متن زیر برگرفته از کتاب"نسیم اندیشه” نوشته آیت الله جوادی آملی به برخی سوالات درباره اسرار پنهان و کشف شهود می پردازد.

چرا برخی از نعمت چشم برزخی برخوردارند ولی ما از آن محروم هستیم؟

این مساله مطلوب همه انسان ها است. ما موظیفم هر اندازه از اسرار پشت پرده که در اختیار ما قرار دارند، بپذیریم و کوشش کنیم که هر چه بیشتر از آن باخبر شویم. البته این کار بسیار دشوار است، زیرا برای روشن شدن بخشی از اسرار پشت پرده ی غیب دو راه داریم:
نخست آن که با رنج و تلاش، خود را به پرده نزدیک کنیم و گوشه پرده را کنار بزنیم، یا اینکه بیدار و هوشیار باشیم تا نسیمی بوزد و پرده کنار برود و لحظه ای از پشت پرده با خبر شویم. مساله مهم این است که اگر کسی از اسرار غیب آگاه شد، نمی تواند آن را تحمل کند. همه ما از جمال یوسف سخن شنیده ایم برای مثال شنیده ایم که وقتی زن های مصر او را دیدند، بی اختیار دست های خود را بریدند. این در حالی است که وجود مبارک یوسف، مانند این است که انسان عکس ماه را روی کاغذ کاهی بکشد؛ این عکس چقدر از حقیقت ماه را نشان می دهد؟
بسیاری از دوستان و پدران ما که از دنیا رحلت کرده اند، نه به خواب ما می آیند و نه به عالم ما توجه دارند؛ با آن که ما همواره با فاتحه و صدقه از آنها یاد می کنیم، چون آنها به جایی رفته اند که مزبله دنیا را کاملا فراموش کرده اند.
بنابراین، دیدن اسرار پشت پرده بسیار دشوار است و اگر کسی از آن آگاه یافت، دیگر قدرت ماندن در این دنیا را ندارد. در نهج البلاغه می خوانیم: ینظر الیهم الناظر فیحسبهم مرضی و ما بالقوم من مرض و یقول لقد خولطوا و لقد خالطهم امر عظیم.(خطبه193)
گاهی عده ای را می بینید و فکر می کنید که آنها خردشان را از دست داده اند در حالی که تماشای جمال یار هوش را از آنان ربوده است.
آنان همواره با خود این گونه نجوا دارند:
کس ندانست که منزلگه و مقصود کجاست
آن قدر هست که بانگ جرسی می آید
اگر ما هوشیار باشیم، صدای بانگ جرس را می شنویم. ما باید بدانیم که رفتگان دیار رحمت حق نابود نشده اند، و ما هم به زودی به آنها خواهیم پیوست.

راه رسیدن به کشف شهود چیست؟

قرآن کریم کشف و شهود را این گونه ترسیم فرمود:"کلّا لو تعلمون علم الیقین، لترونّ الجحیم". (تکاثر، آیه 5و 6)
اگر معارف دین را با برهان و یقین بشناسید و به آن عمل کنید، هم اکنون در همین دنیا جهنم را می بینید؛ در غیر این صورت پس از مرگ کافران هم می توانند جهنم را ببینند:"ربنا ابصرنا و سمعنا"(سجده، آیه(12
افرادی چون حارثة ابن مالک که مرحوم کلینی در اصول کافی قصه آن را نقل کرده است، در محضر رسول اکرم(ص) می گفتند: گویا عرش و بهشت، و دوزخ و اهل آن را می بینیم.
اگر به آنچه از حلال و حرام می شناسیم، واقعا عمل کنیم و چشم، گوش، دست، پا و … را تطهیر کنیم و علم همراه با عمل صالح داشته باشیم به چنین مرتبتی نائل می شویم؛ خلاصه این که راه رسیدن به کشف و شهود، بندگی خدا است.

منبع:شبستان