۱- عید فطر که می‌شود در میان تمام سرخوشی‌هایش این حسن را دارد که آدم یاد روز قیامت می‌افتد. همان یوم الحسره.
سی روز ماه مبارک مثل برق در قنوت‌های نماز عید از جلوی چشم آدم رد می‌شود و آدم می‌خواند (اللّهُمَّ أَهْلَ الْکِبْریاءِ وَالْعَظَمةِ وَ أهْلَ الجُودِ وَالجَبَرُوتِ وَ أَهْلَ العَفْو وَالرَّحْمَةِ وَ أَهْلَ التَقّوىٰ وَالمَغْفِرَة، أَسْئَلُکَ بَحَقِّ هذَا الْیوَمِ الّذی جَعَلْتَهُ لِلمُسْلِمینَ عیداً وَ لِمُحَمّدٍ صَلّى اللهُ عَلیْه وَ آلِهِ ذُخْراً وَ شَرَفاَ وَ کِرامتاً وَ مَزیداً، أَن تُصَلّی عَلىٰ مُحَمّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تُدْخِلنی فی کُلِّ خَیْرٍ أَدْخَلْتَ فیهِ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّد وَ أَنْ تُخْرِجَنی مِنْ کُلِّ سُوءٍ أَخْرَجْتَ مِنْهُ مُحَمَّداً وَ آل مُحَمَّدٍ، صَلَواتُکَ عَلَیُهِ وَ عَلَیْهِمْ، اللّهُمَّ إنی أَسْئَلَکَ خَیرَ ما سَئَلَکَ مِنْهُ عِبادُکَ الصّالِحُونَ وَاَعُوذُ بِکَ مِمّا اسْتَعاذَ مِنْهُ عِبادُکَ الْمُخْلِصوُنَ) و دندان می‌گزد که کاش بیشتر بهره برده بودم و یادمان می‌آید روزهای اول که با خود می‌گفتین «کو تا عید فطر و کو تا شب‌های قدر و…» باز رسیده‌ایم به نماز عید فطر. درست مثل قیامت که عمر می‌گذرد و آدم حسرت می‌خورد از کرده‌ها و نکرده‌هایش
۲- این توصیه امام عظیم الشان و راحل ما (قدس‌الله نفسه الزکیه) بس خواندنی است:
«مبادا در ماه مبارک رمضان، از شما غیبتى، تهمتى و خلاصه گناهى سر بزند و در محضر ربوبى، با نعم الهى و در مه‌مان سراى بارى تعالى، آلوده به معاصى باشید! شما اقلاً به آداب اولیه روزه عمل نمایید و همان طورى که شکم خود را از خوردن و آشامیدن نگه می‌دارید، چشم و گوش و زبان را هم از معاصى باز دارید! از هم اکنون بنا بگذارید که زبان را از غیبت، تهمت، بدگویى و دروغ نگه داشته، کینه، حسد و دیگر صفات زشت شیطانى را از دل بیرون کنید!
اگر با پایان یافتن ماه مبارک رمضان، در اعمال و کردار شما هیچ گونه تغییرى پدید نیامد و راه و روش شما با قبل از ماه صیام فرقى نکرد، معلوم مىشود روزهاى که از شما خواسته‌اند، محقق نشده است.
اگر دیدید کسى مىخواهد غیبت کند، جلوگیرى کنید و به او بگویید! «ما متعهد شدهایم که در این سى روز ماه مبارک رمضان، از امور محرمه خوددارى ورزیم» و اگر نمىتوانید او را از غیبت باز دارید، از آن مجلس خارج شوید! ننشینید و گوش کنید! باز تکرار مىکنم تصمیم بگیرید در این سى روز ماه مبارک رمضان، مراقب زبان، چشم، گوش و همه اعضاء و جوارح خود باشید.
توجه بکنید که به آداب ماه مبارک رمضان عمل کنید؛ فقط، دعا خواندن نباشد، دعا به معناى واقعىاش باشد.»
۳- کمی بزرگ شویم نگاهی به ادعیه ماه مبارک بیندازیم خداوند همه گرسنگان را سیری، همه اسرا را آزادی، همه… تا دعای قنوت عید فطر که خداوندا همه خوبی‌ها را می‌خواهم که خوبان خواسته‌اند و از ان‌ها دوری می‌جویم که خوبانت دوری جسته‌اند.
بزرگ شدن افق دید شاید یکی از اولین آموزش‌هایی باشد که بتوان از ادعیه ماه رمضان گرفت وقتی حتی برای حج نه امسال که حج سال‌های آتی را می‌خواهیم و کیست که نداند اولین شرط حاجی شدن استطاعت مالی است و… بیایید کمی آرزو‌هایمان را بزرگ کنیم هم موارد شخصی هم اجتماعی.
۴- خیلی چیز‌ها لیست کرده بودم که می‌توان در اول ماه آدم با خودش عهد ببندد که انجام دهد و توشه بگیریم برای ۱۱ ماه دیگرمان با انجام دادنش. ولی ترسیدم که آخر ماه علاوه بر خسران انجام ندادنش، عهد‌شکنی نیز در کارنامه اعمالم ثبت گردد. مواردی مانند:
اول پایبندی به نماز اول وقت:
نعمت سحرخیزی و سحری خوری موجب می‌شود یک ماهی نماز صبحمان اول وقت باشد خوب چه خوب که این ملکه‌مان بشود برای همه سال.
دوم آشتی با مسجد
ماه رمضان چه شب‌های قدر چه سایر روز‌ها و اوقاتش آدم را به حضور در مسجد و جماعت فرا می‌خواند.
سوم عهد قرآن خوانی
در حدیث و سیره معصومین توجه ویژه‌شان به قرائت قران در طول سال و به ویژه ماه مبارک رمضان نمایان است. چه خوب است که درس بگیریم.
چهارم نظم
ماه رمضان در عین آنکه تمام برنامه‌های عادی زندگی را بهم می‌ریزد، در عین حال با خودش نظمی همراه دارد. نظمی که بر اساس وقت سحر و افطار و نماز مشخص می‌شود.
پنجم کم خوابی
هر چند در این ماه خواب انسان روزه‌دار را هم عبادت دانسته‌اند، لیکن فرصت خوبی است که تمرینی کنیم برای کمتر خوابیدن.
ششم دوری از لغو
یکی از عادت‌هایی که ماه رمضان‌های گرم این سال‌های اخیر پیدا کرده‌ایم؛ وقت گذرانی‌های دم افطار است. به ویژه ما جماعت معتاد به اینترنت برای گذران وقت و رسیدن به زمان افطار حضور در شبکه‌ّهای اجتماعی را انتخاب می‌کنیم. زمان بعد از افطار هم که سریال‌های تلویزیونی پر می‌کند. کاش کمی مراعات کنم.
هفتم شنیدن وعظ
این سال‌ها به برکت رسانه در مال مبارک رمضان اگر کانال‌های تلویزیون را بچرخانی از دو حال خارج نیست یا سریالی دارد نشان می‌دهد یا روحانی مشغول صحبت است و هرچند بد‌ترین وقت برای سخنان مراجع تقلید و علمای بزرگ انتخاب می‌شود. هنگامی که سفره سحر یا افطار پهن می‌باشد به اعتبار اینکه در حالت پربیننده تلویزیون هستیم. هرچند آدمی در آن دقایق و لحظات بیشتر به فکر سفره است تا آنچه از صدا و سیما پخش می‌گردد، ولی می‌شود با کمی برنامه ریزی همین فرصت را هم برای بهره گیری از وعظ استفاده کنیم.
هرچند بهتر آن است که از این فرصت این ماه برای حضور در اجتماعات مذهبی و مراسم‌های وعظ و سخنرانی بهره گیریم.
منبع: سبک زندگی اسلامی
