خدا می‌داند که آنچه مرا به جبهه آورد در خواستی بود که در کنار مرقد مطهر حضرت رضا(ع) از ایشان نمودم و لطف و عنایت آن بزرگوار مرا به اینجا کشید.

«بسم الله الرحمن الرحیم»

انگیزه‌ای که باعث آمدن من به جبهه شد احساس تکلیف شرعی و اسلامی من بود. اما اینکه چگونه این توفیق نصیب من شد باید بگویم که من لایق چنین سعادتی نبودم و خدا می‌داند که آنچه مرا به جبهه آورد در خواستی بود که در کنار مرقد مطهر حضرت رضا(ع) از ایشان نمودم و لطف و عنایت آن بزرگوار مرا به اینجا کشید و توسل جستن به ائمه اطهار(ع). توصیه‌ای است که من به تمام کسانی که خواهان رسیدن به این سعادت هستند و خود را آماده نمی‌بینند می‌نمایم.

اگر جسد من ناپدید شد افسوس مخورید که جسد هر کجا باشد روز قیامت برانگیخته خواهد شد و اگر تاسفی هست باید بر مظلومیت و ناپدید بودن تربت زهرا(س) خورده شود. توصیه می‌کنم شما را و هر آنکس که این وصیت نامه به او می‌رسد اینکه از خدا بترسند و در اعمال خود اخلاص را حفظ کنید و یاد خدا را فراموش نکنید و آگاه باشید که خداوند ناظر بر اعمال شماست و توصیه می‌کنم شما را به پیروی از امام و کوتاهی نکردن اجرای فرامین آن بزرگوار. سعی کنید که اعتقادات خود را در اصول و فروع قوی سازید تا در سختی ها نلغزید.

احمد امینی(امضاء)

امیدوارم در قیامت همه با هم باشیم

منبع: تهران پرس

بسيارى از مسلمانان بالاخص شيعيان، نام فرزندان خود را عبدالنبى و عبدالرسول مى گذارند و حال آن كه همه ما بندگان خدا هستيم، نه بنده بندگان فرزانه او.

حضرت آيت الله سبحاني درپاسخ به اين شبهه اين گونه پاسخ داده است:

عبوديت و بندگى، انواع و اقسامى دارد كه اضافه برخى از آنها اختصاص به خدا دارد، برخى از آنها به خدا و برخى ديگر به غير خدا نيز اضافه مى شوند.

1. بندگى تكوينى كه مربوط به آفرينش است اين نوع بندگى بايد به سوى خدا نسبت داده شود. اگر حضرت مسيح مى گويد: «انّى عبدالله» و در مورد پيامبر مى گوييم «عبده ورسوله» ، مقصود عبوديت و بندگى است كه از آفرينش سرچشمه مى گيرد يعنى چون خدا آفريدگار ماست، همه ما مخلوق او هستيم، نه مخلوق و بنده كسى ديگر، چنان كه مى فرمايد:
( إن كلّ من فى السموات والأرض إلاّ آتى الرحمن عبداً ).(1)
«هيچ كس در آسمان ها وزمين نيست مگر آن كه به بندگى خداوند رحمان درمى آيد».

2. بندگى قانونى، از نظر قوانين اسلام هرگاه مسلمانان پس از فرو نشستن جنگ، كافران را اسير گرفتند، آنان بندگان مسلمانان خواهند شد چنان كه قرآن مى فرمايد:
( وأنكحوا الأيامى منكم والصالحين من عبادكم وامائكم إن يكونوا فقراء يغنهم الله من فضله… ) .(2)
«پس مردان و زنان بى همسر را همسر دهيد و همچنين غلامان و كنيزان درستكار خود را اگر فقير و تنگدست باشند، خداوند آنان رااز فضل خود بى نياز مى كند، خداوند گشايش دهنده و آگاه است».
در اين آيه، براى مسلمانان بندگانى را مطرح مى كند. اين بندگى، بندگى وضعى و قانونى است.

3. عبوديت تشريفى، و آن به خاطر احترامى است كه براى طرف قائل است، اميرمؤمنان(ع) مى فرمايد:
«من علّمنى حرفاً فقد صيّرنى عبداً».
«هر كس سخنى به من بياموزد مرا بنده خود كرده است».

مسلمانان به عنوان اظهار مهر و مودّت به پيامبران و امامان، خود را بنده آنان معرفى مى كنند، يعنى همان طورى كه بنده قانونى و وضعى، مطيع مولاى خود مى باشد، آنان نيز مطيع آنها هستند.

از اين نيز بگذريم، يكى از معانى عبد در لغت به معناى مطيع است بنابراين معناى عبدالرسول، مطيع الرسول ومعنى عبدالحسين، مطيع الحسين است و مسلماً قرآن ما را به اطاعت رسول و اولى الأمر دعوت كرده است، چنان كه مى فرمايد:
( أطيعوا الله وأطيعوا الرسول وأُولى الأمر منكم ).(3)

پی نوشت ها:
1_(مريم/ 93)
2_(نور/ 32)
3_(نساء/ 59)
منبع:حج

رزق حلال زیر سایه توسل و توجه به ائمه اطهار، در نایابی که در زندگی امروز ما کمتر یافت می شود.

سادگی و بی آلایشی این پیرمرد در تکریم اهل بیت، شیرینی خاصی دارد.

«رجعت» از عقاید عمومی و قدیمی است که در ملل مختلف جهان، میان همه اقوام و مذاهب شرق و غرب قبل از اسلام - چه در ادیان آسمانی و چه در ادیان دیگر- وجود داشته و کم و بیش هنوز وجود دارد، اگر چه در پاره‌ای از مذاهب، تأکید بیشتری روی آن شده است.

در همین راستا یکی از بحث‌هایی که مورد توجه قرار گرفته است، موضوع طول عمر رجعت کنندگان است که آیا رجعت‌کنندگان، همه یک اندازه عمر معین دارند، یا نه؟ پاسخ این سؤال از کتاب «رجعت در عصر ظهور» تألیف محمدعظیم محسنی دایکندی در ادامه می‌آید:

طول عمر رجعت کنندگان

بیشتر روایات، نقش رجعت‌کنندگان را در عصر ظهور حضرت مهدی(عج) نصرت و یاری دین و مبارزه و جهاد کنار آن حضرت مطرح می‌‌کنند، درباره طول عمر مطالب روشنی وجود ندارد.

تنها یک روایت وجود دارد، که این است: سعد از حسن و او از امام کاظم(ع) روایت می‌کند که فرموده است: «حتماً عده‌ای از انسان‌ها که مرده‌اند، باز می‌گردند و روزی که قائم قیام می‌کند، دشمنان خود را مورد قصاص قرار می‌دهند. کسی که عذاب شده است، عذاب کننده خود را و کسی که مورد خشم قرار گرفته است، به خشم‌آورنده خود را و کسی که کشته شده‌ است، قاتل خود را قصاص می‌‌کند. دشمنان آن‌ها باز گردانده می‌شوند، تا مؤمنان انتقام خون خود را بگیرند؛ آن گاه پس از آن، 30 ‌ماه زندگی می‌کنند و در یک شب می‌میرند».

چند روایت دیگر درباره طول عمر و حکومت پیامبر اسلام(ص) و امیرمؤمنان(ع) و امام حسین(ع) وجود دارد که آن‌ها را مورد بحث قرار خواهیم داد که آیا مورد اعتماد هستند.

طول عمر پیامبر(ص) و امیرمؤمنان(ع)

الف. روایتی است از اسد بن اسماعیل از امام صادق(ع) درباره روزی که مقدار آن را خداوند 50 هزار سال ذکر کرده است، سؤال شد، فرمود: «مراد از آیه، رجعت رسول خدا(ص) است، پس ملک او در بازگشتش، 50 هزار سال خواهد بود و امیرالمؤمنین در رجعتش، 44 هزار سال حکومت می‌کند»!

با توجه به اهمیت موضوع، این روایت را بررسی می‌کنیم. طبق تحقیق و بررسی، به این روایت نمی‌شود استناد کرد، به چند دلیل:

1. عصر رجعت و ظهور، مقدمه قیامت است و این ارقام با مقدمه بودن منافات خواهد داشت.

2. این روایت مرفوع است و قابل استناد نخواهد بود.

3. کسی که روایت را بدون واسطه از امام صادق(ع) نقل کرده است، اسد بن اسماعیل است که کسی او را توثیق نکرده و مجهول است.

سیدعلی بروجردی می‌نویسد: «به مدح یا ذم او دست نیافتم و او ناشناخته و سخنانش غیر قابل قبول است.»

گرچه بعضی از بزرگان، این روایت را ذکر کرده و برای توجیه این ارقام، چنین نوشته‌اند: «یحتمل الحمل علی المبالغه وغیرها»؛ ممکن است حمل بر مبالغه یا امثال آن شود.

اما حق این است که این توجیه، قابل قبول نیست، چون مقام و شأن ائمه معصومین(ع) در چنین مواردی که با ارقام مشخص، مثل 44 هزار سال استعمال شده است، بیان مبالغه نیست، این نوع مبالغه، بسیار نامأنوس خواهد بود. دیگر اینکه هیچ قرینه‌ای بر مبالغه وجود ندارد. پس بهترین راه برخورد با این نوع روایات، بررسی سندی آن‌ها است.

ب. روایت بسیار طولانی دیگری است که فعلاً آن مقدار مورد بحث را می‌آوریم:

از امام صادق(ع) نقل شده است که فرمود: «‌امیرالمؤمنان 44 هزار سال حکومت می‌کند»!

به دلیل ضعف سند این روایت، نمی‌توان به آن استدلال کرد. در سند این روایت، عبدالله بن قاسم حضرمی است. نجاشی درباره او می‌نویسد: عبدالله بن قاسم حضرمی معروف به (بطل) بسیار دروغگو و اهل غلو است و از غلوکنندگان روایت می‌کند و به روایت او اعتنا نمی‌شود.

گذشته از این، چنین ارقامی بسیار نامأنوس‌اند و آوردن چنین حدیثی بدون تحقیق و بررسی سند آن، اصل مسئله رجعت را مخدوش می‌سازد،. لازم به ذکر است، این روایت با سند دیگری از امام صادق(ع) نقل شده است و احمد بن عقبه و پدرش در سند آن وجود دارند که مجهول و ناشناخته هستند

طول عمر امام حسین(ع)

1. در دو روایت درباره عمر امام حسین(ع) وجود دارد:

امام باقر(ع) فرمود: اولین کسی که باز می‌گردد، همسایه شما، حسین بن علی است و به اندازه‌ای حکومت می‌کند که به سبب پیری، ابروهایش به روی چشمانش قرار می‌گیرد.

2. در روایت دیگری چنین آمده است:

امام صادق(ع) ‌فرمود: اولین کسی که رجعت می‌کند، حسین بن علی(ع) است و 40 سال در روی زمین می‌ماند تا اینکه ابروهایش به روی چشمانش می‌افتد.

در سند روایت اول، داوود بن رشید است و با یک واسطه از امام باقر(ع) نقل می‌کند که وی فردی مجهول است، بنابراین این روایت او ضعیف است و نمی‌توان به آن اعتماد کرد.

در روایت دوم نیز با تعبیر «عن رجل»‌ آمده که مجهول است و روایت ضعیف گفته می‌شود، خلاصه همه می‌خواهند بدانند که امامان معصوم(ع) بعد از رجعت، چند سال عمر می‌کنند، و چه حوادثی رخ می‌دهد. این گونه سؤال‌ها، فکر و اندیشه‌ هر انسان مشتاق را به خود مشغول می‌کند؛ ولی واقعیت این است که سخن گفتن در این باره، بسیار مشکل است و به طور طبیعی نمی‌توان اطلاع دقیقی در این موارد به دست آورد. تنها منابع و مآخذ ما، همان روایات امامان معصوم(ع) است که بیان شد.

آنچه می‌توان گفت این است که مدت عمر همه انسان‌ها به ویژه امامان معصوم(ع) از علوم اختصاصی خداوند متعال هست و کسی را از آن خبردار نکرده است،‌ مگر موارد خاصی که خداوند متعال خودش صلاح بداند و برای انبیا و اولای خود خبر بدهد.

«دانای غیب اوست و هیچ کس را بر اسرار غیبش آگاه نمی‌سازد، مگر رسولانی که آنان را برگزیده و مراقبینی از پیش رو و پشت سر برای آن‌ها قرار می‌دهد».

بنابراین علم به غیب، اولاً و بالذات از آن خداوند است و هیچ کس بدون اذن او به غیب راه ندارد و غیب دانی انبیا و اولیا خداوند، در محدوده‌ای است که خداوند بخواهد، خداوند است که چنین فضیلت و توانایی را عطا می‌کند.

منبع: فارس

در اندیشه اسلامی، رویا می‌تواند حامل یک پیام باشد؛ که گاهی این پیام، از سمت جسم و حواس و ادراک جسمانی ما، گاهی از سوی روح و ادراک روحانی ما مخابره شده است.

در بین انواع رویاها، خواب‌هایی وجود دارند که تجربیات واقعی روح ما هستند و می‌توانند ما را از رازی پوشیده و یا حادثه‌ای در آینده با خبر سازند. این رویاها به رویای صادقه معروفند.

ابتدا برای بررسی این موضوع به احادیثی از معصومین(ع) درباره این که رؤیاها چند گونه است؟ اشاره می‌کنیم:

امام صادق(ع) می‌فرمایند: “رؤیا سه گونه است: نویدی از جانب خدا به مؤمن، ترسی که شیطان می‏‌افکند و خواب‌های آشفته۱".

پیامبر خدا(ص) برای رفع نگرانی خیلی از ما انسان‌ها که گاهی رویاهای خوب و بد در خواب می‌بینیم راهکاری خوب ارائه می‌دهند و می‌فرمایند: “هر گاه یکی از شما خوابِ خوبی دید، آن را تعبیر کند و برای دیگران بازگو کند و اگر خواب بدی دید آن را تعبیر نکند و به کسی هم نگوید۲".

رسول خدا(ص) درباره این که چرا رؤیاهای ناراحت کننده می‌بینیم؟ چنین می‌فرمایند: “هر گاه خداوند خوبی بنده‏‌ای را بخواهد او را در خواب سرزنش می‏‌کند۳".

همچنین برای پاسخ به این سوال که شاید دغدغه بسیاری از ما باشد که برای چه کسی می‌توان خواب را تعریف کرد؟ معصومین(ع) پاسخ گفته‌اند. به عنوان مثال پیامبر(ص) در این باره فرمودند: “رؤیا را جز برای مؤمنی که از حسادت و تجاوز مبرّاست، نباید بازگو کرد۴".

پی نوشت ها:

۱- الکافی: ۸ / ۹۰ / ۶۱ منتخب میزان الحکمة: ۲۲۶

۲- کنزالعمّال: ۴۱۳۹۲ منتخب میزان الحکمة: ۲۲۶

۳- کنزالعمّال: ۳۰۷۶۵ منتخب میزان الحکمة: ۱۹۰

۴- الکافی: ۸ / ۳۳۶ / ۵۳۰ منتخب میزان الحکمة:

منبع:فرهنگ نیوز