منشا محرومیت از ملاقات حضرت(ع) و غیبت ایشان خود ما بوده ایم و خود ما نیز می توانیم با برداشتن موانع ظهور در رفع این محرومیت ها سهیم باشیم.

خیلی از مومنین همانند تشنه ای که در جستجوی آب هستند در پی رویت چهره دلربای امام زمان (عج) هستند. اما این امر به اموری بستگی دارد که مهمترین آن عبارت است از:
اولاً: ما باید ملاحظه کنیم که وظیفه ما در این عصر و زمان غیبت چیست و برای رسیدن به کمالی که هدف خلقت ما قرار گرفته چه باید بکنیم؟ وظیفه ما جز عمل به دستورات و وظایفی که از ناحیه امام معصوم(ع) به ما ابلاغ شده و رسیده چیز دیگری نیست . اگر چه مجرد ملاقات حضوری خود نیز شرفی خاص است.

ثانیاً: منشامحرومیت از ملاقات حضرت(ع) و غیبت ایشان خود ما بوده ایم و خود ما نیز می توانیم با برداشتن موانع ظهور در رفع این محرومیت ها سهیم باشیم.

ثالثاً: برای هر امتی در هر عصر و زمانی یک نوع امتحان است و مسأله غیبت امام زمان(ع) در این دوره برای هر جامعه شیعی یک نوع امتحان بزرگ محسوب می شود.

رابعاً: کسی نگفته ما نمی توانیم خدمت آقا امام زمان(ع) مشرف شویم. این امر برای هر کس مقدور است ولی مقداری سخنیت لازم دارد. باید غبار و زنگار را از چشم و دل زدود تا قابلیت لقای حضرت را پیدا کرد. و به طور کلی احتیاج به دویدن نیست بلکه اگر خود را اصلاح کنیم آن حضرت خود به دیدارمان خواهد آمد.

پی نوشت:
(کتاب موعود شناسی)
منبع:جام