دهم ربیع الاول، سالروز ازدواج پیامبر اکرم(ص) با حضرت خدیجه(س) است، حجت‌الاسلام والمسلمین هاشم رسولی محلاتی درباره این ازدواج در کتاب «درس‌هایى از تاریخ تحلیلى اسلام» می‌نویسد:

عموماً نوشته‌‏اند ماجراى این ازدواج میمون و مبارک از اینجا شروع شد که بنا به پیشنهاد جناب ابوطالب یا درخواست ‏خدیجه، رسول خدا(ص) به صورت اجیر یا به عنوان مضاربه براى خدیجه به ‏سفرى تجارتى اقدام کرد و به خاطر سود فراوانى که در اثر تدبیر و درایت آن حضرت از این سفر نصیب خدیجه شد، آن بانوى مکرمه‏ علاقه‌مند به این وصلت شد و مقدمات این ازدواج فراهم شد ….

از پاره‏‌اى روایات دیگر نیز استفاده مى‏‌شود که این علاقه ‏و اشتیاق پیش از آن سفر تجارتى در دل خدیجه پیدا شده بود و جریان سفر مزبور، بر فرض صحت، به این عشق و علاقه کمک‏ کرد.

ابن شهر آشوب‏ در کتاب مناقب خود روایت کرده که ‏در روز عیدى زنان قریش در مسجد گردهم جمع شده بودند که ‏مردى یهودى در برابر آنها آمده و گفت: نزدیک است در میان شما پیامبرى برانگیخته شود، پس‏ هر یک از شما زنان که بتواند زمین خوبى براى گام زدن او باشد، حتماً این کار را بکند…

زنان قریش در برابر این گستاخى و جسارتى که به آن‌ها کرده‏ بود، او را با مشت‌هاى سنگریزه از نزد خود راندند، ولى این گفتار مرد یهودى بارقه‏اى در دل خدیجه که در جمع آن زنان حضور داشت‏ ایجاد کرد و محبتى از پیامبر گرامى اسلام در قلب او جای گیر ساخت.

البته باید براى توضیح بیشتر این مطلب را به این حدیث اضافه‏ کرد که طبق روایات پسر عموى خدیجه یعنى ورقة بن نوفل نیز که از ادیان آسمانى و انبیاء الهى اطلاعاتى داشت و کتاب‌هایى را در این زمینه خوانده بود، خبرهایى از ظهور آن حضرت داده بود و در پاره‌‏اى از اوقات آن روایات را بر آن حضرت منطبق مى‏‌دانست…

*سفر تجارتى رسول خدا(ص) براى خدیجه

اینان نوشته‏‌اند روزى که رسول خدا(ص) عازم سفر شام ‏و تجارت براى خدیجه شد و هنگامى که مى‏‌خواستند حرکت ‏کنند، خدیجه غلام خود «میسرة‏» را نیز همراه آن حضرت روانه کرد و بدو دستور داد، همه جا از محمد(ص) فرمانبردارى کند و خلاف دستور او رفتارى نکند.

عموهاى رسول خدا(ص) و به خصوص ابوطالب نیز در وقت‏ حرکت‏به نزد کاروانیان آمده و سفارش آن حضرت را به اهل کاروان ‏کردند و بدین ترتیب کاروان به قصد شام حرکت کرد و مردمى که‏ براى بدرقه رفته بودند، به خانه‌‏هاى خود بازگشتند.

وجود میمون و با برکت رسول خدا(ص) که به هر کجا قدم می‌گذارد برکت و فراخى نعمت را با خود بدانجا ارمغان مى‏‌برد، موجب شد که این بار نیز کاروان مکه مانند چند سال قبل، از آسایش و سود بیشترى برخوردار شود و آن تعب و رنج و مشقت‌هاى ‏سفرهاى پیش را نبیند و از این رو زودتر از معمول به حدود شام ‏رسیدند…

و چون کاروان به پشت مکه و وادى‏«مر الظهران‏»رسیدند، به نزد رسول خدا آمده گفت: خوب است ‏شما جلوتر از کاروان به مکه ‏بروید و جریان مسافرت و سود بسیار این تجارت را به اطلاع ‏خدیجه برسانید!

نزدیک ظهر بود و خدیجه در آن ساعت در غرفه‏‌اى که مشرف‏ بر کوچه‏‌هاى مکه بود نشسته بود، ناگاه سوارى را دید که از دور به سمت‏ خانه او مى‏‌آید و لکه ابرى بالاى سر او است و چنان است‏ که پیوسته به دنبال او حرکت مى‏‌کند و او را سایبانى مى‏‌کند.

سوار نزدیک شد و چون به در خانه خدیجه رسید و پیاده شد، دید محمد(ص) است که از سفر تجارت باز مى‏‌گردد….

به دنبال این ماجرا میسرة هم از راه رسید و جریان مسافرت ‏و آنچه را دیده و از نسطوراى راهب شنیده بود، براى خدیجه شرح‏ داد و با مشاهدات قبلى خدیجه و چیزهایى که از مرد یهودى ‏شنیده بود، او را مشتاق ازدواج با رسول خدا(ص) کرد و شوق‏ همسرى آن حضرت را به سر او انداخت.

خدیجه به عنوان اجرت چهار شتر به رسول خدا(ص) داد، میسره را نیز به خاطر مژده‏‌اى که به او داده بود آزاد کرد و آنگاه به نزد ورقة بن نوفل ‏که پسر عموى خدیجه بود و به دین مسیح زندگى می‌کرد و مطالعات‏ زیادى در کتاب‌هاى دینى داشت رفت و داستان مسافرت‏ محمد(ص) را به شام و آنچه را دیده و شنیده بود همه را براى ‏او تعریف کرد.

سخنان خدیجه که تمام شد، ورقة بن نوفل بدو گفت: اى‏ خدیجه! اگر آنچه را گفتى راست‏ باشد، بدان که محمد پیامبر این ‏امت‏ خواهد بود و من هم از روى اطلاعاتى که به دست آورده‌‏ام، ‏منتظر ظهور چنین پیغمبرى هستم و می‌دانم که این امت را پیامبرى ‏است که اکنون زمان ظهور و آمدن او است.

صفحات: 1· 2