نامگذارى امام حسن و امام حسين عليهماالسلام توسط پيامبر (ص) و با وحى الهى صورت گرفت چنانکه بر اساس روایات هنگامی که امام حسين (ع) متولد شد، خداى متعال به جبرئيل(ع) وحى كرد كه : «پسرى براى محمّد ، متولّد شده است. بر او فرود آى و شاد باش گو و به او بگو : على براى تو ، مانند هارون براى موسى است. پس او را به نام پسر هارون نام بگذار».
منابع حديثى و تاريخى ، سال ولادت امام حسين(ع) را مختلف گزارش كرده اند، ليكن بنابر اكثر منابع و مشهورترين روايات، سال ولادت امام حسين (ع) سال چهارم هجرى است و عمر ايشان در وقت شهادت، به سال ۶۱ هجرى، ۵۶ سال و چند ماه بود. حضرت شش سال و چند ماه از اين مدّت را با جدّش پيامبر خدا (ص)بود و پس از وفات ایشان، 30 سال با پدرش اميرالمؤمنین على(ع) زيست و پس از وفات پدرش ، 10 سال با برادرش امام حسن (ع) بود و پس از وفات برادرش نيز10 سال تا هنگام شهادتش ماند.
حسين بن على (ع) روز سوم شعبان سال چهارم هجرت در مدینه چشم به جهان گشود و نور وجودش جهانیان را روشنی بخشید. در این مورد، در کتاب «مصباح المتهجّد» به متن نامه امام حسن عسکری(ع) به یکی از وکلایش اشاره شده است که امام عسكرى (ع) به وکیل خویش «قاسم بن علاى همدانى» چنین نگاشته اند: … مولاى ما ، امام حسين (ع) روز پنج شنبه ، سه روز از شعبان گذشته ، متولّد شد. پس، آن روز را روزه بگير و اين دعا را بخوان : اللّهُمَّ إنّي أسأَلُكَ بِحَقِّ المَولودِ في هذَا اليَومِ ، المَوعودِ بِشَهادَتِهِ قَبلَ استِهلالِهِ ووِلادَتِهِ … «خدايا ! تو را به حقّ مولود اين روز مى خوانم ؛ مولودى كه پيش از زاده شدن و به دنيا آمدنش ، وعده شهادتش داده شد …» .
پیامبر(ص) پس از ولادت حسین(ع) چه گروهی را نفرین کرد
و بر اساس روايتى معتبر، فاطمه (س) 10 روز پس از تولد امام حسن (ع)، امام حسين (ع) را حامله شد و بر اساس نقل هاى بسيار ، مدت حمل ايشان شش ماه بود؛ در الأمالى شیخ طوسى به نقل از هشام ، از امام صادق (ع) آمده است: باردارى فاطمه (ع) به امام حسين (ع) ، شش ماه شد و دو سال شير خورد و اين ، سخن خداى عز و جل است كه : «و انسان را به نيكى به پدر و مادرش سفارش كرده ايم . مادرش او را با سختى بار گرفته و به سختى زاده است و بار گرفتن و از شير گرفتن او سى ماه است» . در عيون أخبار الرضا (ع) به سندش از امام زين العابدين (ع) چنین آمده است: اسماء بنت عميس برايم … نقل كرد : پس از يك سال ، حسين (ع) متولّد شد و پيامبر (ص) فرمود : «اى اسماء ! پسرم را به من بده» . او را در پارچه سفيدى به ايشان دادم . پيامبر (ص) در گوش راستش اذان و در گوش چپش اقامه گفت و او را در دامنش نهاد و گريست. گفتـم : پدر و مادرم فدايت! چرا مى گِريى؟ پيامبر (ص) فرمود : «بر اين پسرم مى گِريم». گفتم : او الآن متولّد شده است، اى پيامبر خدا! فرمود : «پس از من ، گروه ستمكار ، او را مى كُشند . خداوند ، شفاعتم را به آنان نرساند!» . سپس فرمود : «اى اسماء ! اين را به فاطمه مگو ، كه او را تازه به دنيا آورده است».
یکی از سنتهایی که در میان مسلمانان مشهور است و از رفتار پیامبر(ص) در هنگام تولد حسنین(ع) بر جای مانده است، صدقه دادن به میزان وزن موی نوزاد است. در کتاب «المستدرك على الصحيحين» از امام صادق(ع) چنین روایتی نقل شده است که حضرت فرمود: پيامبر (ص) به فاطمه فرمان داد و فرمود : «موى حسين را وزن كن و همسنگ آن، نقره صدقه بده و يك ران از گوسفند عقيقه را به قابله او بده». همچنین امام باقر(ع) در این باره می فرماید : پيامبر (ص) يك گوسفند براى حسين (ع) عقيقه كرد و فرمود : «اى فاطمه ! سرش را بتراش و هموزن آن ، صدقه بده» . ما آن را وزن كرديم . يك درهم بود.
و نیز اسماء بنت عُمَيس گفت : … روز هفتم تولّد حسين (ع) ، پيامبر (ص) نزد من آمد و فرمود : «پسرم را بياور » او را آوردم و با او همان گونه كرد كه با حسن(ع) كرده بود و يك قوچ سپيد براى او عقيقه كرد، همان گونه كه براى حسن (ع) كرده بود و رانش را به قابله داد و سرش را تراشيد و هموزن مويش ، نقره مسكوك صدقه داد و بر سرش عطر ماليد و فرمود : «خون ماليدن بر سر ، سنّت جاهلى است».
صفحات: 1· 2