مدیر حوزه علمیه امام مهدی(عج) با اشاره به راز پشیمانی مرحوم نخودکی از شفای مریض‌ها گفت: اصلاً خدا یک مواقعی حاجت بنده را نمی‌دهد. چرا حاجت نمی‌دهد؟ برای اینکه او مدام بگوید: خدا! لذا پروردگار از «خدا! خدا!» گفتن او خوشش می‌آید.
آیت‌الله روح‌الله قرهی مدیر مدرسه علمیه امام مهدی(عج) حکیمیه تهران به مناسبت آغاز ماه بهار قرآن به شرح دعای ابوحمزه ثمالی می‌پردازد که بخش نهم آن در ادامه می‌آید:

*خود دعا، اجابت است!

راجع به اینکه علت قول حقّ پروردگار عالم چیست که اصلاً قائل حقیقی در عالم، خود اوست و قول، قول ذوالجلال و الاکرام است، نکاتی را عرض کردیم.

عرض کردیم: در وعده صدق، صدق به معنی ظاهری راستگویی نیست، صدق، معانی مختلفی دارد و آنچه که راجع به «وَوَعْدُکَ صِدْقٌ» تبیین شد، این است که هیچ خلف وعده‌ای در او نیست و محقّقاً همان لحظه‌ای که وعده می‌دهد، محقّق شده است.

تمثیلی که اولیاء خدا در این زمینه زده‌اند، دعا است. در دعا بیان فرمودند: «اُدْعُونی‏ أَسْتَجِبْ لَکُم‏» اجابت، حین دعا است، نه بعد دعا؛ یعنی اصلاً خود دعا، اجابت است و اگر خاطر شریفتان باشد راجع به این نکته که دعا، خودش اجابت است، سال گذشته، در همین شب‌های ماه مبارک، چند جلسه بحث کردیم.

یک نکته، این بود که پروردگار عالم، خودش اجازه داده که انسان به دعا مشغول باشد؛ یعنی اجابت به این است که بنده‌اش را به عنوان بنده پذیرفته و این توفیق را به او مرحمت کرده که لسان او به دعا گشوده شود و این را برای او اجابت کرده است؛ یعنی حتّی اگر به صورت ظاهر، حاجات او برآورده نشود، اصلاً خود اجازه سخن گفتن با پروردگار عالم، اجابت است، «اُدْعُونی‏ أَسْتَجِبْ لَکُم‏».

*آسانی در درون سختی است!

مثل آنکه بیان فرمودند: «فإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرا» آن کسی که جدّی سختی را تحمّل کند، در همین تحمَل، یسر و آسانی است. کسی که در مواقعی که سختی‌ها پیش می‌آید، خودش را نبازد؛ همان‌ موقع در آسانی است و بنا نیست بعد پیش بیاید.

لذا «مع» آورده که به تعبیر اولیاء الهی و عرفا، از جمله آن مرد الهی و عارف صمدانی، شیخ العجائب، شیخ بهائی؛ یعنی آسانی در درون خود مشکلات نهفته شده و آن که صبر کرد، ظفر، همان لحظه است، نه بعد از مشکلات. برای همین هر کس خود را نباخت، همان لحظه پیروز است، نه اینکه بعد پیروز بشود که همه این‌ها حسب روایات شریفه است.

صفحات: 1· 2