خرما میوه‌ای است که می‌تواند به سیستم گوارش کمک کند، اشتها‌‌آور بوده موجب بهبود عملکرد دستگاه گوارش، کمک به حفظ سلامت دستگاه عصبی و موثر در پیشگیری و درمان بسیاری از بیماری‌هاست.

از درخت خرما در قرآن 20 مرتبه در 16 سوره و 20 آیه با عناوینی چون: نخل، النخل، نخیل، النخیل، النخله، نخلا یاد شده است. خداوند در آیه 19 سوره المؤمنون در خصوص این میوه می‌فرماید: «فَأَنْشَأْنا لَکُمْ بِهِ جَنَّاتٍ مِنْ نَخیلٍ وَ أَعْنابٍ لَکُمْ فیها فَواکِهُ کَثیرَةٌ وَ مِنْها تَأْکُلُونَ»
خرما از نظر پزشکی بسیار با ارزش است و همانطور که اشاره شد دین مبین اسلام خرما را از جملۀ مهمترین میوه‌جات قرار داده است. پیامبر اسلام (ص) هم بارها از این میوه به نیکی یاد کرده‌اند. آن حضرت می‌فرمایند: بر شما باد خرمای برنی؛ چرا که خستگی را از میان می‌برد، در برابر سوز سرما گرمی می‌دهد، در برابر گرسنگی سیر می‌کند و در آن هفتاد و دو باب شفاست و در روایات دیگر خرما به عنوان عامل تقویت بدن و بینایی و شنوایی و باعث نزدیکی به خدا و هضم کننده غذا برشمرده شده است.
در سیره امام رضا(ع) درباره خرما آمده است که سلیمان جعفرى می‌گوید: خدمت حضرت رضا(ع) رسیدم، جلو آن جناب خرماى برنى(1) بود که با کمال اشتها مشغول خوردن بودند. فرمود: سلیمان بیا بخور، من جلو رفته خوردم، عرض کردم: فدایت شوم، چنین مى‏‌بینم که خیلى با علاقه از این خرما می‌خورى، فرمود: آرى، خرما را دوست دارم. عرض کردم چرا؟ فرمود: زیرا پیغمبر اکرم (ص) خرما را دوست می‌داشت، امیر المؤمنین (ع) نیز به خرما علاقه داشت، امام حسن و امام حسین(ع) نیز همین طور بودند. حضرت زین العابدین، حضرت باقر، حضرت صادق و پدرم موسى بن جعفر(ع) هم به خرما علاقه داشتند. من هم به خرما علاقه دارم، شیعیان ما نیز خرما را دوست می‌دارند؛ چون آنها از سرشت ما آفریده شده‏‌اند، ولى دشمنان ما علاقه به شراب دارند (2)

خرما میوه‌ای انرژی‌زا و سرشار از مواد حیاتی است بدین لحاظ یک میوه خون‌ساز و تقویت کننده مغز و اعصاب و اندام‌های مختلف بدن انسان می‌باشد و کالری لازم را در سوخت و ساز بدن و تلاش و فعالیت تامین می‌کند. بخش عمده‌ای از مواد تشکیل دهنده رطب را مواد قندی تشکیل می‌دهد که بعد از ورود به معده بلافاصله از طریق روده‌ها جذب بدن شده و صرف تولید انرژی می‌شود که این انرژی می‌تواند در بیشتر فعالیت‌های بدن کمبود انرژی را جبران کرده و به ادامه فعالیت بدن کمک کند.امام رضا(ع) به نقل از علی بن ابیطالب (ع) می‌فرمایند: جبرییل نزد پیامبر(ص) آمد و گفت: بر شما باد به خوردن خرمای برنی زیرا آن بهترین نوع خرمای شماست. شما را به خدا نزدیک و آتش را از شما دور می کند.(3)
همچنین از امام رضا (ع) روایت شده که به نقل از امام علی(ع) فرمود: برای رسول خدا(ص) هندوانه و خرما آوردند، حضرت از هر دو تناول کرد و فرمود: این هر دو پاک و گوارایند.(4)

____________________________________
پی نوشت ها:
1. در برخی منابع برنی به خرمای زاهدی ترجمه شده و در برخی منابع آمده است که برنی معرب برنیک فارسی است و به معنی نیک بار می باشد.
2. کلینى، محمد بن یعقوب، کافی، ج 6، ص 345 و 346٫
3. عیون اخبار الرضا(ع) ، ج2، ص 49 ، ح 135
4. عیون اخبار الرضا(ع) ، ج2، ص 51
منبع:قدس

کتاب «مکیال المکارم فی فوائد الدعاء للقائم»، همان طور که از نامش مشخص است، درباره امام زمان(عج) تألیف شده است. این کتاب از جمله کتاب‌هایی است که در قرن چهاردهم هجری قمری و به زبان عربی نگاشته شده است.[1] کتاب «مکیال المکارم» دارای هشت بخش است که هر کدام به موضوع خاصی می‌پردازد.[2]
بخش اول: وجوب شناخت امام زمان(عج) از دیدگاه عقل و نقل.
بخش دوم: درباره اثبات وجود حضرت حجت(عج) به وسیله آیات و روایات.
بخش سوم: بیان حقوق و توجهات آن‌حضرت نسبت به شیعیان.
بخش چهارم: توضیح درجات و ویژگی‌های آن‌حضرت به استناد آیات و روایات.
بخش پنجم: بیان آثار دعا برای حضرت حجت(عج).
بخش ششم: بیان پنجاه زمان و هشت مکان مشخص جهت دعا برای آن‌حضرت.
بخش هفتم: چگونگی دعا برای تعجیل ظهور امام مهدی(عج).
بخش هشتم: تبیین وظایف و تکالیف بندگان به خصوص شیعیان و مسلمانان نسبت به امام مهدی(عج).

معرّفی مؤلف «مکیال المکارم»
نویسنده کتاب «مکیال المکارم» سيد ميرزا محمد تقی موسوی اصفهانی، فرزند سید عبد الرزاق مشهور به «فقیه احمدآبادی» عالمی فاضل و سخنرانی باتقوا بود. مرحوم آقا بزرگ تهرانی می‌گوید: او برایم نقل کرد که در شب جمعه، پنجم جمادی الاولی سال 1301 به دنیا آمد. او از محضر پدرش و علامه میرزا بدیع و محمد کاشانی و عبدالکریم جزی و سید ابوالقاسم دهکردی شاگردی کرد و از جزی و دهکردی اجازه روایت گرفت. او شب بیست و پنجم ماه مبارک رمضان سال 1348 از دنیا رفت و در کنار پدرش در قبرستان تخت فولاد اصفهان به خاک سپرده شد. او عالمی بزرگ بود که به وظایف شرعی خود و موعظه و تألیف و دیگر امور می‌پرداخت.[3] مادرش دختر میرزا حسین نائب الصدر و دایی‌اش سید میر محمد صادق مدرس بود.[4]
برخی از کتاب‌های او عبارتند از: 1. تفسير القرآن الكريم به زبان عربی؛ 2. أبواب الجنات فی آداب الجمعات؛ 3. وظيفة الأنام في زمن غيبة الإمام به زبان فارسی؛ 4. نور الأبصار في فضيلة الانتظار (فارسی) 5. كنز الغنائم فی فضل الدعاء للقائم.[5]
هر چند که معمولاً درباره هیچ کتابی نمی‌توان حکم کلی به معتبر بودن یا معتبر نبودن داد و آن‌را به طور کامل تأیید یا رد کرد، ولی با توجه به مطالب ذکر شده در آن ، و استناد بیشتر مطالب موجود در آن به آیات و روایات کتب معتبر، در کل می‌توان گفت که این کتاب، مرجع مناسبی برای شناخت امام زمان(عج) است.

__________________________________________

[1]. این کتاب توسط سیدمهدی حائری قزوینی به زبان فارسی ترجمه شده است.
[2]. موسوی اصفهانی، محمد تقی، مکیال المکارم، تحقیق: حائری قزوینی، مهدی، ص 31، مسجد مقدّس جمکران، قم، 1387ش.
[3]. آقا بزرگ تهرانی، محمد محسن، طبقات اعلام الشیعه نقباء البشر فی القرن الرابع عشر، محقق: طباطبایی، عبدالعزیز، طباطبایی بهبهانی، محمد، ج 1، ص 258، دارالمرتضی، مشهد.
[4]. اصفهانی، محمد تقی، مکیال المکارم، تحقیق: عاشور، سید علی، ج 1، ص 5، مؤسسه الاعلمی للمطبوعات، بیروت، چاپ اول، 1421ق.
[5]. مکیال المکارم، تحقیق: عاشور، سید علی، ج 1، ص 7.

منبع: اسلام کوئیست

مطابق گاهشماری رومی کانون اول تقریبا مصادف با دی ماه شمسی است که امام رضا(ع) بر اساس این تقویم سفارشهایی را برای تعذیه صحیح مخصوص هر ماه متذکر شده اند. در این باره امام رضا(ع) در رساله ذهبیه بر خلاف شیوه رایج که پرداختن به خصوصیات هر فصل است به خصوصیات هر ماه و تدبیر هر یک از ماهها می پردازند و بعد از آن بحث نوشیدنی مخصوص را پیش می کشند و روش تهیه آن را توضیح می دهند و خواص آن را می شمارند که ما در یادداشتی جداگانه آن را آوردیم.

امام رضا(ع) در توصیه های پزشکی خود در مورد راههای حفظ سلامتی در ماه اول زمستان می فرمایند: کانون الأول: واحد ثلاثون یوماً تقوی فیه العواصف و یشتد فیه البرد، و ینفع فیه کل ما ذکر فی (تشرین الثانی) و یحذر فیه من أکل الطعام البارد، ویتقی فیه الحجامة و الفصد و یستعمل فیه الأغذیة الحارة بالقوة و الفعل . از این رو مطابق این سفارشات باید از طعام با طبیعت سرد پرهیز کرده، غذاهای با طبیعت و درجه حرارت گرم مصرف نماییم، از حجامت و فصد اجتناب کنیم، آب در شب نخوریم، جرعه‌ای آب گرم هر روز اول صبح بنوشیم و خوردن از سبزی (بقول)، کرفس‏‏‏‏، نعناع و تره تیزک(شاهی) هم پرهیز کنیم. (1)

مطابق آموز های امام رضا (ع) به لحاظ فصول سال بهترین اوقات حجامت بجز حزیران، زمانی است که هوا معتدل باشد، یعنی در چهل روز نخست بهار و چهل روز آغاز پاییز و در فصل زمستان (خصوصاً دی ماه) و فصل تابستان (بجز 14 حزیران که ذکر شد) حجامت اثر اندکی خواهد داشت.
با شروع فصل زمستان سرماخوردگی و زکام به اوج می رسد. امام رضا(ع) برای پیشگیری از این بیماری در فصل زمستان می فرمایند: مَن أرادَ دَفَعَ الزُّکامِ فِی الشِّتاءِ أجمَعَ ، فَلیَأکُل کُلَّ یَومٍ ثَلاثَ لُقَمِ شَهدٍ ؛ هر کس مى‏خواهد در همه زمستان از زکام ایمن بماند ، هر روز ، سه لقمه عسل با موم آن بخورد.(2)

یکی از مواد غذایی مناسب برای این ماه گردو است. امام رضا (ع) فرمودند: خوردن گردو در تابستان سبب گرمی و حرارت جسم می شود و موجب پیدایش کورک و دمل و جوشهای چرکین در بدن می گردد اما مصرف آن در زمستان کلیه ها را گرم نگه می دارد و سردی و برودت را از بدن دفع می کند.
امام رضا (ع) همچنین در توصیه ای دیگر می فرمایند: در فصل زمستان غفلتا از اطاق گرم به هوای سرد و آزاد قدم نگذارید و برای رهایی از مشکلات سرماخوردگی در ماههای سرد فرمودند: گل نرگس ببویید، بوییدن این گل را به طور دائم انجام دهید تا از شرّ سرما خوردگی در امان بمانید. همچنین استشمام سیاه دانه آدمی را از سرما خوردگی ایمن می دارد .(3)

مطابق آموزه های امام رضا (ع) در فصل زمستان استحمام در هر بامداد خوب است و مصرف ماهی تازه و شیر و ورزش توصیه شده و برای رهایی از سردرد فرمودند : خوردن ماهی تازه را فراموش نکنید هرکس از درد شقیقه و شکم درد می ترسد نباید در زمستان و تابستان خوردن ماهی تازه را به تاخیر اندازد.(4)

____________________________________________
پی نوشت ها:
1. الطریق الى خراسان ، کمال السید ،ج1 ، ص391
2. بحار الأنوار ، جلد 62 ، صفحه 324
3. طبّ الإمام الرضا علیه‏‌السلام، صفحه 37 وص 38
4. بحار الأنوار، جلد 62 ، صفحه 324

منبع:قدس

ابوحمزه ثمالی نقل می‌کند که امام باقر(علیه السلام) می‌فرماید:

هنگام وفات پدرم زین‌العابدین(علیه السلام) که رسید،
مرا به سینه خود چسباند،

«وَ قَالَ يَا بُنَيَّ أُوصِيكَ بِمَا أَوْصَانِي بِهِ أَبِي حِينَ حَضَرَتْهُ الْوَفَاةُ»
فرمود ای پسرم، به تویک سفارشی می‌کنم،
همان سفارشی که پدرم حسین(علیه السلام) هنگام وفات به من کرد،

«وَ بِمَا ذَكَرَ أَنَّ أَبَاهُ أَوْصَاهُ بِه»؛
معلوم می‌شود که حسین(علیه السلام) هم این وصیت را از علی(علیه السلام) نقل کرده است.
یعنی همان سفارشی که علی(علیه السلام) به امام حسین(علیه السلام) فرموده است را امام حسین(علیه السلام) به زین‌العابدین(علیه السلام) فرمود؛

«يَا بُنَيَّ اصْبِرْ عَلَى الْحَقِّ وَ إِنْ كَانَ مُرّاً»
پای حقّ بایست اگرچه تلخ باشد.

شما آن صحنه‌ای را مجسّم کنید که امام حسین لحظات قبل از شهادت، زین‌العابدین رابه سینه‌اش چسبانده و این سفارش را می‌کند که پای حقّ بایست…

متن زیر برگرفته از کتاب"نسیم اندیشه” نوشته آیت الله جوادی آملی به برخی سوالات درباره اسرار پنهان و کشف شهود می پردازد.

چرا برخی از نعمت چشم برزخی برخوردارند ولی ما از آن محروم هستیم؟

این مساله مطلوب همه انسان ها است. ما موظیفم هر اندازه از اسرار پشت پرده که در اختیار ما قرار دارند، بپذیریم و کوشش کنیم که هر چه بیشتر از آن باخبر شویم. البته این کار بسیار دشوار است، زیرا برای روشن شدن بخشی از اسرار پشت پرده ی غیب دو راه داریم:
نخست آن که با رنج و تلاش، خود را به پرده نزدیک کنیم و گوشه پرده را کنار بزنیم، یا اینکه بیدار و هوشیار باشیم تا نسیمی بوزد و پرده کنار برود و لحظه ای از پشت پرده با خبر شویم. مساله مهم این است که اگر کسی از اسرار غیب آگاه شد، نمی تواند آن را تحمل کند. همه ما از جمال یوسف سخن شنیده ایم برای مثال شنیده ایم که وقتی زن های مصر او را دیدند، بی اختیار دست های خود را بریدند. این در حالی است که وجود مبارک یوسف، مانند این است که انسان عکس ماه را روی کاغذ کاهی بکشد؛ این عکس چقدر از حقیقت ماه را نشان می دهد؟
بسیاری از دوستان و پدران ما که از دنیا رحلت کرده اند، نه به خواب ما می آیند و نه به عالم ما توجه دارند؛ با آن که ما همواره با فاتحه و صدقه از آنها یاد می کنیم، چون آنها به جایی رفته اند که مزبله دنیا را کاملا فراموش کرده اند.
بنابراین، دیدن اسرار پشت پرده بسیار دشوار است و اگر کسی از آن آگاه یافت، دیگر قدرت ماندن در این دنیا را ندارد. در نهج البلاغه می خوانیم: ینظر الیهم الناظر فیحسبهم مرضی و ما بالقوم من مرض و یقول لقد خولطوا و لقد خالطهم امر عظیم.(خطبه193)
گاهی عده ای را می بینید و فکر می کنید که آنها خردشان را از دست داده اند در حالی که تماشای جمال یار هوش را از آنان ربوده است.
آنان همواره با خود این گونه نجوا دارند:
کس ندانست که منزلگه و مقصود کجاست
آن قدر هست که بانگ جرسی می آید
اگر ما هوشیار باشیم، صدای بانگ جرس را می شنویم. ما باید بدانیم که رفتگان دیار رحمت حق نابود نشده اند، و ما هم به زودی به آنها خواهیم پیوست.

راه رسیدن به کشف شهود چیست؟

قرآن کریم کشف و شهود را این گونه ترسیم فرمود:"کلّا لو تعلمون علم الیقین، لترونّ الجحیم". (تکاثر، آیه 5و 6)
اگر معارف دین را با برهان و یقین بشناسید و به آن عمل کنید، هم اکنون در همین دنیا جهنم را می بینید؛ در غیر این صورت پس از مرگ کافران هم می توانند جهنم را ببینند:"ربنا ابصرنا و سمعنا"(سجده، آیه(12
افرادی چون حارثة ابن مالک که مرحوم کلینی در اصول کافی قصه آن را نقل کرده است، در محضر رسول اکرم(ص) می گفتند: گویا عرش و بهشت، و دوزخ و اهل آن را می بینیم.
اگر به آنچه از حلال و حرام می شناسیم، واقعا عمل کنیم و چشم، گوش، دست، پا و … را تطهیر کنیم و علم همراه با عمل صالح داشته باشیم به چنین مرتبتی نائل می شویم؛ خلاصه این که راه رسیدن به کشف و شهود، بندگی خدا است.

منبع:شبستان