ندگى او همچون زندگى پیامبر(ص) و امامان معصوم(ع) است او در دوران حکومتش همچون طاغوتیان و مستکبران زندگى نمى کند و در کاخ هاى آسمان خراش نمى نشیند، لباس و غذا و برخوردش با مردم بسیار ساده است.

حضرت رضا(ع) فرمود: “و ما لباس القائم(عج) الا الغلیظ و لا طعامه الا الخشب” لباس قائم(عج) جز پارچه زبر و خشن و غذاى او جز غذاى ساده نیست.(1) او در برخورد با مستضعفان آنچنان است که به فرموده پیامبر(ص) هنگام حکومت مهدى(عج ) نیازمندانى به حضورش مى آیند و درخواست نیازمندی هاى خود مى کنند، آن حضرت مقدارى که درخواست کنندگان بتوانند حمل کنند، بدون شماره به آنها مى دهد. (2)

آرى این همان روش پیامبر(ص) و امام على(ع) و سایر امامان معصوم(ع) است.
امام على(ع) مى فرماید: پیامبر(ص) هنگام غذا خوردن روى زمین مى نشست و با دست خود کفش هایش را مى دوخت و لباسش را وصله مى کرد. (3)
و حضرت على(ع) در مورد خودش هنگام حکومت فرمود: امام شما با این قدرت و مکنت از دنیا به دو لباس کهنه و عادى و از غذا به دو قرض نان اکتفا کرده است. (4)
این عمل انقلابى پیامبر(ص) و امامان(ع) باید سرمشق همه باشد، چرا که انسان تا خود را از اسارت هاى مادى نرهاند، نمى تواند خیزش کند و در فضاى معنویت به پرواز در آید، از طرفى مفاسد تجمل پرستى و ولخرجى اسراف و اتراف بر کسى پوشیده نیست، بنابراین بیائیم در زندگى به پیامبر(ص) و آلش(ع) اقتداء کنیم.
همین معنى در حدیثى از امام صادق(ع) براى یار و شاگرد با وفایش ‍ مفضل(ره) بیان شده است. به مفضل(ره) فرمود: کار امام قائم(ع) سیاست شب و سیاحت روز و غذاى ساده است همچون زندگى امیرالمؤمنین(ع). (5)
علامه مجلسى(ره) گوید :منظور از سیاست شب، رتق و فتق امور و اتخاذ روش هاى سیاسى در پیشبرد هدف هاى سیاسى و طرح ریزى در این باره است.
و منظور از سیاحت روز، تلاش و حضور در صحنه اجتماع براى مبارزه و جهاد با دشمن و تامین نیازهاى مردم و رسیدگى به درد دل آنها است.
و منظور از خوراک ساده هم معلوم است، خلاصه اینکه روش زندگى اش ‍ همچون روش حضرت على(ع)است. (6)
البته باید توجه داشت که آن حضرت هنگام قیام و حضور در جبهه جنگ با دشمن، غرق در اسلحه است، زره رسول خدا(ص) در تن شمشیر ذوالفقار آن حضرت در دست و کلاه خود آن حضرت را بر سر دارد. (7)
و از امام صادق(ع) نقل شده که فرمود: تراث رسول خدا(ص) به امام قائم(عج ) مى رسد، یکى از یاران پرسید تراث چیست ؟
فرمود: شمشیر، زره، عمامه، لباس برد، شلاق و اسب و زین و آلات جنگى رسول خدا(ص) است

______________________________

پی نوشت ها:

۱- منتخب الاثر، ص ۳۰۷، اثباة الهداة ، ج ۷، ص ۹۷٫
۲- اثباة الهداة ک ج ۷، ص ۱۹۹٫
۳- نهج البلاغه ، خطبه ۱۵۹٫
۴- نهج البلاغه ، نامه ۴۵٫
۵- بحار، ۵۲، ص ۳۹۵٫
۶- بحار، ج ۵۲، ص ۳۵۹٫
۷- اثباة الهداة ، ج ۷، صفحه ۸۹٫
۸- بحار، ج ۵۲، ص ۲۴۲٫
_ رهبران شیعه

منبع:شبستان

این کتاب شامل عناوین: «الامام المهدی؛ اشاره قرآن به ظهور حضرت مهدی، حکومت صالحان در زمین سوره نور و آیه 55 آیه ظهور حق» است.

جهت دانلود اینجا را کلیک کنید.

منبع:باشگاه خبرنگاران

دین مبین اسلام که همواره به امر معاش و کیفیت مطلوب زندگی انسان توجهی ویژه دارد، تأمین نیازهای او را هم مد نظر قرار داده و آب را مایه «قوام» و تداوم زندگی و نان را زمینه برپا داشتن نماز، روزه، حج و دیگر واجبات برشمرده است.

در سخنان گهربار اهل بیت علیهم السلام نان، بهترین طعام معرفی شده است. رسول خدا(ص) فرموده اند : «خَیْرُ طَعامِکُمُ الْخُبْزُ وَخَیْرُ فاکِهَتِکُمْ الْعِنَب؛ بهترین خوراکتان نان و بهترین میوه تان انگور است.» (1)

و حضرت علی (ع) فرمودند: نان را عزت و احترام کنید زیرا خداوند برکات زمین و آسمان را در آن قرار داده است عرض کردم احترام کردن از نان به چه صورت است؟ فرمودند: با کارد بریده نشود و زیر پا و امثال آن قرار نگیرد. (2)

امام رضا(ع) هم در کلامی شیوا نان را طعم زندگی معرفی کرده است. سئل الرضا(ع) عن طعم الخبز و الماء فقال: طعم الماء طعم الحیاة، و طعم الخبز طعم العیش ؛ از مزه ی نان و آب از امام رضا(ع) سئوال شد. امام فرمود: مزه ی آب، مزه ی زندگی است و مزه ی نان مزه ی زیستن. (3)

امام رضا(ع) همچنین در توصیه ای بهداشتی می فرمایند: آنان که به دندان خود علاقه مند هستند قبل از خوردن شیرینی، کمی نان بخورند؛ زیرا خرده های نان میان دندان ها را پر می کند و نمی گذارد مواد شیرین به آن ها آسیب برساند .

امام رضا(ع) توصیه هایی درباره نحوه مصرف نان دارند. آن حضرت می فرماید: امام رضا(ع): لقمه های نان را کوچک کنید که با هر لقمه ای برکتی است و نان را با دست پاره کنید نه با کارد و نیز فرمودند: هر که در خانه طعامی بخورد و از آن طعام جیزی بیفتد، آن را بردارد و بخورد والا اگر در صحرا باشد برای پرندگان و حیوانات بگذارد .

سفارشات اسلام درمورد تغذیه سالم و ورزش و نیز ارتباط دائم با خداوند،‌ همگی در راستای بهره مندی از سلامتی جسمی و روحی است. نان، غذای اصلی بیشتر مردم دنیاست مسلمانان، نان را برکت سفره می دانند و حرمت خاصی برای آن قائلند .

فضل بن یونس می گوید: ابو الحسن(ع) نزد من صبحانه خورد. در این هنگام کاسه ای آوردند که زیر آن نان بود، فرمود: «اَکْرِمُوا الْخُبْزَ اَنْ یَکُونَ تَحْتَها وَقالَ لِی مُرِ الْغُلامَ اَنْ یُخْرِجَ الرَّغِیفَ مِنْ تَحْتِ الْقَصْعَةِ؛ نان را گرامی تر از آن دارید که زیر کاسه باشد و به من فرمود: به غلام بگو تکه نان را از زیر کاسه در آورد.» (4)
یکی از نانها نان برنج است که خواص مفیدی برای آن نقل شده است. امام رضا(ع) درباره آن فرموده اند: چیزی سودمند‌تر از نان برنج برای مسئول نیست. (5)

یکی دیگر از نان های مفید برای بدن نان جو است که برای آن خواص اعجاب انگیزی ذکر شده است. متخصصین می گویند یکی از راه های کاهش اشتهای کاذب و کمک به کاهش وزن بدن، خوردن جو پخته شده در ابتدای صبح و قبل از صبحانه می باشد. جو تاثیر بسزایی در کاهش کلسترول، فشار خون، چربی و کاهش خطر ابتلا به سرطان دارد .فیبر موجود در جو باعث می شود که این غذا به آهستگی در بدن هضم شود و در نتیجه فرد برای مدت طولانی تری سیر می ماند.

امام رضا(ع) در تعریف از این ماده شگفت انگیز می فرماید: برتری نان جو بر گندم، همانند برتری ما بر دیگر مردمان است. هیچ پیامبری نیست که برای خورندۀ نان جو دعا نکرده و برای او برکت نخواسته باشد. و هیچ درونی نیست که جو، بدان در آمده و همۀ دردها از آن بیرون نرفته باشد. جو ، خوراک پیامبران و غذای نیکان است.(6)

امام رضا(ع) همچنین فرموده اند: خداوند امتناع ورزید که غذای انبیا را غیر از جو قرار دهد.(7)

:پی نوشتها

1. مستدرک الوسائل، ج 16، ص 393
2. بحارالانوار - ج63 ، ص 201
3. بحارالانوار 99:49؛ الحیات 228:3
4. وسائل الشیعه، ج 24، ص 390
5. الکافی: ج6 ص305 ح1
6. بحارالانوار ج66 ص284
7. اصول کافی - ج 6 ، ص304

منبع:قدس انلاین

دروازه دانش های علومی به رویش گشوده شد، وقتی که مولایش علی(ع)، آن صاحب سرّ، او را چون بستر یک رودخانه یافت که میل دریا شدن کرده است. خرما می فروخت؛ اما جز آن شیرینی که در بساط او بود، از اثر هم نفسی با مولا، مردمان را می برد به ضیافت شهدهای آسمانی اش.

او هیچ وقت گمگشته نبود. از همان دورترها که رسول امین(ص) از او سخن گفته بود با برادرش امام علی(ع)، پیشاپیش، زائر کوی حقیقت شده بود و جرعه های ناب حکمت و راز، او را انتظار می کشید.

کم نبود؛ که اگر کم بود، خلوت شبانه خدا و ولیّ او، با او آشنا نمی شد؛ همان شب ها که هم قدم او به صحراهای عرفان و خشوع رهسپار می شد.

صدای عشق در گوشش می پیچد ـ انگار همین دیروز بود که از غلامیِ زن بنی اسدی بیرون آمد و برای ابد، غلام حلقه به گوش علی(ع) شد!

انگار همین دیروز بود که امیرالمومنین علی(ع) به او سلام کرد و اسلام آوردنش را تبریک گفت!

انگار همین دیروز بود و انگار همین درخت بود که علی(ع) پای آن ایستاد و به چشم های منتظر او زل زد و با مکثی بلند فرمود:میثم! تو را بعد از من دستگیر می کنند و به دار می آویزند. روز سوم از دهان و بینی ات خون جاری می شود و محاسنت به خون رنگین خواهد شد.

علی(ع)در عمق نگاه میثم نفوذ کرد تا بشنود که با چه ایمانی زمزمه می کند:جانم به فدایت یا علی !

و آن گاه ادامه کلامش را فرمود: میثم! تو در آخرت با من خواهی بود… .

و همین وعده کافی است تا میثم تمّار چنین آرام و مطمئن به درخت نزدیک شود؛ درختی که سال ها به یاد وعده علی(ع)، پای آن نماز خوانده و گریسته بود، درختی که خلوت او را بارها و بارها تجربه کرده بود.

دهانش را بسته بودند و باریکه های خون از محاسنش جاری بود؛ امّا او خاموش نمی شد؛ سخن می گفت؛ امّا کسی را توان فهمیدن نبود! چشم هایش عاشقانه سخن می گفتند؛ امّا کسی نبود که «عشق» را بشناسد!

دریغا، دریغا که مردم کوفه، هرگز شنیدن سخن حق و حقیقت ناب علوی(ع) را تاب نداشتند.

دژخیم سیاهپوش، حتی نگاه خود را باور نداشت. دست های خونینش به صداقت «میثم» ایمان آورده بود؛ امّا همچنان به کفر خویش می بالید.

هر چند در ناجوانمردانه ترین صحنه زمان، عبیداللّه ، بر دهان مطهرش، لگام می زند، امّا مگر صدای آسمانی میثم تمّار را می توان در حنجره ای محدود کرد و در حصاری خاموش؟! این تار و پود میثم است که در مقابل آسمان، به حقانیت علی(ع) شهادت می دهد.
آخرین دژخیم رسید و آخرین ضربه را زد!… دریچه آسمان برای پرواز گشوده شد و دستی از فراز «دار» با دست «میثم» گره خورد! انتظار عاشقانه پایان یافته بود و آسمان به جناب میثم تمّار خوش آمد می گفت! و دستی که عطر «نان و خرما» داشت، به گرمی برایش آغوش می گشود. اما ابن زیاد، باورش نمی شد که میثم، بر سر دار هم به اهتراز درآید! باورش نمی شد میثم، بر شاخه نخل آویزان بماند و چون پرچمی در هوای نخلستان بوزد.

حتی خوابش را هم نمی دید که صدای حقیقت علی(ع)، از میثمِ خرمافروش، بر روی شاخه های نخل در فضای تاریخ هم بپیچد.

منبع:تبیان

پیشوایان معصوم (ع) هر کدام به نوبت خود منبع فضایل و مناقب و آموزگاران واقعی فضیلت و شرف و اصول انسانیت هستند.آنان پایه گذاران تمدن واقعی و پی افکنان اصول معاشرت و روابط اجتماعی صحیح و سالم می باشند.

از اینرو صفات و فضائلی که اکنون در این بخش می‏ آوریم در دیگر پیشوایان هم وجود داشته است.

علم و دانش حضرت
خاندان عصمت و طهارت از پایه گذاران علوم و دانشتهای حقیقی بشر بشمار می‏ آیند که با روشنگریها و راهنمائی های خود که همه از روی علم و حکمت و جهان بینی عمیق معنوی و فکری بوده است تاریکی ها و اوهام را زائل ساخته ‏اند و اجتماع را بسوی حقیقت معارف و مکارم واقعیت و درستی‏ ها و مفاهیم اصیل معاریف بشری رهنمون گشته‏ اند.

یادگارهای علمی و فکری امام موسی بن جعفر (ع) که در محتویات کتابهای حدیث و فقه و کلام و تفسیر ثبت گردیده است یکی از بهترین و غنی ‏ترین میراثهای علمی است که اصول زندگی و روشهای تربیتی و معارف ماوراء الطبیعه را با محکمترین و استوارترین بیانها در اختیار پویندگان آن معارف قرار میدهد و اسرار آفرینش را با عالیترین بیانات توضیح میدهد که امروز علم با آن همه پیشرفت و ترقی فراتر از آن گام ننهاده است.

صدر المتألهین ـ در شرح و تقریط حدیث شریف عقل که امام (ع) به یکی از یاران خود بنام «هشام بن حکم» القاء فرموده است چنین می نویسد:

«این حدیث عقل در برگیرنده بزرگترین مشخصات و ویژگیهای عقل است که در محتویات خود معارف عالیه ‏ای از قرآن مجید را دارد این حدیث شریف محتوی معارف پر ارج الهی است که همانند آنرا در چندین مجلد از کتاب‏های عرفا و دانشمندان صاحب نظر نمیتوان پیدا نمود جامعیت حدیث از آن نظر است که اشاراتی به علم ماوراء الطبیعت فلکیات، روان‏شناسی، اخلاق، سیاست مدنی، تربیتی و… دارد و از نظر مواعظ و پند و اندرز و توجیه به نشاءة آخرت سرشار و غنی است» (1)

رهبر فکری و معنوی:

امام موسی بن جعفر (ع) بعد از رحلت پدر عالی قدرش اداره کننده فکری و علمی دانشگاه وسیع و بزرگی بود که از پدر به میراث باقیمانده بود. دانشگاهی که مدیریت علمی آن به عهده امام واگذار گردید در حال توسعه و گسترش و دربر گیرنده هزاران دانشجو و استاد بود که در کلاسهای مختلف آن از مکتب پر فیض امام صادق (ع) دانش آموخته و اکنون در طی مدارج عالی تری از دانش و فضیلت بودند.

گروه های متعددی از متکلمین و فقها، و فلاسفه و محدثین و مفسرین و ریاضیون و مورخین، و رجالیون و ادبا و شعرا و دیگر طبقات مختلف علمی اکنون متوجه مقام علمی الهی امام موسی بن جعفر گردیده ‏اند و از کمالات و فضائل و دانش بی پایان او استفاضه می نمایند. و گرد شمع وجود او را فرا گرفته‏ اند تا مبانی مکتب فکری و علمی اسلامی را غنی‏ تر و پربارتر سازند و نور درخشان اسلامی را روشن ‏تر و تابان ‏تر نمایند.

امام موسی بن جعفر (ع) دانشمندترین و با فضیلت‏ ترین مردم عصر خود بود و علم و دانش او همانند انبیاء و رجال الهی از منبع پر فیض الهام و کرامت الهی سرچشمه گرفته بود و در مکتب تربیتی خاندان رسالت و طهارت تکمیل و سرشار گردیده بود. امام صادق (ع) در تصدیق دانش و آگاهی های علمی او می فرماید :

فرزندم موسی به حدی آمادگی علمی دارد که اگر از تمام محتویات قرآن از او پرسش نمائی با دانش و علم کافی که دارد به تو پاسخ قانع کننده‏ ای می دهد. او کانون حکمت، فهم، معرفت و اندیشه است.

در وسعت و تبحر علمی او کافی است که در نظر آوریم که دانشمندان و محدثین در فنون مختلف اسلامی از وی حقایقی نقل کرده ‏اند که کتبها و دفاتر خود را با آنها پر ساخته ‏اند بحدی که آن حضرت با لقب «عالم» شهرت یافته است.

دانشمند عصر
عصر زندگی امام از نقطه نظر علم و دانش، یکی از درخشان‏ ترین اعصار اسلامی بوده است، دانش و هنرهای گوناگون در آن عصر پا بر پلکان اعتلاء نهاده بود.عصر طلائی دانشها و هنرهای ظریف در دنیای اسلام آغاز گشته بود در یک چنین عصری مشعشع که دیوانها و کتابهای دانشمندان ایران، یونان و هند به زبان تازی ترجمه میشد و فلسفه و ادبیات و دیگر شاخه‏ های علوم آن روزی در اوج اعتلای نسبی خود بود پیشوای هفتم ما را در محافل علمی دانشمندان و مجامع بحث و گفتگو و مناظره عالم و دانشمند می‏ نامیدند تا آنجا که این عنوان در شمار القاب آن حضرت در آمده بود و این موضوع خود میرساند که وجهه علمی و تبرز فکری او در میان نا باوران امامت نیز پذیرفته شده بود.

پی نوشت:
1 ـ( صدر المتالهین یکی از مفاخر فلاسفه و دانشمندان عصر اخیر است که در فلسفه و معارف حکمت و کلام کم نظیر است.کتاب اسفار و شرح اصول کافی و شواهد الربوبیه و تفسیر برخی از آیات قرآن از آثار اوست و مهمتر از آن، پایه گذاری یک مکتب فلسفی و فکری است که هنوز هم پیروان فراوان دارد او در سال 1050 در سفر حج در بصره به رحمت ایزدی پیوست.)

منبع:جام