حضرت زینب(سلام الله علیها) ملقَب به، عقیله بنی هاشم و عقیله الطالبین بود. عقیله، زن کریمه را می گویند که در بین فامیل بسیار عزیز و در خاندان خود ارجمند باشد.

همچنین در فرهنگ عربی عقیله به زن خردمندی می گویند که مسائل را با صبر و خرد بالا حل و فصل کند و در کارش دوراندیشی و آینده نگری داشته باشد.

آنچه در کتب روایی و حدیثی مستند و قوی وجود دارد حاکی از این است که حضرت زینب کبری (سلام الله علیها) بانوی علم و فضل است. او علم خود را از جد بزرگوارش، پدر ارجمند و مادر گرامی و برادران عزیزش دارد. کسانی که متصل به وحی‎اند. نوشته‌اند حضرت زینب (سلام الله علیها) درس تفسیر برای بانوان داشت.

ابن عباس از وی با این عبارت نقل می‌کند و می‎گوید: «بانوی خردمند ما زینب (سلام الله علیها) و همین بس که در بنی‎هاشم به «عقیله» یعنی بانوی خردمند معروف بود و آن هنگام که حضرت زینب (سلام الله علیها) در اسارت وارد کوفه شد. او بانوانی را که برای تماشا آمده‎اند، می‌شناسد. در و دیوار آن او را به یاد ایامی انداخت که بانوان همین شهر، صف اندر صف منتظر لقایش می‌نشستند تا در درس تفسیرش شرکت کنند و اکنون شهر به شهر می‌گردد.

از سخنان حضرت زینب (سلام الله علیها) در طول مسافرت کربلا، کوفه و شام و خطبه‌ها و سخنرانی‎هایی آینده نگرانه و خردمندانه که در فرصت‌های مختلف در برابر ستمکاران و طاغوتیان آن زمان و مردم دیگر ایراد فرمود، به خوبی معلوم می‌شود که مراتب علم و دانش و کمال آن بانوی بزرگوار از راه تحصیل و تعلیم اکتسابی نبوده و بهره‌ای الهی و جنبه خارق‎العاده داشته است.

شاهد این مطلب، کلام امام سجاد (علیه السلام) است که پس از خطبه کوفه بر او فرمود: “عمه جان آرام باش و سکوت اختیار کن که تو بحمدالله دانشمندی معلم ندیده و فهمیده‌ای هستی که کسی تو را فهم نیاموخته است.”

منبع:جام

حجت الاسلام روح الله شریفی، از مشاورین خانواده بر لزوم تربیت اسلامی از سوی والدین تأکید کرد و اظهار داشت: کودکان سرمایه های فردای نظام اسلامی ایران بوده و باید روش های ویژه ای را برای تربیت آنها آموخت و به کار گرفت.

این فعال عرصه فرهنگی، به روش های تربیتی اسلامی کودکان اشاره و تصریح کرد: تربیت دینی کودکان صرفا به معنای آموزش نماز و احکام نیست، بلکه باید روش های زندگی اسلامی را به کودکان آموزش داد.

وی با بیان این که رفتار صحیح و به دور از اعمال ناشایست والدین، بهترین روش برای تربیت کودکان است، بیان داشت: اگر والدین در نوع رفتار خود دقت لازم را داشته باشند، به یقین می توانند فرزندان سالمی را تربیت کنند؛ چرا که شاکله اولیه کودکان در بنیاد خانواده و بر اساس عملکرد پدر و مادر شکل می گیرد.

حجت الاسلام شریفی، یکی دیگر از روش های تربیتی فرزندان را ورود آنها به مساجد توسط پدران و مادران عنوان کرد و گفت: دیگر عامل تأثیر گذار در تربیت اسلامی کودکان، سوق دادن آنها به سوی مسجد همراه با والدین است، به طوری که اگر پدری همراه با فرزند خود برای اقامه نماز جماعت در مساجد حاضر شود، این روش در ناخودآگاه ذهن کودک آثار شگرفی را می گذارد.

این مشاور خانواده، با اشاره به آسیب های تربیت نا صحیح فرزندان، گفت: بروز معضلات بی شمار اجتماعی همچون بد بینی، عدم رعایت حقوق شهروندی، بی حجابی، سرقت و دروغ گفتن، برخی از آسیب های تربیت نا صحیح فرزندان در خانواده است.

وی آشنایی به موقع فرزندان با وسایل رسانه جمعی و ابزارهای ارتباطی را نقشی مهم در پیشبرد سطح فکری کودکان دانست و تصریح کرد: ابزارهای رسانه جمعی و ابزارهای ارتباطی همچون موبایل و تبلت به عنوان شمشیری دو پهلو است که اگر نتوان به خوبی از آنها بهره برد، آسیب های غیر قابل توصیفی را به روح و اندیشه کودکان ما وارد می آورند.

این فعال عرصه فرهنگی، در ادامه افزود: اینکه والدین نحوه استفاده از ابزارهای اجتماعی را به فرزندان خود بیاموزند، امری مهم و ضروریست؛ چرا که امروز قرن ارتباطات بوده و باید فرزندان ما نحوه صحیح استفاده را آنان را بیاموزند که در غیر این صورت فرزندان خود با استفاده از دیده ها و شینده های فیلتر نشده از این ابزارها بهره می برد.

حجت الاسلام شریفی، در پایان با تأکید بر اجرای دوره های آموزشی تربیت کودکان ویژه طلاب متأهل، اظهار داشت: اگر طلاب بتوانند سیره معصومین(ع) در خصوص تربیت صحیح فرزندان را در ابتدا برای کودکان خود عملی کرده و پس از آن در اجتماع پیرامون به والدین آموزش دهند، جامعه اسلامی ایران در آینده ای نه چندان دور به چنان موفقیت های چشم گیری دست خواهد یافت که جهان را دگرگون می کند.

منبع:حوزه

متن پیام رهبر انقلاب که در این نماهنگ می‌شنوید:
سومین موضوع مهم و دارای اولویت، نگاه هوشمندانه‌ای است که فعالان دلسوز جهان اسلام باید به تفاوتِ میان اسلام ناب محمدی و اسلام آمریکایی داشته باشند و از خلط و اشتباه میان این دو، خود و دیگران را برحذر بدارند. نخستین بار امام راحل بزرگ ما به تمایز این دو مقوله همت گماشته و آن را وارد قاموس سیاسی دنیای اسلام کرد. اسلامِ ناب، اسلامِ صفا و معنویت، اسلامِ پرهیزکاری و مردم‌سالاری، اسلامِ «اَشِداءُ عَلَی الکُفار رُحَماءُ بَینَهُم» است. اسلامِ آمریکایی، پوشاندن لباس اسلام بر نوکری اجانب و دشمنی با امت اسلامی است. اسلامی که آتش تفرقه میان مسلمین را دامن بزند، به جای اعتماد بهوعده‌ی الهی، به دشمنان خدا اعتماد کند، به جای مبارزه با صهیونیسم و استکبار با برادر مسلمان بجنگد، با آمریکای مستکبر علیه ملت خود یا ملتهای دیگر متحد شود، اسلام نیست؛ نفاق خطرناک و مهلکی است که هر مسلمان صادقی باید با آن مبارزه کند.
پیام به حجاج بیت‌الله‌الحرام ۱۳۹۳/۰۷/۰۸

آیت‌الله جعفر سبحانی یکی از مراجع تقلید گفت: اگر بخواهیم کسی را ادب کنیم، باید زیبا با او سخن بگوییم و برای تربیت فرزند نیز موضوع زیبا سخن گفتن مورد تاکید است.
ایشان در درس خارج اصول خود که در مسجد اعظم برگزار شد، اظهار کرد: برخی اوقات دو ضرر با یکدیگر تعارض دارند ولی متوجه یک نفر است مانند شخصی که تب دارد و باید غسل کند ولی دستش سیم می‌کشد، در اینگونه موارد باید بررسی کند که تحمل کدام یک آسان‌تر است.

وی عنوان کرد: اگر بخشی مباح و بخشی دیگر حرام است، باید مباح را انتخاب و اگر دو ضرر متوجه دو نفر بود عامل ضرر خارج از اختیار و طبیعی است و باید ضرر کمتر را انتخاب کرد.

این مرجع تقلید با بیان اینکه بر اساس سخن و اعمال ائمه اطهار(ع) زیبا خطاب کنید تا جواب زیبا بشنوید، گفت: اگر بخواهیم کسی را ادب کنیم باید زیبا با او سخن بگوییم و برای تربیت فرزند نیز موضوع زیبا سخن گفتن صادق است.

وی خاطرنشان کرد: ممکن است امروز فردی دانشجوی برق است ولی در آینده وزیر نیرو شود بنابراین باید برای آینده سرمایه تهیه کنید.

آیت‌الله سبحانی تصریح کرد: در منبر زیبا سخن بگویید و ادب را رعایت کنید و نگذارید که ادب از دست برود تا تاثیر بیشتری داشته باشد.

وی یادآور شد: شما می‌خواهید مجتهد شوید، پیش از درس حاضر باشید مباحثه کنید، در امور درس و بحث منظم عمل کنید.

یکی از مهمترین ملاکهای سعادت آدمی لذت بردن است اما لذتها گاهی ناپایدار، ناخالص و محدود هستند و بعضی از لذتها؛ پایدار، خالص و همه جانبه هستند. سعادت و کمال آدمی بدان است که به لذتهای بادوام و خالص و همه جانبه و عمیق دست یابد. مسلما لذتهای نوع دوم از لذتهای مادی و طیف آن نخواهند بود.

در این زمینه دست کم دو نکته را باید مورد توجه قرار داد:

الف- راحت طلبی و افراط در روی آوردن به لذات در دنیا چه بسا عوارض نامطلوبی بدنبال داشته باشد. مثلا سلامتی انسان را به خطر اندازد و یا عاملی گردد که انسان را از رسیدن به کمالات منع کند و چنین عیبی در لذتهای اخروی که لذتهای واقعی هستند وجود ندارد، و همچنین این عیب را دارد که ما را از لذتهای واقعی تر و عمیق تر باز می دارد و این بر خلاف حکم عقل حسابگر و محاسبه عقلانی است، که انسان به قیمت محروم شدن از آن دسته از نعمتها به نعمتها و لذتهای زودگذری روی می آورد.

ب- لذتهای بهشتی که در اموری مانند حور و غلمان و میوه های بهشتی تبیین و تجسم شده است چیزی جر ذکر الهی و رضوان خداوند نیست و اینگونه نیست که این اعمال ملال آور دنیوی آنجا را احاطه کرده باشد. تمام آن لذتها مایه کمال و مسرت آدمی هستند و موجب جانفزایی او و قرب یافتن به بارگاه جمال جمیل حضرت حق می باشد.

و این با لذتهای غبار آلود و دردسر آفرین دنیا که آدمی را نوعا از مبدا و کمال باز میدارد قابل قیاس نیستند نه آن شراب طهور مانند خباثات این دنیا هستند و نه مصاحبت با حوارالعین بهشتی مانند پاسخ به هوسهای جنسی این دنیاست بلکه در آنجا یک لحظه مانند لحظه قبل نیست، آنجا ملال نخواهی یافت و دائم مستغرق در مقام قرب و حالات معنوی و لذتهای مدام می باشی. که این دنیا چنین ظرفیتی را هرگز ندارد.

وانگهی بهشت درجاتی دارد و پائین ترین درجات آن برای افرادی است که به قله های معرفت نرسیده اند و حتی عبادت آنان برای رسیدن به بهشت و یا دوری از جهنم بوده است. اما لذت انسان در درجات بالای بهشت همان است که انسان خشنودی و رضوان الهی را مشاهده کند و خودش را در نزد پروردگارش ببیند و این لذتی است که به اولیای الهی اختصاص دارد.

“فی جنة صدق عند ملیک مقتدر[1]”

مردم پرهیزگار … در قرارگاه صدق، نزد پادشاهی توانایند.

“یا ایتها النفس المطمئنه ارجعی الی ربک راضیة مرضیة فادخلی فی عبادی و ادخلی جنتی [2]”

ای نفس مطمئنه، خشنود و خداپسندانه به سوی پروردگارت بازگرد، و در میان بندگان من درآی و در بهشت من داخل شو.

“فی جنات عدن و رضوان الله من الله اکبر ذلک هو الفوز العظیم[3]” و بهشت های جاودان (به آنان وعده داده است) و خشنودی و رضوان خدا بزرگتر است و این است فوز و کامیابی بزرگ.

______________________________________________

پی نوشت ها:

[1]قمر، آیه 55

[2]فجر/ 30-27

[3]توبه، آیه 72

منبع:جام