از وجود مبارک امام باقر(ع) رسیده است:

وقتی ولی عصر أرواحنا فداه ظهور می‌کند که ذات أقدس إله لطفی نسبت به امت انسانی و اسلامی داشته باشد، و دست مرحمت إله بر بالای سر امت اسلامی کشیده بشود، که عقل اینها و اندیشه اینها کامل باشد؛ اینها اندیشوران فرزانه خواهند بود، و خردمندان مُتبحّر و حکیم. آنچه که در جامعه اسلامی می‌گذرد و حکومت می‌کند، “فرهنگ دینی” است. با این رشد مردم شرایط علمی ظهور حضرت را فراهم کرده‌اند. طبق این روایتی که از امام باقر(ع) رسیده است؛ تا مردم عاقل نشوند، معارف دین را درست نشناسند، و معنای امامت را درست ارزیابی نکنند، توفیق انتظار ولی عصر أرواحنا فداه نصیب آنها نخواهد شد.

دوّمین شرط که مربوط به مدیریت، مدبریّت، شهامت و شجاعت در اجرای احکام الهی است، بیانی است که باز از وجود مبارک امام باقر(ع) رسیده است که یاران راستین ولی عصر و اصحاب آن حضرت،‌ اَجری مِنْ لِیثْ وَ اَمضَی مِنْ سِنانْ . یعنی از شیر شجاع تر و از نیزه تیز ترند. نمونه اینگونه از شهامت‌ها را در دفاع مقدّس 8 ساله، مردم ایران اسلامی نشان داده‌اند. زن و مرد، بزرگسال، میانسال و نوسال نشان دادند که برای حفظ دین می‌توان از شیر با شجاعت‌تر بود، و از نیزه تیز تر بود، و هرگونه خطری را با جان خرید! پس اگر از نظر رشد فرهنگی به آن نِصاب راه یافتند، و از نظر شهامت و شجاعت به این نِصاب بار یافتند؛ آنگاه شرایط ظهور را تحصیل کرده‌اند.

طنین دعوت مردم به مبدأ و معاد

وقتی وجود مبارک ولی عصر أرواحنا فداه جلوه می‌کند، ندائی که طنین انداخت و ندائی که از آن حضرت به گوش عالمیان می‌رسد، این است: اُذَکِّرُکُمُ اللهْ أیُّهَا النّاسْ وَ مُقامَکُمْ بِینَ یَدَی رَبَّکُمْ. اوّلین حرف این است: مردم! من شما را به مبدأ و معاد که هُوَ الأوَّلُ وَ الآخِر است، متذکّر می‌کنم. شما به یاد بیاورید خدا را که مبدأ آفرینش شماست، و به یاد بیاورید لحظه‌ای که در حضور خدا حاضر می‌شوید برای پاسخ دادن به سئوالات الهی؛ که در برابر دستورات او چه کرده‌اید.
اگر کسی مبدأ را متذکّر بود، و معاد را متذکّر بود؛ مشکل اخلاقی، حقوقی، فقهی و مانند آن نخواهد داشت. منشأ همه تیرگی‌ها و تبهکاری‌های ما غفلت از مبدأ و معاد است. لذا وجود مبارک ولی عصر أرواحنا فداه وقتی ظهور کرد، اوّلین سخنش این است: مردم! به یاد روز حساب باشید. اگر کسی بداند تمام کارها تحت حساب است، و در برابر هر فکر و اندیشه‌ای که دارد باید پاسخگو باشد؛ در برابر هر قیام، رفتار، گفتار و نوشتاری که ارائه کرده است، باید پاسخگو باشد؛ چنین انسانی جز براساس آیه سوره اسراء حرکت نمی‌کند که: “رَبِّ اَدخِلْنِی مُدخَلَ صِدقْ وَ اَخرِجنِی مُخرَجَ صِدقْ” . هر کاری که می‌خواهد وارد شود به نام و یاد خدا، از آن کار بیرون بیاید به نام و یاد خدا.

_______________________________________

پی نوشت:

(گزیده‌ای از پیام گفتاری آیت الله جوادی آملی به بیست و ششمین سمینار سراسری فرهنگی اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان آمریکا و کانادا)

منبع:شبستان

ادب مخصوص دعا را باید بکار گرفت و عمده‌ترین آداب این است که انسان به خدای متعال توجه کند و با همه دل از خدا بخواهد. هنگامی که قلب انسان رقیق می‌گردد و توجهی پیدا می‌شود، وقت دعاست.

در باب اهمیت دعا گفتاری از رهبر انقلاب برگرفته از کتاب “دعا” مرور می شود:
گناهانی وجود دارد که نقمت الهی را بر انسان نازل می کند. گناهانی وجود دارد که نعمت ها را از انسان می گیرد:"اللّهم اغفرلی الذنوب التی تحبس الدعا” گناهانی هم وجود دارد که دعا را حبس می کند.
پناه بر خدا! ممکن است انسان مرتکب گناهی شود که هر چه دعا کند، آن دعا را بی اثر و فایده گردد. بی اثر شدن دعا چگونه فهمیده می شود؟ به این گونه که حال دعا از انسان گرفته می شود.

“اللّهم اغفرلی الذنوب التی تحبس الدعا” یعنی خدایا! آن گناهانی که دعای مرا حبس خواهد کرد آنها را بیامرز. گناهان مانع از اجابت دعا می شود. یعنی معنایش این است که ما افراد بشر، گاهی خطاها و گناهانی می کنیم که این گناهان مانع از این می شود که دعای ما مورد اجابت قرار بگیرد و قبول بشود.

قلب غافل

یکی از شرایط استجابت دعا این است که آن را با توجه مطرح کنیم. گاهی لقلقه زبان، جملاتی چون خدایا ما را بیامرز، خدایا به ما سعه رزق بده و خدایا قرض های ما را ادا کن، است. ده سال انسان این گونه دعا می کند، اصلا مستجاب نمی شود، این فایده ای ندارد. یکی از شرایط دعا این است که فرمود:” واعلموا أنّ الله لایقبل دعاءً من قلبٍ غافل” خداوند متعال، از صاحب دل غافل - دلی که متوجه نیست چه خواسته ای مطرح می کند و با که دارد حرف می زند - دعایی را قبول نمی کند. معلوم است که دعای دارای این ویژگی ها مستجاب نمی شود. باز بخواهید و باز بخواهید. باید از خدای متعال با الحاح بخواهید. در این صورت البته خدای متعال دعاها را مستجاب خواهد کرد.

آنجا که توجه لازم را در حال دعا داشته باشیم، دعا مستجاب خواهد شد یا زود و یا دیر.
یکی از شرایط استجابت دعا این است که آن را با توجه مطرح کنیم. لذا من توصیه می کنم که ارتباطات بچه ها با خدا، ارتباطات با توجه و باحالی باشد، به خصوص نمازها را با حال بخوانند. دعا که می خوانند با حال و با توجه بخوانند و بدانند با چه وجودی حرف می زنند و چه می خواهند و بدانند این خواست، پاسخ دارد. در قرآن به ما گفته شده است مرا بخوانید تا به شما پاسخ دهم.

ادب مخصوص دعا را باید بکار گرفت و عمده ترین آداب این است که انسان به خدای متعال توجه کند و با همه دل از خدا بخواهد. هنگامی که قلب انسان رقیق می گردد و توجهی پیدا می شود، وقت دعاست. آن وقت اگر از خدا بخواهید غالب این است که مقصود برآورده می شود. مگر مواردی که در علم الهی مصالحی وجود دارد که آن مصالح را ما نمی دانیم و خدای متعال به خاطر دعای من و شما مصالح عمومی آفرینش یا مصالح یک ملت را به هم نمی ریزد. آنجا که سر راه خواسته ما مصلحت بزرگی مانع نباشد و آن جا که توجه لازم را در حال دعا داشته باشیم، دعا مستجاب خواهد شد؛ یا زود و یا دیر.

منبع:شبستان

ملاک غیبت این است که خواهر یا برادر مومنش را یاد کند به چیزی که او بدش می آید . یعنی اگر طرف بشنود خوشش نمی آید که پشت سر او این حرف را زدی . در اینجا کاری به قصد طرف نداریم که قصدش غیبت است یا درد دل . من و شما راجع به فردی با هم صحبت کنیم ، بگونه ای که اگر طرف این ادبیات ما را متوجه بشود یعنی حرفهایی که من و شما پشت سرش زدیم ، ناراحت بشود ، به این غیبت می گویند . اگر پشت سر کسی از او تعریف و تمجید می کنیم اشکالی ندارد .

ملاک غیبت این است که طرف نگران بشود . ما نمی توانیم تحت این عنوان که صفتش است ، غیبت نباشد ، درد دل می کنم یا قصد ندارم ، پشت سر کسی حرف بزنیم . اگر پشت سر کسی حرف بزنم و عیب هایش را هم بگویم که این عیب گویی است و این گناه دیگری است . امام می فرمود که از غیبت فاصله بگیرید . چه بسا شخصی چند عنوان گناه کبیره بزرگ را با یک عمل در خودش ثبت می کند . دارد غیبت می کند که گناه غیبت است و علاوه بر آن عیب جویی هم هست که گناه دیگری است . یک حالت های تحقیر و تمسخر هم می تواند در آن باشد . ما که نمی توانیم با غیبت کردن و آبروریزی دیگران درد دل کنیم .

اگر واقعا ما بخواهیم احقاق حقی بکنیم ، اگر در مقام مشاوره هستیم و هیچ کدام از قصدهای آلوده را نداریم . مثلا می گوییم که پدر من این کار را می کند و من نمی خواهم غیبت او را بکنم ، می خواهم راه حل پیدا کنم البته پیش مشاور یا یک فرد امین . اگر درد دل این عنوان را دارد که می خواهیم راه حل پیدا کنیم درست است . ولی اگر بخواهیم با این حرفها خالی بشویم ، این خالی شدن نیست بلکه پر شدن از گناه است و ما دار یم جای دو تا احساس را عوض می کنیم . یک حرکتی است که ما آنرا حس نمی کنیم که سوختن است و خوردن گوشت مرده ی مومن است و بعد احساس می کنیم که آرام گرفته ایم . این یک آرامش دروغین است .

یک قسمت این است که من می خواهم ببینم مجاز هستم که درد دل کنم که مجاز نیستم . یک وقت مادر برای پسر یا دخترش می خواهد درد دل کند و او را گیر می اندازد . مادر باید بداند که این درد دل مجوزی برای گفتن نیست اما فرزندش یا مستمع این غیبت وظیفه اش این است که یک جورهایی در مقام تغییر موضوع بربیاید و فضا را عوض کند . اگر دید که نمی تواند این کار را بکند ، یک جورهایی از طرف دفاع کند و بگوید که او قصدش این نبوده است و موضع را به نصیحت و پند تبدیل کند . ولی اگر بگوید که بله مادر شما درست می گویید و این بلاها را هم سر من آورده است درست نیست .

پاسخ از حجت الاسلام مهندسی

امروز که داشتم اخبار رو میخوندم رسیدم به این تیتر : گزارش تصویری/ زمزمه دعای عرفه توسط روشندلان

بعد دیدن اخبار به این نکته رسیدم که : آیا ما نباید خدا رو شکر کنیم ؟ کمی بیندیشیم …

از امتیازات دین مبین اسلام توجه به زیبایی و آراستگی ظاهری و پاکیزگی در کنار سیرت پاک و آراستگی باطنی است.

اسلام همچنان که انسان‌ها را به سوی پاکی و سلامت روح فرا می‌خواند، به آنان دستور می‌دهد که ظاهری جذاب، با سلیقه و زیبا داشته باشند. اما همچنان که سفارش برای توجه به زیبایی و آراستگی دارد ما را از آفت‌ها و آسیب‌های آن نیز برحذر می‌دارد.

پیامبر خدا(ص) در باره آفت زیبایی تذکر می‌دهند و می‌فرمایند: ” آفت زیبایی غرور است".(1)

امام علی(ع) نیز با تاکید بر حفظ پاکدامنی فرمودند: ” زکات زیبایی، پاکدامنی است".(2)

ایشان همچنین فرمودند: “هیچ آراسته‏‌ای به زیوری مانند طاعت خدا، آراسته نشد".(3)

البته در آیات و روایات درباره این که خداوند، زیبایی را دوست دارد، تاکید شده است. به عنوان مثال پیامبر خدا(ص) می‌فرمایند: “خداوند متعال زیباست، زیبایی را دوست دارد و دوست دارد اثر نعمت خود را در بنده‏‌اش ببیند. او فقر و فقرنمایی را دشمن دارد".(4)

آن حضرت در جایی دیگر فرمودند: “خداوند متعال دوست دارد وقتی بنده‏‌اش نزد برادران خود می‏‌رود با هیأتی پرداخته و آراسته برود".(5)

__________________________________________________________

پی نوشت ها:

1_(بحارالأنوار: 77 / 59 / 3 منتخب میزان الحکمة: 108)

2_(غررالحکم: 5449 منتخب میزان الحکمة: 246)

3_(غررالحکم: 9489 منتخب میزان الحکمة: 260)

4_(کنزالعمّال: 17166 منتخب میزان الحکمة: 108)

5_(مکارم‌الأخلاق: 1 / 85 / 1 منتخب میزان‌الحکمة: 108)

منبع:ایسنا