رسول خدا فرمود:
به کوچکی گناه نگاه نکنید
بلکه نگاه کنید که نسبت به چه کسی جرأت نموده و جسارت به خرج داده اید

امام رضا علیه السلام :
گناهان کوچک راههایى به سوى گناهان بزرگند
و کسى که ازخداوند دراندک ترس نداشته باشد، در زیاد نیز از او نمى ترسد.

برگرفته شده از revayatgar.blog.ir

“همه شما تصمیم بگیرید و این کار را هم رواج بدهید:
شروع کنید هر ماه بدون استثنا یک ختم قرآن کنید و آن را هدیه به خود امام زمان عجل الله فرجه بکنید. این کار بعدا معلوم می شود اثرش چیست؟ این اکسیر اعظم است منتها ما وقتی بیدار می شویم که کار گذشته است.
من چند سال قبل به این روایت برخوردم…..عقل را مبهوت می کند, نتیجه اش این است:
کسی که عملش این باشد یعنی هر چه می تواند قرآن بخواند و هدیه کند به او سزای قطعی اش که شبهه ندارد این است که: کان معه. اصلا جزایش می شود معیت (همراه شدن با حضرت) بهشت دیگر ارزشی ندارد.
کسی که کارش این باشد و آنچه میسر است قرآن بخواند و هدیه به امام زمان عجل الله فرجه بکند آنچه به او می دهند این است که در دنیا و آخرت با او خواهد بود.”

(بیانات آیت الله وحید خراسانی, نیمه شعبان 1431 قمری)

ابوذر غفارى روزى به حضور رسول خدا (ص) آمد، جبرئيل به صورت دحيه كلبى ، در محضر پيامبر (ص ) بود، و با آن حضرت ، خلوت كرده بود، وقتى كه ابوذر آن دو را ديد، باز گشت ، و گفتگوى آنها را قطع ننمود.

جبرئيل به پيامبر(ص ) گفت : اى محمد! اين ابوذر بود، كه از اينجا عبور كرد و بر ما سلام نكرد، اگر بر ما سلام مى كرد، جواب سلام او را مى داديم ، اى محمد! اين اباذر دعائى را مى خواند كه نزد اهل آسمان ، معروف مى باشد، آنگاه كه من به آسمان رفتم آن دعا را از او بپرس .
هنگامى كه جبرئيل به آسمان رفت ، ابوذر به حضور پيامبر(ص ) آمد، پيامبر(ص ) به او فرمود: اى ابوذر! چرا آن هنگام كه از كنار ما عبور كردى ، نزد ما نيامدى و سلام نكردى ؟.
ابوذر: گمان كردم كه دحيه كلبى نزد شما براى امور شخصى با شما خلوت نموده است ، از اين رو نزد شما نيامدم .پيامبر: او جبرئيل بود و گفت : اگر ابوذر بر ما سلام مى كرد، جواب سلام او را مى داديم .وقتى كه ابوذر دريافت كه او جبرئيل بود، بسيار متاءثر و پريشان گرديد و افسوس خورد كه چرا از توفيق سلام كردن بر جبرئيل محروم شده است ، آنگاه رسول خدا(ص ) به او فرمود: آن دعائى كه مى خوانى چيست ؟ كه جبرئيل به من خبر داد كه دعاى ابوذر در آسمانها نزد اهل آسمان ، معروف است .ابوذر گفت : آرى اى رسول خدا، من اين دعا را مى خوانم :

اللهم انى اسلك الامن و الايمان بك ، والتصديق بنبيك ، والعافية من جميع البلاء، والشكر على العافية والغنى عن شرار الناس

خدايا! در درگاهت درخواست دارم : امنيت و ايمان به تو را، و تصديق نمودن به پيامبرت ، و عافيت از همه بلاها و شكرگزارى در برابر عافيت ، و بى نيازى از مخلوقات را

پی نوشت:

70- بحار / حديث 25، ص 587 - ج 2/ باب دعوات موجزات

منبع:جام

در گیر و دار زندگی و مسائل روزمره گاهی گرفتار می‌شویم و یادمان می‌رود که در آنچه می‌کنیم تدبر و تفکر کنیم و اگر مسیری را اشتباه می‌رویم اصلاح نماییم.

یکی از اعمال ناپسند و گناه در دین مبین اسلام “اسراف و ریخت و پاش” است که گاهی ما در زندگی‌های خود گرفتار این عمل هستیم اما نمی‌خواهیم اصلاح کنیم، همه ما می‌دانیم که اسراف کاری حرام و مذموم است اما بی‌توجهی می‌کنیم.

برای یادآوری مجدد قبح این عمل و ناپسند شمرده شدن آن در لسان معصومین(ع) چند حدیث و روایت در این باره را مرور می‌کنیم.

امام علی(ع) در تعریف عمل مذموم و ناپسند اسراف چنین می‌فرمایند: “خرج کردن به ناحقّ مال، حیف و میل و اسراف است1″.

پیامبر خدا(ص) در بیان نشانه‌های انسان اسراف کار فرمودند: “اسراف کار چهار نشانه دارد؛ به کارهای باطل می‌نازد، آنچه را فراخور حالش نیست می‌خورد، در کارهای خیر بی‌رغبت است و هر کس را که بدو سودی نرساند، انکار می‌کند2″.

امام صادق(ع) نیز می‌فرمایند: “کم‌ترین اندازه اسراف، دور ریختن ته مانده ظرف (غذا یا آب) است3″.

در ایام منتهی به سال نو یا به عبارتی شب عید که بازار خرید و فروش‌ها و ریخت و پاش‌ها گرم می‌شود حواسمان باشد که “اسراف” نکنیم.

پیامبر خدا(ص) در حدیثی فرمودند: “این‏که هرچه دلت بخواهد بخوری، اسراف است4″.

همچنین ایشان در بیان یکی از موارد اسراف چنین می‌فرمایند: “یکی از انواع زیاده‏‌روی، این است که هر آنچه را دوست داری، بخوری5″.

_________________________________________________
پی نوشت ها:

1- نهج البلاغة: الخطبة 126 منتخب میزان الحکمة: 270

2-تحف العقول: 22 منتخب میزان الحکمة: 270

3- کافی: ج ۶، ص ۴۶۰، ح1 / توسعه اقتصادی بر پایه قرآن و حدیث: ج‏1، ص392

4- کنز العمّال: 7366 منتخب میزان الحکمة: 270

5- سنن ابن ماجة، جلد 2، صفحه 1112، حدیث 3352، شعب الإیمان، جلد 5، صفحه 46، حدیث 5721، کنز العمّال، جلد 15، صفحه 263، حدیث 40886 دانش نامه احادیث پزشکی: 2 / 94

منبع:ایسنا

از حقوقی که فرزند بر پدر و مادر دارد، انتخاب نام نیک می باشد، به نحوی که نام نیک در دنیا و آخرت برای انسان وسیله ی شرافت و سربلندی و برکت می باشد.

متاسفانه در چند دهه اخیر گویا اسامی اسلامی رنگ باخته و نام هایی متاثر از فرهنگ غرب رواج پیدا نموده اند!براساس آیات و روایات متعدد، روز قیامت هر کس را با همان نام خودش صدا می زنند و حال اگر این نام برگرفته از اسامی ائمه اطهار(ع) و بزرگان دین باشد مایه سرافرازی فرد می گردد، چنانچه نقل شده است: روزی فردی به امام صادق (ع) عرض نمود: فدای شما شوم؛ ما فرزندانمان را به نام شما و نام های پدران شما نامگذاری می نماییم، آیا این عمل برای ما سودی دارد؟
امام صادق (ع) فرمودند: آری؛ به خدا سوگند برای شما سود دارد و سپس فرمودند: آیا مگر دین جز دوستی می باشد؟ خداوند به رسولش فرموده است: به مردم بگو: اگر شما خداوند را دوست می دارید باید از من پیروی کنید تا خدا نیز شما را دوست بدارد و گناهانتان را ببخشد، و همچنین ایشان فرموده اند: نخستین احسانی که یکی از شما به فرزند خود می کند، انتخاب نام نیک برای اوست. پس بکوشید و برای فرزند خود نام نیک انتخاب نمایید.

علاوه بر این ائمه اطهار (ع) نام هایی را جهت فرزندان ذکور سفارش فرموده اند در این زمینه حضرت امام کاظم (ع) می فرمایند: هر خانه ای که در آن فرزندی به نام «مُحَمَد» یا «اَحمَد» یا «عَلی» یا «حَسن» یا «حُسین» یا «جَعفر» یا «طالِب» یا «عَبدالله» باشد، فقر و تنگدستی در آن خانه وارد نخواهد گردید و همچنین امام رضا (ع) فرموده اند: هر خانه ای که در آن نام «مُحَمَد» باشد اهل آن خانه در خیر و خوبی خواهند زیست و بر این اساس نیز از امام صادق (ع) نقل شده است: ما تمام فرزندان خود را در اول «مُحَمَد» می نامیم و چون هفت روز سپری گردید، اگر خواستیم نام او را تغییر می دهیم.

همچنین از پیامبر (ص) درباره ی فضیلت بعضی از اسامی روایت شده است که ایشان فرموده اند: اگر مردم در جلسه مشورت خود کسی را که نامش «مُحَمَد» یا «حامِد» و یا «اَحمَد» است، شرکت دهند، خیر آنان فراهم خواهد گردید و همچنین فرموده اند: در هیچ خانه ای سفره ای گسترده نمی شود که شخصی به نام «مُحَمَد» یا «اَحمَد» بر سر آن حاضر شود، جز آن که خداوند متعال، آن منزل را در هر روز دو مرتبه تقدیس می فرماید، و در حدیثی دیگر از امام رضا (ع) نقل شده است که این بزرگوار فرموده اند: هنگامی که فرزند خود را «اَحمَد» نام گذاری می نمایید، او را احترام کنید و در مجلس برای او جا باز کنید و صورت خود را در مقابل او در هم نکشید ( و به او غضب ننمایید).

پی نوشت ها:
1- شیخ صدوق. عیون الاخبار الرضا (ع)، ج2: 29.
2- علامه مجلسی. بحارالانوار، ج104: 131.
3- حسینی بهارانچی. آیین همسرداری و آداب زندگی در اسلام: 100- 103.

منبع:قدس