بهداشت و درمان، چنانکه نیاز تن آدمی است، نیاز روان او نیز هست و آیات و روایات برای سلامت روان و آلوده نشدن آن، راهکارهایی بهداشتی ارائه کرده‌اند، چنانکه برای طهارت از آلودگی، راهکارهای درمانی نشان داده‌اند.

بسیاری از احکام الهی برای صیانت و بهداشت جان و خرد آدمی از آلودگی و بیماری است، چنانکه بخش دیگری از آنها مانند کفارات؛ طهارت و درمان روح آلوده را بر عهده دارند.

امیرمومنان(ع) می‌فرمایند:

“خدا برای بهداشت عقل، ترک نوشیدن شراب را واجب کرد.”

خدای سبحان که قرآن را “شفا” معرفی کرده، “مرض” را هم بیان فرموده است، ما بیماری‌های ظاهری و زیان‌های آن را می‌بینیم، اما از زیان‌های بیماری‌های باطنی مانند نگاه حرام و بی‌عفتی و بی‌حجاب بودن و … غافلیم.

قرآن فرموده:

«فَلاَ تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَیَطْمَعَ الَّذِی فِی قَلْبِهِ مَرَضٌ…»(1)

“پس مبادا در حضور مردان به ناز و نرمی سخن گویید که آن کس که در دلش بیماری است و ایمانش سست است، طمع می‌ورزد”

در این زمینه مطالب فراوانی در منابع دینی وجود دارد که بدلیل رعایت اختصار به همین میزان بسنده می‌کنیم و در گزارش‌های بعدی سعی می‌شود بیشتر به “جایگاه بهداشت روان در مبانی اسلامی” پرداخته شود.

________________________________________________

پی نوشت ها:
1_( آیه 32 سوره «احزاب»)
(کتاب"مفاتیح الحیات"، نوشته آیت الله عبدالله جوادی آملی، ناشر: مرکز نشر اسراء، نوبت چاپ: سوم بهار 1391)
(پایگاه اطلاع رسانی مرکز تخصصی ترجمه قرآن کریم www.maarefquran.net)
منبع: ایسنا