پاسخ اجمالی :

دانشمندان اسلامى، واژه‏ى «اسرائیلیات» را بر تمامى عقاید غیر اسلامى به‏ویژه آن دسته از عقاید و افسانه‏هایى که یهود و نصارا از قرن اوّل هجرى وارد دین اسلام کرده‏اند، اطلاق نموده‏اند.
این کلمه در ظاهر اشاره به روایت‌هایی دارد که از یهودیان وارد شده است. اما در واقع این اصطلاح هم یهودیان و هم غیر یهودیانی که مسلمان نیستند را در بر می‌گیرد و تنها از باب این‌که بیشتر این گفتارها و روایات از یهودیان می‌باشد؛ لذا به اسرائیلیات معروف شده است.
«اسرائیلیات» را می‌توان در روایات با موضوعات این‌چنینی جست‌وجو کرد: روایات تاریخى، که اغلب براى تکمیل اطّلاعات مجملى به‏کار مى‏رود که در کتاب وحیانى راجع به شخصیت‏هاى کتاب مقدس، به‏ویژه پیامبران بیان شده است. روایات آموزنده‏ى اخلاقى که بیشتر در قالب تاریخ بنى اسرائیل قرار مى‏گیرد. افسانه‏های مربوط به عقاید و رسوم باستانى که بدون دلیل، آشکارا از منابع یهودى گرفته شده است‏.
همچنین این نوع از روایات را نمی‌توان بدون تحقیق و بررسی رد کرد. اسرائیلیات را براساس صدق و کذب آنها می‌توان این‌گونه تقسیم کرد:
1. روایاتى که صحّت و درستى آنها معلوم است و شواهدى بر صدق آنها وجود دارد.
2. روایاتى که کذب و نادرستى آنها معلوم است و شواهدى بر نادرستى آنها موجود است.
3. روایاتى که نه دلیلى بر درستى و نه دلیلى بر کذب آنها در دست نیست.
براساس این تقسیم به راحتی می‌توان حکم آنها را نیز دریافت. یقیناً پذیرش قسم اول نه تنها هیچ مشکلی ایجاد نمی‌کند، بلکه وجود ادله و قرائن، ما را ملزم به پذیرش آنها می‌کند. به همین ترتیب رد و انکار قسم دوم نیز کاملاً عقلانی و مورد تأیید می‌باشد. اما در مقابل قسم سوم باید جانب احتیاط را مقدم داشت و اگر ضرورتی ایجاد نکرد از پذیرش یا رد آن پرهیز کنیم.

پاسخ تفصیلی همین بحث را در صفحه زیر بخوانید

صفحات: 1· 2