خدمت آيت الله بهاالديني رسيدم. گفتم: آقا راز مقام و رتبه سيد سکوت چه بود؟ آقا دست بالا آورد و اشاره به دهان کرد. خدا شاهدست الان مردم خيلي دست کم گرفته اند آبرو بردن را.

ببينيد خدا چند گناه را نمي بخشد:1- عمدا نماز نخواندن.2- به ناحق آدم کشتن.3- عقوق والدين.4- آبرو بردن.

اين گناهان اين قدر نحس هستند که صاحبانشان گاهي موفق به توبه نمي شوند. پسر يکي از بزرگان علما که در زمان خودش استادالعلما بود، براي من تعريف مي کرد: “به پدرم گفتم پدر تو درياي علم هستي. اگر بنا باشد يک نصيحت به من بکني چه مي گويي؟

مي گفت پدرم سرش را انداخت پايين. بعد سرش را بالا آورد وگفت آبروي کسي را نبر!”

الان در زمان ما هيئتي ها، مسجدي ها و مقدس ها آبرو مي برند.

عزيز من اسلام مي خواهد آبروي فرد حفظ شود. شما با اين مشکل داري؟ دقت کنيد که بعضي ها با زبانشان مي روند جهنم.

روايت داريم که مي فرمايد اغلب جهنمي ها، جهنمي زبان هستند. فکر نکنيد همه شراب مي خورند و از ديوار مردم بالا مي روند. يک مشت مومن مقدس را مي آورند جهنم. اي آقا تو که هميشه هيئت بودي! مسجد بودي! بله. توي صفوف جماعت مي نشينند آبرو مي برند.

اميرالمؤمنين به حارث همداني مي فرمايد: اگر هر چه را که مي شنوي بگويي؛ دروغ گو هستي.

منبع:منتظران ظهور

در آموزه های پزشکی امام رضا (ع) آمده است که در تابستان به دلیل گرمای هوا چربی های بدن آب می شوند؛ از این رو در پاییز نیاز ضروری به ذخیره کردن مواد چربی که مولد حرارت هستند ،‌ پیدا می شود و باید با مصرف غذاهای مناسب آن را ذخیره کنید تا بدن خود را برای مقابله با سرمای زمستان مجهز کنید. بدن به انواع غذاهای اصلی و میوه هایی مانند انگور و انار نیاز دارد. همچنین استفاده از نوشیدنی هایی که از آنها تهیه می کنند،‌ مفید است . به طور کلی مصرف میوه های ترش قبل از غذا و میوه های شیرین بعد از غذا مفید است .

امام رضا(ع) همچنین توصیه می کنند که با شروع سرما باید غذاهای پر انرژی مصرف کرد و مالیدن روغن و ماساژ استخوان ها در حال استراحت با روغن های شب بو،‌ زیتون و گل سرخ به تقویت و استحکام کمک می کند. (1)
مطابق تعالیم طب اسلامی علت بیماری ورود میکروب ، ویروس یا باکتری به بدن نیست بلکه عامل اصلی بیماریها ضعف سیستم ایمنی و دفاعی بدن و پایین آمدن مقاومت بدن است. از این رو علت اصلی سرماخوردگی هم ضعف سیستم ایمنی می باشد.
امام رضا(ع) برای تقویت سیستم دفاعی بدن و حفط تندرستی دستورالعملهای مفیدی ارائه کرده اند که حجامت، رعایت اعتدال ، تدابیر ماهها و فصل ها و استفاده از میوه ها و غذاهای متناسب با زمان و مکان از این جمله اند.

کارشناسان هم پرهیز از غذاهای مضر که سیستم ایمنی را به شدت تضعیف می کند و زمینه را برای انواع بیماریها آماده می کند برای پیشگیری از سرماخوردگی توصیه می کنند. مثل: قند و شکر و هر ماده ای که در آن قند و شکر به کار رفته باشد، گوشت زیاد خصوصا گوشت مرغ ماشینی و گاو، سرخ کردنی، غذاهای ساندویچی، نوشانه، ماست غیر طبیعی، زیاده روی در مصرف غذاهای سرد و….
یکی از مواد بسیار مفید برای پیشگیری از سرماخوردگی عسل است. امام رضا(ع) به نقل از پیامبراکرم(ص) فرمودند :خداوند برکت را در عسل قرار داده است . درمان دردها در آن است و هفتاد پیامبر دوام سودمندی آن را از خداوند خواسته اند .(2)

از این رو می بینم که در طب اسلامی سرماخوردگی قابل پیشگیری است و امام رضا(ع) برای آن توصیه هایی دارند و می فرمایند: کسی که بخواهد از سرماخوردگی و زکام در فصل زمستان جلوگیری کند روزی سه لقمه عسل بخورد.(3)
البته امام رضا(ع) در ادامه برای عسل مفید معیاری را مشخص کرده اند و می فرمایند: برای تشخیص عسل خوب از بد کافی است که مقداری از آن را مقابل بینی بگیرید، هر گاه بوی تندش ایجاد عطسه کند، یا اگر با خوردن کمی از آن عسل حالت سکر و مستی به شما دست بدهد، و یا زبان شما را بسوزاند، در شمار عسلهای خوب محسوب نمی‏شود و علاوه بر اینکه خاصیت ندارد، برای بدن نیز مضر است. (4)

امام رضا (ع) همچنین توصیه می کنند که در فصل زمستان غفلتاً از اطاق گرم به هوای سرد و آزاد قدم نگذارید.
در توصیه ای دیگر برای مبتلا نشدن به سرماخوردگی در فصل زمستان امام رضا (ع) فرمودندگل نرگس ببویید، بوییدن این گل را به طور دائم انجام دهید تا از شرّ سرما خوردگی در امان بمانید. همچنین استشمام سیاه دانه آدمی را از سرما خوردگی ایمن می دارد .(5)
امام رضا (ع) همچنین برای رهایی از سردرد فرمودند : خوردن ماهی تازه را فراموش نکنید هرکس از درد شقیقه و شکم درد می ترسد نباید در زمستان و تابستان خوردن ماهی تازه را به تاخیر اندازد. (6)

پانوشت ها:
1_(رساله ذهبیه امام رضا(ع))
2_(مکارم الاخلاق جلد 1 صفحه 359 حدیث 1173)
3_(دانش نامه احادیث پزشکی: 1 / 334)
4_(بحار الأنوار، جلد 62 ، صفحه 324)
5_(طبّ الإمام الرضا(ع)، صفحه 37 وص 38)
6_(بحارالانوارج 62 ص 324)

منبع: قدس

مرحوم شیخ انصاری ایشان لباس طلبه ها را میگرفتند می شستند، از حیث تقوا مثل ایشان بنده نشنیدم،کتابهایی را که نوشتند کسانیکه بخوانند و بفهمند را، اجازه اجتهاد به آنها میدهند، از اولیای الهی بود، تشرف اختیاری محضر امام زمان داشت، لباس طلبه ها رو می گرفت می شست، من لباسهاتون رو بشورم شما درستان را بخوانید، عجیب بوده است، تواضع ها؛ اینها بزرگان ما بوده اند ، اینا سرمشق به ما می دادند، حالا اهل بیت بجای خود، همین اخیرا همین جاها همینطوری بودند، ما باید همینطور باشیم متواضع باشیم .

آن وقت ضد این صفت تواضع ، تکبر است، آیات متعددی در مذمت تکبر ، خود پسندی و خودمحوری است، خودش را بزرگتر از همه بداند ، تکبر اینست، وقتی هم راه میرود هی شانه هایش را تکان بدهد و حاضر نیست یه خورده بگردید با هم، ای بابا با این حالت میخواهی بروی بهشت؟ کی راهت میده؟ خیلی حرفه، والا بخدا.

آیاتی که هست ( وَلَا تَمْشِ فِی الْأَرْضِ مَرَحًا إِنَّ اللَّهَ لَا یُحِبُّ کُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ) خدا دارد میگه ها ، چیه در زمین داری راه میری ؟ متکبرانه راه میری؟ نمی توانی زمین را بشکافی، نمی رسی هر مقدار هم تکبر کنی به اندازه کوهها نمیشی ، کوهها از تو بزرگتره، خدا میگه ها،من نمیگم ، مذمت میکنه متکبرین را، چی داری آقا ؟ چهارتا اصطلاح بلد شدی حالا افتخار میکنی به بنده های خدا؟ کمال خودته ، یاد گرفتی، خودت داری استفاده میکنی،چه کار داره به من؟

آیه دیگری هست (ادْخُلوا أَبوابَ جَهنَّمَ خالِدینَ فیها فَبِئْسَ مَثَوی المُتکبِّرین ) متکبرین را داخل کنید در جهنم اینها را، بد جایگاهی است جهنم برای متکبرین، در روایات متعدد دارد در روز قیامت متکبرها بصورت مورچه خلق میشوند، این مورچه ریز زرد رو دیدی همانها، زیر دست و پا مردم، آنجا هم که خیلی شلوغه ؛انشاالله میریم می بینیم ، اولین و آخرین جمع شده اند برای حساب و کتابهایشان ، با آن وحشت و اینها، کسی به کسی نیست، این متکبران هم مثل مورچه زیر دست و پای مردم دارن له میشوند اما دیگه اونجا مرگ نیست، فریاد میکشد ولی خبری نیست، بعد که اهل بهشت میروند در بهشت و اهل جهنم میروند در جهنم ، بعد یک عده ای جاروب میکنند عالم قیامت را، این مورچه ها را میریزند در جهنم.

پی نوشت:
(آیت الله ناصری)
منبع:پارسینه

در سال ۹۴ بنابر مشهور یا ۹۵ امام زین العابدین(ع) در سن ۵۷ سالگی با زهری که ولید بن عبدالملک یا هشام به آن حضرت دادند به شهادت رسیدند. این در حالی بود که ۳۴ یا ۳۵ سال بعد از واقعه کربلا در مصائب جان گداز شهادت پدر و برادران و عمو و بستگان و اسارت عمه ها و خواهرانش، گریان بود.

امام باقر (ع) آن حضرت را تجهیز نمودند و در بقیع کنار قبر عموی مظلومش حضرت مجتبی(ع) به خاک سپردند. سال شهادت آن حضرت را به خاطر کثرت فوت فقهاء و علما «سنه الفقهاء» گفتند.

در شهادت آن حضرت اقوال دیگزی نیز وجود دارد: ۱۲ محرم، ۱۸ محرم، ۱۹ محرم، ۲ صفر.

منبع:باشگاه خبرنگاران

زهیر بن قین مردی دلاور و از شخصیت های برجسته کوفه بود اول از هواداران عثمان بود اما عاقبت حسینی شد و توفیق یافت از شهدای والامقام کربلا شود او در سال 60 هجری از سفر حج برمی گشت و امام حسین(ع) هم از مکه به قصد کوفه حرکت کرده بود، دوست نداشت که با امام حسین(ع) روبرو و با آن حضرت(ع) هم منزل شود، اما در یکی از منازل بین راه ناچار نزدیک کاروان امام حسین(ع) قرار گرفت چون امام حسین(ع) خبر داشت که زهیر خیمه ای نزدیک او دارد کسی را نزدش فرستاد و او را خواست که به حضور بیاید. زهیر نمی خواست با امام حسین(ع) برخوردی داشته باشد اما همسر زهیر که دلهم نام داشت با زهیر گفت: سبحان الله! فرزند پیغمبر خدا (ص) تو را می طلبد و تو در رفتن محضر آن حضرت(ع) تامل و اندیشه می کنی و او را تشویق کرد و به او گفت برخیز و برو و ببین امام حسین(ع) از تو چه می خواهد و چه می فرماید؟

آنگاه زهیر نزد امام حسین(ع) رفت و سخنان آن حضرت(ع) گویا آتشی در دل او افروخت که تغییر کرد از همان زمان که امام حسین(ع) در دل او جای گرفت گویا دیگر آرام نداشت تا حدی که نخواست یک لحظه از امام حسین(ع) دل بکند و دستور داد خیمه اش را کندند و نزدیک سراپرده امام حسین(ع) نصب کردند و دل از همسرش برید و گفت از قید زوجیت با من رها شو و نزد خانواده ات برو.

زهیر به یارانش گفت هر که می خواهد با من بیاید و هر که نخواهد این آخرین دیدار من است با شما.
عصر تاسوعا، هنگامی که لشکریان عمرسعد به سوی خیمه‌ های امام حسین(ع) هجوم آوردند و قصد آغاز جنگ داشتند، امام(ع) از برادر بزرگوارشان حضرت عباس(ع) خواست که نزد آنان رفته و ببیند هدفشان چیست و چه می ‌خواهند. حضرت عباس(ع) با حدود بیست نفر از یاران امام(ع)، از جمله زهیر بن قین و حبیب بن مظاهر، نزد سپاهیان دشمن آمده پرسید که چه قصدی دارند؟ گفتند: به ما فرمان داده شده است در صورتی که تسلیم حکم ابن‌ زیاد نشوید، با شما پیکار کنیم.

حضرت عباس(ع) فرمودند: عجله نکنید، تا مقصودتان را به اطلاع اباعبدالله(ع) برسانم. آنان پذیرفته و منتظر جواب ماندند. در این فرصت حبیب بن مظاهر و زهیر بن قین به نصیحت سپاهیان عمرسعد پرداختند. نخست حبیب سخن گفت و آنان را از کشتن عترت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و شیعیان آنها نهی کرد و از یاران و همراهان امام(ع) به نیکی یاد نمود و برخی از صفات والای آنان را برشمرد.
در این هنگام یکی از افراد دشمن، به نام «عزرة بن قیس» خطاب به حبیب گفت: تا می‌توانی خودستایی کن!
زهیر بن قین در پاسخش گفت: ای عزره، او ستوده و هدایت‌ یافته خدای متعال است. از خدا پروا کن، من خیرخواه توام. تو را به خدا سوگند، مبادا گمراهان را در کشتن پاکان یاری دهی.

عزره گفت: ای زهیر، تو شیعه این خاندان نبودی و طرفدار عثمان بودی!
زهیر پاسخ داد: آیا از بودنم در اینجا پی نمی ‌بری که از آنان هستم؟ به خدا سوگند،من هیچ‌گاه نامه ‌ای به او -امام حسین (ع)- ننوشتم، پیکی به سوی او نفرستادم و به او وعده یاری ندادم. بلکه در راه به او برخوردم. چون او را دیدم به یاد رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم افتادم و مَنزلتِ او را نزد پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم به خاطر آوردم. همچنین دانستم، چه حوادثی از سوی دشمن و حزب شما برای او پیش می‌آید. این بود که تصمیم به یاری و طرفداری از وی گرفتم و این ‌که جانم را فدایش نمایم. باشد که آنچه شما از حق خدا و رسول صلی الله علیه و آله و سلم فرو گذاشتید، پاس دارم.
زهیر در شب عاشورا هم با سخنرانی پرشور مراتب اخلاص و ارادت و حمایت و جانبازی خویش را نسبت به امام حسین(ع) ابراز کرد و گفت اگر هزار بار هم کشته شوم و زنده گردم هرگز دست از یاری پسر پیغمبر(ص) برنخواهم داشت.
بروایت محمدابن ابیطالب زهیر نبرد کرد 120 تن از لشکر دشمن را به دوزخ فرستاد آنگاه کثیرابن عبدالله شعبی با مهاجرین اوس تمیمی به او حمله کردند و او را به شهادت رسانیدند آنگاه امام حسین(ع) فرمودند خداوند تو را از حرمت خویش دور نکرده اند و لعنت کند کشندگان تو را.

در زیارت منسوب به ناحیه مقدسه، از وفاداری و ایثار زهیر این گونه تجلیل شده است: السَّلامُ عَلی زُهَیْرِ بْنِ الْقَیْنِ الْبَجَلِیِّ، الْقائِلِ لِلْحُسَیْنِ وَقَدْ اذِنَ لَهُ فِی الانْصِرافِ: لا وَاللَّهِ لا یَکُونُ ذلِکَ ابَداً، اتْرُکُ ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ اسیراً فِی یَدِ الَاعْداءِ وَانْجُو! لا ارانِیَ اللَّهُ ذلِکَ الْیَوْمَ.
سلام بر زهیر بن قین بَجَلیّ، کسی که وقتی امام حسین(ع) به او اجازه بازگشت داد، به حضرت(ع) عرض کرد: به خدا سوگند، نه، هرگز چنین نخواهد شد. آیا فرزند رسول خدا(ص) را اسیر در دست دشمنان رها کرده، خود را نجات دهم؟ خدا آن روز را به من ننماید.

____________________________________________________
پی نوشت ها:
1_(حسین (ع) خون خدا؛)
2_(الفتوح، ج 5؛)
3_(الاقبال ج3.)
منبع:قدس