کتاب «مکیال المکارم فی فوائد الدعاء للقائم»، همان طور که از نامش مشخص است، درباره امام زمان(عج) تألیف شده است. این کتاب از جمله کتاب‌هایی است که در قرن چهاردهم هجری قمری و به زبان عربی نگاشته شده است.[1] کتاب «مکیال المکارم» دارای هشت بخش است که هر کدام به موضوع خاصی می‌پردازد.[2]
بخش اول: وجوب شناخت امام زمان(عج) از دیدگاه عقل و نقل.
بخش دوم: درباره اثبات وجود حضرت حجت(عج) به وسیله آیات و روایات.
بخش سوم: بیان حقوق و توجهات آن‌حضرت نسبت به شیعیان.
بخش چهارم: توضیح درجات و ویژگی‌های آن‌حضرت به استناد آیات و روایات.
بخش پنجم: بیان آثار دعا برای حضرت حجت(عج).
بخش ششم: بیان پنجاه زمان و هشت مکان مشخص جهت دعا برای آن‌حضرت.
بخش هفتم: چگونگی دعا برای تعجیل ظهور امام مهدی(عج).
بخش هشتم: تبیین وظایف و تکالیف بندگان به خصوص شیعیان و مسلمانان نسبت به امام مهدی(عج).

معرّفی مؤلف «مکیال المکارم»
نویسنده کتاب «مکیال المکارم» سيد ميرزا محمد تقی موسوی اصفهانی، فرزند سید عبد الرزاق مشهور به «فقیه احمدآبادی» عالمی فاضل و سخنرانی باتقوا بود. مرحوم آقا بزرگ تهرانی می‌گوید: او برایم نقل کرد که در شب جمعه، پنجم جمادی الاولی سال 1301 به دنیا آمد. او از محضر پدرش و علامه میرزا بدیع و محمد کاشانی و عبدالکریم جزی و سید ابوالقاسم دهکردی شاگردی کرد و از جزی و دهکردی اجازه روایت گرفت. او شب بیست و پنجم ماه مبارک رمضان سال 1348 از دنیا رفت و در کنار پدرش در قبرستان تخت فولاد اصفهان به خاک سپرده شد. او عالمی بزرگ بود که به وظایف شرعی خود و موعظه و تألیف و دیگر امور می‌پرداخت.[3] مادرش دختر میرزا حسین نائب الصدر و دایی‌اش سید میر محمد صادق مدرس بود.[4]
برخی از کتاب‌های او عبارتند از: 1. تفسير القرآن الكريم به زبان عربی؛ 2. أبواب الجنات فی آداب الجمعات؛ 3. وظيفة الأنام في زمن غيبة الإمام به زبان فارسی؛ 4. نور الأبصار في فضيلة الانتظار (فارسی) 5. كنز الغنائم فی فضل الدعاء للقائم.[5]
هر چند که معمولاً درباره هیچ کتابی نمی‌توان حکم کلی به معتبر بودن یا معتبر نبودن داد و آن‌را به طور کامل تأیید یا رد کرد، ولی با توجه به مطالب ذکر شده در آن ، و استناد بیشتر مطالب موجود در آن به آیات و روایات کتب معتبر، در کل می‌توان گفت که این کتاب، مرجع مناسبی برای شناخت امام زمان(عج) است.

__________________________________________

[1]. این کتاب توسط سیدمهدی حائری قزوینی به زبان فارسی ترجمه شده است.
[2]. موسوی اصفهانی، محمد تقی، مکیال المکارم، تحقیق: حائری قزوینی، مهدی، ص 31، مسجد مقدّس جمکران، قم، 1387ش.
[3]. آقا بزرگ تهرانی، محمد محسن، طبقات اعلام الشیعه نقباء البشر فی القرن الرابع عشر، محقق: طباطبایی، عبدالعزیز، طباطبایی بهبهانی، محمد، ج 1، ص 258، دارالمرتضی، مشهد.
[4]. اصفهانی، محمد تقی، مکیال المکارم، تحقیق: عاشور، سید علی، ج 1، ص 5، مؤسسه الاعلمی للمطبوعات، بیروت، چاپ اول، 1421ق.
[5]. مکیال المکارم، تحقیق: عاشور، سید علی، ج 1، ص 7.

منبع: اسلام کوئیست