ادب مخصوص دعا را باید بکار گرفت و عمده‌ترین آداب این است که انسان به خدای متعال توجه کند و با همه دل از خدا بخواهد. هنگامی که قلب انسان رقیق می‌گردد و توجهی پیدا می‌شود، وقت دعاست.

در باب اهمیت دعا گفتاری از رهبر انقلاب برگرفته از کتاب “دعا” مرور می شود:
گناهانی وجود دارد که نقمت الهی را بر انسان نازل می کند. گناهانی وجود دارد که نعمت ها را از انسان می گیرد:"اللّهم اغفرلی الذنوب التی تحبس الدعا” گناهانی هم وجود دارد که دعا را حبس می کند.
پناه بر خدا! ممکن است انسان مرتکب گناهی شود که هر چه دعا کند، آن دعا را بی اثر و فایده گردد. بی اثر شدن دعا چگونه فهمیده می شود؟ به این گونه که حال دعا از انسان گرفته می شود.

“اللّهم اغفرلی الذنوب التی تحبس الدعا” یعنی خدایا! آن گناهانی که دعای مرا حبس خواهد کرد آنها را بیامرز. گناهان مانع از اجابت دعا می شود. یعنی معنایش این است که ما افراد بشر، گاهی خطاها و گناهانی می کنیم که این گناهان مانع از این می شود که دعای ما مورد اجابت قرار بگیرد و قبول بشود.

قلب غافل

یکی از شرایط استجابت دعا این است که آن را با توجه مطرح کنیم. گاهی لقلقه زبان، جملاتی چون خدایا ما را بیامرز، خدایا به ما سعه رزق بده و خدایا قرض های ما را ادا کن، است. ده سال انسان این گونه دعا می کند، اصلا مستجاب نمی شود، این فایده ای ندارد. یکی از شرایط دعا این است که فرمود:” واعلموا أنّ الله لایقبل دعاءً من قلبٍ غافل” خداوند متعال، از صاحب دل غافل - دلی که متوجه نیست چه خواسته ای مطرح می کند و با که دارد حرف می زند - دعایی را قبول نمی کند. معلوم است که دعای دارای این ویژگی ها مستجاب نمی شود. باز بخواهید و باز بخواهید. باید از خدای متعال با الحاح بخواهید. در این صورت البته خدای متعال دعاها را مستجاب خواهد کرد.

آنجا که توجه لازم را در حال دعا داشته باشیم، دعا مستجاب خواهد شد یا زود و یا دیر.
یکی از شرایط استجابت دعا این است که آن را با توجه مطرح کنیم. لذا من توصیه می کنم که ارتباطات بچه ها با خدا، ارتباطات با توجه و باحالی باشد، به خصوص نمازها را با حال بخوانند. دعا که می خوانند با حال و با توجه بخوانند و بدانند با چه وجودی حرف می زنند و چه می خواهند و بدانند این خواست، پاسخ دارد. در قرآن به ما گفته شده است مرا بخوانید تا به شما پاسخ دهم.

ادب مخصوص دعا را باید بکار گرفت و عمده ترین آداب این است که انسان به خدای متعال توجه کند و با همه دل از خدا بخواهد. هنگامی که قلب انسان رقیق می گردد و توجهی پیدا می شود، وقت دعاست. آن وقت اگر از خدا بخواهید غالب این است که مقصود برآورده می شود. مگر مواردی که در علم الهی مصالحی وجود دارد که آن مصالح را ما نمی دانیم و خدای متعال به خاطر دعای من و شما مصالح عمومی آفرینش یا مصالح یک ملت را به هم نمی ریزد. آنجا که سر راه خواسته ما مصلحت بزرگی مانع نباشد و آن جا که توجه لازم را در حال دعا داشته باشیم، دعا مستجاب خواهد شد؛ یا زود و یا دیر.

منبع:شبستان