توجه به بنیان خانواده و تربیت فرزندانی صالح و سالم در آموزه های دینی فراوان مورد تاکید واقع شده و برای هر بخش آن دستوراتی وارد شده است.

روایت زیر که به ما محبت کردن به فرزندان را می آموزد یکی از موضوعات ساده اما مهم در تربیت فرزندان به شمار می رود چرا که ریشه برخی از انحرافات، کمبودهای عاطفی افراد است که با کوچکترین محبت از سوی افراد فرصت طلب به سمت آنان سوق داده می شوند.

پیامبر اعظم(ص) می فرمایند:

فرزندانتان را ببوسید که در برابر هر بوسه ای درجه ای در بهشت خواهید داشت و فاصله میان دو درجه پانصد سال است

پی نوشت:

(مکارم الاخلاق ص 220)

منبع:قدس آنلاین

حجت الاسلام سیدعلی سجادی زاده، عضو هیئت دانشگاه علوم اسلامی رضوی در خصوص حقیقت داشتن یا خرافه بودن نحوست ماه صفر گفت: در قرآن نسبت به برخی ایام و لیالی واژه نحس به کار رفته است مانند آیاتی از سور مبارکه قمر و فصلت: «فَأَرْسَلْنا عَلَیْهِمْ ریحاً صَرْصَرأ فِی یَوْمِ نَحْسٍ مُسْتَمر؛ ما تند باد وحشتناک و سردی را در یک روز شوم مستمر بر آنان فرستادیم.»( سوره قمر، آیه 19) و«فَأَرْسَلْنا عَلَیْهِمْ ریحاً صَرْصَرأ فی أیامٍ نَحساتٍ؛ سرانجام تندبادی شدید و هول‏انگیز و سرد و سخت در روزهای شوم و پرغبار بر آنان فرستادیم.» سوره فصلت، آیه(16)

وی ادامه داد: اما آنچه از گفته مفسران و حدیث شناسان و بزرگان دین بر می آید، این است که روز یا ماه به خودی خود نحوستی ندارند و آنچه موجب نحس بودن آنها می شود، اعمال و رفتار انسان ها و بازتاب عملکرد آنها است که دامن گیرشان می شود و همین امر باعث تلقی نحوست آن روز شود؛ به طور مثال در قومی مانند عاد در اثر گناه، هفت روز و شب بر آنها بادی همراه با عذاب وزیدن گرفت و موجب هلاکت آنها شد. این هلاکت در روزی اتفاق افتاد که در قرآن از آن به عنوان روز نحس یاد شده و آن هم تنها به دلیل نازل شدن عذاب در آن روز است نه اینکه خود روز به خودی خود نحس باشد و این بیان که فلان روز نحس است در روایات نهی شده است.

حجت الاسلام سجادی زاده تصریح کرد: اما اینکه ماه صفر به نحوست و سنگینی مشهور است بنا به اعتباری است که برای آن قائل شده ایم. طبق نظر مشهور به دلیل اینکه در این ماه بزرگترین مصیبت یعنی رحلت پیامبر(ص) بر بشر نازل شده است و البته بنا به دلایل دیگری مانند شهادت امام رضا و امامان حسن(ع) و وقوع جنگ صفین همراه با شهادت زیادی از اصحاب امام علی(ع)، این ماه به نحوست شهرت یافته است. اما باید دانست در واقع این ماه به خودی خود نحوستی ندارد هر چند ماه های سال هر یک با یکدیگر تفاوت هایی دارند.

این استاد دانشگاه عنوان کرد: بنابراین مومنان این ماه را به دلایل یاد شده نحس می شمارند اما از متهم کردن ایام به نحوست در روایات نهی شده و اگر روزی برای کسی به اصطلاح نحس باشد به دلیل اعمالی است که از او سر زده و این نحوست عارض شده است.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم اسلامی رضوی یاد آور شد: اما برای دفع نحوست اعمالی که مرتکب شده ایم می توان از نماز که در قرآن نیز اشاره شده:” واستعینوا بالصبر و الصلاة"، صدقه و اعمال خیر عبادی و خدمت به خلق خدا کمک گرفت تا بلاهای احتمالی که حتی مهندسی و طارحی شده و قرار است اتفاق بیفتد، از بین رود.

منبع:شبستان

قرآن کریم که مشتمل بر بخشهای مختلف تاریخی، اعتقادی، فقهی و اخلاقی است، در بیان پندهای آموزنده، نوعا از عباراتی بهره گرفته است که جامعیت خاصی داشته و نه تنها یک خلق و خوی زیبا و پسندیده را تجویز می کند بلکه سبک خاصی از زندگی را تبیین می فرماید.

ادبیات قدرتمند قرآنی واجد ریزه کاری هایی است که بدون توجه به آنها و اشراف به فضای فرهنگی ادبیات و اجتماعیات عربی و صد البته بدون تمرکز و دقت بر روی مبانی توحیدی دین مبین اسلام، نمیتوان درک دقیق و کاملی از تصریحات کلام الله داشت.

مجموعه نصیحتهای لقمان حکیم که بخش هایی از آن در قرآن کریم ذکر گردیده، از جمله همان مواردی است که نه تنها یک رفتار شایسته را مدح و تجویز و یا یک رفتار نادرست را تقبیح و نهی می کند، بلکه به نوعی سبک خاصی از زندگی را نمایان می سازد.
اگر نوع سخن گفتن، نوع رابطه با دیگران، نوع دیدن و شنیدن و نشستن و حتی شیوه راه رفتن مورد توجه و تذکر قران کریم قرار می گیرد اما در همان حال ویترینی از یک انسان را نیز نشان می دهد. گویی یکی رفتار عمیق سنجیده که مهر تایید خداوند متعال را به همراه دارد، خود جزئی از یک مجموعه بزرگ است که شخصیت و مرام یک انسان شایسته را نمایندگی می کند و این حقیقت آشکار اما دقیق و ظریفی است که باید در استفاده از منویات الهی مورد توجه قرار داد.

به عنوان نمونه شیوه صحیح راه رفتن در سوره لقمان اینطور تشریح شده است که : واقصد فی مشیک(1) یعنی در راه رفتن ات میانه رو باش!
اقتصاد به معنای میانه روی و اعتدال در هر امری لازم است و اصولا انسان اکثرا در اثر افراط و تفریط هایش متضرر میگردد.
البته هر زیاده روی و هر کم کاری ریشه در یک خصلت و عقیده نا صحیح دارد و اگر کسی در خوردن و خوابیدن زیاده روی میکند حتما اخلاق نا شایسته و بلکه فکر نا درستی در این زمینه ها دارد .در زبان عربی به مجموع کارهای یک انسان که زندگی و حرکت روبه رشد او را نشان میدهد ((مشی)) یا همان روش و سبک زندگی گفته میشود.

روش زندگی انسان، خود تشکیل شده از اجزاء زیادی همچون نوع فکر و اندیشه،میزان معلومات،نوع و میزان فعالیت های اقتصادی ،کمیت و کیفیت عبادت های جمعی و فردی ،میزان و چگونگی ارتباط با دیگران ،کم و کیف بهره مندی از نعمات مادی و بسیاری دیگر از شئونات زندگی می باشد.

بر این اساس کسی یک مشی و روش و سبک زندگی معتدل و میانه روانه دارد که تک تک اجزائ زندگی اش را مورد تحلیل قرار داده و با آموزش صحیح و تمرین و ممارست سعی در متعادل کردن همه آنها داشته باشد تا نتیجتا بتواند اقتصاد و میانه روی در مشی را برای زندگی دنیا و به تبع آثار آن در آخرت به ارمغان بیاورد.

امام صادق علیه السلام در این خصوص می فرماید: “خداوند ایمان را بر جوارح و اعضاى انسان واجب کرده و در میان آنها تقسیم نموده است : از جمله بر پاهاى انسان واجب کرده است که به سوى معصیت و گناه نرود، و در راه رضاى خدا گام بردارد. و لذا قرآن فرموده است : در زمین متکبرانه راه مرو… و نیز فرموده : اعتدال را در راه رفتن رعایت کن"(2)
با این مقدمات کافی است به این نکته مهم توجه کنیم که قرآن کریم از دستورات جزئی خصوصا در اخلاقیات و رفتارهای پسندیده به دنیال نمایش الگویی از یک انسان شایسته و کامل است و اگر نتوان از آن یک دستور و مابقی توصیه و تجویزها و همچنین منع و نفی ها به یک سازمان و یک سبک منسجم توحیدی دست یافت، هنوز به درک حقیقی و کامل مفاهیم قرآنی دست نیافته ایم.
——————————————–
1-سوره لقمان آیه 19
2- تفسیر نمونه جلد 17 صفحه 58

منبع: سایت تاظهور

کتاب حاضر در زمینه مصائب وارده بر مولی الکونین حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام و اهل بیت گرامی ایشان از هنگام خروج از مدینه تا بازگشت آن بزرگوران به شهر پیامبر می باشد که توسط مرحوم آیة الله محمد جواد ذهنی تهرانی رحمه الله در 1010 صفحه به رشته تحریر درآمده است.

فهرست سرفصل های کتاب :

فصل اول : تاریخ ولادت با سعادت امام حسین علیه السلام و وقایع مربوط به آن و احادیثى كه در این باب وارد شده

فصل دوم : فهرست ترجمه حال حضرت امام حسین علیه السلام

فصل سوم : ذكر مناقب و فضائل و خصائص حضرت امام حسین علیه السلام

فصل چهارم : چگونگى بیعت گرفتن معاویه از مردم براى یزید

فصل پنجم : حركت سید مظلومان علیه السلام از مدینه منوره به مكه معظمه

فصل ششم : ترجمه مختصرى از احوالات جناب مسلم بن عقیل علیه السلام

فصل هفتم : حركت حضرت مسلم بن عقیل به جانب كوفه

فصل هشتم : حركت حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام از مكه معظمه به طرف عراق

فصل نهم : رسیدن اردوى كیوان شكوه به زمین پر بلا یعنى كربلا و وقایع و حوادث در آن تا شب عاشورا

فصل دهم : در توصیف شب عاشورا

فصل یازدهم : وقایع هولناك شب یازدهم

فصل دوازدهم :خروج لشگركفرآئین عمرسعد ازكربلا وحركت دادن اهل بیت پیغمبرصلى الله علیه وآله رابه كوفه خراب

فصل سیزدهم : دفن ابدان طاهره شهدا علیهم السلام

فصل چهاردهم : وارد شدن اهل بیت سیدالشهدا علیهم السلام به كوفه خراب

فصل پانزدهم : فرستادن عبیدالله مخذول رؤس مطهر و اهل بیت امام علیهم السلام را از كوفه خراب به شام تار

فصل شانزدهم : بازگشت اهل بیت علیهم السلام به مدینه طیبه

دانلود کتاب

منبع: باشگاه خبرنگاران جوان

حر بن يزيد رياحي، نخستين كسي بود كه راه را بر سفيران كربلا بست، ولي در پايان كار به اوج عزت و شرافت، يعني شهادت در راه حسين(عليه السلام)، دست يافت و خود را براي هميشه در صف آزاد مردان و احرار قرار داد و قبر و نامش را در تاريخ جاودانه كرد.

پیکرآن آزاد مرد را قبيله اش، بن رياح، از ميدان جنگ خارج كرد و در روستايي در 7 كيلومتري شمال غربي كربلا به خاك سپرد. همان جا كه امروزه به سبب وجود قبر او به « روستاي حرّ » معروف است. آستان مبارك آن شهيد در 370 ق به دستور عضدالدوله ديلمي ساخته شد. در 914 ق شاه اسماعيل صفوي، كه خود به زيارت اين آستان مشرف شده بود، به تجديد بناي آن پرداخت. اين بنا يك بناي ساده در ميان صحرا است كه به صورت يك چهار ديواري آجري و قلعه اي مستحكم به دستور مادر آقاخان محلاتي ساخته شده است. اين مزار صحن و گنبدي با كاشي آبي و ضريح نقره اي دارد. ناصر الدين شاه، كه آن جا را زيارت كرد، در آن دوران از خرابي و وضع نامطلوب و نگه داري بد آن بقعه به مدحت پاشا، حاكم كربلا، گلايه كرده و براي تعمير و نگه داري بهتر آن سفارش هايي كرده بود.

بنا بر اين گزارش، در 1330 ق تعميراتي در آن آستان انجام گرفت و ايواني در آن تعبيه شد. كتيبه بالاي اين ايوان نشان دهنده باني و تعمير كننده آن است: « قد عمر هذا المكان بهمة آقا حسين خان شجاع السلطان همداني دام ظله الفاني سنه 1330 ق ». در قسمت شرقي صحن، حجره هايي در دو طبقه جهت سكونت زائران ساخته شده و هنرمندان ايراني در 1396 ق، حرم را آينه كاري كردند.

حکایت شاه اسمعیل و تازگی زخم

در كتاب‌ «تنقيح‌ المَقال‌» مامَقاني‌ نقل‌ مي كند از حائري‌ از سيّد نعمة‌ الله‌ جزائري‌ در كتاب‌ «أنوار نعمانيّه‌» كه‌ او ميگويد: ‎ جماعتي‌ از مردمان‌ معتمد و موثّق‌ براي‌ من‌ نقل‌ كردند كه‌ چون‌ شاه‌ إسمعيل‌ بغداد را به‌ تصرّف‌ خود درآورد براي‌ زيارت‌ قبر حضرت‌ سيّد الشهداء عليه‌ السّلام‌ به‌ كربلا آمد و چون‌ از بعضي‌ از مردم‌ شنيده‌ بود كه‌ به‌ حرّبن‌ يزيد رياحي‌ طعن‌ مي زنند، به‌ سمت‌ قبر حرّ آمد و دستور داد قبر حرّ را نبش‌ كنند. چون‌ قبر حرّ را نبش‌ كردند، ديدند كه‌ به‌ همان‌ هيئت‌ و كيفيّتي‌ كه‌ كشته‌ شده‌ است‌ خوابيده‌ است‌، و بر سر او دستمالي‌ ديدند كه‌ با آن‌ سر حرّ بسته‌ شده‌ بود.

شاه‌ اسماعيل‌ در كتب‌ تاريخي خوانده‌ بود كه‌ در واقعه‌ كربلا كه‌ سر حرّ مورد اصابت‌ قرار گرفت‌ و حضرت سيد الشهدا عليه السلام دستمال‌ خود را بر سر حرّ بستند و حرّ با همان‌ دستمال‌ دفن‌ شده‌ است‌، براي‌ باز كردن‌ و برداشتن‌ دستمال‌ تصميم‌ گرفت‌. چون‌ آن‌ دستمال‌ را باز كردند خون‌ از سر حرّ جاري‌ شد بطوريكه‌ از آن‌ خون‌ قبر پُر شد و چون‌ دستمال‌ را بستند خون‌ باز ايستاد و چون‌ دوباره‌ باز كردند خون‌ جاري‌ شد. و هر چه‌ كردند كه‌ بتوانند آن‌ خون‌ را به‌ غير از همان‌ دستمال‌ بندبياورند و از جريانش‌ جلوگيري‌ كنند ميسّر نشد. و از اينجا دانستند كه‌ اين‌ قضيّه‌ موهبت‌ الهي‌ است‌ كه‌ نصيب‌ حرّ شده‌ است‌. شاه‌ إسمعيل‌ دستور داد قبّه‌اي‌ بر مزار او بنا كردند و خادمي‌ را بر آن‌ گماشت‌ تا آن‌ بقعه‌ را خدمت‌ كند

منبع: عقیق