برای ترویج سبک زندگی اسلامی به نظرتون چه چیزی احتیاجه ؟ چه چیزی باعث ترغیب میشه؟

مقاله نوشتن ؟ حرف زدن و بیان سبک زندگی بزرگان؟ تولید محصول؟

به نظر بنده برای ترویج و ترغیب مردم به داشتن سبک زندگی ایرانی - اسلامی تولید محصول متناسب با همه اشرافی که به سبک زندگی بزرگان داریم خیلی میتونه خوب باشه

این یک سفره ایرانی - اسلامی است که جهت سبک زندگی متناسب با فرهنگ ما تولید شده.

من که خودم خیلی لذت بردم و خیلی ترغیب شدم که تهیه کنم.

شما هم اگر خوشتون اومد حتما تهیه کنیدش و به دیگران هم توصیه کنید.

حضرت آیت الله بهجت (ره) در فرمایشاتشان اشاره میکنند: در روايت آمده است:

«أَلصَّلاةُ خَيْرُ مَوْضُوعٍ، فَمَنْ شآءَ اسْتَقَلَّ، وَ مَنْ شآءَ اسْتَكْثَرَ.» (1) نماز، بهترين چيزى است كه [در اسلام] وضع شده است، پس هر كس كه خواست كمتر و يا بيشتر [نماز مستحبّى] بخواند.

شايد اين كرامتى باشد براى خصوص مسلمان‏ها كه به آن‏ها اجازه داده شده است هر جا و هر وقت كه خواستند بدون هيچ رادع و مانع و حاجز و حاجب و بدون اجازه از هيچ دربان و نگهبان، به حضور خداوند كه پادشاه پادشاهان است بار داده شوند.

البته نمازهاى واجب از جهت وقت محدوديّت زمانى دارند كه بايد در اوقات معيّن ادا شوند، ولى در مكان آن محدوديّت و تعيين خاصّى وجود ندارد.

_________________________________________

1. بحارالانوار، ج 79، ص 308؛ مستدرك الوسائل، ج 3، ص 43 و 47.

*********************************************

*بخشی از دفتر خاطراتم بوی شما را میدهد؛ آن روزها تنها اسمی از شما شنیده بودم، اما چه دیوانه وار عاشقتان بودم. آن روزها فقط سیزده سالم بود … این دلبستگی ای کاش جاویدان شود

*چهار سال گذشت؛ اسلام، جامعه روحانیت و حوزه، مسجد فاطمیه و همه ما از وجود شما بی بهره شدیم …
روحت شاد العبد؛ آشیخ محمد تقی بهجت فومنی (ره)

پیوند: http://www.linkdin.ir/963/%D8%A7%D8%B4%D8%AA%D8%A8%D8%A7%D9%87%20%D8%A8%D8%B1%D8%A7%DB%8C%20%D9%87%D9%85%D9%87

این روزها گوشه ایی از حیاط مدرسه فیضیه میزی هست و شما می روید پشت میز می نشینی و حمد و سوره را می خوانید که قرائتتان برای نماز صحیح باشد و اشتباه نخوانید.
خیلی جالبه، نه ؟ توی فیضیه و طبعا همه مراجعین این میز طلبه ها هستن و کسی با غرور جلو نمی آمد که آهای چرا توی فیضیه این بساط را گذاشته اید.

طلبه ها می نشستند و حمد و سوره را برای یکی از اساتید قرائت می خواندند.

خوبه هر چند وقت یکبار چک کنیم. بعد از مدتی ممکن است اشتباهاتی توی قرائت بوجود بیاد که چون تکرار آن زیاد هست به اشتباه عادت می کنیم و متوجه آن نمی شویم، حتی اگر طلبه باشیم.

پیوند: http://talabe1.mihanblog.com/post/24

دین درد ، بیماری شایع بین طلبه ها
دین درد بیماری شایع بین طلبه ها است. این بیماری به شدت مسری است و در فضاهای خاص شدت این بیماری متفاوته!
پژوهشگران این بیماری رونوعی بیماری روانی می دونن و اون رو از انواع احساس مسئولیت مفرط به حساب می آورند. نکته جالب برای پژوهشگران این است که مبتلایان به این بیماری به داشتن اون افتخار می کنن!

دین درد مانند سرطان به دو دسته خوش خیم و بدخیم تقسیم می شه. این دو دسته با علائمشون از هم جدا می شوند!

علائم:
دین درد خوش خیم:
1. شخص در صدد فهم دین بر می آید. (هرچه مانع بیشتر شود ، شخص حریص تر می شود. به عنوان مثال : ادواردو آنیلی که تنها فرزند یکی از ثروتمند ترین خانواده های ایتالیا و رئیس کارخانه فیات بود ، به علت مبتلا شدن به این بیماری قید زندگی مرفه را زد و در نهایت به شهادت رسید!)
2.از عمل به کوچکترین گزاره های دینی هم کوتاهی نمی کند. حتی اگر دیگران از این کار اوناراحت شوند برای او ابدا مهم نیست!
3. در خود نوعی یقین حس می کند که شیرینی اش را بیش از همه چیز می داند.
4. علاقه ای به حرف های بیهوده نشان نمی دهد و از این جمع ها فاصله می گیرد .(اطرافیان فکر می کنند که افسرده گشته! اما وقتی می بینند بسیار سرزنده و شوخ طبع است و ابدا با کسی درگیر نمی شود ، تعجب می کنند!)
5. حرف های عجیب قریب می زند. بسیار به حرف های روحانیون روی منبر ، برنامه سمت خدا واین شب ها شبیه است!
6. به پیدا کردن آدم های مثل خودش می پردازد.
7. اگرچه بیشتر افراد از در کنار اینان بودن خسته نمی شوند اما آن را نوعی بیماری می شمرند.

دین درد بدخیم:
1. شخص ابدا تمایلی به دین شناسی ندارد و دین را صرفا اموخته های قبلی خود می داند و به شدت از آن دفاع می کند.
2. سعی می کند فقط دستورات درشت و تو چشم برو دین را انجام دهد.
3. همه اش فکر می کند که دیگران به او شک دارند و خود نیز به دیگران شک دارد.
4. در هر جمعی شروع به صحبت می کند و سعی می کند مه به همه بفهماند از هر فنی سر رشته ای دارد.
5. خود را بهتر از همه می داند . و تحت عنوان نهی از منکر به همه گیر می دهد.
6. ازاینکه دیگران او را امربه معروف و نهی از منکر کنند به شدت نارحت می شود.
7. از دیگر دین داران دل خوشی ندارد و افعال آنان را ریا قلمداد می کند.

روش ابتلا:
حضور در مکان های دینی مانند آستان های مقدسه، مساجد، حوزه ها، به شدت این بیماری را شدت می بخشد.

روش درمان:
روش درمان دین درد خوش خیم: بی توجهی به دستورات دینی کم کم انسان را از این حالت خارج می کند.
روش درمان دین درد بدخیم:
1. توکل به خدا و طلب شفا از اهل بیت علیهم السلام
2. دین آموزی
3.عدم تظاهر به دین داری
4. توجه به گناهان خود و طلب آمرزش
5. دقت به اعمال شایسته دیگر افراد

 

«دین درد را جدی بگیریم»

آن کس که تو را شناخت جان را چه کند؟
فرزند و عیال و خانمان را چه کند؟

بیچاره کنی ، هردو جهانش بخشی!
بیچاره تو هردو جهان را چه کند؟

پیوند: http://hamsaye-khoda.blogfa.com/post-169.aspx

چهارشنبه روز عجیبی بود ، فیلم “گهواره ای برای مادر” که در جشنواره فیلم فجر امسال به نمایش درآمد ، برای طلبه های خواهر وبرادر مدرسه علیمه حضرت عبدالظعیم (ع) به نمایش گذاشته شد.

نرگس (الهام حمیدی) دانش آموخته ادیبات روسی از کشور روسیه است. حالا سالهاست که برگشته ایران و طلبه شده است … در حال حاضر در یکی از مدرسه علمیه های شهر یزد استاد است، و با پذیرفته شدن در امتحانات و مصاحبه ها قرار است برای تبلیغ به روسیه بازگردد و در دانشگاه تدریس کند.

مادر نرگس بیمار و افتاده است و نیاز به مراقبت دارد. پرستارش بخاطر شرایط دخترش از پرستاری او کناره میگیرد، نرگس در آستانه سفر به روسیه ناچار به تهران بازمیگردد و به دنبال پرستار خوب است. او تاکید میکند که پرستار باید در نماز خواندن مادرش را کمک کند. بعد از تلاش های فراوان و رسیدن به بن بست جهت پیدا کردن پرستار ، برادرش مصطفی (امیر آقایی) که درگیر زندگی نابسامان خودش است ، پیشنهاد می دهد مادر را به خانه سالمندان ببرند. اما نرگس موافقت نمی کند.

نرگس در خدمت به مادر و پرستاری از او احساس دین می کند و همین امر سبب می شود خودش از او نگه داری کند و …

در سکانس پایانی فیلم، در باغ آفتابگردان نرگس مادرش را به سان گهواره ای در آغوش گرفتهو او را آرام می کند …

یک نکته ای که خیلی خوب توی این فیلم بهش اشاره شد همین احترام و اکرام پدر و مادره…میخواستم یه جور متفاوت بهتون توصیه کنم که اونهایی که پدر و مادر دارند بهشون خیلی احترام بذارند و خدمت کنند بهشون؛ دیدم دیگه هیچی بهتر از کلام خدا نیست که میگه:

وَقَضَى رَبُّکَ أَلاَّ تَعْبُدُواْ إِلاَّ إِیَّاهُ وَبِالْوَالِدَیْنِ إِحْسَانًا إِمَّا یَبْلُغَنَّ عِندَکَ الْکِبَرَ أَحَدُهُمَا

أَوْ کِلاَهُمَا فَلاَ تَقُل لَّهُمَآ أُفٍّ وَلاَ تَنْهَرْهُمَا وَقُل لَّهُمَا قَوْلاً کَرِیمًا (اسراء 23)

و پروردگار تو مقرر کرد که جز او را مپرستید و به پدر و مادر [خود] احسان کنید. اگر یکى از آن دو یا هر دو، در کنار تو به سالخوردگى رسیدند به آنها [حتى‏] «اوف» مگو و به آنان پرخاش مکن و با آنها سخنى شایسته بگوى.

نمونه عینی و عملی این قضیه هم ، حضرت آقا مدظله (در حوزه علميه قم)

و هم چنین آیت الله بهجت رحمة الله علیه (اطاعت از حرف پدر)