اهمیت گزینش همسر و آثار مترتب بر آن و نقش مرد و زن در تکامل و سعادت فردی و اجتماعی و نمودهای ازدواج موفق از اموری است که باید در هر ازدواج مورد بررسی قرار گیرد.

۱. اسلام و ايمان
يكي از شرايط انتخاب همسر كه در واقع شريك زندگي است، اسلام و بُعد مذهبي - عقيدتي فرد مي باشد. زن و مرد مي بايست در اين امر هم فكر و هم عقيده باشند و اگر يكي از آن ها مشرك باشد، عقد و ازدواج آن ها باطل خواهد بود.
قرآن كريم، به صراحت اين مطلب را بيان مي كند و مي فرمايد: مرد مسلمان هرگز حقّ ندارد با زن مشرك ازدواج كند،‌ همين طور از ازدواج زنان مسلمان با مردان كافر منع كرده است؛ همچنین اين نكته را يادآوري كرده كه ازدواج مردان مسلمان با كنيزانِ مسلمان بهتر از ازدواج با زنان آزاده ي مشركۀ می باشد؛ همين طور ازدواج زنان مسلمان با بردگان مسلمان بهتر از ازدواج با مردان مشرك است: «و َ لا تَنْكِحُوا الْمُشْرِكاتِ حَتَّي يُؤْمِنَّ وَ لَأَمَةٌ مُؤْمِنَةٌ خَيْرٌ مِنْ مُشْرِكَةٍ وَ لَوْ أَعْجَبَتْكُمْ وَ لا تُنْكِحُوا الْمُشْرِكِينَ حَتَّي يُؤْمِنُوا وَ لَعَبْدٌ مُؤْمِنٌ خَيْرٌ مِنْ مُشْرِكٍ وَ لَوْ أَعْجَبَكُمْ» (۱)
با زنان مشرك ازدواج نكنيد، تا اين كه ايمان بياورند و كنيز با ايمان از زن مشرك بهتر است، اگرچه آن زن مشرك (از لحاظ زيبايي) ماية شگفتي شما باشد و به مردان مشرك زن ندهيد تا اين كه ايمان بياورند و غلام با ايمان از مرد آزاد مشرك بهتر است، اگرچه آن مرد مشرك ماية شگفتي شما باشد.
در ادامه نیز، حكمت حرمت ازدواج با مشركان را بيان كرده و مي فرمايد:«… أُولَئِكَ يَدْعُونَ إِلَي النَّارِ…» (۲)
آن ها به آتش دوزخ مي خوانند. چرا كه مسير مشرك يك مسير انحرافي است، مسيري است كه به ظلمت، تباهي و جهنم ختم مي شود.
در مقابل آن ها، مسير افراد مؤمن، بهشت، رحمت، مودّت و غفران است: «وَ اللَّهُ يَدْعُوا إِلَي الْجَنَّةِ وَ الْمَغْفِرَةِ بِإِذْنِهِ» (۳)
در آيه شريفه، دعوت خداوند و مسير او به جاي دعوت و مسير افراد مؤمن بیان شده است، اين به این خاطر است كه همه دعوت مؤمنين، بلكه تمام شئون زندگي آن ها در مسير خداوند تبارك و تعالي است.
مسير افراد مؤمن با مسير افراد مشرك تفاوت اساسي و فاحشي دارد، مسير فكري، عقيدتي و رفتاري آن ها مختلف است، حال چگونه با ازدواج كه يك وحدت و يگانگي لازم دارد و همراه با رحمت و مودّت است، جمع شود.
بنابراين يگانگي و وحدت كه در ازدواج مطرح است با اختلاف عقيده و مذهب هرگز جمع نخواهد شد، نه تنها در دين و مذهب مي بايست يكي باشند، بلكه در اخلاق هم باید در يك مسير و در يك جهت حركت كنند.
به همين جهت است كه در روايات تأكيد شده كه زن و مرد بايد «كُفو»«هم شأن» يكديگر باشند و كُفو مؤمن را افراد مؤمن و با ايمان دانسته است.
از پيامبر اكرم(ص)، سؤال شد كه كُفو چيست و چه كساني كُفو يكديگر هستند؟. حضرت فرمود: حضرت فرمودند: برخى از مؤمنين كفو بعضى ديگر مى‏باشند.
«فَقَالُوا وَ مَنِ الْأَكْفَاءُ فَقَالَ الْمُؤْمِنُونَ بَعْضُهُمْ أَكْفَاءٌ» (۴)

۲. هم سنخ بودن در پاكدامني
از نظر قرآن كريم، فطرت و طبيعتِ پاكي كه به گناهان آلوده نشده، طالب پاكي است. چنين فطرت و طبیعتي جز مجذوب پاكي نمي شوند و جز پاكي را به خود جذب نمي كند: الْخَبِيثاتُ لِلْخَبِيثِينَ وَ الْخَبِيثُونَ لِلْخَبِيثاتِ وَ الطَّيِّباتُ لِلطَّيِّبِينَ وَ الطَّيِّبُونَ لِلطَّيِّباتِ(۵)
زن هاي پليد براي مردهاي پليد و مردهاي پليد براي زن هاي پليد و زنان پاك براي مردان پاك و مردان پاك براي زنان پاكند.
مراد از خبيث بودن كه دسته اي از زنان و مردان را متّصف به آن كرده است يا طيب بودن دسته ديگر، همان جنبه هاي عفّت و ناموسي است و لاابالي بودن نسبت به تقيّدات مذهبي، اخلاقي و ناموسي است اين معناي اوّلي آيه است، امّا از نظر ملاك و علت، معناي وسيعي دارد كه منحصر به آلودگي و پاكي جنسي نيست، بلكه هرگونه ناپاكي فكري، عملي و زباني را شامل مي شود.

۳. تواضع، توبه، عبادت خداوند، اطاعت فرمان خدا
قرآن كريم، در سوره ي تحريم، شش وصف براي همسران خوب اشاره كرده و مي فرمايد: … مُسْلِمَاتٍ مُؤْمِنَاتٍ قَانِتَاتٍ تَائِبَاتٍ عَابِدَاتٍ سَائِحَاتٍ ثَيِّبَاتٍ وَأَبْكَارًا(۶) همسراني مسلمان، مؤمن، متواضع، توبه كار، عابد، اطاعت كننده ي فرمان خدا … .
شخصي كه مي خواهد خانه و خانواده مسلمان و با ايماني را بنا نهد، بايد قبل از هر چيز همسر مسلمان و پاكدامني را برگزیند در غیر این صورت بناي خانواده استوار نخواهد بود خیلی زود، بنيان و اساس آن سست، ناپايدار، متزلزل و آسيب پذير مي گردد.

۴. ايمان و عمل صالح
قرآن کریم می فرماید: «مَنْ عَمِلَ صالِحاً مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثي وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَياةً طَيِّبَةً» (۷)
هر كس (از مرد يا زن) كار شايسته كند و مؤمن باشد، به طور قطع او را با زندگي پاكيزه اي حيات (حقيقي) می بخشيم.

۵. تقوا
خداوند کریم در جای دیگر می فرماید: «يا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْناكُمْ مِنْ ذَكَرٍ وَ أُنْثي وَ جَعَلْناكُمْ شُعُوباً وَ قَبائِلَ لِتَعارَفُوا إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقاكُمْ» (۸)
اي مردم! ما شما را از مرد و زن آفريديم و شما را ملّت ملّت و قبيله قبيله گردانيديم تا با يكديگر شناسايي متقابل حاصل كنيد، هر آينه گرامي ترين شما نزد خدا پرهيزگارترين شماست.

۶-عفیف
امام صادق(ع)، در روايتي درباره ي همسر خوب مي فرمايد: هرگاه كسي از شما قصد ازدواج كرد، سزاوار است دو ركعت نماز بخواند و خدا را بخواند كه همسري عفيف، امين، با ديانت، متواضع و حافظ ناموس و اسرار… نصيب وي نمايد.»(۹)
بنابراین دين مبين اسلام، در انتخاب همسر، فوق العاده توجّه داشته و پيروان خود را به دقّت و احتياط لازم دعوت نموده است.

______________________________

پی نوشت ها:
۱. بقره:۲۲۱
۲. بقره: ۲۲۱
۳. بقره: ۲۲۱
۴. علل الشرائع، ج‏۲، ص: ۵۷۸
۵. نور:۲۶
۶. تحريم: ۵
۷. نحل:۹۷
۸. حجرات:۱۳
۹. التهذيب، ج۷، ص ۴۰۷، باب ۳۵، حديث۱.
منبع:افکار

کتاب “من، مادر مصطفی” که سال گذشته منتشر شد روایتی است از جنبه های پنهان و مخفی مانده‌ی زندگی شهید مصطفی احمدی روشن که از روایت های خانواده شهید مستند و آماده شده است. در ادامه به خاطره ای از کتاب، با عنوان “ماجرای خواستگاری شهید احمدی روشن” که حاوی نکات اخلاقی فراوانی برای نسل جوان می باشد را نقل می کنیم.

مادر مصطفی: سال سوم دانشگاه بود، بهم زنگ زد، گفت: دختر خانمی تو دانشگاهمون هست که از لحاظ اعتقادی ملاکش قابل قبوله. اگه اجازه بدین، توسط همسر دوستم؛ روح الله اکبری و در حضور ایشون می خوام تو مسجد دانشگاه با این خانم صحبت کنم، ببینم نظرش چیه.
گفتم: اشکالی نداره.
چند بار تاکید کرد: مامان جون، خودت داری اجازه میدی ها! بعدا حرف و حدیثی که نیست؟.
گفتم: نه مادر. چه حرف و حدیثی؟
صحبت های مقدماتی رو در حضور همسر آقا روح الله اکبری، تو مسجد دانشگاه شریف انجام داده بود. منم خواهر بزرگش؛ مرضیه رو فرستادم یه دیدار و صحبتی با ایشون داشته باشه و ببینه اجازه می دن بریم خونشون؟
یک سال فاصله افتاد.موکول شد به فارغ التحصیلی مصطفی.
مصطفی فارغ التحصیل شد،ولی هنوز سربازیش رو انجام نداده بود. من از پدر و مادر عروس برای فردا ساعت پنج عصر وقت گرفتم. از قضا اتوبوس همدان تهران تو راه خراب شد و من به قرار نرسیدم. وقتی وارد تهران شدیم، شب شده بود. رفتم خونه ی همین آقای روح الله اکبری. زنگ زدیم و قرار رو موکول کردیم به فردا.بعد از ظهر فردا رفتیم خدمت پدر مادر فاطمه خانم. با مادرش و مادربزرگش صحبت کردم و اونا کلیاتی رو از من سوال کردن. عروس خانم اومد، دیدمش.یه فرصت کوچولو پیش اومد که مادرش رفت تلفن جواب بده. من بهش گفتم: فاطمه خانم، مصطفی تک پسر منه. عروس یه دونه شدن خیلی سخته. میتونی؟
گفت: حاج خانم سعی می کنم که بتونم. می دوم سخته، ولی سعی می کنم که بتونم.
کل صحبتی که بین من و فاطمه خانم رد و بدل شد،همین بود. می خواستن مصطفی رو هم ببینند. ایشون تو کوچه منتظر من بود. اومدم پایین بهش گفتم: حالا که شما می خوای بیای تو، بریم گل و شیرینی بگیریم.
برگشتیم گل و شیرینی گرفتیم و رفتیم تو. صحبت مصطفی با پدر فاطمه خانم حول وحوش دو سه ساعتی طول کشید.
تو جمع خانوادگی، خیلی اهل بگو بخند بود، ولی تو جمع نامحرمی، ملاحظه می کرد. به ویژه از وقتی بزرگتر شد. تا جایی که دوستای خانومش گفته بودن: تو میخوای با این ازدواج کنی؟ این آدم اخموی بد اخلاق که همیشه سرش پایینه؟
بعد که رفته بودن پیش بچه های خوابگاه تحقیق کرده بودن، هم خوابگاهیاش گفته بودن این اصلا وارد هر اتاقی میشه بمب خندس!
بعد از آشنایی اولیه، کلی فاصله افتاد تا شد نزدیک عید غدیر. من وباباش اومدیم برای طی کردن مهر ویه انگشتری هم آوردیم.
مصطفی روی چهارده تا سکه تاکید داشت، ولی پدر فاطمه خانم می گفت: ما دختر بزرگمون مهرش خیلی بیشتر از این حرفا بوده. حالا خوب زشته، فردا این دو تا خوب خواهرن، میگن چه طوری بوده که این خواهر این طوری، اون خواهر اون طوری. حرف وحدیث پیش میاد.
پدر فاطمه خانم روی 114 تا سکه راضی بود. آقا رحیم گفت:نه.چون مهر خواهرش بالاتر بوده ،منم برام مهمه که فردا کسی نشینه حرف وحدیث درست کنه.هرچند اینا اصلا خوشبختی نمیاره.
آقا رحیم گفت:500 تا سکه.
مصطفی همون جا به فاطمه خانم گفت: فاطمه خانم،این توافق بزرگتراست. هر وقت پونصد تا سکه رو خواستی، بابام بهت میده.و لی هر وقت مهر منو خواستی، چهارده تا سکه. موافقی؟
ایشون هم گفتند: بله، موافقم.
زبوناً چهارده تا سکه و رسماً پونصد تا سکه شد.
همین آخرا بود، یه روز به مصطفی گفتم: هر طور شده باید مهریه ی ایشون رو تهیه کنی، بهش بدی.
گفت: چهارده تاست دیگه؟
گفتم: نه،500 تاست.
گفت: اونو بابا گفته!
گفتم: خوب گفته باشه. شما هم قبول کردی، زیرش رو امضا کردی. حق خانومته باید بهش بدی.
قبول کرد.
بعد از تعیین مهریه، قرار مراسم رو گذاشتیم. افتاد تو شهریور؛ میلاد امام هادی علیه السلام.
خرید ها رو ما قبل از عقد انجام داده بودیم، که مصطفی تو این فاصله وارد سایت نطنز شده بود.
خانومش به من زنگ زد گفت: حاج خانم، می دونی پسرت داره میره نطنز کار کنه؟ منم هر کارش می کنم، قبول نمی کنه که این کارو انجام نده. اون جا تشعشعات اورانیوم هست، خطرناکه. ممکنه ایشون مریض بشه. خواستم شما در جریان باشید.
من یه خورده فکر کردم، بعد با آقا رحیم مشورت کردم. حاج آقا گفت: خوب این بچه دوست داره این جا بره، چرا شما مانعش می شین؟ بهتره که ما بچگی نکنیم و اجازه بدیم هر کاری که دوست داره انجام بده.
با همسرش صحبت کردم، گفتم به نظر من خداوند یکیه و همه جا هم یکسانه. همه جا زیر نظر خداست. اگه بخواد کسی رو نگه داره، نگه می داره. اگه بخواد،شیشه رو کنار سنگ،نگه می داره. حتی این اواخر هر وقت ایشون اعتراض می کرد و می ترسید، همین رو بهشون می گفتم. می گفتم نگران نباش. خواست خواست ما نیست، خواست خداست. هر چی خدا بخواد همون میشه.
عقدشون رو تو محضر خوندیم. یه جشن کوچیک هم تو خونه ی عروس گرفتیم. چند نفری از همدان با ما اومده بودنو خواهر و مامان و داداشم از یزد. قرار عروسی افتاد سال بعد.
عروسی انجام شد. بعد از عروسی همسرش رو با خودش برد کاشان تا به محل کارش نزدیک باشه. اونجا خونه گرفتن حول وحوش نه ماهی اونجا بودن. معمولا هم چون کارش تو نطنز خیی سخت بود، خیلی کم خونه بود. همین باعث آزار و اذیت فاطمه خانم می شد.
یه روز بهش گفتم چرا شما این کار رو می کنید؟ شما یه خونه ی کوچولو نزدیک خونه ی مادر فاطمه خانم تو تهرانپارس بگیر، خانومت رو برو بذار اونجا، با خیال راحت برو سر کارت. خدا رو خوش نمیاد. شما ایشون رو گذاشتی تو خونه. این بنده خدا هم که اهل برو بیا تو کوچه و محله نیست. تحصیلش هم که تموم شده. دلتنگ میشه. گفتم گناه داره، کم کم همسرت افسرده میشه.
اومد اینجا یه خونه نزدیک خونه ی مادر خانمش پیدا کرد، خانمش رو آورد گذاشت تهران. چون جزو چهار نفری بود که غنی سازی سه درصد انجام می دادن، حول و حوش ده دوازده روز نطنز بود، یکی دو روز تهران.
بعد مشغول ساختن دستگاه سانتریفیوژ شدن که تحریم علیه ایران صورت گرفت و کار سخت تر شد. کالا هایی رو که تحریم شده بود رو با ذکاوت و درایتی که داشت تامین می کرد و نمی گذاشت که سایت برای چیزی لنگ بمونه. از لحظه ی قرار داد تا وارد شدن کالا و تست شدن وجواب نهایی، زیر نظر خودش بود.

منبع مقاله : فرهنگ نیوز

استاد علی معلم دامغانی سروده‌ای به پیشگاه رهبر فرزانه انقلاب تقدیم کرده‌اند که در ادامه می‌آید:

امام(قدس سرّه) بر سریر اقتدار بود و رهبر زمره حضور. آقا رئیس‌جمهور بود و مثل همیشه بنا به سرشت خدای آفریده دو معنی را تحت حمایت و هدایت داشت؛ دو مورد آسمانی. لیکن یکی آنچنان والا که دیگری ظل آن هم نمی‌شایست. لیکن به عنایت نبی اکرم(ص) و شرط قرآن این جماعت نیز مقبول واقع شدند.

آقا علمدار اشاعه و رشد فرهنگ قرآنی و شعر پارسی بود و این معنی هنوز هم و تا هر‌ جا که خدا بخواهد در انحصار ایشان است. این شعر را در ایامی که استاد اوستا، آقای ستوده، گلشن کردستانی و محمود شاهرخی زنده بودند و استاد سبزواری و مشفق کاشانی(که عمرشان دراز باد) حضور داشتند تقدیم ایشان کردم. به تواضع سیادت، فرمودند: شایسته رهبر است، به ایشان تقدیم شود. بایگانی شد تا امروز که رهبر خود ایشان است. من از حرف خود برنگشته‌ام تا ایشان چه می‌فرمایند.

ای شیخ زمان و پیر عالم // مولای جهان و میر عالم

استاد و حکیم و شیخ مطلق//علامه کل و حجت الحق

مفتاح خزائن و مسائل // مصباح یقین ابوالفضائل

آئینه صولت حسینی // سامان ده دولت خمینی

سبط صفی و سلیل آگاه // یعنی خلف و خلیفةالله

هم شیخ قبیله در نسب تو // هم سید ما به ماکسب تو

آنی که یگانه‌ای جهان را // زی اهل نظر مِهی مهان را

صاحب نظری و بی نظیری // هم خادم قوم هم امیری

فرزانه فری قویم پویی // ایثارگری کریم خویی

هم وام نه‌ای به هر چه داری // هم خام‌ نه‌ای به پخته کاری

آنی که ندارم آن بصارت // تا گنج گهر کنم نثارت

ای قُدوه اهل فضل و بینش // مصنوع شریف آفرینش

فالی زدم از پی حکایت // زیر و بم او چو نی شکایت

ای میر زمان و پیر ما تو// در واقعه دستگیر ما تو

گر جذبه پیر اگر حمیدیم// خود پیر تویی و ما مریدیم

در حضرت تو بهانه‌جو ما// پشمینه قبای تندخو ما

گر زانکه سفر نکرده بودیم //از دیده عَبر نکرده بودیم

در محضر رأفتت به غایت// می‌رفت ز ما سه تن شکایت

لیکن نه چنان نبهره رائیم// کاین راست به کج روی سرائیم

زین است که راه کژ نپوییم// در پرده راستی بموئیم

زین درد به همرهی بنالیم// گر زانکه امان دهی بنالیم

منبع:فارس

امروزه بسياري از اختلافات، چالش ها و مشاجراتي که طعم زندگي را به کام زن و شوهرها و فرزندان شان تلخ مي کند،از نداشتن الگويي کامل براي اداره صحيح خانواده نشأت مي گيرد. بهترين اسوه و راهنما را قرآن کريم در اين زمينه به ما معرفي مي کند: «لقد کان لکم في رسول ا… اسوه حسنه؛ قطعا براي شما در [روش و رفتار] به رسول خداسرمشقي نيکو است.(سوره احزاب، آيه 21)» پيامبر اکرم(ص) که کامل ترين نسخه انسانيت در عالم هستي است از هر لحاظ براي تمام انسان ها ، الگو و اسوه محسوب مي شود.

در ادامه اين مطلب، فرازهايي از سيره خانوادگي رسول خدا (ص) و حضرت خديجه(س) بازگو شده است.

حضرت محمد(ص) الگوي برتر همسرداري

سيره پيامبر اسلام(ص) نشان مي دهد که شيوه همسرداري و اخلاق خانوادگي نزد ايشان از اهميت ويژه اي برخوردار بوده است. در ادامه ، گوشه اي از اصول اخلاق خانوادگي و همسرداري پيامبر(ص) را بررسي خواهيم کرد.

کمک به همسر در کارهاي خانه

پيامبر(ص) در ميان خانواده اش با مهرباني، عطوفت، حلم و تواضع رفتار مي کرد. هيچ فردي از آن حضرت در خانواده اش خوش اخلاق تر نبود.

هريک از اعضاي خانواده اش که ايشان را صدا مي زد، در پاسخ با کمال نشاط و خوشرويي مي فرمود: لبيک. (سنن النبي، ج 1، ص 5) پيامبر اکرم(ص) در منزل، گوشت خرد مي کرد. بز، گوسفند و شتر را مي دوشيد. لباس خود را وصله مي کرد. به همراه اهل خانه گندم را آسياب کرده و خمير مي ساخت. خانه خويش را نظافت مي کرد. لوازم زندگي را به دوش کشيده و از بازار به منزل مي برد.

خريدن هديه براي اهل خانه

کارشناسان امور تربيت و خانواده بر اين باورند که هديه دادن به همسر، تاثير فراواني بر تحکيم روابط خانواده دارد؛ زيرا هديه نوعي اظهار محبت و اثبات صداقت در زندگي مشترک است. گذشته از آن، هديه مصداق بارز سپاس گزاري است. پيامبر(ص) در اين زمينه اين جملات را فرموده‌اند: «هديه کينه را مي برد»، «هديه محبت و دوستي به همراه دارد و ارتباط طرفين را تقويت مي کند» و «هديه، در بسته را باز مي کند».

رسول گرامي اسلام(ص) در کلام زيبايي فرمود: «هرکس وارد بازار شود و هديه اي بخرد و آن را براي خانواده خود ببرد، پاداش او همانند کسي است که براي گروهي نيازمند صدقه اي ببرد و بايد در دادن هديه از دختران شروع کند.»(امالي صدوق، ص 57)

خشم فقط در برابر ظالم

عصبانيت و بدخلقي درخانواده، سمي مهلک براي روابط زن و شوهر است که گاهي عوارض ناشي از آن هرگز جبران نمي شود.

پيامبر(ص) درباره مفاسد خشم و غضب فرمود: «خشم، ايمان را فاسد مي کند همچنان که سرکه عسل را از بين مي برد.» مهرورزي و حسن خلق آن حضرت در خانواده و اجتماع چنان درخشان است که دوست و دشمن را به تحير واداشته است؛ اما مهم ترين نکته آموختني از سيره نبي مکرم اسلام(ص) اين است که آن وجود باعظمت با اين حال، همواره دعا مي کرد:«اللهم حسن خلقي؛ خدايا! اخلاقم را زيبا گردان!» و «اللهم جنبني منکرات الاخلاق؛ پروردگارا مرا از اخلاق زشت دور بگردان!»

دنيا و ناملايمات آن هرگز پيامبر را به خشم نمي آورد و چون حقي پايمال مي شد از هيچ چيز پروا نداشت، تا آن که حق را ياري کند. آن حضرت با آن همه عظمت و بزرگي، علاوه بر اين که در منزل کار مي کرد و به نگهداري و پرستاري از کودکان مي پرداخت، اما در مسائل شخصي عصباني نمي شد و فقط براي خدا و در برابر ظالم خشمگين مي شد.

حضرت خديجه(س) الگوي برتر شوهرداري

يکي از ابعاد مهم سبک زندگي اسلامي که سهم بسزايي در نشاط و تحرک خانواده و در نتيجه جامعه و حرکت آن به سوي کمال و سعادت دارد، سبک شوهرداري براي خانم‌هاست. در ادامه به چندين نمونه از سبک شوهرداري حضرت خديجه(س) اشاره خواهيم داشت؛ چراکه حضرت خديجه(س) يکي از الگوهاي برتر شوهرداري هستند.

احترام هميشگي به شخصيت همسر

حضرت خديجه(س) با وجود داشتن اموال فراوان و موقعيت اجتماعي ويژه در رفتار و مواجهه با رسول اکرم(ص)، کوچک ترين رفتاري که نشاني از اظهار برتري داشته باشد، از خود بروز نمي دادند. به گزارش باشگاه خبرنگاران جلوه اي عالي از اين رفتار را مي توان در پايان مراسم عقد و زماني که پيامبر(ص) مي خواستند به خانه عموي شان ابوطالب برگردند، مشاهده کرد.

در آن لحظات حضرت خديجه(س) اين گونه همسر خود را مخاطب قرار مي دهد: «به خانه خودتان وارد شويد، خانه من خانه شماست و من کنيز شما هستم.» بنابراين موقعيت مالي و اجتماعي زن هيچ گاه نبايد سبب برتري جويي بر شوهر شود بلکه خانم ها بايد موقعيت مالي و اجتماعي را در خدمت پيشرفت و رشد خانواده قرار دهند.

تلاش براي جلب رضايت همسر

حضرت خديجه(س) تمام سعي و توان خود را به کار مي برد، تا امور منزل را مطابق ميل و خواسته پيامبر اکرم(ص) اداره کند؛ به طور مثال، آن حضرت چون از ميزان علاقه پيامبر(ص) به عبادت آگاه و مطلع بود، چنان رفتار مي کرد که پيامبر(ص) به راحتي به عبادت و راز و نياز با خداوند مشغول باشند. اگر زن مسلمان در تمام ابعاد زندگي بکوشد تا رضايت خاطر شوهر را فراهم آورد، کانون خانواده به محيطي امن و آرام براي رسيدن به سعادت و خوشبختي تبديل خواهد شد.

بيان غيرمستقيم انتظارات و خواسته ها

بدون شک هر زني از شوهر خويش انتظارات و توقعاتي دارد. حضرت خديجه(س) خدمات زيادي را در خانه پيامبر اکرم(ص) انجام داده بود و از اين رو به صورت طبيعي مي توانست توقعاتي را نيز از آن حضرت داشته باشد، اما هيچ گاه خواسته هاي شخصي خود را مستقيم بيان نمي کرد بلکه اهتمام داشت که آن ها را به عنوان يک پيشنهاد يا خواهش و با کمال ادب و احترام مطرح کند؛ به طور مثال حضرت خديجه(س) وصيت هاي خود را در قالب يک گفت وگوي صميمانه مطرح مي کند و مي گويد: «يا رسول ا…! مي خواهم خواسته اي را توسط دخترم فاطمه(س) به شما برسانم و شرم دارم آن را مستقيم بازگو کنم.» پيامبر از منزل حضرت خديجه(س) بيرون رفت.

آن گاه حضرت خديجه(س)، دخترش فاطمه(س) را صدا کرد و به او گفت: «عزيزم! به پدر بزرگوار خود بگو که مادرم مي گويد: دوست دارم مرا در لباسي که هنگام نزول وحي به تن داشتي کفن کني و در قبر بگذاري.”

اظهار علاقه و احساسات به همسر

يکي ديگر از نمونه هاي بارز سبک شوهرداري حضرت خديجه(س)، ابراز محبت به همسر گرامي خويش بود. حضرت خديجه(س) در اشعاري که منسوب به ايشان است، همسر خويش را با چنين مضاميني خطاب مي کند: «اگر تمام نعمت هاي دنيا و سلطنت هاي پادشاهان را داشته باشم و ملک آن ها هميشه از آن من باشد، در نظر من به اندازه بال پشه اي ارزش ندارد زماني که چشم من به چشم تو نيفتد.»

منبع سایت الف