که مرا کمک کند و بعد از هموار کردن قبر، روی آن نوشت: «هذا قبر الحسین بن علی بن ابی طالب الّذی قتلوه عطشاناً غریباً»؛ این قبر حسین بن علی بن ابی طالب است، آن حسینی که او را با لب تشنه و غریبانه کشتند. پس از فراغت از دفن پدر به سراغ عمویش عباس ـ علیه السّلام ـ رفت و آن بزرگوار را نیز به تنهایی به خاک سپرد. سپس به بنی‌اسد دستور داد تا دو حفره آماده کنند، در یکی از آنها بنی‌هاشم و در دیگری سایر شهیدان را به خاک سپردند، نزدیک‌ترین شهیدان به امام حسین ـ علیه السّلام ـ فرزندش علی اکبر ـ علیه السّلام ـ است؛ امام صادق ـ علیه السّلام ـ در اینباره به عبدالله بن حمّاد بصری فرموده است: امام حسین ـ علیه السّلام ـ را غریبانه کشتند، بر او می‌گرید کسی که او را زیارت کند غمگین می‌شود و کسی که نمی‌تواند او را زیارت کند دلش می‌سوزد برای کسی که قبر پسرش را در پایین پایش مشاهده کند.

بنابراین به نظر می رسد گوشه های اضافی ضریح مطهر امام حسین(ع) محل دفن پسر بزرگ ایشان یعنی حضرت علی اکبر(ع) باشد و محل دفن نوزاد شش ماهه اباعبدالله الحسین(ع) یعنی علی اصغر(ع) نیز روی سینه پیکر مطهر امام حسین(ع) باشد.

«بوی سیب و حرم حبیب و حسین غریب و کرب و بلا». این نوحه مشهور و محبوب را در سالهای اخیر بارها شنیده ایم. اما بوی سیب چه ارتباطی با حرم امام حسین(ع) دارد؟ آیا درست است که می گویند از قتلگاه و ضریح مطهر امام حسین(ع) می شود عطر سیب استشمام کرد؟

نگاهی به منابع روایی و کتابهای معتبر شیعی، راز بوی سیب را این طور می گشاید:

در کتاب شریف «بحارالانوار» جلد 43 ، صفحه 289 ماجرای عطر سیب به نقل از «حسن بصری» و «ام سلمه» این طور آمده است:

«حسنین وارد شدند بر رسول خدا، و جبرئیل در نزد آن حضرت بود. پس ایشان در اطراف او گردیدند، به گمان این که دحیه‏ی کلبی است. جبرئیل، دست خود را حرکت داد، مانند کسی که از کسی چیزی بگیرد. پس سیبی و بهی و اناری آورد و به ایشان داد. روی ایشان از خوشحالی برافروخت و دویدند به نزد جد خود. حضرت از ایشان گرفت و بویید و فرمود: بروید نزد پدر و مادر خود. پس رفتند و هیچ یک از آن نخوردند تا این که پیغمبر به نزد ایشان رفت و همه با هم خوردند، و هر چند از آن می‏خوردند، به حال خود عود می‏نمود (بازمی‏گشت) و به همین حالت بود، تا زمانی که حضرت فاطمه علیها السلام وفات نمود.

حسین علیه‏ السلام فرمود: که انار، مفقود شد، و چون امیرالمؤمنین علیه ‏السلام شهید گشت، به، مفقود شد، و سیب به حال خود بود، تا وقتی که آب را به روی ما بستند. پس چون تشنگی بر ما غالب می‏شد، آن را بو می‏کردم، اندکی تشنگی من ساکن می‏شد. عاقبت، چون تشنگی من به نهایت رسید، دندان بر آن فشردم و یقین به هلاک نمودم.

حضرت سجاد علیه‏ السلام می‏فرماید که این سخن را از پدر بزرگوارم شنیدم یک ساعت قبل از شهادتش، و چون شهید گردید، بوی سیب از محل شهادتش استشمام می‏شد، ولی خودش را نیافتند، و این رایحه، در آن محل باقی است، و هر کس از زواربخواهد استشمام رایحه‏ی آن را نماید، در وقت سحر، به زیارت رود که اگر از مخلصین باشد، آن را استشمام خواهد نمود.»

مشابه این داستان را هم «ابن شهر آشوب» در کتاب «مناقب» جلد 3 ، صفحه 391 .بیان کرده است. ماجرای عطر سیب در کتاب منتهی الآمال نیز آمده است.

رقیه (س) ثابت کرد اگر خوب تمنای حسین (ع) کنی به خرابات هم میاید

حال خرابت را نبین
دلت خوب تمنای حسین (ع) کند تمام است

حسین (ع) رحمت الله واسعه است …

پیوند: http://amie.blogfa.com/post/53

آیا حسین بن علی یک شخصیت حماسی هست یا نه؟ آیا ما باید با وجود حسین و سرگذشت او یک احساس حماسی داشته باشیم یا یک احساس تراژدی، مصیبت، رثا و نفله شدن؟

                          زان تشنگان هنوز به عیوق میرسد               فریاد العطش ز بیابان کربلا

آیا تاریخچه عاشورا فقط همین یک صفحه است؟ آیا فقط رثا است؟ فقط مصیبت است و چیز دیگری نیست؟ اشتباه است. این تاریخچه یک صفحه دیگر هم داردما همین که قهرمان آن صفحه، دیگر پسر معاویه نیست، پسر زیاد نیست، پسر سعد نیست، شمر نیست.

در آنجا قهرمان حسین است.

در آن صفحه دیگر جنایت نیست، تراژدی نیست، بلکه حماسه است، افتخار و نورانیت است، تجلی حقیقت و انسانیت است، نجلی حق پرستی است. آن صفحه را که نگاه میکنیم، میگوییم بشریت حق دارد به خودش ببالد. اما وقتی صفحه سیاهش را مطالعه میکنیم، میبینیم که بشریت سر افکنده است و خودش را مصداق آن آیه میبیند که:« قالوا اتجعل فیها من یفسد فیها و یسفک الدماء و نحن نسبح بحمدک و نقدس لک»

حسین را یک روز کشتند و سر از تن او جدا کردند، اما حسین که فقط این تن نیست، حسین که مثل ما و شما نیست (ببین کی این حرف را زده است؟ شهید مطهری ای که هم اکنون هم کتبش راهنمای من و امثال من است!) حسین یک مکتب است و بعد از مرگش زنده تر میشود. دستگاه بنی امیه خیال کرد که حسین را کشت و تمام شد، ولی بعد فهمید که مرده حسین از زنده حسین مزاحمتر است. تربت حسین کعبه صاحبدلان است.

مرتضی، مطهری،حماسه حسینی، ج ۱، منتخبی از صص ۱۶- ۲۰

و خداوند در جواب ملائکه گفت:« انی اعلم ما لاتعلمون »…. فرشته تو که از قبل نمیدانستی، اما بدان که ما هم نفهمیدیم و نخواهیم فهمید حسین چه اعجوبه ای است!

***

اهداف حماسی کربلا به کلی دگرگون شده است و چیزهایی میبینیم که انسان شرم میکند از گفتنشان. روضه هایی میشنود که خجل میشود از بازگو کردنشان.

و گاهی دلمان هوای آن روضه های قدیمی تر را میکند، هوای خره و گل زدن به سر و روهای پر از صفا و عشق را میکند. دل دم هوای چادر مشکی های گلی و چشمان خیس و قرمز را میکند. هوای یک محرم که صدای سنج ها و طبل ها نشوند برایمان نشان از آمدن محرم، بل لباس عزایی که مردم از روز اول به پوشیدنش اهتمام میورزند. دلم هوای آن محرمی را کرده است که مردم بیش از آنکه تشنه سینه زدن باشند، تشنه ی معرفت پای منبر روضه خوان باشند. محرمی که در آن مردم حماسه حسینی شهید مطهری را از برند و …

و دلمان هوای یک محرم میکند…. محرم اولین سال ظهور.