فرهنگ بسیجی یعنی آن مجموعه‌ی معرفتها و روشها و منشهائی كه میتواند مجموعه‌های عظیمی را در ملت
به وجود بیاورد كه تضمین كننده‌ی حركت مستقیم و پایدار اسلامی آن ملت باشند. این یك تفكر است.
امام خامنه ای (مد ظله العالی) - 6/9/1390
قائم مقام شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی اعلام کرد: ضریح جدید مرقد مطهر امام حسین (ع) تا فردا شب در حرم امام خواهد بود.
علی اصغر آبخضر قائم مقام شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی درباره آخرین اخبار مربوط به ضریح جدید امام حسین (ع) به فارس گفت که «ضریح جدید سیدوسالار شهیدان، تا فردا شب در حرم امام خواهد بود».
وی افزود: ضریح مطهر با بدرقه عاشورایی مردم قم و با استقبال پر شور مردم خداجوی تهران شب گذشته در حرم امام و در جوار گلزار شهدا مستقر شد.
آبخضر تصریح کرد: قرار بود ضریح به مصلا یا میدان امام حسین منتقل شود اما به دلیل فقدان محیط مناسب برای حضور گسترده مردم، قرار شد ضریح در حرم حضرت امام بماند.
قائم مقام شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی با بیان اینکه این شورا برای امروز و فردا ویژه برنامه‌هایی را تدارک دیده که با حضور عاشقان ابا عبدالله الحسین (ع) در حال برگزاری است، خاطر نشان کرد: ضریح جدید بعد از تهران به ساوه منتقل می شود.
وی افزود: بعد از ساوه، مردم استان‌های مرکزی و لرستان و خوزستان توفیق بازدید از ضریح جدید امام حسین (ع) را خواهد یافت و مراسم باشکوهی در مراکز این استان‌ها برگزار می شود.
آبخضر در پایان گفت: این ضریح از طریق مرز شلمچه به عراق و پس از عبور از بصره و نجف برای نصب در حرم مطهر امام حسین (ع) به کربلای معلی منتقل می شود.
در این باره روایت های گوناگونی وجود دارد. اما مجموع این روایت ها و آن چه نزدیک تر به منطق به نظر می رسد، آن چیزی است که شیخ مفید(ره) در کتاب «الارشادات» آورده است.
او در بخشی از این کتاب نام 17 نفر از شهدای بنی هاشم در روزعاشورا را ذکر کرده و نوشته است:«آنان پایین پای آن حضرت در یک قبر (گودی بزرگ) دفن شدند و هیچ اثری از قبر آنان نیست و فقط زائران با اشاره به زمین در طرف پای امام ـ علیه السّلام ـ آنان را زیارت می‌کنند و علی بن الحسین ـ علیهم السّلام ـ (علی اکبر) از جملة آنان است.برخی گفته‌اند: محل دفن علی اکبر نسبت به قبر امام حسین ـ علیه السّلام ـ نزدیک‌ترین محل است.»
در بعضی از روایات دیگر از جمله کتاب «کامل الزیارات» جعفر بن محمد قمی هم آمده است: «امام سجاد ـ علیه السّلام ـ (با قدرت امامت و ولایت) به کربلا آمد و بنی‌اسد را سرگردان یافت، چون که میان سرها و بدن‌ها جدایی افتاده بود و آنها راهی برای شناخت نداشتند، امام زین العابدین ـ علیه السّلام ـ از تصمیم خود برای دفن شهیدان خبر داد، آن گاه به جانب جسم پدر رفت، با وی معانقه کرد و با صدای بلند گریست، سپس به سویی رفت و با کنار زدن مقداری کمی خاک قبری آماده ظاهر شد، به تنهایی پدر را در قبر گذاشت و فرمود: با من کسی هست که مرا کمک کند و بعد از هموار کردن قبر، روی آن نوشت: «هذا قبر الحسین بن علی بن ابی طالب الّذی قتلوه عطشاناً غریباً»؛ این قبر حسین بن علی بن ابی طالب است، آن حسینی که او را با لب تشنه و غریبانه کشتند. پس از فراغت از دفن پدر به سراغ عمویش عباس ـ علیه السّلام ـ رفت و آن بزرگوار را نیز به تنهایی به خاک سپرد. سپس به بنی‌اسد دستور داد تا دو حفره آماده کنند، در یکی از آنها بنی‌هاشم و در دیگری سایر شهیدان را به خاک سپردند، نزدیک‌ترین شهیدان به امام حسین ـ علیه السّلام ـ فرزندش علی اکبر ـ علیه السّلام ـ است؛ امام صادق ـ علیه السّلام ـ در اینباره به عبدالله بن حمّاد بصری فرموده است: امام حسین ـ علیه السّلام ـ را غریبانه کشتند، بر او می‌گرید کسی که او را زیارت کند غمگین می‌شود و کسی که نمی‌تواند او را زیارت کند دلش می‌سوزد برای کسی که قبر پسرش را در پایین پایش مشاهده کند.
بنابراین به نظر می رسد گوشه های اضافی ضریح مطهر امام حسین(ع) محل دفن پسر بزرگ ایشان یعنی حضرت علی اکبر(ع) باشد و محل دفن نوزاد شش ماهه اباعبدالله الحسین(ع) یعنی علی اصغر(ع) نیز روی سینه پیکر مطهر امام حسین(ع) باشد.
«بوی سیب و حرم حبیب و حسین غریب و کرب و بلا». این نوحه مشهور و محبوب را در سالهای اخیر بارها شنیده ایم. اما بوی سیب چه ارتباطی با حرم امام حسین(ع) دارد؟ آیا درست است که می گویند از قتلگاه و ضریح مطهر امام حسین(ع) می شود عطر سیب استشمام کرد؟
نگاهی به منابع روایی و کتابهای معتبر شیعی، راز بوی سیب را این طور می گشاید:
در کتاب شریف «بحارالانوار» جلد 43 ، صفحه 289 ماجرای عطر سیب به نقل از «حسن بصری» و «ام سلمه» این طور آمده است:
«حسنین وارد شدند بر رسول خدا، و جبرئیل در نزد آن حضرت بود. پس ایشان در اطراف او گردیدند، به گمان این که دحیهی کلبی است. جبرئیل، دست خود را حرکت داد، مانند کسی که از کسی چیزی بگیرد. پس سیبی و بهی و اناری آورد و به ایشان داد. روی ایشان از خوشحالی برافروخت و دویدند به نزد جد خود. حضرت از ایشان گرفت و بویید و فرمود: بروید نزد پدر و مادر خود. پس رفتند و هیچ یک از آن نخوردند تا این که پیغمبر به نزد ایشان رفت و همه با هم خوردند، و هر چند از آن میخوردند، به حال خود عود مینمود (بازمیگشت) و به همین حالت بود، تا زمانی که حضرت فاطمه علیها السلام وفات نمود.
حسین علیه السلام فرمود: که انار، مفقود شد، و چون امیرالمؤمنین علیه السلام شهید گشت، به، مفقود شد، و سیب به حال خود بود، تا وقتی که آب را به روی ما بستند. پس چون تشنگی بر ما غالب میشد، آن را بو میکردم، اندکی تشنگی من ساکن میشد. عاقبت، چون تشنگی من به نهایت رسید، دندان بر آن فشردم و یقین به هلاک نمودم.
حضرت سجاد علیه السلام میفرماید که این سخن را از پدر بزرگوارم شنیدم یک ساعت قبل از شهادتش، و چون شهید گردید، بوی سیب از محل شهادتش استشمام میشد، ولی خودش را نیافتند، و این رایحه، در آن محل باقی است، و هر کس از زواربخواهد استشمام رایحهی آن را نماید، در وقت سحر، به زیارت رود که اگر از مخلصین باشد، آن را استشمام خواهد نمود.»
مشابه این داستان را هم «ابن شهر آشوب» در کتاب «مناقب» جلد 3 ، صفحه 391 .بیان کرده است. ماجرای عطر سیب در کتاب منتهی الآمال نیز آمده است.
رقیه (س) ثابت کرد اگر خوب تمنای حسین (ع) کنی به خرابات هم میاید
حال خرابت را نبین
دلت خوب تمنای حسین (ع) کند تمام است
حسین (ع) رحمت الله واسعه است …
