پس غریبی در وطن، تکرار شد

 شمع بودن، سوختن، تکرار شد

یک حسین تشنه، در هنگام زهر

بعد از آن صدها حسن تکرار شد

چون که مثل طوس، در بغداد هم

زهر و انگور و دهن، تکرار شد

پس غریب بی کفن در دشت…نه

پس غریب با کفن، تکرار شد

با دهان و با گلو و با جگر

یک نبرد تن به تن، تکرار شد

اربا اربا…نه، ولی سرخ و کبود

ماه زیر پیرهن، تکرار شد

شاعر: مهدی رحیمی