برخی از جوانان خوشبختی را در انتخاب دختر از خانواده ثروتمند می دانند و برخی تحصیلات و عده ای نیز محو جمال یار شده و زیبارویی دختر را ملاک خوشبختی و ازدواج با دختر زیبا می دانند.

اما حضرت محمد (ص) معیار ازدواج را چنین بیان می فرمایند:
هر کس با زنی به خاطر مالش ازدواج کند، خداوند او را به مال وی واگذار خواهد کرد.
و هر کس به خاطر زیبایی اش ازدواج کند، در او چیزی را که خوشایند او نیست خواهد دید.
و هر کس به خاطر دینش ازدواج کند، خداوند تمامی این مزایا را برای او جمع خواهد کرد.

(وسایل الشیعة ج 20 ص 51)

پیوند: http://www.linkdin.ir/url/2531

دلیل اینکه دختر‌ها بسیار راحت‌تر از پسر‌ها درباره‌ مشکلاتشان صحبت می‌ کنند چیست؟ دانشمندان آمریکایی اخیرا تحقیقی انجام داده‌ و توضیحی برای این مساله یافته‌‌اند. اما آیا این توضیح منطقی است؟
خیلی‌‌ها ممکن است این صحنه را بشناسند: دختری می‌ خواهد با شریک زندگی ‌اش راجع به مشکلی صحبت کند. او قصد دارد که همه چیز را ریز به ریز تعریف کند، اما آن پسر سکوت می‌‌کند و تمایلی به صحبت کردن ندارد.

چند روان‌شناس آمریکایی که در دانشگاه می‌سوری شهر کلمبیا مشغول به کار هستند، اخیرا در تحقیقی که بین ۲۰۰۰ کودک و نوجوان انجام داد‌ه‌‌اند، توضیحی برای این مساله یافته ‌اند. بر اساس نتایج این تحقیق، آن‌ها یک پیش‌ داوری قدیمی را از میان برداشته‌‌اند. سال‌ها بود که محققان بر این عقیده بودند که بی‌تمایلی پسران برای یک صحبت طولانی به دلیل آن است که آن‌ها دوست ندارند از خود ضعف نشان دهند.

اما محققان در تحقیق جدید به این نتیجه رسیده ‌اند که دلایل دیگری باعث این امر هستند. نتیجه‌ اصلی تحقیق آن است که پسر‌ها کلا صحبت‌‌های طولانی بر سر یک مشکل را عملی بیهوده می‌‌دانند. روان‌شناسان آمریکایی نتایج تحقیق خود را در نشریه‌ علمی Child Development منتشر کرده ‌اند. روان‌شناسان تحقیقی چهار مرحله‌‌ای بین کودکان و نوجوانان ۸ تا ۱۶ ساله انجام دادند. آن‌ها از نوجوانان خواستند که انتظارات مثبت و منفی خود را از یک صحبت طولانی نام ببرند.

نتیجه‌ تحقیق آن بود که در رابطه با انتظارات مثبت، امید دختر‌ها نسبت به سازنده بودن مکالمه‌‌ای طولانی چشمگیر‌تر و بارز‌تر از پسران بوده است. در رابطه با انتظارات منفی در دو مورد نظرات پسر‌ها با دختر‌ها فرق می‌ کرد. پسر‌ها ذکر کردند که هنگام صحبت کردن درباره‌ احساساتشان، حس عجیبی پیدا می‌ کنند.

افزون بر این آن‌ها چنین صحبتهایی را هدر دادن وقت می‌‌دانند. بر اساس نتیجه‌ این تحقیق تفکر عمومی‌ که پسر‌ها صحبت نمی‌‌کنند زیرا از واکنش دیگران می‌ ترسند دیگر از میان برداشته می‌‌شود. حس عجیبی که پسر‌ها در مورد مکالمات طولانی ذکر کرده‌‌اند باعث می‌‌شود که دانشمندان در مورد نتایج این تحقیقات شک کنند.ميگنا دات آي آر. روان‌شناسان در رابطه با پرسشنامه ‌هایی که به کار برده ‌اند با یک مشکل مواجه هستند. انسان‌ها معمولا تمایل به دادن جوابهایی دارند که در جامعه مطلوب به شمار می‌‌ روند. به این معنا که اگر لیستی از امید و ناراحتی درباره‌ مکالمات طولانی در مقابل یک نوجوان قرار گیرد، او به احتمال زیاد می‌ گوید که چنین مکالمه‌‌هایی وقت را هدر می‌ دهند، زیرا این جواب مطلوب‌تر از این است که بگوید از یک مکالمه می‌ ترسد.

اما با وجود مشکل جمع ‌آوری داده ‌ها، دانشمندان تاکید می‌ کنند که پسر‌ها درکل بیشتر تمایل به سکوت دارند تا دختر‌ها.

محققان افزون بر این اعلام کردند که پدر‌ها و مادر‌ها در زمینه‌ از بین بردن چنین کلیشه‌‌هایی می‌ توانند فعالیت کنند. آن‌ها می‌‌توانند به پسر‌ها در سنین پایین بیاموزند که مکالمات طولانی می‌ توانند به راه‌ حل نیز بیانجامد و به همین دلیل تنها هدر کردن وقت نیستند. در عین حال آن‌ها می‌‌توانند به دختران خود نیز توضیح دهند که بحث کردن طولانی در مورد جزئیات همه‌ مسائل، تنها راه حل از بین بردن مشکلات نیست.

تيترآنلاين

مصطفی لعل شاطری: اگر شما نیز از آن گروه از افراد می باشید که تنها حروف «ابجد»، «هوز»، «حطّی»، «کلمن»، «سعفص» و «قرشت» را شنیده اید، جالب است بدانید که این دسته از کلمات هر کدام دارای معنای خاص می باشد!؟

در باب معنای این گروه از کلمات در حدیثی معتبر که علامه مجلسی آن را نقل فرموده است، از امام محمد باقر(ع) نقل شده که ایشان فرموده اند: چون حضرت عیسی(ع) متولد گردید، در طی یک روز آنقدر رشد می نمود که اندازه ی رشد کودکان در طی دو ماه بود و چون هفت ماه از تولد عیسی (ع) گذشت، حضرت مریم او را به مکتب خانه و نزد معلم راهی گردانید…پس معلم به او گفت: بگو «ابجد».

عیسی(ع) سر بالا کرد و فرمود: می دانی معنای «ابجد» چیست؟

معلم تازیانه ای بالا برد تا او را تنبیه نماید، و در آن حال عیسی(ع) فرمود: ای معلم؛ مرا مزن، اگر می دانی بگو، و اگر نمی دانی از من بپرس تا به تو معنای آن را بگویم.

پس معلم گفت: بگو.

عیسی (ع) فرمود: «الف» آلاء و نعمت های خداست؛

«با» بهجت و صفات کمالیه ی خداست؛

«جیم» جمال الهی است؛

«دال» دین خداست؛

«ها» هول جهنم است؛

«واو» اشاره است به «ویلٌ لاَهل النار» یعنی وای بر اهل جهنم؛

«زا» زفیر و فریاد جهنم است و خروشیدن آن بر عاصیان؛

«حطی» یعنی کم می شود و برطرف می گردد گناهانِ استغفارکنندگان؛

«کلمن» کلام خداست و یعنی کلمات و وعده های خداوند بر حق است؛

«سعفض» یعنی در قیامت صاعی را نسبت به صاعی و وزن هر عملی را براساس میزان آن عمل پاداش می دهند؛

«قرشت» یعنی همه در قبرها می باشند و در قیامت زنده می گردند.

معلم پس از شنیدن این سخنان روی کرد به حضرت مریم و فرمود: ای بانو؛ دست پسرت را بگیر و از نزد من ببر، چرا که او علم ربانی و پیامبران را دارد و احتجاج به معلمی برای تعلیم ندارد.

پی نوشت ها:

1_(توحید شیخ صدوق: 236.)

2_(معانی الاخبار: 45.)

3_(قصص الانبیاء راوندی: 267.)

4_(حیوة القلوب (تاریخ پیامبران)، ج2: 1100- 1101.)

منبع:قدس آنلاین

پیوند: http://www.linkdin.ir/url/2534

شما باید دیگران را همان گونه که هستند بپذیرید. با تمام خوبی ها و بدی هایشان. در این صورت است که می توانید با آن ها ارتباط سالم تر و بهتری داشته باشید.
هیچ حسی مانند حس اینکه دیگران انسان را دوست داشته باشند به انسان انرژی نمی دهد. وقتی انسان احساس می کند برای دیگران مهم است و آن ها او را دوست دارند، به خودش افتخار می کند. البته بعضی هم از این گلایه می کنند که ما هر کاری می کنیم هیچ کس، هیچ اهمیتی به ما نمی دهد. خوب این برمی گردد به رفتار خود این افراد که نتوانسته اند این حس را در دیگران ایجاد نمایند. اما چگونگی محبوب شدن در نزد دیگران راه های مختلفی دارد که بعضی از آن ها به شرح زیر است.

▪ خوب گوش کنيد: اگر می خواهید نزد دیگران محبوب باشید باید شنونده خوبی باشید. البته این بدین معنا نیست که فقط یک شنونده صرف بود. برای محبوب شدن در میان دیگران باید حس گوش کردن را یاد بگیرید. برای این کار در هنگام صحبت طرف مقابل به چشم های کسی که صحبت می کند نگاه کنید، هر چند لحظه یک بار سرتان را به علامت اینکه متوجه حرف هایش می شوید تکان دهید. در هنگام صحبت کردن طرف مقابل به ساعت نگاه نکنید یا با دست و پای خود بازی نکنید. بگذارید کسی که صحبت می کند احساس کند که کاملاً به حرف های او گوش می دهید و برایتان حرف های او مهم است. این گونه است که او احساس می کند که شما برای او ارزش قائل هستید و به همین جهت او نیز به شما احترام می گذارد.

▪ صادق باشید: در مرحله قبل می توانستید ادای گوش دادن را درآورید ولی برای این مرحله باید به راستی با دوستان خود با صداقت رفتار کنید. زیرا عدم صداقت باعث می شود که دیر یا زود روابط شما با دیگران مشکل ساز شود. به قول معروف ماه هیچ وقت پشت ابر نمی ماند و اگر کمی ناخالصی در روابطتان باشد بالاخره روزی عیان می شود.

▪ همدلی به جای همدردی: خیلی ها اصرار دارند که به دوستان و نزدیکان خود بفهمانند که با آن ها در اتفاقات زندگیشان هم درد هستند ولی هیچ کس به طور واقعی نمی تواند درد کسی را متوجه شود. پس به جای همدردی باید با دیگران همدلی کرد. همدلی فرآیندی است که در طی آن ما خودمان را جای طرف مقابل می گذاریم و دنیا را از دریچه چشم او می نگریم. در همدلی قضاوت ممنوع است و ما حق نداریم در مورد دیگران قضاوت کنیم.

▪ سنجیده گفتن: چرا هر چیزی که به دهانتان می آید، می گویید. این از همان آفت هایی است که مزرعه دوستی را از بین می برد. راه حل این موضوع بسیار ساده است. قبل از این که کلامی را بر زبان جاری کنید آن را در ذهن چند ثانیه مرور کنید و با عقل خود آن را بسنجید. ببینید که مخاطب شما کیست و آیا این صحبت مناسب او و شخصیت او است و آیا جای چنین صحبتی است، در این صورت شما با سم تدبیر آفت های زبان را از بین می برید.

▪ نصیحت نکنید: شما که خودتان از نصیحت متنفر هستید. پس چرا باز هم برای دیگران سخنرانی می کنید و آن ها را نصیحت می کنید. نصیحت کردن باعث می شود که دیگران نسبت به حرف های شما حساسیت پیدا می کنند و هر گاه که شما بخواهید صحبت کنید، احساس می کنند که باز هم می خواهید نصیحت کنید و به همین خاطر از هم صحبتی با شما طفره می روند. پس نصیحت کردن را کنار بگذراید.

▪ سرزنش نكنيد: حتماً فکر می کنید که خودتان گل بی خار هستید و هیچ گاه هیچ اشتباهی نمی کنید. اگر این طور نیست پس چرا دائماً دیگران را سرزنش می کنید. فراموش کردن اینکه هیچ انسانی کامل نیست و همه انسان ها دارای معایبی هستند باعث می شود که فرد به خود اجازه دهد و دیگران را سرزنش کند. سرزنش کردن دیگران یکی دیگر از عواملی است که ارزش شما را در نزد دیگران پایین می آورد.

▪ پذیرفتن دیگران همان گونه که هستند: این هم یکی دیگر از راه های محبوب شدن است. شما باید دیگران را همان گونه که هستند بپذیرید. با تمام خوبی ها و بدی هایشان. در این صورت است که می توانید با آنها ارتباط سالم تر و بهتری داشته باشید.

▪ احترام به دیگران: این یک اصل است، هر چقدر به دیگران احترام بگذراید آن ها هم همان اندازه به شما احترام می گذارند. اگر به دنبال کسب احترام دیگران هستید، برای آن ها ارزش قایل شوید تا آن ها نیز با احترام با شما برخورد نمایند.

▪ شیوه مخالفت صحیح: اگر با حر ف ها و رفتار کسی مشکل دارید و با آن مخالف هستید، به جای بلند کردن صدا، یا بحث و جدل باید از شیوه خلع سلاح استفاده کنید. در این روش سعی کنید در حرف های طرف مقابل حقیقتی را پیدا کنید و به وسیله همان حقیقت او را متوجه اشتباهش کنید. یکی از مواردی که باعث می شود شما در نزد دیگران محترم باشید این است که آن ها شما را انسانی منطقی بدانند که با مسائل مختلف بر مبنای عقل و منطق برخورد می کنید.

▪ بخشیدن دیگران: اما نکته آخر این است که باید گاهی اوقات دیگران را بخشید و از کنار کارهای خطای آن ها بگذرید. مطمئن باشید این گذشت شما از بین نمی رود. و در ذهن دیگران حک می شود و همین شما را با ارزش تر و محبوب تر می کند.

منبع: aftabir.com

پیوند: http://www.linkdin.ir/url/2505

شیوه‌ای که با کودکان حرف می‌زنیم تاثیر عمیقی بر آموزش و توانایی گوش دادن آنها بر ما می‌گذارد.

ما همیشه در حال ارایه الگویی برای رفتار و عمل کودکان هستیم. شیوه‌ای که ما با آنها حرف می‌زنیم نیز بر مبنای عمل و رفتار است. الگویی که ما در حرف زدن با کودکان ارایه می‌دهیم به آنها می‌آموزد که چگونه باید در مقابل به ما پاسخ بدهند.

پدر و مادرها به سه شیوه با کودکانشان ارتباط برقرار می‌کنند. برخی از آنها خشونت آمیز حرف می‌زنند. این والدین بسیار غرولند می‌کنند، کودک را تحقیر می‌کنند و با جملاتی تهاجمی کودک را مخاطب قرار می‌دهند. در مقابل کودکانشان نیز به شیوه‌هایی متفاوت واکنش نشان می‌دهند. مثلا بسیار بازیگوش و شیطان هستند، یا ترسو و گوشه گیر هستند و یا نافرمان و گستاخی می‌کنند.

گروه دوم، والدینی هستند که برقراری ارتباط مثبت را می‌فهمند. آنها با ملاطفت، نرمی و محبت رفتار می‌کنند و سخن می‌گویند. اما متاسفانه نرمش و ملایمت این نوع والدین مانع از آن می‌شود تا زمانی که باید اقتدار یا محدودیتی را به کودک نشان بدهند درست رفتار کنند. آنها ناگهان تغییر روش می‌دهند و با خشونت کلامی یا رفتاری کودک را وادار به انجام کاری می‌کنند.

گروه سوم، پدران ومادرانی هستند که روش برقراری یک ارتباط سالم را می‌شناسند. آنها همواره به یک شکل ثابت و درست عمل می‌کنند. آنها مثبت، صمیمی، گرم و واضح حرف می‌زنند و عمل می‌کنند. برقراری ارتباط با کودک به این شیوه به کودک می‌فهماند که پدر و مادر موقعیت را می‌شناسند و می‌فهمند و مطابق باآن حرف می‌زنند و عمل می‌کنند. این شیوه‌ای است که پدر و مادرها باید آن را یاد بگیرند.

این ۲۰ روش به شما کمک می‌کند تا شیوه حرف زدن درست با فرزندتان را بیاموزید:

۱ـ اسم کودک را بخوانید. صدا کردن نام کودک توجه او را به حرف‌های شما جلب می‌کند. کودکان خردسال اغلب به زمان‌هایی محدود توجه دارند بنابراین برای جلب توجه باید مدام نامش را صدا کنید.

۲ـ از جملات مثبت استفاده کنید. مدام به کودک نگویید«نه» یا «نکن» اگر همیشه به کودک بگویید «به لیوان دست نزن»، «ندو»، «لباستو کثیف نکن» او به سمت آن کشیده می‌شود و بالاخره لیوان را می‌شکند و لباسش را کثیف می‌کند. به جای این جملات منفی بگویید «لیوانو با دو دستت نگه دار»، «مراقب لباست باش»، «مراقب راه رفتنت باش». مثبت حرف زدن کار آسانی نیست اما تلاشی است که بسیار ارزنده است.

از واژه‌های سرزنشی مثل «خرس گنده شدی»، تحقیر آمیز مثل«پسر بد» و بیان شرم و خجالت مثل «شرم به تو» استفاده نکنید. این نوع واژه‌ها و جملات احساس بی‌ارزشی را در کودک شما تقویت می‌کند.

جملات و واژه‌های مثبت به کودک اعتماد به نفس و احساس شادی و خوشبختی می‌دهند. رفتارش را بهتر می‌کند و تلاش او را برای رسیدن به موفقیت بیشتر می‌کند.

جملات مثبتی مثل «عزیزم یادت باشه که اسباب بازیاتو جمع کنی»، «ممنونم که کمکم کردی»، «خسته نباشی که به خواهرت کمک کردی»، «من به تو افتخار می‌کنم» راهر روز تکرار کنید و نتیجه‌اش را ببینید.

۳ـ با کودک ارتباط چشمی برقرار کنید. تاثیر واژه‌ها را زمانی بهتر احساس می‌کنید که کودک را در محیطی آرام قرار دهید و به چشم هایش نگاه کنید و با آرامش با او حرف بزنید.

۴ـ به تن صدا و لحن کلامتان توجه کنید. با کودکی که غر می‌زند با همان لحن و با تندی صحبت نکنید. زمانی که کودک آرام شد با او حرف بزنید. بالا و پایین رفتن صدا باید متناسب با موقعیت باشد. پس اگر همیشه با داد و بیداد حرف می‌زنید باید این عادت را ترک کنید.

۵ـ به کودک فرصت‌ها و موقعیت‌های تازه را پیشنهاد بدهید. اگر می‌خواهید کودکتان با شما همراهی کند باید به او بگویید چرا باید به یک روش خاص عمل کند و به حرف‌هایتان گوش بدهد. او باید اهمیت و ارزش پیروی از حرف‌ها و دستورات شما را بداند. «وقتی از خونه بیرون می‌ری باید لباست رو عوض کنی. کدوم لباس رو دوست داری بپوشی؟»

از کودک بخواهید تا برای حل مشکل به شما کمک کند. مثلا به جای اینکه بگویید «اسباب بازیتو اونجا ننداز» بگویید «فکر نمی‌کنی اگه اسباب بازیتو جای بهتری بذاری بهتره؟»

جایگزین‌ها را به کودک نشان بدهید. «الان نمی‌تونی نقاشی بکشی، اما می‌تونی با لگوهات بازی کنی».

۶ـ ساده بگیرید. کودکان نمی‌توانند چند دستور را همزمان انجام بدهند. به جای اینکه بگویید«پاشو درساتو بخون اما قبـــــلش اتاقتو مرتب کن و کفشاتو ببر بذار تو جا کفشی و لباساتو مرتب کن» اول یک خواسته ساده‌تر را از کودک بخواهید و سپس او را به انجام کارهای دیگر تشویق کنید.

۷ـ غر نزنید و بهانه نگیرید. به جای اینکه ابتدا روی ناکامی‌ها و ناتوانی‌های کودک تاکید کنید و مرتب از او بهانه جویی کنید که درست رفتار نمی‌کند روی نکات مثبت رفتاری او توجه کنید و درباره آنها بیشتر حرف بزنید.

۸ـالگو باشید تا بتوانید توقع خوش رفتاری از کودک داشته باشید. خوش رفتاری شما با کودک به او یاد می‌دهد چگونه باید رفتار کند. چه رفتاری پذیرفتنی است و چه رفتاری در هر شرایطی نادرست است. نکته‌ای که نباید فراموش کنید رفتار متناوب است. نباید خودتان یک بار راست بگویید و یک بار دروغ بگویید. اگر توقع دارید همیشه کودکتان با خطاب محترمانه حرف بزند. باید همیشه خودتان با همین شیوه حرف بزنید. بگویید«لطفا»«متشکرم» و همیشه با همین خطاب محترمانه حرف بزنید.

۹ـ جدی اما مهربان باشید. اگر درمورد مساله‌ای تصمیم قاطع دارید باید به آن عمل کنید. اگر درخواستی از کودک دارید و یا چیزی را به کودک توصیه می‌کنید باید روی آن پافشاری کنید. مثلا اگر قرار است اتاقش را خودش تمیز کند نباید از آن کوتاه بیایید. در عین حال ســـــــعی کنید سخت گیر نباشید. چیزی فراتر از توانایی کودک از او نخواهید و یا با هدف تنبیه اینکار را نکنید. کمی هم مهربان باشید. اگر می‌بینید کودک تلاشش را برای جمع کردن اتاقش می‌کند می‌توانید در انتهای کار برای تشویق او را همراهی کنید و کمکش کنید تا کارش را بهتر انجام بدهد.

۱۰ـ سوال بپرسید. اگر می‌خواهید کودکتان بیشتر فکر کند و برداشت‌های آزاد داشته باشد از او سوالاتی تحلیلی بپرسید. سوال تحلیلی یعنی سوالاتی که پاسخ آنها بله یا خیر نیست و او باید تلاش کند بیشتر حرف بزند و دیدگاه‌ها و احساساتش را نشان بدهد. مثلا به جای این پرسش«مهد کودک خوش گذشت؟ » بپرسید«چه چیزی امروز بیشتر در مهد کودک خوشحالت کرد؟ ».

۱۱ـ آیا کودک منظور و هدف شما را فهمیده است؟ اگر احساس می‌کنید کودکتان واکنش درستی به درخواست‌ها و حرف هایتان نشان نمی‌دهد و گیج شده است. پرسش و درخواستتان را دوباره تکرار کنید تا متوجه شوید او موضوع را به خوبی فهمیده است. از او بخواهید آنچه به او گفته اید را تکرار کند.

۱۲ـ درخواست هایتان را با خواسته‌های شخصی‌تان یکی کنید. زمانی که می‌خواهید کودک کاری را برایتان انجام بدهد به جای فرمان‌های امری مثل«تو باید» بگویید «من می‌خواهم». او از این طریق می‌فهمد که تاثیر رفتارش چه احساسی در شما ایجاد می‌کند. مثلا بگویید«خیلی خوشحال می‌شم که بری حموم»«خیلی هیجان زده می‌شم که تو مسابقه برنده بشی»«باعث افتخارمنه که نمره‌های خوبی بگیری».

۱۳ـ اگر کودکتان بسیار درگیر مساله‌ای می‌شود و به محیط اطراف و زمان توجهی نمی‌کند هر از چند گاهی به او یادآوری کنید که باید چه کارهایی بکند. مثلا بگویید«عزیزم دیگه کم کم باید بریم».

۱۴ـ به کودکتان نشان بدهید که همه توجه و دقت شما به شنیدن حرف‌های اوست. روزنامه خواندن، تلوزیون تماشا کردن و کار کردن حواس‌تان را پرت می‌کند. اگر نمی‌توانید به حرف‌های کودک گوش بدهید تظاهر نکنید.

۱۵ـ اگر دو کودک با تفاوت سنی‌های متفاوت دارید برای گفتگو با هر دو نفرشان برنامه ریزی کنید و به هر دوی آنها فرصت حرف زدن بدهید. گاهی اوقات بچه‌های بزرگ‌تر همه فرصت را برای خودشان می‌خواهند و یا بچه‌های کوچک‌تر همه توجه پدر و مادر را جلب می‌کنند. در طول روز با هر دوی آنها حرف بزنید و به هر دو فرصت اظهار نظر بدهید.

۱۶ـقسم‌های کوچک و بی‌فایده نخورید و یا کودک را مجبور نکنید برای هرچیزی قسم بخورد. نگویید«راستشو بگو، قسم بخور که گلدونو تو نشکستی»

۱۷ـ ملاحظه‌گر باشید. حواستان به مکالماتتان با دیگران باشد. چه چیزی به دوستانتان می‌گویید؟ چگونه با کودکتان حرف می‌زنید؟ آیا با دوستان و کودکتان به یک شیوه حرف می‌زنید؟ مکالماتتان را با دوستانتان در حضور کودک طوری تنظیم کنید که اگر کودک درباره آن از شما سوالی کرد پاسخی برایش داشته باشید.

۱۸ـکودکتان را با وجود تفاوت‌هایی که با دنیای شما دارد بپذیرید. کودکی که تایید می‌شود و دیگران به او بها می‌دهند مشکلات و احساساتش را راحت‌تر درمیان می‌گذارد. او یاد می‌گیرد که اگر بزرگ شود و یا تغییر کند بازهم شما در کنارش خواهید بود.

۱۹ـ وسط حرف کودک نپرید. اگر کودک برایتان ماجرایی را تعریف می‌کند تا انتهای داستان را گوش بدهید و حرفش را قطع نکنید. اگر مدام وسط حرف کودک بپرید یا اظهار نظرهای بی‌مورد بکنید او علاقه‌اش را برای مطرح کردن دیدگاهایش را از دست می‌دهد. مثلا اگر کودکتان اتفاقاتی که در مدرسه می‌افتد را برایتان تعریف می‌کند با پرسش‌های بی‌مورد او را سردرگم نکنید یا از ماجرا منحرف نشوید. سکوت کنید و احساسات‌تان را با لبخند یا تعجب نشان بدهید.

۲۰ـ گفتگو با کودک را جدی بگیرید. گفتگو و تلاش برای برقراری ارتباط با کودک احساس اعتماد به نفس، توانایی برقرای ارتباط با دیگران، یافتن ارتباطات همدلانه صمیمی با و دیگران را در کودک تقویت می‌کند.

برای کودک وقت بگذارید و تلاش کنید تا ارتباط موثری با هم برقرار کنید. یادتان باشد که گفتگو با کودکان وارد شدن به یک خیابان دو طرفه است. با آنها حرف بزنید و منتظر شنیدن پاسخ‌ها و واکنش هایشان باشید. گوش دادن نیز به اندازه حرف زدن مهم است.

روزنامه اطلاعات