گزیده ای از صحبت های حجت الاسلام پناهیان را در هیئت شهدای گمنام، شب شهادت امام حسن عسکری (ع) می خوانید:

* کسی هست به نام جعفر، عموی حضرت امام زمان (عج) که با نام جعفر کذاب مشهور شد. تصور بفرمائید یک امامی که دسترسی اش به شیعیان بسیار کم است، دسترسی شیعیان به ایشان بسیار اندک است، در یک محیطی هستند که این محیط اصلا محیط حضرت نیست، محیطی است سرشار از مخالفت ها و عنادها نسبت به حضرت. به شهادت می رسند و کسی ادعای جانشینی ایشان را می کند در بین مردمی که آن مردم اعتقادی به امامت ندارند، که بخواهند صیانت بکنند از معنای اصیل آن، طبیعی است که به سهولت می توانند دامن بزنند به هر فضای شبهه ناکی. حالا در این فضا یک جانشین کذاب هم پیدا شده، چه می شود؟

* « و أنذر عشرتک الأقربین » پیغمبر من انذار کن، فامیل نزدیک خودت را، یعنی فامیل خالص خودت را، یعنی داماد و اینها نه، همان فامیل نسبی نه، برو سراغ همان عمو، خاله و عمه همان فامیل درجه یک خودت، پیغمبر خدا، رحمة للعالمین، با این عظمت و شأن و مقام، همه أنبیاء منتظر او هستند، در یک شهر معنوی به نام مکه مبعوث شده، حالا می خواهد دعوت خود را علنی کند، 41 یا چهل و خرده ای فامیل درجه یک جمع شدند، ابوطالب و ابولهب هم هستند، همه نشسته اند، رسول خدا بر می خیزند، یک نفر حرفش را می پذیرد، آن هم علی بن ابیطالب که حدودا ده ساله است.

* سبک امتحانات خداوند متعال را بدانید، آن وقتی که طلبه های کتک خورده را در خرداد سال 42 یا همین 19 دی قم را می بردند نزد حضرت امام و می گفتند امام ببین، کتک زدند، نمی شود کاری کرد، آن وقت امام محکم می ایستاد و لبخند می زد و می گفت: نه، پیروزی با ماست، حالا ایمان این مرد را ببین.

* من از شما خواهش می کنم خطبه قاصعه نهج البلاغه(1) را بخوانید، خطبه قاصعه حتی به گوش خیلی از بچه شیعه ها هم نخورده، طولانی ترین خطبه نهج البلاغه هم هست، من نمی توانم بگویم که طولانی ترین سخنرانی أمیرالمومنین، علی علیه السلام هست که نقل شده است، شاید هم اینطور باشد، این خطبه را بخوانید، آنجا حضرت پذیرش پیامبران را توضیح می دهند که اگر خداوند می خواست آسان بکند، یک تاج ویژه ای از طلا به آنها می داد که هر کس می دید، می گفت آقا این است، ببین، این تاج را ببین فقط پیغمبران دارند. أمیر المؤمنین به این وضوح صحبت می کنند.

[1] خطبه 192 نهج البلاغه معروف به « خطبۀ قاصعه » است