فرزند مرحوم حاج شیخ عباس (ره) تعریف می‌کردند که؛ شبی در یکی از مساجد «تهران» منبر رفتم. جمعیت خوبی بود. حدیثی خواندم و با توضیح و تفسیری آن را بیان کردم. برخیاز شرکت‌کنندگان در جلسه مراجعه کردند و نشانی حدیث و منبع را سوال کردند.

هر چه فکر کردم، به خاطرم نیامد. از طرفی اطمینان داشتم که در کتابی آن حدیث را دیده‌ام. سرانجام از آنان عذرخواهی کردم و با ناراحتی به منزل رفتم. شب در عالم رویا، پدرم را دیدم. سلام کردم و ایشان جواب داد و در پی آن فرمود: «حدیثی که امشب خواندی در فلان کتاب، جلد فلان و صفحه فلان است. به آن کتاب مراجعه کن و فردا شب نشانی حدیث را بده و بعد به عنوان اعتراض به من گفتند:«چرا بدون مطالعه منبر می‌روی؟!» .

منبع:فارس