بخش هایی از دعای ابوحمزه ثمالی :

خداوند در قرآن به انسان دستورهاي زيادي داده است و از جمله وي را به دعا و درخواست كردن از خدا امر نموده است،‌اين تنها دستوري است كه هشدار به همراه دارد: «انَّ الذين يستكبرون عن عبادتي سيدخلون جهنّم و آخرين» آنان كه از دعا و عبادت من، اعراض و سركشي كنند، با ذلت و خواري داخل دوزخ شوند…

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
«من پروردگارا كسى‏ هستم كه در خلوت از تو حيا نكردم،
و در آشكار از تو ملاحظه ننمودم،
منم صاحب مصيبتهاى بزرگ،
منم آن‏كه بر آقايش گستاخى كرد،
منم آن‏كه جبّار آسمان را نافرمانى كرد،
منم آن‏كه بر معاصى بزرگ‏ رشوه دادم،
منم آن‏كه هرگاه به گناهى مژده داده مى‏شدم شتابان به سويش مى‏رفتم،
منم آن‏كه‏ مهلتم دادى باز نايستادم،
و بر من پرده پوشاندى حيا نكردم،و مرتكب گناهان شدم و از اندازه گذراندم‏
و مرا از چشمت انداختى،اهميت ندادم،
پس با بردبارى‏ات مهلتم دادى،
و با پرده‏پوشى‏ات مرا پوشاندى
تا آنچا كه گويى‏ مرا از ياد برده‏اى،
و از مجازات گناهان بركنارم داشته‏اى،
گويا تو از من حيا كرده‏اى!!
خدايا،آنگاه كه نافرمانى كردم‏ نافرمانى‏ات نكردم چنان‏كه پروردگارى‏ات باشم،
و نه چنان‏كه سبك شمارنده فرمانت باشم،
و نه با گستاخى در معرض كيفرت قرار گيرم،
و نه تهيدست را ناچيز شمارم،
ولى خطايى بود كه بر من عارض شد
و نفسم آن را برايم آراست،
و بدبختى‏ام مرا بر آن‏ يارى نمود،
و پرده افتاده‏ات بر من مغرورم نمود،
در نتيجه با كوششم نافرمانى‏ات نمودم
و به مخالفتت برخاستم‏
اكنون چه كس مرا از عذابت نجات مى‏دهند،
و فردا از چنگ ستيره‏جويان و دشمنى‏كنندگان چه كسى رهايم مى‏كند،

أَنَا يَا رَبِّ الَّذِي لَمْ أَسْتَحْيِكَ فِي الْخَلاءِ وَ لَمْ أُرَاقِبْكَ فِي الْمَلَإِ أَنَا صَاحِبُ الدَّوَاهِي الْعُظْمَى أَنَا الَّذِي عَلَى سَيِّدِهِ اجْتَرَى أَنَا الَّذِي عَصَيْتُ جَبَّارَ السَّمَاءِ أَنَا الَّذِي أَعْطَيْتُ عَلَى مَعَاصِي الْجَلِيلِ الرُّشَا أَنَا الَّذِي حِينَ بُشِّرْتُ بِهَا خَرَجْتُ إِلَيْهَا أَسْعَى أَنَا الَّذِي أَمْهَلْتَنِي فَمَا ارْعَوَيْتُ وَ سَتَرْتَ عَلَيَّ فَمَا اسْتَحْيَيْتُ وَ عَمِلْتُ بِالْمَعَاصِي فَتَعَدَّيْتُ وَ أَسْقَطْتَنِي مِنْ عَيْنِكَ [عِنْدِكَ‏] فَمَا بَالَيْتُ فَبِحِلْمِكَ أَمْهَلْتَنِي وَ بِسِتْرِكَ سَتَرْتَنِي حَتَّى كَأَنَّكَ أَغْفَلْتَنِي وَ مِنْ عُقُوبَاتِ الْمَعَاصِي جَنَّبْتَنِي حَتَّى كَأَنَّكَ اسْتَحْيَيْتَنِي إِلَهِي لَمْ أَعْصِكَ حِينَ عَصَيْتُكَ وَ أَنَا بِرُبُوبِيَّتِكَ جَاحِدٌ وَ لا بِأَمْرِكَ مُسْتَخِفٌّ وَ لا لِعُقُوبَتِكَ مُتَعَرِّضٌ وَ لا لِوَعِيدِكَ مُتَهَاوِنٌ لَكِنْ خَطِيئَةٌ عَرَضَتْ وَ سَوَّلَتْ لِي نَفْسِي وَ غَلَبَنِي هَوَايَ وَ أَعَانَنِي عَلَيْهَا شِقْوَتِي وَ غَرَّنِي سِتْرُكَ الْمُرْخَى عَلَيَّ فَقَدْ عَصَيْتُكَ وَ خَالَفْتُكَ بِجُهْدِي فَالْآنَ مِنْ عَذَابِكَ مَنْ يَسْتَنْقِذُنِي وَ مِنْ أَيْدِي الْخُصَمَاءِ غَدا مَنْ يُخَلِّصُنِي،
…»