آیا می‌توان برای هر وسیله و پولی در خانه، یک سال خمسی قرار داد؟ به بیان دیگر هر چیزی که یک سال ماند خمسش داده شود؟ آیا این روش درست است؟

لازم است هر شخصی که درآمدی دارد، تاریخ شروع به کسب را به عنوان سال خمسی قرار دهد و هر سال در آن تاریخ، خمس زائد بر مؤونه را بپردازد. یعنی در پایان سال خمسی، باید خمس تمام اموالی که از آنها استفاده نشده و پول مواد غذایی باقی مانده را پرداخت نماید. با این حال برخی از فقها[1] محاسبه خمس هر مالی را به صورت جداگانه و بدون در نظر گرفتن سال خمسی، جایز می‌دانند.

ضمائم:
پاسخ مراجع عظام تقلید نسبت به این سؤال، چنین است:[2]
حضرت آیت الله العظمی خامنه‌ای (مد ظله العالی):
روش مذکور صحیح نیست.
حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مد ظله العالی):
به همه‌ی در آمدهای یک سال خمس تعلق می‌گیرد، لذا یک روز از سال را به عنوان سال خمسی قرار دهد، اضافه درآمد سال را در این روز محاسبه کند و خمس آن را بپردازد.
حضرت آیت الله العظمی سیستانی (مد ظله العالی):
اولین روز کار، سر سال شما است و هرسال در آن روز باید خمس آنچه را باقى مانده است بپردازید چه پول نقد باشد و چه مواد مصرفى، مانند آذوقه‌اى که باقى مانده و همچنین اثاث و لباس و مانند آن، اگر در طول سال از آن استفاده نشده باشد. و نسبت به سال‌های گذشته که خمس نداده‌اید باید همین محاسبه را انجام دهید چـون آنچه سر سال بـاقى مى‌مانده و بدون پرداخت خمس مصرف نموده‌اید خمس آن در ذمه شما باقى است‌. و اگر مقدار خمسى که به ذمه است مشکوک بود نسبت به مقدار معلوم باید بپردازید هر چند تدریجاً و نسبت به مقدار مشکوک بنا بر احتیاط واجب باید با وکیل مرجع مصالحه کنید به این صورت که اگر احتمال وجوب خمس در مبلغى ۵۰% باشد نصف خمس آن مبلغ را بپردازید. و اما خانه و اثاث و ماشین و سایر وسایل زندگى را اگر با درآمد سال خریده و استفاده نموده‌اید خمس ندارد.
حضرت آیت الله العظمی نوری همدانی(مد ظله العالی):
لازم است تاریخ شروع به کسب را به عنوان سال خمسی قرار دهد و هر سال در آن تاریخ خمس زائد بر مؤونه را پرداخت کند.
حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی (مد ظله العالی):
مانعی ندارد.
حضرت آیت الله هادوی تهرانی(دامت برکاته):
محاسبه خمس هر مال به صورت جداگانه اشکالی ندارد. لینک به سایت استفتائات
_____________________________________________
[1]. آیات عظام صافی گلپایگانی و هادوی تهرانی.
[2]. استفتا از دفاتر آیات عظام: خامنه‌ای، سیستانی، مکارم شیرازی، صافی گلپایگانی، نوری همدانی (مد ظلهم العالی) توسط سایت اسلام کوئست.

شیر مادر، عصاره‌ای است که از جسم و جان مادر برای تغذیه، رشد و پرورش کودک در وجود مقدس مادران قرار داده شده و بی منت به نوزاد زیبای خود هدیه می‌دهد.

طفلی که ۹ ماه در وجود مادر سکنی می‌گزیند و جایی بهتر از جسم مادر برای رشد نمی‌یابد، به هنگام تولد نیز تا ۲ سالگی با توصیه و تاکید پزشکان و فراتر از آن تاکیدات دین مبین اسلام از شیر خود برای تغذیه نوزادش بهره می‌جوید.

حجم شیر مادر رابطه مستقیمی با تکرر شیردهی دارد و تغذیه مکرر نوزاد با شیر مادر موجب تولید شیر بیشتر می‌‌شود.

نیاز مادر شیرده حدود ۵۰۰ کیلوکالری بیش از دوران قبل از بارداری افزایش پیدا می‌یابد؛ برای تأمین این مقدار کالری علاوه بر مصرف مواد غذایی مقوی شامل انواع چربی‌ ها و پروتئین، از چربی ‌های ذخیره شده در بدن مادر در دوران بارداری نیز استفاده می‌ شود و دریافت کالری ناکافی موجب کاهش تولید شیر می‌‌شود.

تأثیر برخی گیاهان و مواد غذايي بر افزایش شیر مادر

تعدادی از گیاهان و مواد غذايي با مکانیسم‌‌های مختلف و از طریق تحریک غدد تولید شیر باعث افزایش شیر مادران می‌‌شوند.

در راستای افزایش آگاهی مادران ایران زمین، بر عوامل موثر در تولید شیر مادر و ارتقای دانسته‌های خود، پیرامون این بحث گفتگویی با دکتر غلامرضا باهر انجام شد.

سرپرست مرکز تحقیقات طب اسلامی امام صادق‌(ص) در گفتگو با مهر با تأکید بر استفاده از شیر مادر برای نوزاد گفت: نوزادی که در رحم مادر جای می‌گیرد، با رشد اندام و جثه، وزن اش نیز به حد نصاب می‌رسد و این وزن به هنگام تولد باید حداقل سه کیلوگرم باشد و به هنگام تولد از شیر خود برای تغذیه فرزندش استفاده کند چرا که خداوند متناسب با جثه نوزاد برای تغذیه، در سینه مادر شیر قرار می‌دهد.

باهر افزود: در قرآن بیش از هر جای دیگر بر تغذیه کودک از شیرمادر تاکید شده است و در آیه ۲۳۳ سوره بقره نیز آمده است “مادران باید فرزندان خود را دو سال کامل شیر دهند این (دستور) برای کسی است که می‌خواهد دوران شیرخوارگی (طفل) را تکمیل کند” و این تنها آیه‌ای است که بر تغذیه ۲ ساله نوزاد از شیر مادر تاکید دارد و این برای کسانی است که می‌خواند نام مادر بر آنها اطلاق شود.

عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تصریح کرد: بعضی مادران بخاطر حفظ ترکیب و تناسب اندام خود از دادن شیر به نوزاد امتناع می‌ورزند و این باوری غلط است که در اذهان عموم ایجاد شده چرا که اگر فرزندی شیر مادرش را نخورد دچار انواع بیماری‌های تنفسی، اختلالات روانی و… می‌شود.

هنگام شیر دادن به کودک وضو گرفته و روبه قبله بنشینید

وی ادامه داد: استفاده از لباس‌های تنگ به هنگام شیردهی موجب انقباض و کاهش شیر مادر می‌شود لذا توصیه می‌شود مادران در دوران شیردهی از لباس‌های آزاد و گشاد استفاده کنند؛ همچنین با حالات عصبی و ناراحتی به فرزند شیر ندهند چرا که موجب ایجاد استرس و در دراز مدت بروز ناهنجاری‌های روانی در کودک می‌شود.

سرپرست مرکز تحقیقات طب اسلامی امام صادق (ص) عنوان داشت: بدن دائما در حال تولید انرژی است و تمام اجزای بدن دارای انرژی است که به هنگام گرفتن وضو ارتباط با انرژی ها زائد دور می‌شود که در دین اسلام نیز توصیه شده به هنگام شیر دادن به کودک وضو گرفته و روبه قبله بنشینید و انرژی های مثبت را افزایش داده که برج مغناطیسی بدن است، سوره قدر را بخوانید و ذکر بگویید چرا که در علاوه بر ثواب موجب عالمیت کودک می‌شود.

آیا ملائک بر حوا نیز سجده کردند؟ اگر نه چرا؟ یعنی می‌شود گفت که زن فقط برای مرد آفریده شد؟ اگر آره پس یعنی زن مانند بقیه لوازم و ابزار برای مرد است؟

1. به تصریح قرآن کریم فرشتگان مأمور شدند تا بر آدم سجده کنند: «وَ إِذْ قُلْنا لِلْمَلائِکَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلاَّ إِبْلیسَ أَبى‏ وَ اسْتَکْبَرَ وَ کانَ مِنَ الْکافِرین»؛[1]و (یاد کن) هنگامى را که به فرشتگان گفتیم: «براى آدم سجده و خضوع کنید!» همگى سجده کردند جز ابلیس که سر باز زد، و تکبر ورزید، (و به خاطر نافرمانى و تکبرش) از کافران شد.
2. سجده فرشتگان پس از تکمیل خلقت آدم(ع) و قبل از خلقت حوا بود. و در هیچ روایتی وجود ندارد که فرشتگان با آن‌که حوا حضور داشت تنها بر آدم سجده کرده باشند.
3. سجده به حضرت آدم، سجده به انسان به عنوان اشرف مخلوقات و انسان کامل بود، نه سجده بر جنس مرد تا زنان از این امتیاز محروم باشند.
4. از آیات قرآن استفاده نمی‌شود که زن برای مرد خلق شده تا ابزاری برای مرد باشد، آنچه از قرآن در این باره استفاده می‌شود این است: «و از نشانه‌‏هاى او این‌که همسرانى از جنس خودتان براى شما آفرید تا در کنار آنان آرامش یابید، و در میانتان مودّت و رحمت قرار داد»![2]
در این آیه خطاب به مردان نیست که زنان را برای شما آفریدم، بلکه خطاب به جنس انسان است که شامل مرد و زن می‌شود. و هر یک از زن و مرد نسبت به دیگری زوج محسوب می‌شوند و نسبت به یکدیگر مایه آرامش‌اند. آیا فقط مردان هستند که به وسیله زن آرامش می‌گیرند؟! یا زنان نیز چنین هستند؟
«أُحِلَّ لَکُمْ لَیْلَةَ الصِّیامِ الرَّفَثُ إِلى‏ نِسائِکُمْ هُنَّ لِباسٌ لَکُمْ وَ أَنْتُمْ لِباسٌ لَهُن…»؛[3] آمیزش جنسى با همسرانتان، در شبِ روزهایى که روزه مى‏گیرید، حلال است. آنها لباس شما هستند و شما لباس آنها (هر دو زینت هم و سبب حفظ یکدیگرید).

برای آگاهی بیشتر:
فلسفه خلقت حضرت آدم قبل از حوا،
شخصیت و جایگاه زن در اسلام،
_____________________________________________
[1]. بقره، 34.
[2]. روم، 21. «وَ مِنْ آیاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکُمْ مِنْ أَنْفُسِکُمْ أَزْواجاً لِتَسْکُنُوا إِلَیْها وَ جَعَلَ بَیْنَکُمْ مَوَدَّةً وَ رَحْمَةً إِنَّ فی‏ ذلِکَ لَآیاتٍ لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ».
[3]. بقره، ۱۸۷.

صبر جمیل در آیه پنج سوره معارج: «فَاصْبِرْ صَبْراً جَمیلا» به چه معنا است؟

«صبر جمیل» به معناى «شکیبایى زیبا» است، و آن صبر و استقامتى است که برای خدا صورت گیرد و تداوم داشته باشد؛ یأس و ناامیدى به آن راه نیابد؛ و توأم با بی‌تابى، شکوه و آه و ناله نگردد. صبر جمیل؛ شکیبایى در برابر حوادث سخت و آزمایش‌های سنگینی است که نشانه شخصیت و وسعت روح آدمى است.
صبر و بردباری از اوصاف برجسته پیام آوران الهی است که در بهره‌مندی آنان از ولایت و رسالت تأثیرگذار بوده است.
صبر جمیل؛ صبرى است که پیامبران الهی در برابر اذیت و آزار مخالفان و مشرکان می‌دیدند؛ مشرکان و مخالفان آنان را ساحر و دروغ‌گو می‌خواندند؛ بشارت‌های آنان را تکذیب می‌کردند، اما آنان لب به شکوه باز نمی‌کردند.
مؤمنان کسانى هستند که در برابر حوادث هرگز پیمانه صبرشان لبریز نمى‌‏گردد، و سخنى که نشان دهنده ناسپاسى و کفران و بى‏‌تابى باشد بر زبانشان جارى نمى شود؛ صبر آنها، صبر زیبا و جمیل است.

همان‌گونه که بیان شد؛ صبر و بردباری از اوصاف برجسته پیام آوران و اولیای الهی است، اما برخی از آنان نمونه بارز شکیبایی‌اند؛ نظیر صبر حضرت ایوب(ع) در برابر رنج‌های فراوان، بیماری‌های بسیار شدید که موجب شد تا خانواده و بستگان نزدیکش از او فاصله بگیرند، به گونه‌ای که تنها ماند، نه یارای حرکت داشت و نه کسی بود تا او را کمک کند، اما هرگز لب به ناله و شکوه نگشود و جز به خدای متعال به کسی متوسل نشد.[1] شکیبایی حضرت ایوب در برابر حوادث و ناملایمات به اندازه‌ای زیبا و برجسته است که در فرهنگ دینی ما «صبر ایوب» عنوان نمادینی شده که زبان‌زد خاص و عام است.

صبر یعقوب در فراق یوسف(ع)،[2] صبر پیامبر اسلام(ص) در برابر استهزاء و تکذیب و آزار مخالفان،[3] بویژه تحمل شرایط سخت محاصره در شعب ابی‌طالب، صبر امام علی(ع) به مدت 25 سال برای صیانت از کیان اسلام،[4] صبر امام حسین(ع) در روز عاشورا[5] و صبر زینب کبری(س) در برابر حوادث روز عاشورا، کوفه و شام.[6]
این نوع صبرها از مصادیق روشن صبر جمیل در تعالیم و آموزه‌های دینی ما است.
نکته‌ای که در این موضوع قابل دقت است، این است که اگر کسی سؤال کند در قرآن کریم در داستان حضرت یعقوب(ع) آمده است که وی در فراق یوسف آن‌قدر گریه کرد که چشمانش را از دست داد، آیا این بی‌تابی با صبر جمیل در تقابل نیست؟![7] پاسخ آن است که قلب انسان کانون عواطف است، جاى تعجب نیست که در فراق فرزند، اشک انسان جارى شود، این یک امر عاطفى است، آنچه در این مورد مهم است؛ آن است که انسان کنترل خویشتن را از دست ندهد و سخنی بر خلاف رضاى خدا نگوید و یا کاری بر خلاف خواست الهی مرتکب نشود.

از روایات استفاده مى ‏شود همین اشکال را هنگامى که پیامبر اکرم(ص) در مرگ فرزندش ابراهیم اشک مى‌‏ریخت به آن‌حضرت گرفتند که شما ما را از بی­ صبری نهى می‌کنید، اما خودتان اشک مى‌‏ریزید؟! پیامبر در جواب فرمود: چشم مى‌‏گرید و قلب اندوهناک مى‌‏شود، ولى چیزى که خدا را به خشم آورد نمى‌‏گویم.[8]

_______________________________________________________________

[1]. ر. ک: جوادی آملی، عبد الله، سیره پیامبران در قرآن، ج 7، ص 73 - 74، مرکز نشر اسراء، قم، چاپ دوم، 1379ش.
[2]. «وَ جاؤُ عَلى‏ قَمیصِهِ بِدَمٍ کَذِبٍ قالَ بَلْ سَوَّلَتْ لَکُمْ أَنْفُسُکُمْ أَمْراً فَصَبْرٌ جَمیلٌ..»؛ و پیراهن او را با خونى دروغین (آغشته ساخته، نزد پدر) آوردند گفت: «هوسهاى نفسانى شما این کار را برایتان آراسته! من صبر جمیل (و شکیبایى خالى از ناسپاسى) خواهم داشت. یوسف، 18.
[3]. «فَاصْبِرْ صَبْراً جَمیلاً»؛ پس صبر جمیل پیشه کن. معارج، 5.
[4]. «فَصَبَرْتُ وَ فِی الْعَیْنِ قَذًى وَ فِی الْحَلْقِ شَجًا»، شریف الرضی، محمد بن حسین، نهج البلاغة، محقق، صالح، صبحی، ص ۴۸، هجرت، قم، چاپ اول، 1414ق.
[5]. که در برابر انبوه مشکلات می‌فرمود: «إلهى رضى بقضائک لا معبود سواک‏»؛ صدر الدین شیرازى، محمد بن ابراهیم‏، شرح أصول الکافی، محقق، مصحح، خواجوى، محمد، ج ‏1، ص 96، مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگى، تهران، چاپ اول، 1383 ش.‏
[6]. «فَقَالَ ابْنُ زِیَادٍ کَیْفَ رَأَیْتِ صُنْعَ اللَّهِ بِأَخِیکِ وَ أَهْلِ بَیْتِکِ فَقَالَتْ مَا رَأَیْتُ إِلَّا جَمِیلا»؛ ابن زیاد گفت کار خدا را نسبت به برادر و اهل بیتت چگونه دیدى، حضرت زینب فرمود:‏ من جز زیبایى چیزى ندیدم. ابن طاووس، علی بن موسی، اللهوف على قتلى الطفوف، ترجمه، فهرى زنجانی، سید احمد، ص160، جهان، تهران، چاپ اول، 1348ش.
[7]. ر. ک: مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج ‏9، ص 351- 353، دار الکتب الاسلامیة، تهران، 1374ش.
[8]. حر عاملی، وسائل الشیعة، ج ‏3، ص 280، مؤسسة آل البیت علیهم السلام‏، قم، 1409ق. «عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) فِی حَدِیثٍ قَالَ: لَمَّا مَاتَ إِبْرَاهِیمُ بْنُ رَسُولِ اللَّهِ (ص) هَمَلَتْ عَیْنُ رَسُولِ اللَّهِ (ص) بِالدُّمُوعِ ثُمَو قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) تَدْمَعُ الْعَیْنُ وَ یَحْزَنُ الْقَلْبُ وَ لَا نَقُولُ مَا یُسْخِطُ الرَّب‏».

اخیرا گروهی از سلفی های تندرو در عربستان در پی فتواهای مضحک و بچه گانه مفتی هایشان اقداماتی را انجام می دهند که بسیار ننگین و شرم اور است اما چندی است که یکی از این گروه ها یک امام جماعت نابالغ را برای خواندن نماز انتخاب کرده اند که در نوع خود بسیار جالب است.

آنها اعتقاد دارند که پسر بچه نابالغ هنوز گناهی مرتکب نشده است و می توان پشت سر او نماز اقامه کرد و نماز بدین شکل صحیح است!

این افراطیون سلفی با این نوع اقدامات در صدد این هستند که بدعت های ضد اسلامی را در قالب اسلام آمریکایی و تند روی و افراط به مسلمانان القا کنند.

منبع: دانا