با آفرینش زن برگ زرّینى به برگ هاى زرّین عالم وجود افزوده شد؛ چرا که زن مظهر جمال و جلال خداوند بود که باید شناخته مى‏شد. این نور الهى از آغاز آفرینش تاکنون دوران هاى تلخ و شیرینى سپرى کرده است. گاه همراه با حرکت انبیاى الهى گام در گام پیامبران خدا گذارده و دوشادوش مردان صالح، از پیامبر زمان خود حمایت کرده است؛ امروز نیز بانوان همانند بسیارى از مردم به آینده مى‏اندیشید؛ به یک انقلاب جهانى و یک حکومت موعود، که چگونه در برابر قدرت هاى بزرگ غلبه پیدا مى‏کند! آیا برنامه‏هاى او چیست؟ چه کسانى با او همکارى مى‏کنند و زنان در آن زمان چه نقشى دارند؟ دشمنانش چه کسانى‏اند وراز ورمز موفقیتش در گرو چیست؟

حال سزاوار است بدانیم زنان در حکومت قائم آل محمد(ع) چه مى‏کنند، چه کسانى هستند، چند نفرند، از کجا مى‏آیند وچه مسؤولیتى بر عهده دارند. بر اساس برخى از روایات، حضور ونقش این زنان از نظر زمان وموقعیت، چهار گونه است:

الف: حضور پنجاه زن در بین یاران امام

اولین گروه از زنانى که به محضر امام زمان مى‏شتابند آنهایند که در آن ایّام مى‏زیسته‏ اند و همانند دیگر یاران امام(ع) به هنگام ظهور در حرم امن الهى به خدمت امام(ع) مى‏رسند. در این باره دو روایت وجود دارد:

روایت اول: امّ سلمه ضمن حدیثى درباره علائم ظهور، از پیامبر روایت کرده است که فرمود: (یعوذ عائذ من الحرم فیجتمع الناس الیه کالطیر الوارده المتفرقه حتى یجتمع الیه ثلاث مأة واربعة عشر رجلاً فیه نسوة فیظهر على کل جبار وابن جبار…).

یعنى: در آن هنگام پناهنده‏ اى به حرم امن الهى پناه مى ‏آورد ومردم همانند کبوترانى که از چهار سمت به یک سو هجوم مى‏برند به سوى او جمع مى‏ شوند تا اینکه در نزد آن حضرت سیصد وچهارده نفر گرد آمده که برخى از آنان زن مى‏ باشند که بر هر جبار وجبار زاده‏اى پیروز مى‏شود.

روایت دوم: جابربن یزید جعفى، ضمن حدیث مفصلى از امام باقر(ع) در بیان برخى نشانه‏ هاى ظهور نقل کرده که: (و یجیى‏ء والله ثلاث مأة وبضعة عشر رجلاً فیهم خمسون امراة یجتمعون بمکة على غیر میعاد قزعاً کقزع الحزیف یتبع بعضهم وهى الایة التى قال الله اینما تکونوا یأت بکم الله جمیعاً ان الله على کل شى‏ء قدیر…).

به خدا سوگند، سیصد وسیزده نفر مى‏ آیند که پنجاه نفر از این عده زن هستند که بدون هیچ قرار قبلى در مکه کنار یکدیگر جمع خواهند شد. این است معناى آیه شریفه: هر جا باشید خداوند همه شما را حاضر مى‏کند. زیرا او بر هر کارى توانا است.

پنجاه زن از سیصد و سیزده نفر!

نکته شگفت در این دو روایت این است که مى‏ فرماید: سیصد وسیزده مرد گرد آیند که پنجاه نفر ایشان زن هستند!

دوم آنکه: در روایتى که نام یاران برشمرده شده است نام هیچ زنى وجود ندارد.

در پاسخ این شبهه مى‏توان گفت: این چند نفر در زمره همان سیصد وسیزده نفر هستند؛ زیرا اولاً امام(ع) مى ‏فرماید: (فیهم). یعنى در این عده پنجاه زن مى‏باشد.
دوم: شاید تعبیر مردان بدین سبب باشد که بیشتر این افراد مرد هستند و این کلمه از باب فزونى عدد مردان، چنین ذکر شده است.

سوم: اگر مقصود همراهىِ خارج از این عده بود امام مى‏فرمود: (معهم)، نه اینکه بفرماید (فیهم). زیرا این سیصد وسیزده نفر مانند عدد اصحاب بدر برشمرده شده‏اند وهمه یاران وفرماندهان عالى رتبه واز نظر مقام وقدرت در حد بسیار بالایى هستند که برخى با ابر جا به جا مى‏شوند واینها بدون شک با بقیه مردم آن زمان فرق بسیار دارند. بنا بر این اگر بگوییم آنها جزو همان سیصد وسیزده نفر هستند رتبه وموقعیت ویژه قائل شده واگر در زمره یاران دیگر حضرت هستند از امتیاز کمترى برخوردارند.

ب: زنان آسمانى

دسته دوم چهارصد بانوى برگزیده هستند که خداوند براى حکومت جهانى حضرت ولى عصر(ع) در آسمان ذخیره کرده است و با ظهور آن حضرت به همراه حضرت عیسى(ع) به زمین مى‏آیند.
ابوهریره از پیامبر(ص) روایت کرده که: (ینزل عیسى بن مریم على ثمان‏ماة رجل واربع مائة اِمرأة خیار من على الارض وأصلح من مضى).عیسى بن مریم به همراه هشتصد مرد وچهارصد زن از بهترین وشایسته‏ترین افراد روى زمین فرود خواهد آمد.

در اینکه این زنان از امتهاى پیشین هستند یا امت اسلامى زمان پیامبر(ص) و معصومین قدس سره ما هستند یا از دورانهاى مختلف، واز چه زمان وبه چه علت به آسمان برده شده‏اند وبراى عهده دارى منصبى در حکومت حضرت مى‏آیند یا براى مسایل دیگر؟ اینها پرسش‏هایى است که این حدیث از آن چیزى نمى ‏گوید.

ج: رجعت زنان

سومین گروه از یاوران حضرت بقیة‏الله(ع) زنانى هستند که خداوند به برکت ظهور امام زمان آنها را زنده خواهد کرد وبار دیگر به دنیا رجعت خواهند نمود.

این گروه دو دسته‏ اند: برخى با نام ونشان از زنده شدنشان خبر داده شده وبرخى دیگر فقط از آمدنشان سخن به میان آمده است.

پیش از ادامه بحث، عقیده شیعه نسبت به رجعت را بررسى مى‏کنیم.
یکى از عقاید مسلّم شیعه این است که همزمان با ظهور مهدى آل محمد(ع) برخى از پیامبران مانند حضرت خاتم الانبیاء ومعصومین قدس سرهما همانند امیرمؤمنان(ع) و امام حسین(ع) وبرخى از مؤمنان حقیقى وپیروان اهل بیت به اذن پروردگار زنده خواهند شد وبار دیگر به دنیا باز مى‏گردند. بازگشت این عده نه تنها غیر ممکن نیست بلکه از نظر قرآن کریم این پدیده امرى مسلم است که آیات متعددى از آن سخن گفته است. در سوره بقره مى‏خوانیم:
آیا ندیدى جمعیتى را که از ترس مرگ از خانه‏هاى خود فرار کردند وآنان هزاران نفر بودند! خداوند به آنها گفت بمیرید. سپس خدا آنها را زنده کرد وماجراى زندگى دوباره آنهارا درس عبرتى براى آیندگان قرار داد… .
همچنین قرآن کریم در آیه‏اى دیگر مى‏فرماید: یا همانند کسى که از کنار یک آبادى (ویران شده) عبور کرد، در حالى که دیوارهاى آن به روى سقفها فرو ریخته بود و(اجساد واستخوان‏هاى اهل آن در هر سو پراکنده بود. او با خود) گفت: چگونه خداوند آنها را پس از مرگ زنده مى‏کند! (در این هنگام) خدا او را یکصد سال میراند، سپس زنده کرد وبه او گفت: چه قدر درنگ کردى؟ گفت: یک روز یا بخشى از یک روز. فرمود: نه بلکه یکصد سال درنگ کردى. نگاه کن به غذا ونوشیدنى خود (که همراه داشتى وبا گذشت سالها) هیچ گونه تغییر نیافته است؛ ولى به الاغ خود نگاه کن (که چگونه از هم متلاشى شده است. این زنده شدن تو پس از مرگ، هم براى اطمینان خاطر تو است وهم) براى اینکه تو را نشانه براى مردم قرار دهیم. اکنون به استخوان‏هاى مرکب خود نگاه کن که چگونه آنها را برداشته، به هم پیوند مى‏دهیم وگوشت بر آن مى‏رویانیم. هنگامى که این حقایق بر او آشکار شد، گفت: مى‏دانم خدا بر هر کارى توانا است.

سید مرتضى علم الهدى در این باره مى‏نویسد: علت اینکه شیعه عقیده دارد که خداوند در موقع ظهور امام زمان(ع) برخى از مردگان را زنده مى‏گرداند این است که به ثواب یارى امام زمان نایل شوند ودولت حق آل محمد را که در انتظار آن بوده‏اند از نزدیک شاهد باشند وتا انتقام عده‏اى از ظالمان را به چشم ببینند واز ظهور حق واعتلاى کلمه توحید لذت ببرند.

در منابع معتبر اسلامى نام سیزده زن یاد مى‏شود که به هنگام ظهور قائم آل محمد(ص) زنده خواهند شد ودر لشکر امام زمان به مداواى مجروحان جنگى وسرپرستى بیماران خواهند پرداخت.
طبرى در دلائل الامامة، از مفضل بن عمر نقل کرده که امام صادق فرمود: همراه قائم (آل محمد(ص)) سیزده زن خواهند بود. گفتم آنها را براى چه کارى مى‏خواهد؟

فرمود: به مداواى مجروحان پرداخته، سرپرستى بیماران را به عهده خواهند گرفت. عرض کردم: نام آنها را بفرمایید.

فرمود: قنواء، دختر رشید هجرى، ام ایمن، حبابه والبیه، سمیه، مادر عمار یاسر، زبیده ام خالد احمسیّه، ام سعید حنفیه، صیانه ماشطه، ام خالد جهنّیه.

صیانه ماشطه در زمان حضرت موسى مى‏زیسته است ومادر عمار یاسر در ابتداى بعثت به شهادت رسید. حبابه در زمان على(ع) وقنواء در زمان امام حسن وامام حسین(ع) وبقیه در زمان‏هاى دیگر زندگى مى‏کرده‏ اند.

این گروه سیزده نفرى رجعت خواهند کرد وخداوند براى قدردانى از آنها، به برکت امام زمان آنها را زنده خواهد کرد.

در این روایت امام صادق(ع) از آن سیزده زن فقط نام نه نفر را یاد مى‏کند. در کتاب خصایص فاطمى به نام نسیبه، دختر کعب مازینه، ودر کتاب منتخب البصائر به نام وتیره وأحبشیه اشاره شده است.

جز این سه نفر، نام دیگرى به میان نیامده است.

پی نوشت:

کتاب “نقش زنان در حکومت امام زمان” نوشته آیت الله طبسی

منبع:افسران

آداب جاری زندگی اسلامی نه تنها برای بهره مندی مادی و معنوی در بیداری انسان ها، بلکه برای خواب آنها نیز برنامه دارد. خواب یکی از اساسی ترین نیازهای بشر است .سلامتی جسم و روح ما تا حد زیادی در گرو خواب کافی و با کیفیت است. بد خوابی و بی خوابی به تدریج موجب بد اخلاقی می گردد و زندگی را تلخ می‌کند. افرادی که خواب خوب ندارند؛ عصبی، نگران و مضطرب هستند و در برابر هر فشاری از خود واکنش نشان می‌ دهند. مهم ترین و کاربردی ترین آداب اسلامی پیش از خواب، در ادامه ذکر شده اند.

خوردن شام سبک چند ساعت پیش از خواب
خواب شب مهم‌ترین و طولانی‌ترین خواب در طی شبانه روز است و وعده ی شام آخرین وعده ی غذایی پیش از خواب شبانه است. شام وعده ایست که بعضی از مردم آن را حذف می‌کنند، در حالی که در سیره پیشوایان دین و احادیث نقل شده از ایشان خوردن شام مورد تأکید فراوان قرار گرفته است.[i] بهتر است وعده ی شام سبک تراز سایر وعده های غذایی و با فاصله حد اقل دو تا سه ساعت مانده به زمان خواب باشد. دراز کشیدن با شکم پر باعث ناراحتی‌ خواهد شد زیرا دستگاه گوارش به هنگام خواب کندتر عمل میکند. در حدیثى از حضرت على(ع) نقل شده است که: «کسى که با شکم پر و سنگین بخوابد رویاهاى غیر واقعى مى بیند».[ii] بنابراین شام سبک بخورید و به فاصله ی چند ساعت پیش از خواب این کار را انجام دهید. در این صورت در طول شب از شدت گرسنگی بیدار نخواهید شد و معده هم آن ‌قدر سنگین و پر نیست که اختلال در خواب شما ایجاد کند.

مسواک زدن
داشتن دهان و دندان پاکیزه از بسیاری از بیماری ها جلوگیری میکند. از آنجا که در خواب شبانه، هر فرد چندین ساعت از فضای داخل دهان خود استفاده نمی کند، میزان ترشح مواد بزاقی کم تر می شود. بنابراین در صورت باقی ماندن جرم و مواد غذایی در میان دندان ها و فضای داخل دهان، فعالیت میکروب ها شدت خواهد گرفت و این موجبات پوسیدگی دندان و بیماری های دیگر را فراهم می آورد. در آداب اسلامی مسواک زدن - چه پیش از خواب و چه در زمان هاى لازم - اهمیت فوق العاده ای دارد. پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله و سلم درباره اهمیت مسواك زدن نزد خدا فرموده اند: « جبرئیل پیوسته مرا به مسواك زدن سفارش مى كرد تا آن جا كه پنداشتم به زودى خدا آن را واجب خواهد كرد».[iii] در احادیثی از امام باقر و امام صادق علیه السلام نیز به اهمیت مسواک زدن پیش از خواب اشاره شده است.[iv] شاید این حدیث نبوی که می فرمایند: «مسواک زدن باعث حضور فرشتگان مى شود».[v] با خواب راحت بى ارتباط نباشد. فرشتگان مامورند كه عطر طمانینه و یاد خدا را در دل ادمیان بی افشانند و با این كار، آسودگى و آرامش را در دل اهل ایمان مستقر سازند. طبیعى است كه آرامش روحى و آسودگى خیال، باعث خواب بهتر و با كیفیت تر خواهد شد.

رفتن به دستشویی پیش از خواب
وجود مواد زائد و سموم در بدن مى تواند موجب پریشانى خواب ها شود ضمن آنکه ممکن است خواب را قطع نموده و ما را مجبور به تخلیه مثانه نماید که این خود عاملى براى بدخوابى محسوب مى‌شود. امیر مؤمنان على علیه السلام در توصیه ای به فرزند بزرگوارشان امام مجتبی فرمودند: «پسرم! آیا مى خواهى چهار كار به تو بیاموزیم كه از پزشكى (و دارو و درمان ) بى نیاز شوى؟ تا گرسنه نشدی بر سر سفر غذا منشین و تا زمانى كه هنوز اشتهایت باقى است برخیز. جویدن را خوب انجام بده و هرگاه خواستى بخوابى دستشویى برو. كه اگر این نكات چهارگانه را به كار بندى از پزشكى و {درمان هاى طبى} بى نیاز مى‌شوى». [vi] در کلام امیر علیه السلام، رفتن به دستشویى پیش از خواب آن قدر اهمیت دارد كه جزء چهار امرى شمرده شده كه انسان را از طب و طبیب بى نیاز مى كند. برای روشن شدن این اهمیت، مى‌توانیم چند دلیل براى سخن امام برشماریم : الف - با دفع مواد زائد از بدن، احساس راحتی و آسودگی بیشتری مى كنیم و در نتیجه راحت تر مى خوابیم . هر كارى كه بتواند وضعیت جسمی ما را بهبود بخشد، در افزایش كیفیت خواب هم تاثیرگذار خواهد بود. ب - بر عكس تصور موجود كه خواب را پدپده ای یكنواخت و ممتد مى شمارد، خواب از دوره هاى تقریبا دو ساعته اى شكل مى‌گیرد كه هر دوره، خود به پنج مرحله تقسیم مى شود. یعنى هر یک و نیم تا دو ساعت خواب داراى پنج قسمت است كه عبارتند از: خواب خیلی سبك، خواب سبك، خواب عمیق، خواب خیلى عمیق و خواب متناقض . ما پس از طی این پنج مرحله بار دیگر چرخه خواب را طی میکنیم و هر شب سه تا پنج بار این مراحل را مى گذرانیم. همان طور كه در كتب علمى مربوط به خواب آمده، رضایتمندى كامل از خواب زمانی است كه در هر دوره دو ساعته، تمام آن پنج مرحله را طى كنیم. اگر در بین مراحل مذكور از خواب بیدار شویم و این روند طبیعى را تا آخر طی نكنیم، لذت واقعی خواب را درك نخواهیم كرد. از رو هر عاملى كه باعث برهم خوردن خواب طبیعى شود، اثر نامطلوبى بر كیفیت خواب برجاى خواهد گذاشت .اگر شب ها پیش از خواب به دستشویى بروید، در طول شب دیگر نیاز به تخلیه مواد زائد بدن نخواهید داشت. در نتیجه، مراحل پنجگانه هر دوره از خواب به راحتى پشت سر خواهید گذاشت و از خواب خود بهتر استفاده خواهید برد. ج - برخاستن از خواب و جدا شدن از بستر گرم و نرم، آن هم در نیمه هاى شب براى همه سخت و دشوار است. در چنین وضعیتی، بسیاری ترجیح مى‌دهند خودشان را کنترل كنند و با فشار به خویشتن خودشان را نگه دارند. اینجاست كه مثانه دچار مشکل می‌شود و آسیبى جدی بر این عضو حساس وارد می‌شود.

بهره‌مندی از نور وضو پیش از خواب
وضو گرفتن علاوه بر این که از مقدمات نماز است، اثرات مثبت جسمانی و روحانی فراوانی دارد. ثواب هاى زیادى که براى وضوى قبل از خواب بیان شده خود نشانه تأثیر معنوى وضو در روح و روان انسان است. وضوى پیش از خواب، بیش از یك ارتباط ساده با آب، بر روح و جسم تاثیر مى گذارد. وضو كه مقدمه كار بزرگى مانند نماز است، روح پاكى و طهارت را در وجود ما مى دمد و احساس معنوى ما را بیشتر مى كند و از این راه باعث خواب راحت تر مى گردد.ثواب‌هایى كه هم براى وضوى قبل از خواب ذكر شده، نشانگر آن است كه رنگ معنوى این كار بر ظاهر مادى آن غلبه دارد. رسول خدا(ص) و امامان بزرگوارمان نیز در این باره تاکید کرده اند.[vii] مضمون این احادیث مبین این امر است که با وضو خوابیدن همچون عبادت کردن در مسجد موجب ارتقاى روح مؤمن و بهره‌مندى بیشتر او از الطاف الهى مى شود و اهمیت ویژه معنوی وضو ساختن پیش از خواب را مشخص می کند. ذکر این نکته نیز جالب است که مستحب است پیش از وضو دستشویى برویم، مسواك بزنیم و دستهایمان را بشوییم. بنابراین، با انجام یك وضو كامل، مهم‌ترین نكات نظافت پیش از خواب را رعایت كرده ایم .

خواندن قرآن و اذکار مخصوص پیش از خواب
انس گرفتن با خدای بزرگ تنها راه نجات انسان از وسوسه، نگرانی، ترس و اضطراب و دیگر موانع راحت خوابیدن است. پناه بردن به دامان قرآن و اذکار متبرکه، بهترین راه ایجاد انس و الفت با خداوند است. ذكر هاى پیش از خواب را مى توان به سه گروه اذکار خاص، اذکار قرآنی، و اذکار عام تقسیم كرد. از مشهورترین ذکرها برای آرامش یافتن در بستر که همه از دوران کودکی آن را آموخته ایم، سوره های ناس و فلق و آیۀ الکرسی هستند.[viii]

محاسبۀ نفس
در روایت اهل بیت علیهم السلام، تاكید فراوانى بر محاسبه نفس شده است.[ix] یعنی این که پیش از خواب به کارهای روزانه خودتان فکر کنید و مقدار کارهای خوب و بد خود را مورد بررسی و محاسبه قرار دهید. بخاطر اعمال نیکو خدا را شکر کنید و به خاطر کارهای بد استغفار کنید.

پی‌نوشت:

[i] در حدیث نبوى آمده است: «شام بخورید،هر چند یک خرماى خشک باشد زیرا نخوردن شام باعث پیرى و سالخوردگى مى شود.»جامع الاحادیث، حدیث 43738، تعشوا ولو بکفّ من حشف فان ترک العشاء مهرمۀ.
[ii] رویا از نظر دین و روانشناسى، ص173؛ التباعد من اللّه الشبع
[iii] موسوعه احادیث طبیه، حدیث ؛ 598؛ ما زال جبرئیل (علیه السلام ) یوصینى . . . بالمسواك حتى ظننت انه سیجعله فریضه
[iv] صادق علیه السلام می‌فرمایند:«هر گاه پیامبر خدامیخواست بخوابد مسواک می‌زد و به بستر می‌رفت و برپهلوی راست می‌خوابید و دست راستش را زیر گونۀ راستش می‌نهاد» مکارم الا خلاق صفحه ی 291
[v] موسوعۀ احادیث طیبه، حدیث62؛ و تحضره الملائکه
[vi] موسوعه احادیث طبیه، حدیث 66
[vii]پیامبر اکرم:«هركس شب را با وضو بخوابد، گویا همه شب را به عبادت پرداخته است». بحارالانوار، ج 76، ص 181، «هرکس كه با وضو بخوابد و در همان شب بمیرد ،نزد خدا شهید به شمار مى آید»همان، ص 183
[viii] . از امام باقر(ع) روایت شده که «هر کس هنگام خواب دچار بیم و هراس می شود وقتی وارد بستر خود شد، سوره ناس و فلق و آیۀ الکرسی را بخواند»همان، ص195
[ix] ذكر این روایت از امیرمؤمنان على (علیه السلام) خالى از لطف نیست كه درباره چگونگى محاسبه فرموده‌اند :«چون آدمى شب را به صبح و روز را به شب رساند، سراغ نفس خویش رود و بگوید: اى نفس! امروز را گذراندى و هرگز بر نمى گردد. خداوند از تو خواهد پرسید كه آن را چگونه سپرى كردى ؟ در آن روز چه كردى ؟ آیا به یاد خدا بودى و او را سپاس و ستایش گفتى؟ آیا حق برادر مؤ منى را پرداختى ؟ آیا بار غمى از دل او برداشتى ؟ آیا در نبود او از زن و فرزندان وى نگهدارى كردى ؟ آیا وقتى دوستت درگذشت، به بازماندگانش ‍ رسیدگى كردى ؟ آیا با استفاده از مقام و موقعیت جلوى غیبت برادر مؤ منى را گرفتى ؟ آیا به مسلمانى یارى رساندى ؟ چه كارى براى او كردى ؟ آنگاه كارهایى كه كردى بر مى شمرد. اگر كار خیرى از او سرزده باشد باید خدا را سپاس گوید و به شكرانه توفیقى كه به وى عنایت كرده خدا را به بزرگى یاد كند. و اگر گناهى یا تقصیرى از وى سرزده است، باید از خداى عز و جل آمرزش بخواهد و تصمیم بگیرد كه دیگر آن را تكرار نكند».میزان الحكمه، حدیث 3848

منابع:

نگاهی به برخی از آداب خواب در اسلام/ انسیه نوش آبادی/
http://www.hawzah.net/fa/magazine/magart/3992/6915/83413
http://noorportal.net/951/1232/1251/41005.aspx
برای خواب بهتر- کاوشی در آداب خوابیدن از نگاه اهل بیت (علیهم السلام)-حجت الا سلام غلام رضا حیدری ابهری - نشر جمال - فصل دو، فصل سه
http://www.ghadeer.org/salamat/khab/333-0002.htm
http://www.ghadeer.org/salamat/khab/333-0001.htm
مفاتیح الحیات - آیت الله جوادی آملی - نشر اسراء - صفحات 191 تا194
آداب خوابیدن - پژوهشکده ی باقرالعلوم http://www.pajoohe.com/25513/index.php?Page=definition&UID=20309

منبع: سایت متن زندگی

آیت الله مکارم شیرازی ، سنت حسنه اعتکاف را یکی از بهترین برنامه های تربیتی برای انسان دانست .
آیت الله مکارم شیرازی عصر امروز در همایش بین المللی اعتکاف با اشاره به احادیث و روایات ، تعلیم و تربیت را از مهمترین اهداف بعثت انبیاء برشمرد و افزود : اعتکاف یکی از بهترین برنامه های تربیتی برای انسان است و در شرایط امروز که شاهد هجوم مفاسد مختلف هستیم اعتکاف سدی در برابر این تهاجم است .
آیت الله مکارم شیرازی انقلاب اسلامی را احیا کننده سنت حسنه اعتکاف عنوان کرد و افزود : امروز شاهد حضور با شکوه جوانان در مراسم اعتکاف هستیم که نشان دهنده علاقه روز افزون جوانان به اسلام است .
آیت الله مکارم شیرازی قرائت دعا ، تفکر در آیات قرآن کریم و توسل به پروردگار را از بهترین اعمال ایام اعتکاف عنوان کرد و افزود : بهتر است جوانان در این مدت ، با اندیشیدن در آفرینش و عظمت انسان همچنین محاسبه اعمال گذشته خود نقشه راهی برای آینده زندگی روحانی خود ترسیم کنند .

منبع: واحد مرکزی خبر

هر انسانی برای برآوری نیازهای خویش دست نیاز به سوی کسی دراز می کند برخی انسانها ومخلوقات خداوند را واسطه قرار می دهند و برخی از ذات احدیت کمک می طلبند

خیلی از ما به واسطه گناهان متعددی که انجام می دهیم خود را از نظر رحمت گونه خداوند دور می نماییم لذا برابر آموزه های دینی، توصیه شده حاجات خود را با واسطه هایی ابرومند در پیشگاه الهی، از محضرش طلب کنیم تا خداوند به نظر لطف و مرحمتی که به خوبان خود دارد حاجات ما را برآورده سازد .شاید بتوان قرآن کریم ،اسماء متبرکه الهی و امامان معصوم و اولیاءالهی را بهترین واسطه ها در زمین برشمرد .از این رو امام هادی(ع) نیز راهکاری را برای این امر به ما توصیه فرموده اند.

ایشان می فرمایند:

مَن کانَت لَهُ اِلَی اللهِ حاجَةٌ فَلیَزُر قَبرَ جَدِّیَ الرِّضا† بِطوُسٍ وَ هُوَ عَلی غُسلٍ وَلیُصَلِّ عِندَ رَأسِهِ رَکعَتَینِ وَلیَسئَلِ اللهَ حاجَتَهُ فی قُنوُتِهِ فَاِنَّهُ یَستَجیبُ لَهُ ما لَم یَسئَل مَأثَماً أو قَطیعَةَ رَحِمٍ
کسی که از خدا حاجتی را می خواهد؛ قبر جدم حضرت رضا† را در طوس با غسل، زیارت کند و دو رکعت نماز بالای سرش بخواند و در قنوت نماز، حاجت خویش را طلب نماید در این صورت حوائج وی مستجاب می شود، مگر آن که انجام گناه و یا قطع رحم را طلب کند.
(وسائل الشیعه، ج14، ص 569)

منبع:قدس

إِنَّ عِدَّةَ الشهُّورِ عِندَ اللَّهِ اثْنَا عَشَرَ شهَرًا فىِ کِتَابِ اللَّهِ یَوْمَ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ مِنهْا أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ ذَالِکَ الدِّینُ الْقَیِّمُ فَلَا تَظْلِمُواْ فِیهِنَّ أَنفُسَکُمْ؛[1] شمار ماه‏ها در نزد خدا، در کتاب خدا از آن روز که آسمانها و زمین را بیافریده، دوازده است. چهار ماه، ماه‏هاى حرامند. این است شیوه درست. در آن ماه‏ها بر خویشتن ستم مکنید.

دلیل حرام بودن ۴ ماه از سال قمری چیست؟

در جواب سوال قبل از هر چیز باید دقت کرد که بهره انسان از دانش بسیار اندک است.

وَ ما أُوتیتُمْ مِنَ الْعِلْمِ إِلاَّ قَلیلاً؛[۲] آنچه از علم به شما روزى شده بسیار اندک است.

و نقص شناخت انسان او را مضطر به دین داری نموده است. و با عدم غفلت از این مساله، بسیار روشن است که نمی توانیم دلیل احکام را بیابیم. عالم دارای اسرار بسیاری است و قسمت اعظم آن در دسترس دانش ما نیست (عالم غیب) و خبری از آن نداریم .

و خداوند بنا بر مصالح و مفاسد احکامی را تشریع می کند، منطقه ای در اطراف کعبه را “حرم” اعلام می کند و حرمت بیشتری برای آن قائل می شود. یا زمان خاصی را دارای حرمت بیشتری اعلام می کند. مثل ماه های حرام که احکام و جزئیات خاص خود را دارد. (رجب، محرم، ذیقعده و ذیحجه ماه های حرام هستند.(

و با توجه به پیوند شدید روح و جسم در انسان، زمان و مکان در او موثر واقع می شوند و مناسک با توجه به زمان و مکان بیان می شوند. مساله حج، روزه و جهاد و … بعضی از این مناسک هستند. به عنوان مثال جنگ در این ماه ها حرام است:
یَسْئَلُونَکَ عَنِ الشَّهْرِ الْحَرامِ قِتالٍ فیهِ قُلْ قِتالٌ فیهِ کَبیرٌ؛[۳] تو را از جنگ ‏کردن در ماه حرام مى ‏پرسند. بگو: جنگ‏ کردن در آن ماه گناهى بزرگ است.

“تحریم جنگ در این چهار ماه یکى از طرق پایان دادن به جنگهاى طویل المدة، و وسیله‏اى براى دعوت به صلح و آرامش بود، زیرا هنگامى که جنگجویان چهار ماه از سال اسلحه را به زمین بگذارند و صداى چکاچک شمشیرها یا صفیر گلوله‏ ها خاموش شود و مجالى براى تفکر و اندیشه به وجود آید احتمال پایان یافتن جنگ بسیار زیاد است. همیشه ادامه یک کار با شروع مجدد آن پس از خاموشى تفاوت دارد و دومى به مراتب مشکلتر است، فراموش نمى‏کنیم که در دوران جنگهاى بیست‏ساله ویتنام چه اندازه زحمت مى‏کشیدند تا یک آتش بس بیست و چهار ساعته در آغازسال نو مسیحى یا مانند آن به وجود آورند، ولى اسلام براى پیروان خود در هر سال یک آتش بس چهارماهه اعلام میدارد و این خود نشانه روح صلح‏ طلبى اسلام است."[4]

مساله ماه های حرام بسیار با سابقه است. که حداقل از زمان حضرت ابراهیم(ع) بوده است. قبل از اسلام، مردم جاهل، تغییراتی در این حکم الهی ایجاد می کردند:
إِنَّمَا النَّسی‏ءُ زِیادَةٌ فِی الْکُفْرِ یُضَلُّ بِهِ الَّذینَ کَفَرُوا یُحِلُّونَهُ عاماً وَ یُحَرِّمُونَهُ عاماً لِیُواطِؤُا عِدَّةَ ما حَرَّمَ اللَّهُ فَیُحِلُّوا ما حَرَّمَ اللَّهُ زُیِّنَ لَهُمْ سُوءُ أَعْمالِهِمْ؛[۵] به تأخیرافکندن ماه‏هاى حرام، افزونى در کفر است و موجب گمراهى کافران. آنان یک سال آن ماه را حلال مى‏شمردند و یک سال حرام، تا با آن شمار که خدا حرام کرده است توافق یابند. پس آنچه را که خدا حرام کرده حلال مى‏شمارند. کردار ناپسندشان در نظرشان آراسته گردید.

و خود این حکم (حرمت ماه های چهارگانه) می تواند دارای بطونی باشد، که یکی از آن ها را بریتان نقل می کنم:
امام باقر (ع) می فرمایند: اى أبا حمزه! روشن‏ترین و آشکارترین برهان (امامت ائمه دوازده‏گانه) براى کسى که خداى تعالى او را هدایت فرموده گفتار اوست. در قرآن مجید که فرموده: به درستى که عدد ماهها نزد خدا دوازده ماه است روزى که آفرید آسمانها و زمینها را، از آنها چهار ماه حرام است، این است دین استوار، پس ستم نکنید در آنها بر خویشتن؟

و شناسایى ماهها مانند محرم و صفر و ربیع و ماههاى پس از آن و همچنین ماههاى حرام: رجب و ذى قعدة و ذى حجة و محرم دین محکم خدا نیست چون یهود و نصارى و مجوس و سایر ملتها و همه مخالف و موافق (مذهب) این ماهها را مى ‏شناسند، و اسامى آنها را شماره مى ‏کنند؛ بلکه آنها امامان و سرپرستان دین خدایند، و مراد از ماههاى حرام (در آیه شریفه) امیر المؤمنین علیه السّلام است که نام او از نام على که نام خدا است جدا شده و مشتقّ است، همان طور که نام محمد صلّى اللَّه علیه و آله از نام محمود خدا مشتقّ است، و دیگر سه فرزند آن حضرت که نامهاى آنها على است: على بن الحسین (زین العابدین) و على بن موسى (الرضا) و على بن محمد (هادى) و به احترام آن حضرت این نام (على) از نام خدا جدا شده و مشتقّ است.؛[6]

پی نوشت ها:

[۱]. توبه آیه ۳۶٫
[۲]. اسراء آیه ۸۵٫
[۳]. بقره آیه ۲۱۷٫
[۴]. تفسیر نمونه، ج‏۷، ص: ۴۰۹٫
[۵]. توبه آیه ۳۷٫
[۶]. الإنصاف فى النص على الأئمة ع ص ۷۳٫

منبع:شهر سوال