پیوند: http://www.linkdin.ir/url/2788

مردى شامى كه ساكن مدينه شده بود، گاه گاه خدمت حضرت باقر مي‌رسيد و مي‌گفت: خيال نكنى من خدمت شما مي‌رسم چون به شما ارادت دارم،‌بلکه در روى زمين كسى را بيش از شما اهل بيت، دشمن نمي‌دارم و معتقدم كه اطاعت خدا و پيامبرش و بني اميّه در دشمنى با شماست، بلکه چون مردى فصيح و خوش اخلاق هستي،‌ به نزدت مي آيم.وقتى اين حرف را مي‌زد، امام مي‌فرمود: خير است، بر خدا هيچ چيزي مخفي نيست.

پس از مدّتي مرد شامى بيمار شد و بيماريش شديد شد. همين كه به حال احتضار رسيد، کارگزار خود را خواست و گفت: هنگامي که از دنيا رفتم و پارچه به رويم كشيدى برو خدمت محمد بن على و تقاضا كن بر پيكرم نماز بخواند و بگو که خودم اين كار را وصيّت كردم.

نيمه شب كه شد، بدنش سرد شد، فهميدند از دنيا رفته است، او را در پارچه‏اى پيچيدند.

هنگام نماز صبح کارگزارش به مسجد آمد، پس از نماز خدمت امام رسيد، عرض كرد: آن مرد شامى از دنيا رفت و خودش از شما تقاضا كرده كه بر پيكرش نماز بخوانيد.

امام فرمود: نه او نمرده است، سرزمين شام سرد است، و حجاز گرم و شدت گرمايش زياد. برو و در دفن او شتاب نكنيد و او را بر نداريد تا من بيايم.

سپس امام بلند شد، وضو گرفت و دو ركعت نماز خواند، و دست به دعا برداشت و به سجده رفت تا خورشيد طلوع نمود، آنگاه به سوي منزل شامى حرکت کرد.

داخل خانه‌ي او شد و صدايش زد. او جواب داد.

امام شامى را نشاند و مقدارى شربت سويق به او داد، بعد به خانواده‏اش سفارش كرد که با خوراندن غذاهاى سرد سينه‏اش را خنک کنند.

چيزى نگذشت كه مرد شامى بهبود كامل يافت و خدمت حضرت باقر رسيد و گفت: مايلم خانه را برايم خلوت كنى، عرضى خصوصى دارم.

امام خانه را خلوت كرد.

شامى گفت گواهى ميدهم كه تو حجت خدايى بر مردم و واسطه بين مردم و خدايى و هر که به غير تو پناه برد، نااميد و زيانكار و گمراه واقعى است.

حضرت باقر فرمود: چه شده؟

گفت: من فهميدم كه روح از بدنم خارج شد، ناگاه منادى فرياد زد و با گوش خود صداى او را شنيدم، خواب نبودم، گفت: روح او را برگردانيد، محمد بن على درخواست كرده است.

حضرت باقر فرمود:

نميدانى خدا گاهى شخصى را دوست دارد ولى كارش را نمى‏پسندد و گاهى شخصى را دوست ندارد اما كارش را دوست دارد.

از آن پس مرد شامى از اصحاب حضرت باقر بشمار ميرفت.