پایگاه اطلاع‌رسانی KHAMENEI.IR در آستانه فرارسیدن سالروز حماسه‌ی نهم دی‌ماه هشتاد و هشت،فیلم بیاناتحضرت آیت‌الله خامنه‌ای

در دیدار اعضاى ستاد بزرگداشت ۹ دى‌ را برای اولین‌بار منتشر كرد. این دیدار آذرماه سال گذشته برگزار شده بود.

این فیلم را از اینجا دانلود کنید.

آيت الله شيخ محمد تقي آملي:

درباره نماز بي روح
مي فرمايند: «نماز بي روح يعني بي توجه و التفات به حق، تنها کاري که مي کند تکليف را از گردن صاحبش ساقط مي کند؛
لکن مقام و منزلتي را در نزد خدا دارا نخواهد شد.
نمازي که روح نداشته باشد مانند آن است که شخصي، مردار گنديده اي را نزد پادشاهي به تحفه برد و از او تقاضاي قبولي آن را داشته باشد! مي خواهيم ببينيم آيا پادشاه او را قبول مي کند، يا آن که بر سر صاحبش مي کوبد…
کليه اعمال صادره از ما بايد داراي مغز و روح باشد، والا فايده ندارد».
باران فيض- ص 102

به گزارش 598 به نقل از خبرنگار آئین و اندیشه فارس، شصت و هفتمین نشست از سلسله نشست‌های ماهانه فرهنگ مهدوی با موضوع «داستان کشف قاره آمریکا و حضور ایرانیان در این قاره» در سالن اجتماعات کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان برگزار شد.

اسماعیل شفیعی سروستانی، مدیر مؤسسه فرهنگی موعود(عج) در ابتدای این نشست گفت: این همه گفت‌وگو از پایان زمان خصوصاً در 10 سال اخیر حاصل سه نکته است: نخست آنکه غلبه مجموع بحران‌ها و طغیان‌ها در حیات امروزی و پایان تاریخ حاصل بروز بحران‌ها و بن‌بست‌هایی است که از نیمه قرن بیستم تا امروز شدت گرفته است و ذهن بشر دینی در همه ابعاد زندگی، به دوره آخرالزمان معطوف می‌شود.

وی ادامه داد: خستگی و فرسودگی از جهان مدرن و ازدحام بشر به این نقطه رسیده است که طلب خلاصی می‌کند؛ می‌خواهد رها شود. همچنین دامن زدن رسانه‌ها به موضوع پایان جهان از دیگر مطالبی است که این روزها شاهد آن هستیم.

این پژوهشگر مهدویت تصریح کرد: وقتی در میان منابع دینی و روایی مسلمانان دقت می‌کنیم، حجم روایات مهدویت بسیار بالاست به طوری که از آغازین روزهای بعثت پیامبر اکرم (ص) گفت‌وگو درباره آخر‌الزمان آغاز شده و توجه بسیاری معطوف به این موضوع بوده که متاسفانه از ناحیه مسلمانان مورد غفلت واقع شده است.

وی به دلایل توجه و اهمیت معصومان به بحث مهدویت و آخر‌الزمان اشاره کرد و گفت: حضرات معصومین(ع) به دلیل بزرگی بحران‌هایی که فرا روی بشریت می‌دیدند، انسان‌ها را از روی شفقت نسبت به این بحران‌ها آگاه کرده‌اند و از آنجا که سیر حرکت عمومی بشر بر حسب مقدرات الهی در مسیر کمال دین است، از این رو در آخر‌الزمان شاهد نماینده کمال دین و مصداق آن در مناسبات اقتصادی، سیاسی و اجتماعی خواهیم بود.

* اقدامات بنی‌اسرائیل علیه بنی‌اسماعیل

مدیر مؤسسه فرهنگی موعود(عج) با اشاره به وجود دشمنان در عرصه مهدویت تصریح کرد: دشمنان بسیاری علیه انسان مهیا شده‌اند تا گوهر دین و دینداری را به نفع خویش بربایند و متاسفانه غفلت بسیاری در این زمینه گریبان مسلمانان جهان را فرا گرفته و آنها نیز از کیفیت عمل خصم آگاهی ندارند.

وی افزود: مسلمانان، به صورت روشنی یهود و پیچیدگی‌های عملکرد بنی‌اسرائیل را نمی‌شناسند و به همین دلیل خطرات را درک نکرده و ساده از کنار آن عبور می‌کنند.

شفیعی سروستانی ابراز داشت: سال‌هاست که بنی‌اسرائیل، علیه بنی‌اسماعیل (مسلمانان) حرکت کرده و در این مسیر سرمایه‌گذاری می‌کند. در حالی که بنی‌اسماعیل خود را برای ظهور انسان کامل و حجت حی خداوند آماده می‌کند، بنی‌اسرائیل نیز خود را آماده می‌کند تا زمام امور را به دست گرفته و جریان را به نفع خود تغییر دهد.

وی ادامه داد: بنی‌اسرائیل مایل نیست لحظه‌ای در این موضوع تردید کند و آینده را از آن خود نسازد چرا که می‌داند در آخر‌الزمان با حضور منجی موعود، این ماجرا به نفع بنی‌اسماعیل تمام خواهد شد و از این رو بر آن است تا قبل از وقوع ظهور، مسیر تاریخ را عوض کنند؛ آن‌ها مترصد اقدام پیش‌دستانه هستند.

* بنی‌اسرائیل در حال شبیه‌سازی وقایع ظهور است

مدیر موسسه موعود خاطرنشان کرد: اقدام پیش‌دستانه بنی‌اسرائیل مستلزم مقدماتی است، از جمله آگاهی درباره جزئیات واقعه ظهور، بحران‌سازی، شبیه‌سازی و فریب مستضعفان.

وی یادآور شد: بنی‌اسماعیل اگر در واقعه شریف ظهور پیش‌دستی نکند، بازنده خواهد بود چرا که بنی اسرائیل به دلیل اینکه خود را مختار، آزاد و یله می‌پندارد، انسان را فعال مایشاء می‌داند و نه خداوند را! به همین دلیل عقل مکار را وارد عرصه می‌کند.

این پژوهشگر عرصه مهدویت گفت: بنی‌اسرائیل می‌داند که از شخصیت‌های مثبت و منفی ظهور منجی نزد بنی‌اسماعیل و مسلمانان سخن به میان آمده است و می‌داند وقتی مسلمانان از خواب غفلت بیدار شوند به سراغ نشانه‌هایی مانند سید خراسانی، یمانی و … خواهند رفت. آن‌ها به دلیل اینکه می‌دانند مسلمانان جزئیات واقعه ظهور را به خوبی بررسی نکرده‌اند، دست به شبیه‌سازی زده و وقایع اجتماعی و سیاسی را به گونه‌ای شبیه‌سازی می‌کنند که وقتی مسلمانان از خواب غفلت بیدار می‌شوند تصور کنند اصل ماجرا رخ داده است.

وی خاطرنشان کرد: بنی‌اسرائیل همانند قطعات یک پازل بزرگ، وقایع ظهور را بررسی کرده و تلاش می‌کند به صورت مصنوعی این اجزا را کنار هم بچیند. آن‌ها می‌خواهند مسلمانان را فریب داده و امر را بر آنها مشتبه کنند. این در حالی است که مستضعفان نیز به صورت پراکنده سخنانی را از اهل بیت(ع) گرفته‌اند که حتی تقدم و تأخر این سخنان را نمی‌دانند و آمادگی خوبی برای فریب خوردن دارند.

* لزوم مطالعه جدی و غیرسیاسی درباره بنی‌اسرائیل

شفیعی سروستانی خطاب به جمع حاضر تاکید کرد: از شما می‌خواهم آنچه که درباره ظهور حضرت مهدی(عج) در منابع حقیقی وارد شده است، به صورت دقیق مطالعه کنید و اگر می‌خواهید در این میدان آسیب نبینید، اخبار ور روایات ظهور را به صورت مستند مورد مطالعه قرار دهید!

وی یادآور شد: همچنین لازم است به صورت جدی احوال بنی‌اسرائیل را مطالعه کنید چرا که ما همیشه بنی‌اسرائیل را از حیثیت سیاسی مطالعه کرده‌ایم در صورتی که این شناخت ما از اسرائیل یک لایه بسیار نازک از آن است و در واقع بنی‌اسرائیل زیر این لایه سیاسی مخفی شده و رهزنی می‌کند.

پژوهشگر عرصه مهدویت گفت: جای بسی تأسف است که در جهان اسلام و ایران اسلامی بعد از گذشت 33 سال، هنوز یک پایگاه یهود‌شناسی وجود ندارد و حتی دو واحد اختیاری در دانشگاه‌ها نیز با این مضمون ارائه نمی‌شود.

مرحوم سید ابوالقاسم هندی، نقل کرد که:

در خدمت حاج شیخ به کوه « معجونی» از کوهپایه های مشهد رفته بودیم. در آن هنگام مردی یاغی به نام «محمد قوش آبادی» که موجب ناامنی آن نواحی گردیده بود از کناره کوه پدیدار شد و اخطار کرد که: اگر حرکت کنید، کشته خواهید شد.

مرحوم حاج شیخ به من فرمودند: وضو داری؟ عرض کردم: آری. دست مرا گرفتند و گفتند: که چشم خود را ببند.

پس از چند ثانیه که بیش از دو سه قدم راه نرفته بودیم، فرمودند: باز کن، چون چشم گشودم، دیدم، که نزدیک دروازه شهریم.

بعد از ظهر آن روز، به خدمتش رفتم، کاسه بزرگی پر از گیاه، در کنار اطاق بود. از من پرسیدند: در این کاسه چیست؟

عرض کردم: نمیدانم و در جواب دیگر پرسشهایشان نیز اظهار بی اطلاعی کردم. آنگاه فرمودند: قضیه صبح را با کسی در میان نگذاشتی؟ گفتم: خیر، فرمودند: خوبست تو زبانت را در اختیار داری بدان که تا من زنده ام، از آن ماجرا سخنی مگو و گرنه موجب مرگ خود خواهی شد.

کربلائی رضای کرمانی، مؤذن آستان قدس رضوی نقل کرده است:

پس از وفات حاج شیخ، هر روز بین الطلوعین، بر سر مزار او می آمدم و فاتحه می خواندم. یک روز در همانجا خواب بر من چیره شد، در عالم رؤیا حاج شیخ را دیدم که به من فرمودند:

فلانی چرا سوره یاسین و طه را برای ما نمی خوانی؟

عرض کردم: آقا من سواد ندارم.

فرمودند: بخوان.

و سه مرتبه این جمله ها میان ما ردّ و بدل شد. از خواب بیدار شدم، دیدم که به برکت آن مرد بزرگ، حافظ آن دو سوره هستم. از آن پس تا زنده بودم، هر روز آن دو سوره را بر سر قبر آن مرحوم، تلاوت می کنم.

*

آقا شیخ مختار روحانی نقل کرد:

یک روز زنی سیده و فقیر از من تقاضای چادر مقنعه ای کرد. گفتم: اکنون چیزی ندارم که با آن حاجت تو را روا کنم.

اتفاقاً همان روز خدمت شیخ حسنعلی رسیدم و عرض حاجت کردم. چون می خواستم از محضرش بیرون آیم، وجهی به من مرحمت کردند و گفتند:

این پول را برای آن بانوی سیده، چادر و مقنعه بخر.

به علاوه، یک تومان دیگر و یک قبض حواله یک من برنج هم دادند که به آن زن برسانم. در شگفت بودم که حاج شیخ از کجا مطلّع شدند که چنین بانوئی از من درخواست چادر و مقنعه کرده است؟

از خدمت او برخاستم، اما به فکرم گذشت که فعلاً یک تومان پول و آن قبض برنج را به آن زن نمیدهم و پس از مدتی به او تحویل خواهم داد، اما ناگهان صدای حاج شیخ بلند شد که فرمود: هر چه گفتم انجام بده و دخالتی در کار مکن.

*

آقای سید محمد ریاضی یزدی، شاعر معروف، حکایت کرد که:

دوستی داشتم از صلحا و خوبان، وی می گفت روزی با سیدی بزرگوار در جائی نشسته بودیم.

شیخی ابراهیم نام که با دوستم سابقه مودّت داشت بر ما وارد شد، پس از تعارفات معمول، سید به او گفت: آقا شیخ ابراهیم، ماجرای خود را با مرحوم حاج شیخ حسنعلی اصفهانی برای رفیق ما بازگو.

شیخ گفت: از گیلان به زیارت مشهد مقدس آمدم و در آن شهر هر چه پول داشتم مصرف شد.

بدون خرجی ماندم. حساب کردم تا مراجعت به وطن، به پانصد تومان احتیاج دارم. به حرم مشرف شدم و به امام عرض کردم: به پانصد تومان نیازمندم تا به گیلان باز گردم، انتظار مرحمت دارم .

اما تا روز دیگر خبری نشد. مجدداً در حرم عرض حاجت کردم و گفتم: سیدی، من گدای متکبری هستم این بار هم احتیاج خود را به حضورت عرض می کنم، اما اگر عنایتی نفرمائی، دیگر بار نخواهم آمد و چیزی نخواهم گفت ولی یادداشت می کنم که امام رضا علیه السلام مهمان نواز نیست.

چون از حرم خارج گردیدم، شنیدم که از پشت سر، کسی مرا صدا می زند، بازگشتم دیدم شیخی است که بعداً فهمیدم او را «حاج شیخ حسنعلی اصفهانی» می خوانند. حاج شیخ مرا مخاطب ساخته و فرمودند:

آقا شیخ ابراهیم گیلانی چرا اینقدر جسورانه در محضر امام سخن گفتی؟ شایسته نیست که چنین بی ادبی و گستاخ باشی.

سپس پاکتی به من دادند. از اطلاع شیخ بر مکنونات باطنی خود و سخنی که سراً با امام خود در میان نهاده بودم، غرق تعجب شدم. به خانه آمدم و پاکت را گشودم، با کمال شگفتی دیدم که پانصد تومان است.

تصمیم گرفتم که صبح روز دیگر به خانه حاج شیخ بروم و از او بپرسم که چگونه از راز دل من آگاه شده و این پول از کجا است؟ اما شب در خواب دیدم که شیخ به در خانه آمدند و فرمودند:

آقا شیخ ابراهیم تو به پانصد تومان پول حاجت داشتی به تو داده شد، دیگر از کجا دانستم و از کجا آوردم، بتو مربوط نیست. بدان که اگر برای این پرسش به خانه من بیائی، ترا نخواهم پذیرفت.

از خواب بیدار شدم و دیگر برای این کار به خانه ایشان نرفتم و به گیلان باز گشتم.

نزدیکی های غروب بود که بچه ها از سنگرها بیرون آمده، به ستون از راه های تعیین شده برای عملیات به حرکت درمی‌آمدند. ساعت‌ها درحرکت بودیم، دربین راه همه با هم شوخی می‌کردند، می‌گفتند و می‌خندیدند.

در درگیری، منطقه در دست دشمن آزاد شد و طبق دستور فرماندهان جنگ، بچه‌ها مشغول پاکسازی سنگرهای دشمن بودند و تک‌تک سنگرهای دشمن پاکسازی می‌شد.

فرمانده گردان برای اینکه بچه‌ها درمقابل پاتک‌های دشمن خسته نباشند، نیروها را به سه گروهان تقسیم‌بندی کرد.

یک گروهان درحال استراحت و دو گروهان دیگر به صورت آماده‌باش. گروهان ما دومین گروهانی بود که باید استراحت می‌کرد. نوبت ما که شد، برای استراحت رفتیم، اما چیزی دیده نمی‌شد تا با استفاده از آن استراحت کنیم. از داخل سنگرهای عراقی تعدادی پتو بیرون آوردیم، من هم پتویی پیدا نکردم، اما رفتم در کنار یک نفر که در حال استراحت بود دراز کشیدم تا از پتویی که بر دوشش بود استفاده کنم.

پتوی روی دوش آن شخص را به روی دوش خودم نیز کشیدم و پشت به پشت خوابیدیم، خواب بسیار خوشی بود، چون با آن همه زحمتی که در عملیات کشیده بودیم و خستگی مسیر راه، خواب می‌چسبید.

برای نماز صبح که بیدار شدیم، با مقدار آبی که در قمقمه داشتیم، وضو گرفتم و وقتی که آمدم آن بنده خدایی را که با هم زیر یک پتو خوابیده بودیم را برای نماز بیدار کنم؛ آن فرد را هر چه تکانش دادم بیدار نشد، با خودم گفتم خسته است بگذاریم بیشتر بخوابد.

هوا کاملاً روشن شده بود و وقتی مجدداً رفتم که او را بیدار کنم که نمازش قضا نشود، یک لحظه متوجه شدم این بابایی که دیشب با هم زیر یک پتو خوابیده بودیم از نیروهای عراقی است که دیشب در همانجا در اثر ترکش نصف صورتش از بین رفته بود و کشته شده بود و من فکر می‌کردم از رزمنده‌های خودمان است که پتوی او را بر روی خودم کشیده بودم.