حجامت یک روش درمانی آزموده شده است که بر اساس قدیمی ترین سند موجود از ۳۳۰۰ سال قبل از میلاد مسیح در مقدونیه انجام می شده است. بعدها از مقدونیه به یونان باستان رخنه کرد به گونه ای که در آن زمان ملاک شاخص بودن یک پزشک ، مهارت حجامت کردن و داشتن ابزار آن بوده است .
با ظهور اسلام، حجامت مورد تأیید و تاکید فراوان پیامبر اسلام (ص) و امامان معصوم (علیهم السلام) قرار گرفت. (بیش از ۶۰۰ روایت در مورد حجامت جمع آوری شده است.)
در ایران هم حجامت جایگاه ویژه ای در فرهنگ مردم داشته و جزیی از اعتقادات مردم بوده است. به گونه ای که حکمای بزرگی همچون ابو علی سینا در کتاب قانون و زکریای رازی و حکیم جرجانی در کتاب ذخیره خوارزمشاهی حجامت را از ارکان درمان محسوب نموده و تقریباً برای درمان تمام بیماریها حجامت و بادکش را تجویز نموده اند .
حجامت هیچ آسیبی به بافتهای بدن وارد نمی نماید و بصورت ریشه ای بیماری مورد نظر را کنترل و درمان مینماید. همچنین روی سایر بیماریهای فرد نیز تأثیر مثبت داشته و فواید جانبی دارد .
پیامبر اکرم (ص) فرموده اند: در شب معراج وقتی به آسمان هفتم صعود کردم هیچ ملکی از ملائک از من گذر نکرد مگر اینکه گفت: ای محمد حجامت کن و امتت را به حجامت کردن و خوردن سیاه دانه امر بفرما. ” تفسیر المیزان سوره اسراء آیه ۱ “
مواضع انجام حجامت که در طب اسلامی و طب سنتی بدان اشاره شده است شامل بین دو کتف، سر، ساقین، کلیه و سایر موضعهای ضروری می باشند.
طی بررسی های مقدماتی که بر روی پرونده های بیماران حجامت شده ( حدود ۱۵۰٫۰۰۰ بیمار) بعمل آمده است، پاسخ درمانی و رضایت بیماران بین ۶۰ الی ۹۵ درصد ارزیابی شده است که آمار بسیار قابل توجهی در مقیاس باسایر مکاتب درمانی طب مکمل و مدرن می باشد .