1- پیامبر خدا صلى‏ الله ‏علیه و ‏آله:

مَن أدمَنَ أکلَ الزَّبیبِ عَلَى الرِّیقِ، رُزِقَ الفَهمَ وَالحِفظَ وَالذِّهنَ ، ونَقَصَ مِنَ البَلغَمِ.
هر کس به خوردن مَویز در حالت ناشتا عادت کند، فهم و حافظه و ذهن، روزىِ او مى‏شود و بلغمِ وى مى‏کاهد.

2- امام رضا علیه‏السلام:

مَن أرادَ أن یَزیدَ فی حِفظِهِ فَلیَأکُل سَبعَ مَثاقیلَ زَبیبا بِالغَداةِ عَلَى الرّیقِ.
هر کس که مى‏خواهد به حافظه‏اش افزوده شود، صبحگاهان در حالت ناشتا، هفت مثقال مویز بخورد.

3، ۴، ۵، ۶- امیرالمومنین علیه السلام فرمودند:

من أکَلَ إحدى وعِشرینَ زَبیبَةً حَمراءَ مِن أوَّلِ النَّهارِ، دَفَعَ اللّه‏ُ عَنهُ کُلَّ مَرَضٍ وسُقمٍ.
هر کس در ابتداى روز ، بیست و یک مویزِ سرخ بخورد، خداوندْ هر بیمارى و ناتن‏درستى‏اى را از او دور مى‏کند.

مَن أکَلَ إحدى وعِشرینَ زَبیبَةً حَمراءَ عَلَى الرِّیقِ، لَم یَجِد فی جَسَدِهِ شَیئا یَکرَهُهُ.
هر کس در حالت ناشتا بیست و یک مویزِ سرخ بخورد، در تن خویش، چیزى ناخوشایند نخواهد یافت.

إحدى وعشرونَ زَبیبَةً حَمراءَ فی کُلِّ یَومٍ عَلَى الرّیقِ تَدفَعُ جَمیعَ الأَمراضِ إلاّ مَرَضَ المَوتِ.
[خوردن] بیست و یک مویزِ سرخ در هر صبح در حالت ناشتا، همه بیمارى‏ها را دور مى‏کند، مگر بیمارى مرگ را.

مَنِ اصطَبَحَ بِإِحدى وعِشرینَ زَبیبَةً حَمراءَ لَم یَمرَض إلاّ مَرَضَ المَوتِ إن شاءَ اللّه‏ُ.
هر کس بیست و یک مویزِ سرخ را خورشِ خود بگیرد، به خواست خداوند، به هیچ بیمارى‏اى مگر بیمارى مرگ، مبتلا نمى‏شود.

7- امام صادق علیه السلام فرمودند:

مَن أدمَنَ إحدى وعِشرینَ زَبیبَةً حَمراءَ، لَم یَمرَض إلاّ مَرَضَ المَوتِ.
هر کس به خوردن بیست و یک مویزِ سرخ عادت کند، به بیمارى‏اى جز بیمارى مرگ، مبتلا نمى‏شود.

منابع:
۱- بحار الأنوار، جلد ۶۲، صفحه ۲۷۱، حدیث ۷۰٫
۲- بحار الأنوار، جلد ۶۲، صفحه ۳۲۴٫
۳- بحار الأنوار، جلد ۶۶، صفحه ۱۵۳، حدیث ۹٫
۴- عیون أخبار الرضا علیه‏السلام، جلد ۲، صفحه ۴۱، حدیث ۱۳۳٫
۵- الکافی، جلد ۶، صفحه ۳۵۲، حدیث ۲٫
۶- الکافی، جلد ۶، صفحه ۳۵۱، حدیث ۱٫۷- المحاسن، جلد ۲، صفحه ۳۶۳، حدیث۲۲۶۶٫

منبع: شیعه24