چند سالی است که رهبر معظم انقلاب نام هایی را که برای سالهای شمسی انتخاب می کنند که به شعار سال تبدیل می شود، از مباحث اقتصادی می باشد و امسال هم این شعار با نام حماسه اقتصادی مطرح شد، به همین جهت صابرنیوز قسمتی از بیانات خضرت امام خمینی(ره) که پیرامون مباحث اقتصادی می باشد، را در ادامه تقدیم می کند:

لكن در همه جا بايد اين مطلب بشود كه دو اصل را بايد همه، همه قشرهاى ملت مراعات كنند: يكى اينكه ادراك اين را بكنند كه ما اگر اقتصادمان تابع خارج باشد آن وقت يك روز مى‏بينيد كه خارجيها نمى‏خواهند به ما چيزى بدهند، و وقتى كه در را بستند ما بايد تسليم آنها بشويم كه هر چه مى‏گويند عمل كنيم. و اين شايسته يك مملكت اسلامى، يك جمهورى اسلامى نيست كه پيوسته به غير باشد در اقتصادش، در گندمش، در جوش، در برنجش، در اينها. اين بايد با همت كشاورزها، با همت قشرهاى متوجه، با همت دولت كه كمك بكند به كشاورزها، و با اينكه همه احساس يك وظيفه بكنند. يك وقت اين است كه انسان مى‏خواهد براى منافعش يك كارى بكند، گندم زياد بشود كه منفعت ببرد، خوب، اين يك مسئله‏اى است كه يك قدرى هم اختيارش با خودش [است‏] آن نمى‏خواهد نمى‏برد. يك وقت كشور شما در يك حالى واقع شده است كه وظيفه شرعى الهى است كه كارهايى بكنيد كه وابسته به غير نباشيد. الآن ما يك وضعى داريم كه چنانچه خداى نخواسته خودكفا لا اقل نشويم و نتوانيم خودمان خودمان را اداره بكنيم. خوب، آنها ما را تهديد كردند با اين كه حصر اقتصادى مى‏كنيم. و آن دولتها هم بسيارشان با اينها موافق‏اند، و لو اينكه ملتها موافق نيستند. لكن خوب بعضيها موافق‏اند با اينها. و ما بايد در عين حالى كه به نظر من اين هياهوها هيچ واقعيتى ندارد، لكن ما چنانچه در سطح يك احتمال ضعيفى هم بدهيم بايد مجهز بشويم. شما در حال جنگيد الآن. يك جنگى است كه جنگ اقتصادى است، و يك محاربه‏اى است، يك محاربه‏اى الآن ما بين اسلام و كفر است. محاربه اقتصادى يكيش است.

تكليف است براى كشاورزها، و براى كسانى كه مى‏توانند كمك به كشاورزها امسال جورى بشود كه ان شاء اللَّه خودكفا بشويم، و در سالهاى بعد صادرات داشته باشيم. اين نه اين است كه يك موعظه است كه من موعظه كنم كه مردم خوب است اين كار را بكنند؛ يك تكليفى است الآن به عهده ما. يعنى نجات دادن يك كشور اسلامى است از زير بار ظلم و از زير بار استعمار. نجات دادن مملكت اسلامى يك تكليف است كه انسان موظف است اين كار بكند. اگر يكوقت خداى نخواسته، يك هجومى به مملكت اسلامى بشود، بايد همه مردم، يعنى مرد و زن مسئله دفاع ديگر اين طور نيست كه تكليف مال مرد باشد، تكليف مال يك دسته‏اى باشد، همه بايد بروند و دفاع بكنند از مملكت خودشان. اگر ما در هجوم اقتصادى هم واقع شديم كه هجوم اقتصادى اسباب اين بشود كه وابسته به يك كشور ديگرى باشيم، اين هم يك وظيفه شرعى است كه ما بايد خودمان را نجات بدهيم. هر كه ازش هر كارى مى‏آيد راجع به اقتصاد بايد بكند. ننشيند يك طبقه [كه‏] يك طبقه ديگر بكند. رعيتها كم كارى نكنند. آنهايى كه در كارخانه‏ها كار مى‏كنند كم كارى نكنند، سستى نكنند، امروز ملت شما در حال جنگ اقتصادى است. اين طور نيست كه يك وقت آرامش باشد، بگوييد خوب ما نمى‏خواهيم زياد منفعت ببريم. اين اختيار با خودتان است. اينجا ديگر اختيار با مردم نيست. اين اختيارى است كه خدا دست اوست و او امر كرده است به اين معنا. يعنى نمى‏شود كه ما تحت نظارت يك كشورى باشيم كه به دين اعتقاد ندارد و ما برويم تحت بيرق كُفر. اين يكى از مسائل مهم است. ما بايد كوشش كنيم و اقتصاد خودمان را خودمان اداره بكنيم. حالايى كه ما در مقابل يك همچه قدرت شيطانى واقع شديم و او هم تهديد كرده است كه ما همه كشورهاى دنيا را تجهيز مى‏كنيم كه در را به سوى شما ببندند، ما در عين حالى كه اعتقادمان اين است كه حرفى است و واقعيت نخواهد پيدا كرد، لكن اگر ما يك درصد احتمال هم بدهيم بايد قيام كنيم. بايد غافل نباشيم از اينكه دشمن نمى‏تواند بكند. خوب، شايد يك وقت شد.

براى آن روز شايد بايد همه قشرهاى ملت؛ هر كس هر جورى كه مى‏تواند يك توليدى بكند، كه مثلًا باغدارها مى‏توانند توليد بكنند، دامدارها مى‏توانند توليد بكنند، و كشاورزها مى‏توانند توليد كنند، اشخاص مى‏توانند كمك كنند به كشاورزها، كارخانه‏ها مى‏توانند توليد كنند، كارخانه‏هاى خصوصى كه زياد بود در ايران، و مع الأسف از بين رفته بود و دارد مى‏رود، اينها همه قيام كنند براى اينكه، يك مملكت را از اين اقتصاد نجات بدهند.

اگر مملكت شما در اقتصاد نجات پيدا نكند، وابستگى اقتصادى داشته باشد، همه جور وابستگيها دنبالش مى‏آيد. وابستگى سياسى هم ما پيدا مى‏كنيم. وابستگى نظامى هم پيدا مى‏كنيم. براى اينكه وقتى ما چيزى نداشته باشيم كه استفاده ازش بكنيم، دستمان را دراز كنيم طرف امريكا. او مى‏تواند به ما تحميل كند همه چيز را. ما وقتى مى‏توانيم كه زير بار او نرويم كه در اين قضيه قدرتمند باشيم. يك وقت او تشر بزند مى‏گوييم نه، ما احتياجى نداريم. حالا هم به او مى‏گوييم كه ما احتياج خودمان را سلب مى‏كنيم. خودمان مى‏رويم سراغ كار. خدا زمين به ما داده، آب هم به ما داده، زمينهاى زياد، زمينهاى موات زياد، آبهاى هرزبرو، شط كارون همين طورى دارد هرز مى‏رود، يا زمينهاى اطرافش هم همين طور مانده است زمين. بايد همه دست به دست هم بدهند، و كار، كار الهى است، كارى است كه عبادت است امروز. اطاعت امر خداست امروز كشاورزى، و بايد اين كشاورزى را تقويت كرد. هر كس هر جور مى‏تواند بايد تقويت بكند، به طورى كه ان شاء اللَّه ما از اين گرفتارى خارج بشويم. و از ساير گرفتاريها هم اميدوارم كه خارج‏ بشويم؛ گرفتارى فرهنگيمان، گرفتاريهاى سياسى‏مان، همه‏شان را [حل‏] بكنيم.

صحيفه امام، ج‏11، ص: 425-428 (سخنرانی 5 دی 1358 در جمع اعضای موسسه مبارزه با اعتیاد)