پیوند: http://www.linkdin.ir/url/2788

مردى شامى كه ساكن مدينه شده بود، گاه گاه خدمت حضرت باقر مي‌رسيد و مي‌گفت: خيال نكنى من خدمت شما مي‌رسم چون به شما ارادت دارم،‌بلکه در روى زمين كسى را بيش از شما اهل بيت، دشمن نمي‌دارم و معتقدم كه اطاعت خدا و پيامبرش و بني اميّه در دشمنى با شماست، بلکه چون مردى فصيح و خوش اخلاق هستي،‌ به نزدت مي آيم.وقتى اين حرف را مي‌زد، امام مي‌فرمود: خير است، بر خدا هيچ چيزي مخفي نيست.

پس از مدّتي مرد شامى بيمار شد و بيماريش شديد شد. همين كه به حال احتضار رسيد، کارگزار خود را خواست و گفت: هنگامي که از دنيا رفتم و پارچه به رويم كشيدى برو خدمت محمد بن على و تقاضا كن بر پيكرم نماز بخواند و بگو که خودم اين كار را وصيّت كردم.

نيمه شب كه شد، بدنش سرد شد، فهميدند از دنيا رفته است، او را در پارچه‏اى پيچيدند.

هنگام نماز صبح کارگزارش به مسجد آمد، پس از نماز خدمت امام رسيد، عرض كرد: آن مرد شامى از دنيا رفت و خودش از شما تقاضا كرده كه بر پيكرش نماز بخوانيد.

امام فرمود: نه او نمرده است، سرزمين شام سرد است، و حجاز گرم و شدت گرمايش زياد. برو و در دفن او شتاب نكنيد و او را بر نداريد تا من بيايم.

سپس امام بلند شد، وضو گرفت و دو ركعت نماز خواند، و دست به دعا برداشت و به سجده رفت تا خورشيد طلوع نمود، آنگاه به سوي منزل شامى حرکت کرد.

داخل خانه‌ي او شد و صدايش زد. او جواب داد.

امام شامى را نشاند و مقدارى شربت سويق به او داد، بعد به خانواده‏اش سفارش كرد که با خوراندن غذاهاى سرد سينه‏اش را خنک کنند.

چيزى نگذشت كه مرد شامى بهبود كامل يافت و خدمت حضرت باقر رسيد و گفت: مايلم خانه را برايم خلوت كنى، عرضى خصوصى دارم.

امام خانه را خلوت كرد.

شامى گفت گواهى ميدهم كه تو حجت خدايى بر مردم و واسطه بين مردم و خدايى و هر که به غير تو پناه برد، نااميد و زيانكار و گمراه واقعى است.

حضرت باقر فرمود: چه شده؟

گفت: من فهميدم كه روح از بدنم خارج شد، ناگاه منادى فرياد زد و با گوش خود صداى او را شنيدم، خواب نبودم، گفت: روح او را برگردانيد، محمد بن على درخواست كرده است.

حضرت باقر فرمود:

نميدانى خدا گاهى شخصى را دوست دارد ولى كارش را نمى‏پسندد و گاهى شخصى را دوست ندارد اما كارش را دوست دارد.

از آن پس مرد شامى از اصحاب حضرت باقر بشمار ميرفت.

در احادیث و روایات سفارش شده که «بدترین گناه آن است که گنه‏کار آن را سبک شمارد.»(1)
پیامبر خدا(ص) در این باره که ابلیس به انجام چه کارهایی در میان انسان‌ها خشنود می‌شود، فرمودند:«همانا ابلیس به گناهان کوچک شما خشنود است.»(2)

چگونه نگریستن به گناه هم مهم است در این باره رسول مکرم اسلام(ص) چنین می‌فرمایند: «کوچکی گناه را نبینید، بلکه ببینید که به چه کسی گستاخی کرده‏‌اید.»(3)

امام علی(ع) نیز فرمودند: «بزرگترین گناه نزد خدای سبحان، گناهی است که در چشم گنهکار کوچک شمرده شود.»(4)

امام رضا(ع) برای رهایی ما از شر گناه خواندن و تکرار کردن این ذکر را سفارش می‌کنند «هر که نمی‌تواند کاری کند که به سبب آن گناهانش زدوده شود بر محمّد و آل او بسیار درود فرستد؛ زیرا که آن، گناهان را ریشه‌کن می‌کند.»(5)

________________________________________________________
پی نوشت ها:

1_(بحارالأنوار: 73 / 364 / 96 منتخب میزان‌الحکمة: 220)

2_(بحارالأنوار: 73/ 363 / 93 منتخب میزان‌الحکمة: 220)

3_( بحارالأنوار:77 / 168 / 6 منتخب میزان‌الحکمة: 220)

4_( غررالحکم: 3141 منتخب میزان الحکمة: 220)

5_(أمالی‌الصدوق: 68 / 4 منتخب میزان الحکمة: 224)

منبع:ایسنا

در حج کسی را دیدم گفت التماس دعا دارم. گفتم التماس دعا یعنی چه؟ گفت یعنی حجی که آمده ام قبول کند.
گفتم خودت آن را قبول داری؟ گفت نه.

گفتم: «اگر من بگویم قبول کند مرا هم می گیرند. می گویند صاحبش آن را قبول ندارد، آیا تو بیشتر از صاحبش دلت می سوزد.اقلا خودت اول بپذیر که خدا به تو توفیق داده است و تو را به سرزمین مکه آورده است.»

نماز می خوانی و عبادت می کنی و خدا را می خوانی بگو الهی شکر. چهار پنج بار الهی شکر بگو تا لااقل شیرینی شکر به لبت برسد. کم کم از خدا ممنون می شوی.

دستگاه قلب و جان چنین است. از خدای خود که راضی شدید خدا هم از شما راضی می شود. می شوید راضیه مرضیه. شاکر و مشکور.

طوبای محبت، برگرفته از سخنان عارف بالله مرحوم حاج محمد اسماعیل دولابی

جلد سه، صفحه 145. 146

پیوند: http://www.linkdin.ir/url/2764

برخی از اینکه مدت حکومت در روایات یادشده هفت سال ذکر شده به شگفت آمده، در پی توجیه آن برآمده‌اند، به ‌ویژه که در برخی روایات نیز بدان اشاره شده است و آن این که شیخ طوسی روایتی نقل کرده از فَضْل از عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْقَاسِمِ الْحَضْرَمِی از عَبْدِ الْکَرِیمِ بْنِ عَمْرٍو الْخَثْعَمِی که گفت: به امام صادق علیه‌‌السلام عرض کردم: «چه مدت قائم علیه‌السلام حکومت خواهد کرد؟» فرمود: «هفت سال. که به سال‌‌های شما هفتاد سال می‌‌شود»

حجت‌‌الاسلام خدامراد سلیمیان، استاد مرکز تخصصی مهدویت حوزه علمیه قم و عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی در یادداشتی که در اختیار فارس، قرار داده مساله «مدت زمان حکومت حضرت مهدی عجل الله فرجه» را توضیح داده است:

به دلیل‌هایی که بر ما پوشیده است گویا بنا بر این بوده که مدت دقیق حکومت حضرت مهدی علیه‌‌السلام مانند برخی موضوعات دیگر مربوط به آن حضرت به روشنی بیان نشود.

روایاتی که از معصومان علیهم‌السلام اعم از روایات شیعه و اهل سنّت در دست است دیدگاه‌های گوناگونی را در این باره نقل کرده‌اند. اگرچه با یک بررسی ژرف می‌توان دیدگاه‌های پرشماری ارائه کرد. اما به طور عمده روایات به سه دیدگاه فراگیر قابل تقسیم است:

یک. روایاتی که مدت حکومت حضرت را هفت سال و نزدیک هفت سال ذکر کرده‌اند.

این دیدگاه، به ‌ویژه در روایات اهل سنّت بسیار به چشم می‌خورد و در برخی از منابع روایی شیعی نیز با سند راویان اهل سنّت بدان اشاره شده است.

علامه مجلسی در بحار الانوار از ابوسعید خُدری نقل کرده که پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله فرمود: «الْمَهْدِیُّ مِنِّی أَجْلَی الْجَبْهَةِ أَقْنَی الْأَنْفِ یَمْلَأُ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا کَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً یَمْلِکُ سَبْعَ سِنِینَ»

یعنی مهدی با پیشانی بلند و بینی کشیده از من است. زمین را از قسط و عدل سرشار می‌سازد آن‌گونه که از بیداد و ستم آکنده شده باشد. هفت سال حکومت می‌کند.

آن‌گاه پس از اشاره به حَسَن بودن روایت می‌نویسد: «این روایت را حافظ أَبوداوُد سَجِستانی در صحیح خود و غیر او از راویان بزرگ حدیث همچون طبَرانی و دیگران نقل کرده‌اند.

جالب توجه این که بیشتر روایاتی که مدت حکومت حضرت را هفت سال ذکر کرده‌اند به روایت ابوسعید خدری بر می‌گردد.

البته در برخی روایات میان هفت و هشت و نه سال تردید شده است. این نامعیّن بودن به دو گونه است:

1. به دلایلی در کلام معصوم علیه‌السلام به صورت نامعیّن ذکر شده است.

2. در کلام معصوم علیه‌السلام معیّن شده و تردید از راوی است.

یک بررسی کوتاه

برخی از اینکه مدت حکومت در روایات یادشده هفت سال ذکر شده به شگفت آمده، در پی توجیه آن برآمده‌اند، به ‌ویژه که در برخی روایات نیز بدان اشاره شده است و آن این که شیخ طوسی روایتی نقل کرده از فَضْل از عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْقَاسِمِ الْحَضْرَمِی از عَبْدِ الْکَرِیمِ بْنِ عَمْرٍو الْخَثْعَمِی که گفت: به امام صادق علیه‌‌السلام عرض کردم: «چه مدت قائم علیه‌السلام حکومت خواهد کرد؟» فرمود: «هفت سال. که به سال‌‌های شما هفتاد سال می‌‌شود»

البته سخنان فراوانی در توجیه این روایت که پایه روایاتی از این دست است به میان آوردند که برخی شگفت‌آورتر از خود روایت است.

در مراجعه به منابع پیش از آن به دست می‌آید که در هیچ یک از منابع پیشین به آن روایت اشاره نشده است. افزون بر آن که در سند روایت عبد اللَّه بن القاسم الْحضرمی و عَبْد الْکریم بن عَمْرو الْخَثْعمی، به شدت تضعیف شده‌اند؛ که سبب بی اعتباری سند روایت شده است. و البته نیز چنین دگرگونی در روال عادی جریان زندگی لزومی ندارد. چرا که نظام امروزین آفرینش، نظام احسن است و لزومی ندارد به گونه‌ای که ‌گفته شده، دگرگون شود.

افزون بر آن اینکه اگر کره زمین قابل سکونت و زندگی است به خاطر ویژگی‌های آن از جمله شرایط این چنینی است که کمترین دگرگونی می‌تواند آن را از مناسب بودن برای زندگی خارج کند چرا که تصور اینکه شبانه روز مثلا در خط استوا 240 ساعت شود بسی مشکل، چه رسد به اینکه چنین شود.

دو. روایاتی که مدت حکومت حضرت را نوزده سال گفته‌‌اند.

امام صادق علیه‌السلام فرمود: حکومت قائم، نوزده سال و چند ماه خواهد بود.

سه. روایاتی که مدت حکومت حضرت را چهل سال دانسته‌اند.

افزون بر موارد یاد شده، مدت‌های دیگری نیز ذکر شده که به خاطر برخی ایرادهای وارد شده به آن روایات، از نقل آنها چشم‌پوشی شد.

برخی این ناهمگونی‌ها را اشاره به مراحل و دوران‌های حکومت آن حضرت می‌دانند؛ ولی به هر حال، داوری نهایی درباره مدت حکومت آن حضرت به سبب نبود اخبار و منابع کافی امکان ‏پذیر نیست. ولی با این حال می‌توان چنین نتیجه گرفت: قطع نظر از روایات اسلامی، مسلم است که این همه آوازه‌ها و مقدمات برای یک دوران کوتاه مدت نیست؛ بلکه قطعاً برای مدتی است طولانی که ارزش این همه تحمل زحمت و کوشش را داشته باشد.

در پایان یاد این نکته بایسته است که فلسفه قیام و حکومت جهانی امام مهدی علیه‌السلام همانند فلسفه بعثت انبیا و پیامبران خداوند است. هدف از برانگیخته‌ شدن پیام‌آوران الهی، رساندن دستورهای خداوند و روشن‌کردن چراغ فروزان هدایت بر سر راه کاروان بشریت است. طولانی یا کوتاه بودن مدت ابلاغ رسالت، به اصل آن آسیب نمی‌رساند. دوران پیامبر اسلام صلی‌الله‌علیه وآله، بیست و سه سال بود؛ ولی واپسین پیام الهی را رساند و این چراغ هدایت را بر افروخت. از سوی دیگر، می‌توان به مدت پیامبری حضرت نوح علیه‌السلام اشاره کرد که بر خلاف مدت طولانی آن، به سبب پدید نیامدن شرایط بایسته، بهره چشم‌گیری به بار نیاورد.

دوران امامت و حکومت حضرت مهدی علیه‌السلام نیز چنین است. مقصود اصلی رساندن پیام الهی و تحقق بخشیدن به حکومت جهانی خداوند و حاکمیت مستضعفان است؛ هر چند در مقایسه با کل تاریخ، سالیانی اندک باشد. افزون بر آن اینکه شیعه با اعتقاد به رجعت، بهترین پاسخ را به محدود بودن مدّت حکومت مهدی علیه‌السلام داده است. ضمن اینکه این مدت از نگاه چگونگی بهره‌مندی انسان‌ها از همه نعمت‌های مادی و معنوی خداوند با همه تاریخ زندگی انسان بر زمین برابری خواهد کرد؛ بلکه افزون‌تر خواهد بود.