در بیست‌و ششمین سالگرد شهادت سردار بلندآوازه سپاه اسلام، شهید «سید محمدرضا دستواره» قائم مقام لشکر 27 محمدرسول‌الله(ص) با همسر این شهید به گفت‌وگو نشسته‌است که مشروح این گفتگو را برای شما ارائه می دهیم .
عذرا رستمیان، تنها عروس خانواده شهیدان دستواره، از جمله همسران شهدایی است که همیشه آرمان‌هایش را فریاد می‌زند و بارها شده که وصیت‌نامه شهید «سیدمحمدرضا دستواره» را که یکی دو ساعت قبل از شهادتش نوشته شده را در گوش‌ جوانان و هم سن و سالان همسر شهیدش زمزمه کرده است.
شرط ازدواج وی هم برای نسل امروز آموزنده است؛ شرط نخست رستمیان این بوده است که همسرش به جبهه برود و دیگر اینکه از خانواده سادات باشد.

* من سیدمحمدرضا دستواره هستم
بنده متولد سال 1342 هستم و در یک خانواده مذهبی بزرگ شدم. در 9 سالگی، علاوه بر روخوانی کل قرآن کریم، احکام بانوان را یاد گرفتم. سال 61 در امور تربیتی شهرری مشغول به کار بودم که به واسطه یکی از دوستان با «حاج رضا» آشنا شدم. در واقع دی ماه 61 وی به همراه شهید «رضا چراغی» به منزل ما آمدند و صحبت‌هایی صورت گرفت.
حاج رضا در ابتدا گفت که دائماً در جبهه است و کمی هم درباره مجروحیت شدیدی که در پای چپ داشت، صحبت کرد. بعد از این صحبت‌ها خودش را معرفی کرد که من «سیدمحمدرضا دستواره» هستم. تازه آن موقع فهمیدم که او سادات است و از این موضوع بسیار خوشحال شدم. بعد از آشنایی اولیه خانواده‌ها، مراسم ساده‌ نامزدی برگزار شد و حاج رضا یک روز بعد به جبهه رفت.

* سفارش امام برای تداوم زندگی‌مان؛ «باهم خوب باشید»
در جریان عملیات «والفجر مقدماتی» بود و لشکر 27 محمدرسول الله(ص) نقش بسزایی در این عملیات داشت. حاج رضا از دی ماه تا عید به تهران نیامد. بعد از عملیات، فرصت کوتاهی برایش پیش آمده بود و که در این فرصت نامه 27 صفحه‌ای را برایم نوشت. حاج رضا دست به قلمش هم خیلی خوب بود.
بعد از آن، کادر لشکر 27 برای سازماندهی بیشتر به تهران آمد که سه روز قبل از عید نوروز، حاج رضا هم با آنها آمد. برای برگزاری مراسم عقد وقت گرفتیم تا به محضر امام خمینی (ره) برویم. بعد از جاری شدن خطبه عقد با مهریه 14 سکه به نیت چهارده معصوم، حضرت امام(ره) با لحن خاصی فرمودند: «با هم خوب باشید». این سفارش ایشان در تمام لحظات زندگی با ما بود. بنا به شرایط اگر زمانی بین ما اختلاف سلیقه‌ای ایجاد می‌شد، جمله حضرت امام (ره) را تکرار می‌کردیم که «باهم خوب باشید».

صفحات: 1· 2