امام محمد باقر عليه السلام فرمودند: در نصايح لقمان به پسرش، اين است كه گفت: پسرم ! اگر درباره مرگْ ترديد دارى، خواب را از خود دور كن ـ كه نخواهى توانست ـ و اگر درباره رستاخيزْ ترديد دارى ، بيدار شدن از خواب را از خود دور كن ـ كه نخواهى توانست-؛ زيرا اگر انديشه كنى، مى‏دانى كه جان تو در دست ديگرى است و همانا خواب، به منزله مرگ است و بيدارى پس از خواب، به منزله بر انگيخته شدن پس از مرگ.

لقمان همچنين گفت: «اى پسرم! آن چنان به مردم نزديك نشو كه از دل‏هاى آنان دور شوى و آن چنان دور نشو كه خوار شوى. هر موجودى، همنوع خود را دوست مى‏‌دارد و همانا آدميزاد نيز همنوع خود را دوست مى‏‌دارد.

خوبى يا متاع خود را جز در برابر مشترىِ آن، نگستران. چنان كه ميان قوچ و گرگ، دوستى و رفاقتى نيست، ميان نيكوكار و بدكار نيز دوستى و رفاقتى نيست.

هر كه به زشتى [يا قير ]نزديك شود، پاره‌‏اى از آن به تنش مى‏‌چسبد.
هر كه با بدكارْ همدستى كند، بعضى از روش‏هاى او را مى‏‌آموزد.

هر كه جدال را دوست بدارد، دشنام مى‏‌شنود.
و هر كه وارد جاهاى بد شود، متّهم می‌شود و هر كه با رفيقِ بد همراهى كند، سالم نمى‏‌ماند، و هر كه زبانش را در اختيار نگيرد، پشيمان مى‏‌گردد.
اى پسرم ! با صد نفر رفاقت كن ؛ ولى حتّى با يك نفر هم دشمنى نكن.

متن حدیث:

الامام الباقر عليه السلام:
كانَ فيما وَعَظَ بِهِ لُقمانُ عليه السلام ابنَهُ أن قالَ: يا بُنَيَّ ، إن تَكُ في شَكٍّ مِنَ المَوتِ ، فَارفَع عَن نَفسِكَ النَّومَ ولَن تَستَطيعَ ذلِكَ . وإن كُنتَ في شَكٍّ مِنَ البَعثِ ، فَادفَع عَن نَفسِكَ الاِنتِباهَ ولَن تَستَطيعَ ذلِكَ ، فَإِنَّكَ إذا فَكَّرتَ عَلِمتَ أنَّ نَفسَكَ بِيَدِ غَيرِكَ ، وإنَّمَا النَّومُ بِمَنزِلَةِ المَوتِ ، وإنَّمَا اليَقَظَةُ بَعدَ النَّومِ بِمَنزِلَةِ البَعثِ بَعدَ المَوتِ .
وقالَ : قالَ لُقمانُ عليه السلام : يا بُنَيَّ ، لا تَقتَرِب فَيَكونَ أبعَدَ لَكَ ولا تَبعُد فَتُهانَ . كُلُّ دابَّةٍ تُحِبُّ مِثلَها ، وَابنُ آدَمَ لا يُحِبُّ مِثلَهُ . لا تَنشُر بِرَّكَ (بَزَّكَ) إلا عِندَ باغيهِ، وكَما لَيسَ بَينَ الكَبشِ وَالذِّئبِ خُلَّةٌ ، كَذلِكَ لَيسَ بَينَ البارِّ وَالفاجِرِ خُلَّةٌ، مَن يَقتَرِب مِنَ الرَّفثِ (الزِّفتِ) يَعلَق بِهِ بَعضُهُ كَذلِكَ مَن يُشارِكِ الفاجِرَ يَتَعَلَّم مِن طُرُقِهِ ، مَن يُحِبَّ المِراءَ يُشتَم ، ومَن يَدخُل مَدخَلَ السَّوءِ يُتَّهَم ، ومَن يُقارِن قَرينَ السَّوءِ لا يَسلَم ومَن لا يَملِك لِسانَهُ يَندَم .
وقالَ : يا بُنَيَّ ، صاحِب مِئَةً ولا تُعادِ واحِداً.

منبع: « قصص الأنبياء،ص190ح239، بحارالانوار ج13ص417 »

لحظه شماری مسلمانان چهار گوشه جهان برای برگزاری مناسک با شکوه حج تمتع آغاز شده است و تا چند روز آینده سیل خروشان مسلمانان با لباس‌های یکپارچه سفید دور خانه کعبه طواف خواهند کرد.

با این وجود این سوال مطرح می شود که مسلمانان سفید و سیاه کشورهای مختلف جهان چرا باید با لباس احرامی سفید و به صورت متحد الشکل دور خانه کعبه طواف کنند؟

در خصوص این سئوال، شاید یکی از دلایل مهم این حکم، حفظ یکپارچگی و یکرنگی حج ‌گزاران باشد به طوری‌ که مسلمانان به واسطه رنگ لباس و ظاهر خود، انگشت نما نشوند.

درباره فلسفه لباس سفید احرام، حجت‌الاسلام میرلوحی، عضو هیئت علمی دانشگاه امام صادق (علیه‌السّلام) نکته جالبی را بیان می‌کند: “در پاسخ به این سئوال باید گفت تمام احکام و مناسک ما دارای حکمت و مصلحت است ولو ما حکمت و چرایی آن را ندانیم. “

مرحوم شیخ صدوق در علل الشرایع در خصوص فلسفه احکام و حکمت آنها مطالبی را بیان کرده است، اما اگر در مواردی ما نتوانیم علت و فلسفه احکام را بدانیم باید دستور خدا را گوش فرا داده و به آن عمل کنیم.

اما در خصوص این سئوال، شاید یکی از دلایل مهم این حکم، حفظ یکپارچگی و یکرنگی حج گزاران باشد به طوری‌ که افراد به واسطه رنگ لباس و ظاهر خود، انگشت نما نشوند.

بنا نیست در حج افراد نسبت به لباس خود رقابت و فخر فروشی کنند بلکه همه لباسی شبیه لباس آخرت و کفن برتن کرده و در برابر پروردگار خود شبیه به هم ظاهر می‌شوند.

این می‌تواند نمادی از یکسانی همه حج ‌گزاران در نزد خداوند باشد. مستحب است حج‌ گزار هنگام احرام، لباس سفید بپوشد و جامه و لباس دنیایی، لباس گناه و لباس شهوت را از تن برکند و با لباسی شبیه کفن و لباس آخرت، وارد حریم یار شود.

این تغییر لباس نمادی از توجه مطلق به خدا و آخرت و بی‌توجهی به مسائل مادی و دنیوی است. از سوی دیگر نباید فراموش کنیم که سفید بودن لباس احرام در حج و عمره افضل و بهتر است، ولی در واجب بودن حتمیت ندارد.

در روایتی نیز آمده که یکی از اصحاب امام صادق (علیه‌السّلام) عازم حج بود، خدمت امام صادق (علیه‌السّلام) رسید و پرسید: عازم حج هستم، می‌خواهم بدانم که آیا می‌توانم لباس احرام سیاه بپوشم؟ و حضرت پاسخ داد: احرام در لباس سیاه حرام نیست، ولی سعی کنید لباس احرام و کفن میت پارچه سیاه نباشد.

منبع: جام کشکول

پیوند: http://khaterechador.blogfa.com/post-398.aspx

یادمه از 4-5 سالگی اصرار داشتم چادر سرم کنم. یه جوری هم رو می گرفتم که انگار 60 ساله چادر می پوشیدم. همیشه مادرم اون زمانو توصیف می کنه …

هرچی مامانم می گفت هنوز کوچیکی لازم نیست چادر بپوشی گوشم بدهکار نبود.

حتی از همون کلاس اول یه چادر گل دار داشتم که با اون می رفتم مدرسه …

دقیق یادم نیست ولی فکرکنم تقریبا 7 یا 8 سالم بود که خیلی به مامانم اصرار کردم چادر مشکی برام بگیره … مامانم مدام می گفت همین چادر گلدار هم خوبه مهم اینه که چادر بپوشی ولی من می خواستم مثل بزرگتر ها باشم با چادر مشکی … بالاخره برام تهیه کرد …

خودم که احساس غرور می کردم باهاش … ولی بشتر تاثیرش رو اطرافیان بود که دیگه به چشم یه بچه 7-8 ساله بهم نگاه نمی کردن … بیشتر برام شخصیت قائل می شدن!!!

عاشق اون روزها هستم.

خلاصه خداروشکر از وقتی که یادم میاد به چادر علاقه داشتم. هیچ وقت هم نشده که با خودم یا به دیگری بگم کاش نباید چادر سرم می کردم. چون چادرم رو مثل یکی از اعضای بدنم می دونم. هیچ وقت شده بگید کاش چشم نداشتم؟!!!!!

یه چیز رو که خودم تجربه اش رو دیده ام اینکه دختر بچه ها تو سن 3-4 سالگی خیلی به حجاب علاقه دارن، حتی شده یه پارچه ساده میندازن رو سرشون و یه عروسک بغلشون می گیرن … این پدر و مادر ها هستن که با رفتارشون این علاقه رو جهت می دهند، تثبیتش می کنند یا با خندیدن و مسخره کردن یا استفاده از یک سری الفاظ که برای خودشون معنی شوخی داره اما برای بچه ها معنی نفی کردن میده اونو ضد ارزش جلوه می دهند! بعد وقتی دخترشون به سن تکلیف رسید، اگر همون ها بخوان به زور محجبه ش کنن و چادری اش کنند ممکنه در سن های بالاتر دلزده بشه.

برای من اینطور نبود، یادمه تو بچگی اگه مامانم برام عروسک می ساخت براش چادر هم می دوخت! نوع نگاه مادرها و رفتارشون و سبک زندگی شون می تونه خیلی موثر باشه بر علاقه دخترها به حجاب و حجاب برتر . حالا اگر مادری خودش علاقه نداشته باشه…

قابل توجه حجت الاسلام روحانی، رئیس جمهور محترم، آقای ظریف، وزیر محترم امور خارجه و تیم جدید مذاکره کننده در پرونده هسته‌ای، پیشنهاد می‌کنم قبل هرگونه تماس تلفنی از پیش برنامه‌ریزی شده یا نشده! و یا نشستن سر هر میزی در این رابطه، آیات ۵۱ و ۵۲ سوره‌ی مبارکه‌ی مائده را بخوانید.
همین!

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الْیَهُودَ وَالنَّصَارَىٰ أَوْلِیَاءَ بَعْضُهُمْ أَوْلِیَاءُ بَعْضٍ وَمَن یَتَوَلَّهُم مِّنکُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْ إِنَّ اللَّـهَ لَا یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ ﴿مائده -۵۱).
اى کسانى که ایمان آورده‌اید، یهود و نصارى را دوستان [خود] مگیرید [که] بعضى از آنان دوستان بعضى دیگرند و هرکس از شما آنها را به دوستى گیرد، از آنان خواهد بود. آرى، خدا گروه ستمگران را راه نمى‌نماید.

فَتَرَ‌ى الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِم مَّرَ‌ضٌ یُسَارِ‌عُونَ فِیهِمْ یَقُولُونَ نَخْشَىٰ أَن تُصِیبَنَا دَائِرَ‌ةٌ ۚ فَعَسَى اللَّـهُ أَن یَأْتِیَ بِالْفَتْحِ أَوْ أَمْرٍ‌ مِّنْ عِندِهِ فَیُصْبِحُوا عَلَىٰ مَا أَسَرُّ‌وا فِی أَنفُسِهِمْ نَادِمِینَ ﴿مائده - ۵۲).
مى‌بینى کسانى که در دلهایشان بیمارى است، در [دوستى] با آنان شتاب مى‌ورزند. مى‌گویند:«مى ترسیم به ما حادثه‌ی ناگوارى برسد». امید است خدا از جانب خود فتح [منظور] یا امر دیگرى را پیش آورد، تا [در نتیجه آنان] از آنچه در دل خود نهفته داشته‌اند پشیمان گردند.

منبع : بچه های قلم

رهبر انقلاب: كسانى كه دم از مذاكره با امريكا مى‌زنند، يا از الفباى سياست چيزى نمى‌دانند، يا الفباى غيرت را بلد نيستند؛

يكى از اين دو تاست. در حالى كه دشمن…، اين‌طور متكبّرانه حرف مى‌زند،… كه مى‌خواهد عليه اين نظام و اين كشور و منافع آن اقدام كند، عدّه‌اى در اين‌جا ذليلانه و زبونانه مى‌گويند: چه كار كنيم؛ برويم، نرويم، نزديك شويم، با آنها صحبت كنيم، در خواست كنيم، خواهش كنيم؟!

اين اهانت به غيرت و عزّت مردم ايران است؛ اين نشانه بى‌غيرتى است؛ اين سياستمدارى نيست.

منبع: نکات پرس

از اینجا دانلود کنید