اسلام آمده برای نشاط و شادابی بندگانی که آمده اند برای معبود خویش عبودیت کنند، و برای این مقصود قوانینی جهان شمول آورده به نام دین و پایه آن را محبت قرار داده که در اخلاق نبوی سرآمد آن را میبینیم. اما همین دین سراسر شور و نشاط همواره تاکید میکند که یاد مرگ را همراه داشته باشید، لحظه ای از یاد مرگ غافل نشوید!

همه سوال ما از همین جا شروع میشود، آیا زندگی با نشاط و یاد مرگ با هم تعارض دارند و امکان جمع آن دو با هم نیست؟
آیا امکان دارد کسی به یاد مرگ باشد و بتواند شاد زندگی کند؟ در حالی که اسلام مومن را به لبخند زدن فراخوانده و مهم ترین خصلت های مومن را در چهره ای بشاش میداند، چهره ای که حزنی در دل و نشاطی در چهره دارد.

برای پاسخ به این مهم، باید دو مساله قدری شفاف تر شود:
ا. یاد مرگ ، ۲٫ نشاط و شادابی مومن

اسلام نشاط و شادابی را تعریف کرده و معنایی دقیق برای آن برشمرده است: نشاط حالتی است در انسان که امید و امیدواری را هم در خود و هم در دیگران زنده کند!
این را از روایاتی میفهمیم که مومنین را دعوت به شوخ طبعی کرده ، البته میدانیم که افراط در شوخ طبعی هم به همان میزان مزموم است…

اما یاد مرگ، حالتی است که انسان نسبت به دنیا پیدا میکند و اولین ثمره اش بی اعتمادی به دنیاست، بنابر این هر ثانیه احتمال کوچ کردن ازاین دیار فانی را میدهد، بنابراین یاد مرگ نیم نگاهیست به آخرت و مسیری طولانی که باید در برزخ و قیامت طی شود تا به جایگاه ابدی رسید.

فواید یاد مرگ :

۱ . انسان را صبور و بردبار میکند : اینکه تو همیشه گمان ببری لحظه آخر عمرت است از عصبانیت دوری میکنی، چون هیچ مومنی نمیپسندد که آخرین لحظه عمر خویش را در عصبانیت و تندخویی به سر برد

۲ . انسان را مهربان میکند: تصور کنید در جمع دوستانتان هستید، اگر هر لحظه یقین داشته باشی که ممکن است آخرین لحظات عمرت باشد با دوستانت به مهربانی برخورد میکنی، با مهربانی نگاهشان میکنی و با مهربانی با آنان سخن میگویی، چون ممکن است دیگر آنها تو را نبینند

۳ . انسان را رقیق القلب میکند: آنچه که موجب میشود عبادت های بهتری داشته باشی رمزی دارد و آن این است که شک نداشته باشی این ممکن است آخرین عبادت و آخرین نماز تو باشد، این میشود که پر شور تر و با حالت وداع نماز میخوانی و اشک اولین هدیه ی این شوق و دلتنگی در نماز میشود، و این طور نماز خواندن دلت را نرم میکند، مهربان تر میشوی و دوست داشتنی تر فکر میکنی!

یاد مرگ نه تنها ناراحتی نمی آورد بلکه کارخانه ایست که هر که خودش را به آن بسپارد مومن از آن بیرون می آید، امید که یاد مرگ همواره با ما باشد، متاسفانه در بسیاری از سریال ها و فیلم های تلوزیونی و مقالات تنها زمانی یاد مرگ پرداخته میشود که فضایی غمگین و سراسر غم و اندوه ساخته شده و همین ذهن ها را به سمتی میبرد که یادمرگ آنجا نباشد.
مثلا وقتی میخواهند از مردن و مرده صحبت کنند آنقدر با چندش این کار را میکنند که تو گمان کنی این یک ضد ارزش اجتماعیست!
هر چند در آینده نیز حرف هایی راجع به محبت و دوری ما از محبت نیز داریم…

منبع: صاحب نیوز، سید مجید کریمی