یکی از این گناهان که ریشه بسیاری از گناهان می باشد حسادت است و افرادی که گرفتار آن هستند نه خود آسایش دارند و نه آسایش دیگران را می توانند ببینند.

امام صادق(ع) می فرمایند:
چون حضرت نوح(ع) از کشتی پیاده شد شیطان نزد او آمد و گفت :در روی زمین کسی به اندازه تو بر من منت و احسان ندارد ،تو این افراد فاسق و خلافکار را نفرین کردی و مرا از آنها آسوده خاطر کردی
آیا به تو دو خصلت یاد ندهم ؟
یکی این است که از حسادت دوری کنی زیرا حسادت بود که با من آن کرد که کرد(ومرا از درگاه خدا راند)

و از حرص بپرهیز زیرا حرص بود که با آدم آن کرد که کرد(و او را از بهشت راند.)

وبراستی که چنین است

چه دروغ ها که ریشه آن حسادت است.

چه غیبت ها که از سر حسادت بیان می شود.

چه قتل ها که تنها بر اثر یک حسادت کوچک به وقوع می پیوندد.

منبع: قدس آنلاین