در فرهنگ اسلامی حیا و عفت به عنوان یک خصلت انسانی مبنای روابط زن و مرد است. قرآن کریم در داستان آفرینش آدم و حوّا به تلاش آنها برای ستر عورت اشاره می‏کند که ناشی از کشش فطری و درونی به حیاست.

فلسفه پوشش در مکتب اسلام چند چیز است:

1ـ ارزش و احترام زن:زن مسلمان در جامعه، تجسم عفت و حیاست و داشتن پوشش، او را محترم داشته، از نگاههای ناپاک و آلوده مصون می‏دارد و این مقامی ارزشمند و جایگاهی والا برای او به ارمغان می‏آورد.

2ـ استواری اجتماع: زنان بخش عظیمی از نیروی فعال جامعه را تشکیل می‏دهند و با حضور در ابعاد مختلف: سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی نقش مؤثری را در پیشرفت و رشد ملت‏ها به عهده می‏گیرند. حضور بانوان در محیط کار و فعالیت، همراه با پوشش مناسب، آنها را از تعرض نامحرمان حفظ کرده و سبب می‏شود با امنیت و آرامش خاطر به انجام وظایف بپردازند. در فضایی که معاشرت زن و مرد آزاد باشد، فساد و بی‏بند و باری رشد کرده و به ضعف و رکود فعالیت‏های اجتماعی می‏انجامد.

3ـ تحکیم پیوند خانوادگی: ارتباط صمیمی بین زن و شوهر، بقای کانون گرم و پرنشاط خانواده را تأمین نموده، این هدف حاصل نمی‏شود مگر با محدود کردن بهره‏وری‏های مشروع، در خانواده و منع لذت‏جویی‏های غیر مشروع در محیط اجتماع. در پرتو پوشش و حجاب واقعی به روابط آزاد زن و مرد پایان داده می‏شود و آنها خود را ملزم به پاسداری از حریم و بنیان خانواده می‏دانند و از گسیختن و نابودی ارتباطات خانواده جلوگیری به عمل می‏آورند.

4ـ امنیت و آرامش روانی: سست شدن حریم حیا و عفاف بین زن و مرد سبب هیجانات و تقاضاهای فزاینده جنسی می‏شود و به دنبال آن امنیت از افراد جامعه سلب می‏گردد. دین مبین اسلام بر زنان واجب کرده که با حُجْب و حیا قدم به اجتماع گذارند و با رفتارهایی ناشایست فضای جامعه را ملتهب نکنند و خود و دیگران را به گرداب متلاطم گناه نکشانند. در ضمن از مردان می‏خواهد با نگاههای هرز و حرام سلامت جامعه را از بین نبرند.