ابوحمزه ثمالی نقل می‌کند که امام باقر(علیه السلام) می‌فرماید:

هنگام وفات پدرم زین‌العابدین(علیه السلام) که رسید،
مرا به سینه خود چسباند،

«وَ قَالَ يَا بُنَيَّ أُوصِيكَ بِمَا أَوْصَانِي بِهِ أَبِي حِينَ حَضَرَتْهُ الْوَفَاةُ»
فرمود ای پسرم، به تویک سفارشی می‌کنم،
همان سفارشی که پدرم حسین(علیه السلام) هنگام وفات به من کرد،

«وَ بِمَا ذَكَرَ أَنَّ أَبَاهُ أَوْصَاهُ بِه»؛
معلوم می‌شود که حسین(علیه السلام) هم این وصیت را از علی(علیه السلام) نقل کرده است.
یعنی همان سفارشی که علی(علیه السلام) به امام حسین(علیه السلام) فرموده است را امام حسین(علیه السلام) به زین‌العابدین(علیه السلام) فرمود؛

«يَا بُنَيَّ اصْبِرْ عَلَى الْحَقِّ وَ إِنْ كَانَ مُرّاً»
پای حقّ بایست اگرچه تلخ باشد.

شما آن صحنه‌ای را مجسّم کنید که امام حسین لحظات قبل از شهادت، زین‌العابدین رابه سینه‌اش چسبانده و این سفارش را می‌کند که پای حقّ بایست…