چرا اکثر امامزادگان به ایران مهاجرت می‌کردند؟
آیت الله نوری همدانی در بخشی از پیام خود به همایش بین المللی امامزادگان، درباره اینکه به چه علت امامزادگان شهر و دیار خود را ترک کرده و به دیار دیگر مهاجرت می‌کردند، نوشته است. علت این موضوع را در ادامه می خوانید.
علت ترک وطن امامزاده ها و فرزندان و نواده های اهل بیت
«لازم است توضیح و تبیین کامل این موضوع انجام بگیرد که چرا و به چه علت امامزادگان از دیار و اوطان خود یعنی حجاز و عراق صرف‌نظر کرده، مهاجرت نموده و به دیار دیگری روی می‌آورند؟ در توجه دادن به این موضوع بیان این مطلب لازم است که:
بنی‌امیه و بنی‌عباس، این ستمگران تاریخ با ارتکاب بزرگ‌ترین ظلم و جنایت حضرات ائمه را که خداوند، هدایت و حکومت را تنها در شان آن‌ها قرار داده است، کنار زدند و مشکلات فراوانی را برای آن‌ها و فرزندان و پیروان آن‌ها در زندگی به وجود آوردند و بالاخره با شمشیر به شهادت رساندند که علامه مجلسی در بحارالانوار فصل مخصوصی به عنوان باب “انهم علیهم‌السلام لا یموتون الا بالشهادة” منعقد ساخته و جریان شهادت معصومین را ذکر کرده است، (البته آخرین معصوم امام عصر، که درود خدا بر او باد هنوز زنده است و با قیام خود جهان را از عدل و داد پر خواهد کرد.) در این رابطه، اصحاب و شیعیان اهل‌بیت و فرزندان آن‌ها نیز که برای حفظ مکتب با این ستمگران به مبارزه بر می‌خواستند هیچ‌وقت در امنیت به سر نمی‌بردند. تعداد زیادی از آن‌ها در زمان بنی‌امیه به دست امثال حجاج بن یوسف که خوراکش قطعات نانی بود که با خون سادات عجین شده بود، کشته شدند که قنبر و کمیل نیز جزء شیعیانی هستند که در این عصر به دست حجاج به شهادت رسیده‌اند.
پس از جریان کربلا و عاشورا این صفحات غم‌بار تاریخ هم‌چنان ادامه یافته است و در دوره بنی‌عباس، منصور دوانیقی، ساخت شهر بغداد را با قرار دادن پیکر سادات و شیعیان زیر پی دیوارها و در داخل ستون‌ها به پایان رسانده است. جریان کشته شدن 75 نفر از سادات بنی‌هاشم در یک شب توسط هارون الرشید، نمونه‌ای از این صفخات غم‌انگیز است که کتاب مقانل الطالبین نمونه‌های فراوانی را ذکر می‌کند و در زمان متوکل عباسی حتی زنان بنی‌هاشم از جهت لباس در حدی در مضیقه بودند که برای خواندن نمازشان چند نفر از آن‌ها به نوبت با یک لباس که تنها در دسترس آن‌ها بود نماز خود را ادا می‌کردند.
در این دوره‌ها تعداد بسیاری از سادات وطن و خانه خود را ترک کرده و به مملکت ایران مهاجرت کردند. صاحب بن عباد در رساله‌ای که در احوال حضرت عبدالعظیم نوشته است می‌گوید: خاف من السلطان فطاف البلدان علی انه فیح، یعنی او از ترس سلطان وقت خود که قصد دستگیری او را داشت ناشناس شهر به شهر به عنوان «پیک» می‌رفت تا بالاخره به شهر ری آمد و در آن‌جا از دنیا رفت و پس از مرگ خود با خواندن قطعه‌ای که در جیب خود پنهان کرده بود او را شناختند و به عظمت مقام و موقعیت او پی بردند.
چرا امامزاده ها فقط به ایران مهاجرت می‌کردند؟
توجه به این موضوع نیز لازم است که توضیح داده شود که چرا امامزادگان محترم در میان ممالک برای مهاجرت و مسافرت خود فقط ایران را اختیار می‌کردند، علت این موضوع این است که ایرانیان، با هوش و درایت خود از آغاز به حقانیت اهل‌بیت، که درود خدا بر آنان باد پی بردند و از ولایت به عنوان یک فضیلت و افتخار استقبال کردند و در این راه در طول تاریخ جان و خون دادند و بارها در برابر بنی‌امیه و بنی‌عباس قیام کردند و استقلال و عظمت ایران و فرهنگ اهل‌بیت را حفظ کردند. امامزادگان نیز آن طور که در تاریخ شرح داده شد، به ایران آمده و با استقبال و پذیرش ایرانیان مواجه می‌شدند و مردم از برکات فرهنگ آن‌ها بهره‌مند می‌گشتند و پس از درگذشت آنان نیز قبرهای آن‌ها را به عنوان مرکز غروب یک ستاره مورد تکریم قرار می‌دادند و برایشان مقبره و گنبد و بارگاه می ساختند.
منبع: رجا نیوز
