روزی پیامبر اکرم(ص) از کوچه ای می‌گذشتند. نگاه مبارکشان به گروهی از کودکان افتاد که در حال بازی بودند. پیامبر در همان حال فرمودند: «وای بر احوال فرزندان آخرالزمان از دست پدرانشان«.

اصحابی که حضور داشتند از پیامبر سئوال کردند: یا رسول الله پدرانشان مشرک اند؟

پیامبر اسلام فرمودند: «نه بلکه پدران مؤمن و مسلمان دارند.«

اصحاب پرسیدند پس علت تأسف شما چیست؟

پیامبر فرمودند: پدران و مادران آخرالزمان بیشتر توجه خود را صرف برآوردن نیازهای مادی فرزندان خود نموده و از تربیت دینی آن‌ها غافلند. برخی از آن‌ها چیزی از واجبات و فرائض را به فرزندانشان نمی‌آموزند و اگر فرزندی شخصاً برای یادگرفتن احکام اقدام نمود او را از این کار باز می‌دارند و به بهره‌ی بسیار اندکی از دنیا برای آن‌ها راضی می‌شوند.

آنگاه پیامبر فرمودند» :من از آن‌ها بیزارم و آن‌ها نیز از من بیزارند.«(۱)

با کمی تأمل در این فرمایش و اندرز تاریخی پیامبر بزرگوار اسلام به درستی اهمیت تربیت فرزندان برای ما روشن خواهد شد و در می‌یابیم که به عنوان پدر و مادر چه وظیفه سنگینی در قبال فرزندان خود، تربیت دینی و معنوی آن‌ها ونیز کردار و اعمالشان داریم.

فرزندان حقوق بسیاری بر پدر و مادر دارند و تربیت صحیح و آشنا سازی با دین و وظایف فرزند در قبال دستورات دینی و شرعی از جمله مهم‌ترین این حقوق فرزند بر پدر و مادر و دارای اهمیت بسیار فراوانی است. این اهمیت آنگاه برای ما بیشتر روشن می‌شود که به این سخن امام سجاد(ع) بنگریم: «و امّا حق فرزند تو، بر تو این است که بدانى وجود او از نیک و بدش در این جهان مربوط به تو است(۲)«.

البته باید به این نکته نیز توجه داشت که آشنا کردن فرزندان با مسایل دینی و عقیدتی بنا به توصیه دین مبین اسلام بر حسب سن فرزندان شرایط خاصی دارد. برخی خانواده های مذهبی سعی‌شان بر این است که تمام مسائل دینی را به کودکانشان بیاموزند و در این راه دچار افراط شده و در نتیجه کودکان از اموری که مقتضای سنشان است باز مانده و نمی‌توانند از عهده امور اجتماعی و عاطفی خود برآیند. این والدین هم اشتباهی بزرگ مرتکب می‌شوند؛ همان طور که اسلام عزیز همیشه و در هر زمینه ای میانه روی و تعادل را پیشنهاد می‌کند نه باید افراط کرد و نه تفریط، بلکه باید در آموزش کودکان به خصوص در مسایل مذهبی، با توجه به سن او به صورت کلامی یا عملی آموزش داد.

از آنجایی که «فرزند جگر گوشه مؤمن است، اگر پیش از پدر بمیرد، براى او شفاعت می‌کند؛ و اگر بعد از پدر بمیرد، استغفار می‌کند و خداوند در اثر استغفار فرزند، پدر را می‌بخشد.«(۳)

پی نوشت ها:
۱- بحارالانوار، ج ۲۳، ص ۱۱۴.
۲- مجلسى، محمدباقر، بحارالانوار، ج ۷۴، ص ۶، روایت ۱.
۳- طبرسى، فضل بن حسن، مکارم الاخلاق.
منبع : سبک زندگی اسلامی