کاروسیله ی تربیت جسم و روح، پر کردن ایام فراغت، مانع فساد و فتنه، عامل رشد و نبوغ و ابتکارتوسعه ی اقتصادی، عزّت و خودکفائی و کمک به دیگران می باشد.

اسلام برای کار بازویی احترام ویژه ای قائل شده است و مراعات حقّ کارگر و تحصیل رضای او و پرداخت سریع مزد او و اضافه پرداخت بر مقدار تعیین شده و احترام به او همه و همه مورد سفارش اسلام است.کارهای فکری نیز از ارزش بالایی برخوردار است تا آنجا که یک ساعت فکر مفید از ساعت ها عبادت بهتر است. کم کاری و سهل انگاری در کار، مورد انتقاد است تا آنجا که رسول خدا (ص) فرمود: خداوند دوست دارد هرکس کاری انجام می دهد آن را به نحو أحسن انجام دهد.

قرآن می فرماید: هرگاه از کارمهمی فارغ شدی به کارمهم دیگری بپرداز. «فَإِذا فَرَغْتَ فَانْصَبْ» (انشراح، 7) بنابراین بیکاری، ممنوع.

آری، بیکاری مایه ی خستگی، تنبلی، فرسودگی، فرصتی برای نفوذ شیطان، ایجاد فتنه و گسترش گناه می باشد. البتّه اسلام برای کار، ساعت و مرز قرار داده و به کسانی که در ایام تعطیل کار می کنند، لقب متجاوز داده است.